Alle inzendingen over planten

die veilig, niet lek die altijd goed en eerlijk Zelfs 't Universum lijkt het leuk een mop met ons te willen spelen zie ons met zovelen erin trappen uit droevenis ga ik maar naar mijn tuin ruim daar wat puin van blad de aarde eerlijk buk mijn lijf dat stijf van eigen verzonnen verhaal waarvan ik denk dat't waar wat je ruikt: humus, plant…

van kwetsbaarheid, in je ogen lees ik wijzers van glittergoud om mijn gemoed in de gevoeligste periode te bestuiven, nog één stap te gaan, ik raak je aarzelend aan, een trilling raast door het berkenhout, de wolken wijken, het tovert zilveren voetstappen in het naakte mos, het laat ons los om vrij te gaan, in weerwil de wortels te planten…

Op de dag dat ik me alles afvroeg Kwam zij met de rijzende zon Teerder dan rood van de rozen Neerdalende dauw over planten Vrede lag als schelpen op haar ogen te rusten Haar blik sprak de ongesproken taal die zocht en zo zacht In de hagen, de vogels de wolken vermoedde Langs de top van nog komende heuvels vermoedde Ik zag dat ze wijs was…

Zoals de bloeiende planten in verschillende tuinen wellicht Het open veel te hard van stapel lopen in je liefdesgedicht. Het is als een enorme stoom uit een snelkookpan loslaten, Compleet onverwachts je hebt het eerst oprecht niet in de gaten.…

In het droge zand een paar oude kruiken verwelkte bloemen tussen de struiken verwilderde planten tussen de bomen van een mooi gazon kan ik slechts dromen in mijn kleine tuin staat het onkruid hoog maar ook een beeld met pijl en boog haar smalle linkerschouder is ontbloot ze is gemaakt van afvalhout en schroot het meesje en de merel…

die mij haar zwaar behaarde okselhaar toont donkerbruin en glanzend van zweet en deodorant als een verwijzing naar haar schaamhaar neem ik aan ik kom nooit verder dan een beleefde groet of zoals die half naakte billen boven haar afgezakte broek en haar spiedende ogen vanaf haar balkonbos de woeste trekbewegingen tussen haar benen de planten…

In spul spilest net allinne, earmtakken wurde plante yn it plústerkleed, hollen stinne yn palmen en mei eltse set komt de reek fan in sigaret – romfels lûke galen yn it gesicht, der wurdt stoarre troch in wale. Is dit it spul, of binn’ it tinzen mei gewicht?…

Het planten van een bloem, de geboorte van een kind, de keren dat we zwijgen, de vreugde die ik vind. Een klankreikende stilte, een wereld los van wreedheid, de keren dat we moeten, willen we de vrijheid. Luisteren naar het positieve, de woorden die ons behagen, een algemene uitleg, een antwoord op de vragen.…

De planten groeien, vredige gedachten, heur stille wording onbewust; en over de eerstigheid van alle dingen, die 't een naast 't andre, elkander niet doordringen, daalt, in geleidlijkheid, gedegen rust.…

Wat wuivend groen, waarbij een hoge plant over een steen naar voren buigt aan deze kant. Er staat geschreven, gebeiteld met erin wat goud, een meisjesnaam: Marloes; ze was pas zes jaar oud. Er lag een pop op vers omwoelde aarde, een schoteltje, een vorkje en een klein fornuis, wat speelgoed her en der, waar ik naar staarde.…

We stelen liefde En planten haar snel diep in onze buik. Mijn lief, de Koning benijdt ons. We zijn zeer in de mode. Jawel, op een dag zal de zon ons verraden. Er komt vanzelf een eind aan alle heerlijkheid. Het licht wordt dof, ons oor doof, schroot wordt ons goud, Stof ons oog, leeg ons hoofd en ons kind stokoud. Wat een volta!…

Onze verantwoordelijkheid voor ‘t welzijn van de aarde wordt met de mond beleden warme adem zonder waarde de mens verstoort ‘t milieu geen auto die zichzelf rijdt Gaat ‘t om materiele zaken zoals olie op de noordpool planten we onze (geur)vlag renoveren gelijk de vloot schuwen geen koude oorlog om het laatste restje…

Ik leef in een land waar de dierenvriend besluit uit goedheid een andere mens neer te knallen ik leef in een land waar de vrome gelovige besluit uit eerbied het mes in de ketter te planten ik leef in een land waar onze jongens uit gekkigheid soms de conducteur in elkaar stampen ik leef in een land waar een keurige man, achtendertig,…

geen kindsoldaten een wereld waar een ieder het zijne of hare mag of kan behouden waar gedeeld wordt waar “geleefd” mee en met zonder onderscheid van kleur geloof of afkomst een schone wereld zonder broeikasgassen waar de seizoenen zich afwisselen met verfrissende blik waar mensen elkaar groeten en moeder aarde de mooist bloemen planten…

Weerspiegelen de ondeugende natuurverschijnselen als regenvlagen op regendagen apart indringender dan gedacht om met schrale magere zonnestralen moedig af te wisselen, mensen die volop aan het zaaien en het planten zijn zeer uitzonderlijk realistisch een andere invulling krijgen...…

(voor Mirjam Bruijn) Dezelfde zwanen zwemmen nog steeds in de vijver achter mijn flatgebouw, vol gratie dansen ze geheime riten, ik volg hun stevige halzen, die diep in het water naar planten zoeken. De plek waar jij een sneeuwbal naar mij gooide is omgewoeld door een grijpmachine van een gasleverancier of zoiets.…

Als een geneeskrachtige en heilzame plant, wordt hij in verschillende talen aangeduid met de stoere naam Leeuwentand. Hij helpt bij verschillende kwalen. Reinigt het bloed, bevordert de spijsvertering, geneest jeuk, huiduitslag en puisten.…

Nu is na de avond de nacht gekomen: 'k lig in het duister, in het warme bed; als een plant, in een perk in d' aard gezet, voel ik in de stilte mij opgenomen, verwonderlijk bevredigd, zalig vrij. - Het leven heb ik achter mij gelaten: voorbij de dag, de dooltocht door zijn straten - 't leven der mensen trok aan mij voorbij.…

Droef is de dooi maar als uitgeblomd gesmolten bloeisel gefilterd komt na duistere reizen door wijze grond kristal is voor de ogen, wijn voor de mond, muziek voor de luisteraar, drank voor de plant, dan leer ik de lesse, van dooi in 't verstand.…

Zittend bij het raam Kijk ik in de late winterzon Bomen kaal, planten dood Dat is wat de winter vormt Zittend bij het raam Schotels op de daken Ontvangen levenloze energie Waarmee mensen zich vermaken Ik kijk naar je raam en wacht Denk aan het moment dat jij daar stond Denk aan het gelukkigste moment dat ik ken Ik kijk naar je en je lacht…

Wij, die weten nu van wanten, die nu elders gaan en onze appelboompjes planten.…

het kost je niet je kop, die ene keer per jaar~ ~Ga maar alleen, ik ga niet mee, te lezen valt er niets Al had hij enkel ~De Privé~, dat is tenminste iets En zijn TV die is kapot, nu al een jaar of vier Dus ik verveel me daar dan rot en daarom blijf ik hier Vertel me ook eens en passant wat ik die brombeer geef Een bosje anjers of een plant…

Droef is de dooi maar als, uitgeblomd, dat donzen droomsel gefilterd komt uit zuivere lagen van wijze grond, kristal is voor de ogen, wijn voor de mond, muziek voor de dichter, drank voor de plant, dan leer ik de lesse van dooi in 't verstand.…

maken wie jij bent mens van mensen op de grens van jouw jaren stil verborgen of tierig openhartig daar vieren wij wat jij ons zaait om blijvend te ontkiemen het hoofd in feestende wolken schrijft een pen op papier de welgemeende wens dat jij mag blijven strooien oogsten en genieten ook van de mooie dingen die er zijn de bloemen, de planten…

Er is niets mis met het huis op zich, sterker nog, het floreert volop en er heerst een serene rust, terwijl ik de planten teveel water geef. Maat houden was nooit aan mij besteed. Er waren nachten in ondergrondse danslokalen, waarbij ik de tel van de bierflesjes geheel kwijtraakte. Als bierbrouwer had ik zeker geen winst gemaakt.…

Ik begroef mijn hart in de wortels van deze sierlijke planten om mijn hart later, na een zwaar leven vol beroerde downs, weer op te kunnen graven. De rek was er al zo vaak uit, maar steeds hebben mijn beschermengelen mij weer laten slingeren als Tarzan aan een woudliaan.…

Ik ben geheel gekleed in lucht en roep zo de goden aan, de elementen, planten, dieren, dank de geesten dat ik hier mag staan. Ik ga liggen op het koele gras, koester me aan de warme zon, genietend sluit ik mijn ogen, denk aan de ‘Grote Rite’, de levensbron.…

ons er subtiel en bedeesd op wijzen het zijn de talrijke bloemen die in geuren en kleuren ons met hun pracht tonen dat wat ooit heeft weten te gebeuren wat sommigen niet durven benoemen het zijn de sterren die stralen die ons over proberen te halen het ook te zien maar ik heb het misschien al veel eerder gezien ik zag het aan en in de planten…

dood in het diepe zwijgen van de nacht er gaat een gerucht rond dat er een vreemdeling is aangekomen met veel geld en fatsoen ze hebben zijn snor afgeschoren zijn dodelijke wapens zijn vernietigd al zijn corrupte geld aan de armen gegeven heb je het fluiten van de warme wind gehoord er is een vrouw die hier onkruid komt wieden wilde planten…

alzo, versmelten wij samen in de gloeiing en de herinneringen die het vuur uitwaait, tijdens de vertering van ons vroegere speelgoed de volgende ochtend, stappen we met een houten kop, maar opgelucht en gelukkig uit ons eiken bed en houden ons aan onze afspraak: zodra de herfst de bomen uitkleedt, zullen wij een eik planten…