Alle inzendingen over boom sneeuw sperwer

de wereld is bezaaid met net zoveel vragen als bomen die zullen moeten worden opgelost koste wat kost ter verwezenlijking van al onze dromen moeten er antwoorden komen die overal worden gezocht maar niets wordt er opgelost door ze – bij het niet vinden dan maar om te zagen…

zit je ontkennend aan het raam een lekker ontbijt croissantjes met jam wat schattige kinderen die niets weten van puinhopen net als de dochters in Damascus van Assad en mijn kleindochter hier 500 meter ver weg Mia, mijn Mia, ik ben bang dat je op weg straks naar je kleuterschool tussen de puinhopen loopt en elk moment een bom…

Er zijn dagen dat ik een boom wil zijn dit even ervaren zonder noemenswaardige pijn. Geen mens of serafijn maar gewoon eik of een den ritselen op de wind, dat beschrijven met mijn pen. Ik hoef niet zo nodig een hele hoge kroon mijn benen als takken bewegen vast loom.…

Nu ik gestaag een hogere leeftijd heb bereikt in mijn stoel uitkijk over het talud en zwijg neig een projectiel te gaan worden voor een moment weet ik ook dat ik beter een schuur kan zijn. Een plaats waar opslag een plek heeft al mijn goede bedoelingen te bewaren, inspanningen voor goede dingen te sparen. Ik kan immers stoppen met denken,…

Propjes groen of paars bij een boom los in de lucht die hangen zomaar, alsof geen tak ze vast, geen steeltje ze verbindt. Floddertjes opgefrommelde kloddertjes. Zonlicht schijnt door dun blad om het nog frèler, priller, losser, feller te vieren.…

Boven de bomen: daken, dan torens, bergen – ijsreuzen, de maan!…

Het niets impliceert hier dat mijn krachtige wortels zwijgen rumoer van mensheid zegt me er is niets ernstigs aan de hand we zoeken het zand van vergeten dromen op het verkeerde strand verdwaalt tussen desillusie meneren die negeren mevrouwen die miauwen voor de kat zijn kut in de ochtendkrant en door het licht van nieuwe wanhoop…

mooi o zo mooi Ik leg me het zwijgen op brei het einde en ga naar bomen kijken…

voor haar raam stond eerst op het grote plein jaren geleden is hij daar geplant haar kinderen waren toen nog klein   door het kijken naar de boom weet ze welk seizoen het is hij geeft haar troost en kracht ze voelt dan minder het gemis   van dierbaren die er niet meer zijn ze droomt wat over het leven kijkt berustend naar haar boom die…

heb je wortels gezien hoe je struikte tot boom en bloeiend door lentetjes snelde groeide en jaarringen telde nu sta je daar met een vlek op je bast deskundige mensen gaan testen of jou het leven nog past je bolt al tijden het asfalt stuwt zacht de stoep bent een gevaar voor een begaanbaar trottoir snel zul je sterven onder protest…

een afstand te bereiken en die enkele die snelle die te ver overhelt zal het bezuren en wordt door de wind genadeloos geveld bomen zijn als mensen en mensen zijn als bomen ook zij hebben stille wensen om ook net als wij samen te mogen komen een eenzame boom zie je bijna niet hij wordt vaak niet oud sterft eenzaam geveld door verdriet…

de witte dagen zijn voorbij gegaan in groen en rood nog kerst de boom herinnering in wat zich eens in sneeuwrijk aanblik bood zij piekt een nieuw begin in weer een oudejaarse dood het vuurwerk wordt groots mag ik je hand in deze dagen met samengaan de tijd even vertragen in gedachten over ons vuurpijl maar verlangen zodat niets…

dat ik over 't weiland staarde mijn wortels stevig in de aarde met in mijn kruin een vogelgaarde sprookjesachtig, als een droom ach was ik maar een boom.…

Als de boom huilt Omdat de aarde wordt vervuild Tranen Om dat wat uitsterft Omdat de mens de aarde bederft Consuminderen Voor onze kinderen Zodat zij later In een schone zee kunnen zwemmen We moeten Het vernietigen van de natuur Afremmen Hand in hand Iedereen Geen uitzonderingen Geen een Samen moet een nieuwe betekenis krijgen Samen…

Dan had ik wind en maan hier niet beschreven, ze waren nergens; niet in huis, niet door de bomen.…

Een hoge boom, als beeld van trots Hoge bomen, ze kijken op ons neer Soms heel oud, honderd jaar of meer Een sterke boom, vast als een rots. Wij zijn ook wel eens trots in het leven Denken niet aan mensen om ons heen En menen,“Wij redden het wel alleen” En voelen ons ver boven alles verheven.…

Mocht eens, de zon van ons geloof onder gaan, en twijfel groeien aan ‘s Scheppers bestaan, staat daar een bloem, een boom vol pracht, getuigend, van des Scheppers macht!…

Bewegen als klokjes blaadjes in de wind aangeblazen, betokkeld opzij buigen, meedoen de stam schudden op klompvoeten dansen, de maat stampen mijn haren rondzwiepen me aanstellen, klepperen met de kleinste takken en mijn wortelhakken lichtjes laten roffelen…

ik kaal de bomen scherp de wind in bladerloos vertonen weer oogst ik afval van een zomer vol met leven sterf drogend wat er is gegeven ik jaag met buien langs de kust de kou van het achterland troost zich met nachtvorst als men rust warmte in mijn ene hand klapt tegen winter aan de andere kant en geeft gedonder toch schraal ik…

Zo droomverloren staan de bomen te spiegelen in ’t licht alsof ze lang tevoren zich dachten uitverkoren te leven in gedicht.…

De bomen waar ik altijd langs liep onder schuilde bij de eerste regen die me schaduw gaven in hete dagen waar ik de vogels in hoorde zingen in lentegroen en najaarskleuren zijn ineens veranderd in een stomp Groenbeheer meneer, werd mij na veel doorverbinden verteld waren ze dan ziek of gevaarlijk?…

Haar wereld is als een oude boom diep geworteld door het leven de bloesem allang voorbij maar nog niet helemaal uitgebloeid er zijn perioden dat de takken meebuigen met de stormen in plaats dat ze knakken hier en daar wordt wel gesnoeid geestelijk voedsel is haar behoud als krachtvoer voor het oude hout…

ik vlieg bij je binnen nestel je boom met mijn droom zie in je ogen een eerste beginnen pak een paar takjes en bloemen in tedere schroom je bent groen in een lente die luikt en opent na een levenlang sluiten kom in de zon draai je eindelijk eens om en ga met me mee naar ons buiten…

Geef ze maar thee .....Luister, de bomen vallen .....Heerlijk, het geluid van bijlen .....die de boomgaard kappen .....De tijden veranderen .....Speel! Ik wil het vieren! .....Dan kunnen jullie daarna vertrekken Ik weet het niet, ik wil weg Waarom zijn we zo oud geworden?…

verder zei de pijnboom tegen het spook zeer dorstig onder de stekende zon en er kwam een dunne regen met een sterke wind en schudde de spookgewaden af daar waait ze nu in de vroege ochtend een vluchtend beddenlaken dat om de schoorsteen blijft hangen geen winterweb bedekt de droom van een in bloei staande boom…

Ik ben nog één maal naar onze boom gegaan, die met zijn kruin in hartvorm waartussen de zon onderging. De boom werd een skelet. Vluchtende vogels floten herinneringen. Gekerfd stond er onze naam nog in. Jij verdween en door die kerf bloedde de boom dood.…

De bomen knipogen. Ook zij zijn piep geweest. Moedwillig aangeplant. Zo word je samen groot. Regerend buiten Lewedorp over een geduldig volk: Bieten, Ooft en Uien. Uitziend naar... een overdonderende Lente!…

Ze wierp een magistratelijke bom En vindt dat Shell zich meer moet in gaan spannen Vol gas erop bij al die witte mannen Want die zijn uitgerekend oliedom De rechters hebben meer macht dan de goden Straks wordt de hele wereld nog verboden…

(in het bos) iemand nam het besluit tot het optuigen van de boom in het bos... wellicht dacht hij ook een boom hecht aan het leven en uiteindelijk is kerstmis tóch een teken van leven…

voor Frida Kahlo gekluisterd aan het Blauwe Huis verbind je mensen met aderen het verlies het bloed gaat over in bloemen en altijd je ogen die intense blik waarmee je ons vast blijft houden ze is een lint om een bom schreef iemand…