Alle inzendingen over Gebeuren

De nacht zo zwoel dat mij het slapen benam lakens gekronkeld en vast aan het lijf geplakt draaiend, woelend, elk half uur naar de klok kijkend en smekend om het morgenrood de tuin een vijver na een verwoestende storm de lavendel, gisteren nog zo rijk en vol bloeiend, nu neergesabeld en gegeseld door woeste regen zou er nog meer te gebeuren…

Je ziet het al gebeuren je fietst langs de auto's onderweg naar huis, zoals iedereen in de file voor de stoplichten. Een man stapt uit bij zijn collega ze lachen vrolijk, het oogt gezellig hij lacht nog maar ik kom er aan zit op ramkoers; zie me gaan.…

hij stamtafelde tegen het [on] recht rafelde de haring schokkebrokkend en met ui geglazuurde speeksel richting zijn open wond, aandachtig om het gebeuren zaten we genietend maar ook aflatend te wachten op een kleine wonder niet dat hij zich zou verslikken maar toch een stilte in zijn verorbering zou zich in zijn oorsprong kunnen manifesteren…

Het boek Openbaring toont een gitzwarte zon een bloedrode maan waarbij sterren van de hemel vallen angstwekkend kondigt zich de dag des oordeels aan engelen blazen zelfbewust dienstbaar op bazuinen de tonen beduiden dat men bereid moet zijn op het grote gebeuren maar niet omhoog kijken in alle rust het werk van zaaien planten arbeiden…

hen die niet geloven want het wonder moet mijn teken zijn ook dit beken ik dat mijn armzalige bewakers elke avond bij mij biechten en ik ervan tweemaal twaalf onvoltooide boeken schrijf één voor elk verloren uur tot een doodskrans voor de dag van vrouwen heb ik een ontluisterend vermoeden zij zijn de mij omringende gehuchten waar dingen gebeuren…

Ons wat van lae strand dit sien, en speur hoedat hul vaart die afstand steeds vergroot ons kan nie sien wat anderkant gebeur, en daarom noem ons die verdwyning: dood. Daar is geen dood.…

Ransuil spiedt en hij ziet kabouters overleggen zittend op hun paddenstoel en ze zeggen een heleboel in het bos hebben ze gezien hoe mensen poepen op het mos om je te bescheuren het zal je gebeuren en al dat wc-papier bierblikken hier McDonaldszakken daar mensenafval waar je maar kijkt de kabouters schudden hun hoofd van hun bos…

Het antwoord: een simpel bloemetje kan je dag zo opfleuren, ik dacht: dat moet dan maar gebeuren! En 'k moet je zeggen, het helpt oprecht een simpel bloemetje maakt dat ik opnieuw weer vecht, tegen de demonen die me moeten blijven achtervolgen!…

Angst heb ik wat er met mij zal gebeuren, ik op mijn eentje met al die kleuren. Mijn borstel wrijft gretig in de poriën om mijn kleur niet te doen vermengen. Helaas hij is de trappers kwijt. Ik zal maar laten begaan, het is niet het einde van mijn bestaan want ik word bekeken door mensenogen. Zij schuwen de kleurenmengeling niet.…

‘t zat eraan te komen, wis en waarachtig ‘t gaat gebeuren zeker wel niet vandaag of overmorgen maar let op, het gaat rap en reuze snel!…

meegewerkt waardoor het kon, dat 102.000 mensen de dood vonden niet alleen zijn Auschwitz Birkenau, Treblinka, Sobibor, Belzec, Majdanek, Dachau, Mauthausen, een schandvlek op het land Polen alle kampen, waar ook ter wereld zijn een schandvlek op de mensheid zelfs vijfenzeventig later, nadat wij zeiden: ‘ Auschwitz dit mag nooit meer gebeuren…

flarden geluid jouw beeld terug te roepen maar stilte klonk er hard bovenuit waar je jeugd had geleden verkenden vingers het heden ze voelden verdriet van er zijn je bent niet zo'n prater de verbazing kwam later over het ontbreken van pijn je zult geen verleden meer scheuren nu pas voel je je thuis in je lijf bevrijd van wat ooit kon gebeuren…

sereen zijn lichaamsdelen om je heen geordend in ontspannen in Godsnaam bid je laat de slaap me vangen weer is er die stip zwarter dan de nacht die langzaam groter wordt zich door de muren boort die jij hebt opgetrokken je ademt zacht maar voelt je al verkracht door wat er nu gebeuren gaat totaal buiten je macht je wakkert…

Voilá: zij laten het gebeuren! Zeker, u heeft ten dele gelijk: Tsjaikovsky zeurt een beetje. Op naar iets moderners... Wat dacht u van een sabeldans? Want de zon wordt nu toch heter. Fel beweegt het strijkorkest: een vrolijk gevecht van zon en schaduw ergens in een tuin bij Echt.…

vensters babyblauw ik leef in samen, met jouw verhaal verlichten slechte tijden met wat schraal gepraat, ach laat toch de stemmen zwijgen waar liefde lichter is als steen, zwaarder dan welke nacht dan ook drink ik mijn bittere uren aan het gelag dat ik vooruit betaal slechts voor jou, voor jou een tafel rijk, elegant in een frivool gebeuren…

in het waarom de wolken drijven, de aarde nat van het nachtelijk verschijnen tuur ik versmalt naar de woorden die voor me opdoemen zoals de mist van staar zich opnieuw lenst naar het werkelijk ervaren mede-dichters, velerlei namen samen op weg, zoals het tuig het zeil en mast gebeuren het roer beminnen naar de vrijheid die we dán toch…

Dit schier verborgen, tere gebeuren spreekt eeuwig over de almacht van de Heer. Hij mag heimelijk oordelen en keuren. Zijn schouwen en denken dalen zacht neer, gaan door de wereld als verstilde geuren, vaak door niemand begrepen: de grootste eer!…

daarboven is het open speelt de wind met wolken die zij vindt ik zie gezichten op de boom vermoed beweging onder donkere struiken ik weet dat er geen geesten huizen in het trage ruisen er is alleen het sprookje dat gevangen zit in mij door kussen komt het vrij je lippen zijn mijn roos je koos de roodste kleuren ons sprookje gaat gebeuren…

In deze tijd van woelig gebeuren is het schoner wensen dan ooit Gods wil vol ontzag te zien als de wereldspil, ondanks alle moeite, zorgen en treuren. Nuchter het daagse werk doen, loon beuren, bewust dat Jezus' komst zeker maar stil wacht als verborgen, alles helende pil. Kunnen mensen elkaars geloof keuren?…

achtervolgen hen die het vege lijf proberen te redden ogen verstopt in kinderhanden zittend op de puinhopen van waar eens huizen stonden, in de straat waar hij opgroeide niet wetend waar zijn ouders zijn aan wie het leven nog gegeven is uit de puinhopen kan worden gevist voor wie komt de redding te laat liefdes zoeken geliefden wonderen gebeuren…

Voor QR-loze kinderen, veelal zonder keus Maar met grote sociale gevolgen Laten we dit gebeuren, heus? Kinderen maken mij strijdbaar En onrecht trouwens ook Overdenkend loop ik verder En bel weer aan met mijn QR-spook…

De jonge, kort levende kronen mogen bij het kommervolle gebeuren dagen lang de zorgkamer opbeuren; hierbinnen zal steeds genotskunst tronen. De lijder aanvaardt het nabije sterven; zijn geest drinkt de bos kleine bloemen; geen angst of verdriet kan dit bederven.…

Er is geen weg terug, het gaat gebeuren ondanks de mistroostige regendruppels de knoppen staan op springen de bomen krijgen bladeren, fris groen en jij daar in jouw heuvellandschap met de fruitige geur van verse vruchten laat me weten dat je nuchter bent bijgekomen van alle dwaze dromen misschien later in het voorjaar als de warmte meerdere…

Drachtens Zuiderbegraafplaats geeft opbeuring aan het doen en gebeuren van vandaag, wat leidt naar ieders eeuwige bestemming.…

Ik durf wel bij jou in bed Jouw grote mond is te klein voor de wereld, jouw hart te groot voor mij, hier ben ik Vertel maar, dan droom ik met je mee, over jou in een purperen mantel de vacht van onschuld en macht Heel discreet, heel discreet neem jij wraak op iedereen die niet in actie komt en alles maar laat gebeuren Je geeft wijze…

Voor Cyp; 2008 - 2023 Subtitel: Anoniem gedood; vergiftigen staat gelijk aan martelen Cyprus kent veel soortgenoten Voor jou en jouw maatjes echt een walhalla Jij was hier best populair Thuis in Nederland eveneens Jij was speels, stoer, 'n leider Nam menigeen op sleeptouw 't Zal nooit meer gebeuren Daar jij (b)lijkt te zijn vergiftigd…

verhaart zo zorgen wij voor huis en haard en nooit zijn we van de kaart als de kaart verjaart en wordt bewaard Deze rijm heeft toch een staart want hoewel je nu verjaart blijf je evenveel steeds waard En ja, 't kan zijn, ooit word je wellicht vermaard, door je luist'rend oor, ergens op een dag in maart Wees dan niet van de kaart; zie heel het gebeuren…

Dit zou  niet, en nooit meer mogen gebeuren! Maar het gebeurt nog elke dag Ik kan niet anders doen dan heel diep treuren Mijn hart is bij de  slachtoffers en nabestaanden…

alleen al de oogopslag zat vroeger barstensvol wetenschap over tal van communicatie mogelijkheden en het aanverwante sociale gebeuren een afscheid met een zwaai gaf eerder een eigen draai aan alles wat er besproken was zo dat niemand meer iets vervelends op de lever had of nog ergens mee zat de geëigende aandacht cirkels hadden…

Ik voelde de onbelangrijkheid van mijn bestaan, een onzichtbaar gebeuren op een nietige planeet, verwaarloosbaar in het kosmisch geheel. Iets wekte mij uit mijn betovering, ik stond nog bij het raam en ging maar weer naar bed.…