Netgedichten

netgedicht (nr. 74.180):

ONGEMERKT

Het prille groen bekoort ieder voorjaar
de liefhebbers van beuken en eiken.
Wie zullen met bewondering kijken
naar het kleine loof, nauwelijks zichtbaar?

Eenzame blaadjes boren zich traag en zwaar
tussen stenen door, om lucht te bereiken,
die mild belonend over hen zal strijken.
Hun nietige kracht is onweerstaanbaar.

Dit schier verborgen, tere gebeuren
spreekt eeuwig over de almacht van de Heer.
Hij mag heimelijk oordelen en keuren.

Zijn schouwen en denken dalen zacht neer,
gaan door de wereld als verstilde geuren,
vaak door niemand begrepen: de grootste eer!