3818 resultaten.
kwallenlabyrinth zwei
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen
590 de sterren staan laag
maar de zon staat hoog
kies jij voor het kwallenlabyrinth
of voor een regenboog
de hyena's
lopen om je heen
test test
het zijn de slangen op de grond
er is er maar één
die behoort
tot jouw mond
laat mij maar gaan
mijn plek
onder de volle maan
laat mij maar gaan
dan kan
ik eindelijk dit leven aan…
En bestaat niet
gedicht
2.0 met 15 stemmen
8.883 Stil
tegen de grond en stiller
tegen de muur daarna, gevlucht voor je hand
of daarvan de schaduw. Kloppend tegen beton
weggedrukt hard te worden, onopvallend
hard als het hardste gevaar.
-------------------------------------------------------
uit: 'Een leeuw is eigenlijk iemand', 2006…
reizen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
524 we aanvaarden de reis
leggen een lange weg in stilte af
we vervlechten de beelden
tot een onsamenhangend weefsel
we zijn reizigers zonder woorden
passanten zonder grond
we reizen met gesloten ogen
gekleed in weerbarstige huid
en dan is er het woordenloos weten:
we komen nooit meer thuis…
Alleen in het donker
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
230 Langzaam laat ze zich vallen
en eindigt op de grond.…
Belofte
gedicht
2.0 met 25 stemmen
8.272 Zoals het blanke appelvlees
nog niet tevoorschijn gebeten,
zoals de grand cru in de fles
nog vol met gloed geweten,
zoals het eerste goede vers
nog enkel in het hoofd geschreven,
zoals jouw geschiedenis
nog niet met die van mij verweven,
zo is mij je oksel en je mond:
een geur, een onbetreden grond.
--------------------------…
Avondlied
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
325 traag is je lijnvaart
te zijn in doen
schouders drukt bedrukt de weg
meer en meer
vrij uit tesaam
op de route tot behouden vaart
langs een bebloemde zoom
klank en toon vervormen
vergeefs zoek je in het rond
op vreemde grond
in leegheid mondt taal op mijn tong
langs een stille vliet
door ‘t avondrood…
Verdieping
hartenkreet
4.0 met 32 stemmen
1.339 Waarom wachten met geprevel
tot het sloffe sterfbed naakt
wij zijn priesters in de nevel
die betekenis bewaakt
klanken aan de oppervlakte
van ons tijdelijk bestaan
zeggen wie zichzelf verlakte
eer hij murmelend moest gaan
geef mij reden voor verdieping
van de woorden uit mijn mond
ik wil varen als een Viking
door de groeve in mijn grond…
dwalend hart/ontheemd
netgedicht
4.0 met 11 stemmen
265 Dwalend is mijn hart
ik wil de verlatenheid
begraven in grotten
om op zoek te gaan
naar vaste gronden
om weer te leren leven
en lief te hebben
zo dat mijn dwaaltocht
ten einde is.…
Ik wandel.
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
189 Wortels diep verankerd in de grond
die bedekt zijn door het groene mos.
Hun stammen omsloten met de schors
ik hoor ook het ruisen van de wind.
Zouden ze mij wat willen vertellen?
Ik kan er alleen maar naar gissen.
Zijn het verhalen vol van belevenissen
van de bomen die staan te dromen?…
Ja,
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
152 sprak zij zacht
ik ga nu maar
het opvanghuis
wacht
ik laat niets achter
en geef lucht en licht
door aan hen die nog
wachten voor de poort
langzaamaan verdwijnt
mijn naam in de grond
van iemands hart
ik blijf weg
tot de laatste
strofe toegedekt wordt
trek mij nu terug
achter mijn verzen
ooit gedrukt
om lief te hebben…
Dichte mist
netgedicht
2.0 met 6 stemmen
168 de nacht tekent figuren in dichte mist
gezichtslozen gaan aan hem voorbij
nu er voor de maan geen doorkomen aan is
bomen staan als houten harlekijnen
ondoordringbaar het bos waar hij happen
uit knipt om zich 'n weg te banen
lopend in cirkels verslikt hij zich
in datgene dat hij altijd al vreesde
aan de grond genageld gaat op in zijn angst…
Een grote plens
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
90 het sijpelt gestaag
grote druppels glijden van de bladeren
vallen spetterend op de grond
geen schermen regen
in woeste vlagen wind
maar een speelse lichte waterval
die je toch op een
onverwacht moment drijfnat maakt
met een grote plens
hemelwater kent
vele vormen van verschijnen
voor mij mag het op pinksteren verdwijnen…
Vlinderen met ogen dicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
151 de kleur van jouw ogen
streelt me heel zacht
ze stralen zo mooi als in
'n heldere sterrennacht
de vorm van jouw lippen
ze kussen me amandelrond
hoe ze me laten zweven
met mijn voeten van de grond
de krullen van jouw haar
ze spelen rond mijn gezicht
intens genietend van ons
vlinderen wij met ogen dicht…
Purmer
gedicht
1.0 met 28 stemmen
6.195 Ze zit in bus 106
de stad trekt bleek aan haar schouder
op de weilanden ligt groen
kinderen fietsen in de wind
huizen spartelen aan de grond
onder de rivieren
geen polders maar bossen
zomers de Sonse duinen
ze kan er niet genoeg van krijgen
het land zó uit de zee geschept!
---------------------------
uit: 'Glazen jas', 2007.…
Het einde
netgedicht
3.0 met 14 stemmen
454 Een storm van gevoelens en
schreeuwende gedachtes
maar enkel de klanken van
de doodse stilte die volgt
Zwijgzaam stopt de zon
plots met schijnen en
vinden eenzame tranen hun
weg naar de kille grond
Beetgenomen door het donker
verstrikt geraakt in mijzelf en
de hoop verloren met de tijd
Omarm ik mijn verlossende einde…
Het ware gezicht
netgedicht
3.0 met 8 stemmen
303 je groei en bloei
heeft decennia lang
de omgeving beheerst
je schaduw was lang
en dominant aanwezig
maar ook zonder zon was er leven
je bent ten gronde gericht
jouw biotoop is niet meer
voor ieder zijn alle kansen er weer
een eigen leven te leiden
zich te ontwikkelen in het volle licht
met eindelijk het ware gezicht…
Eerlijk
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
111 Zoek het hart in mijn woorden
kleed ze uit tot op het bot
hoor de klanken in akkoorden
van stemmingen die men vond
en verdwenen in het heden
in donkere ongeploegde grond
laat ze als ongerepte zaden
kiemen in een vrije lucht
tot ze vele vruchten dragen
naar een toekomst in het licht
waarin ze verleden niet schuwen
maar zich vormen tot gedicht…
Glas
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
90 ze is van glas
van een doorzichtige kwetsbaarheid
de ceintuur van haar jas
houdt het tengere lijf bijeen
aan de overkant
achter het raam slaat hij haar gade
de wind wakkert aan
ze versnelt haar pas
haar voeten
lijken de grond niet te raken
ze verdwijnt in het landschap
niet langer te onderscheiden
hij grijpt naast het glas
dat breekt…
zwarte rook
netgedicht
4.0 met 9 stemmen
523 het vuur verwarmt
verbrandt twijfel tot zwarte rook
de regen dooft niet
zij vormt slechts plassen
de tuin dampt ontsteltenis
hier was onze grond
wacht zij of verwacht zij
langzaam schrijdt de tijd voort
zonder een geluid
ons vuur verbrandt dit voorjaar
we dachten het woordeloze
uit te kunnen drukken in omhelzing…
Een fletse gloed
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
238 ze bloeien allemaal
maar de grootsten
staan altijd vooraan
prijzen zich
met kleur en blad
de hemel in
wat achteraf
in minder goede grond
de kleinen saam gedromd
wachtend op het licht
een fletse gloed op het
door strijd getekende gezicht
een enkeling tracht
op de kale rots te overleven
bloemen hebben zij niet weg te geven…
Hoor het ademen
netgedicht
4.0 met 6 stemmen
206 Hoor het ademen van de bladeren
eer ze weer voorgoed verdwijnen
en tot humus worden op de grond.
Hoor het zuchten van de luchten
als ze boven ons verhuizen naar
een plaats waar ze tot water worden.
Hoor het klagen van de harten
die elkander toch niet vinden
en maar zoeken naar wat zin.…
raamwerk
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
136 Raamwerk van het leven
Vensters
Met glas
Open ramen
Met gordijnen
Scherven
Op de grond
Kleuren in de scherven
Met lachende gezichten
De zee ver weg
Die speelt en ruist
tegen het avondlicht
Komt er donder
De straten blank van de regen
Een auto stopt onderweg
Een blikje bier
Raamwerk van het leven…
Blote kont
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
343 Parkeerplaats in het bos
Bovendiepsterweg
aan het begin
een stuk het bos in
stond een man
in zijn blote kont
broek om zijn enkels
op de grond
zijn rug naar mij toe
reageert niet
is verdiept
in de natuur
ik fiets verder
kijk op mijn stuur.…
Voorjaar
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
137 Ik roek oe, jazeker
voorjaar hangt in de lucht
En hoor de vogels,
ook zij winden zich op, zij fluiten
Afrikaanse liedjes
en stampen de vorst
terug in de grond
Het komt nu rap,
het duurt niet lang,
voor stampers melig
stuiven gaan en
duiven koeren
"roekoe, roekoe,
rokjesdag komt dr aan."…
Biodio 2 Vuurrode
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
239 Rood haar, geen
goede grond, dacht
zij en trachtte de
schok van de ouders
na 2 zwart en 1
blond voor te zijn.
Op de 4e dag
viel het doek
voor haar,mij,
kreeg zij ontslag
en ik, 1 vuurrode,
op schoot genomen.…
Van glazen torens
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
367 waan
van glazen torens
macht en geld
zo maar bestaan
heeft de
eerste wereld
ooit iets voor
die kinderen gedaan
is onderdrukt
gevolg van jouw vrijheid
met als product
geen geld en ongeluk
glazen torens breken
dromen storten in
armoe zal zich wreken
dit is maar een begin
want spiegels
glinsteren niet meer
waan is door
de grond…
Gebroken vleugel
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen
90 Het was de vijfde mei
dat ik haar vond
gewond lag zij daar
de jonge merel op het trottoir
met een gebroken vleugel
wijd gespreid
want vliegen had ze graag gewild
ze lag daar krachteloos geplaagd
haar kopje angstig
ietsje van de grond getild
doch zij was uitgeblust
door vleugelpijn en vermoeidheid geplaagd
is ze de dag van de bevrijding…
De dag dat ik verhoutte
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
120 de nerven van dit lijf
laten geen sap meer door,
de levensstroom stagneert,
de wortels in de gortdroge
grond tasten wanhopig naar
water, maar vinden ze niet meer -
geen sloot, geen put, geen wel
meer in de buurt, alles is
droog, droger dan droog,
armen en benen verworden
tot dode bomen, zijn helemaal
van hout,
voorgoed opgedroogd…
dan het nu
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
102 wolken drijven
vechtend, om hun kleur
vanuit de grijsheid
op te tillen
hier op deze aarde
bloeit nog wel een bloem
de bomen schatten
waarde in
en rusten in de grond
de volksmond noemt
de herfst
het hart
voelt koude winters
in de splinters
van wat oude tijd
en spijt verwoordt
wat ooit tot nooit
gezegend is…
37 Jaar samen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
454 Toen betere tijden
Nu coronatoestanden
Speciaal om te vieren:
Bloemenwinkels toe
Restaurants gesloten
Vrienden op sociale afstand
Het gemaal van de tijd
Dromen in stukken en brokken
Keer op keer gestuit
Vallende sterren met hopen
Wij genageld aan de grond…