Alle inzendingen over zoen

De eerste voorzichtige zoenen spatten als gebarsten spiegeltjes- Onzichtbare meisjessjaaltjes verbergen haastig verlegen lipstickvegen. Zo hier en daar nu: overbezette terrasjes met wat lome glazen bier, net geleegde asbakken, licht besmeurde servetten, en de lichamen van talloze ontzielde fruitvliegjes.…

Samen op de bank begon ik te dromen over hoe het was deed net of jij nooit weg bent geweest alsof we nog altijd samen waren Even zat je weer naast me en wilde ik je stevig vasthouden ruiken aan je zachte haren je zoenen en de liefde verklaren Ik zie je lach, jouw ogen stralen mijn hart huilt vanbinnen over de pijn ik had alles willen houden…

Ik beklim jouw mooie golvende haren, En kom aan bij jouw getuitte mond, Een getongde zoen zal jouw liefde baren, En een genezing voor mijn diepe wond. Waarom ben jij zo vreselijk schoon, Geen gevlekte smet op jouw ziel. Jij bent niet menselijk maar ongewoon, Dat is de reden waarom ik voor je viel.…

Die middag had ik je voor 't eerst willen zoenen, waar we lagen, hand in hand, in 't hoge beemdgras en dwaze woordjes schreven op de oneindigheid van de zomer. Weet je nog, Jetje, de vurige liefdesdans van zon en vlinders, wit en blauw en goud, in een wilde warreling van leven en doodgaan.…

Snakken naar een zoen Of iets van genegenheid Mijn hart is beklemd, Soms ben ik mijzelf kwijt Op jouw manier, hou je van mij, je wilt niemand anders aan je zij. Toch, kun je niet geven, waar ik naar verlang. De vraag, of je echt van mij houdt, maakt me bang.…

dan die heerlijke manier van doen: spontaan frontaal een dikke zoen met boven die vurige hemelboog. zwijgend kijkend oog naar oog, woordloos wordt niets misverstaan, beminnen verloopt hier simultaan, ware liefde behoeft geen betoog.…

blaren die waaien, langs de schuilplaats van merels en kraaien langs waar kilte haar klauwen kerft in de vouwen van de bergen maar nergens bespeurde ik de geur van je aanwezigheid zo sterk als in de kerk van mijn beslotenheid zoals je mij onbeteugeld overvleugelt van ergens ver weg uit een andere wereld maar toch zo dichtbij als de zoen…

Duizend kleuren groen Kleuren het seizoen Duizend geuren bloesem Geven een nieuw begin Aan het einde van mijn gevoel Nog één keer die lange wandeling Als de zon weer ondergaat Nog één keer die laatste zoen Mijn voetstap is alles wat ik achterlaat Duizend kleuren blauw Kleuren de lentehemel Duizend heldere tranen Voor het laatst gehuild…

royalty deed ooit zijn confessies als master of ceremonies zij sadder wiser vlucht vol sentimenten voelt weer haar lente vraagt met een zucht give me stronger wine and madder music* wil zielsgraag naar het gevoel terug toen oscar je weet wel die wilde nog zo in de profundis prominent voor haar was wat een fabuleus stel ieder wil ze zoenen…

het lot liefde is, moet bloed zien hier en daar een vinger op je weegschaal, hart en een doos om in te slapen tijd smelt als je niet oplet zoals zij lacht zou het goed kunnen, ogen aan een mooie steen vragen om dagen in haar kamers de nachten zonder schrijven boeken morgen deze pen, ze gaat nooit leeg, ik ga je wezenloos zoenen…

velo zonder buis en met een grote bel wie steelt er nou zo'n velo langs deez mooie kreek, waar de populieren als flikken stilaan geel worden en de pielen op de kant tegen elkaar aanschuiven, de maan op jou schijnt en ik mij vasthou aan oe heerlijke achterwerk, wij slingerend door de knoeterige polderweg dansen, effekes stoppen om te zoenen…

Spiegelend in je bezwete gezicht De zoute druppels rollen langs je ogen Vallen op het zand waarin ze weg drogen Tot de vloed ze weer meeneemt En de zee ook jóuw beetje zout claimt Daar op dat strand waar we graag komen Verwezenlijk jij m’n dagdromen Met je roze bikini en jeans hotpants Zet niet alleen de zon mij in de hens Waar wij zoenen…

de computer springt op zijn saver amai, een kom mee vissen, ’t is nie waar, ze zoenen het glas en zij spreekt een heel zoet woordje voelt ge u fit en weer ontspannen terwijl haar elleboog nog efkes drukt, o ja madam, de relaxatie is heerlijk, wanneer komt ge weer…

Zie daar de wilde paarden aan de horizon die donkere hengst met bruine manen ik weet nog van de echo in jouw diepe blauw verlangen de regen in het winterkoude bushokje eerste zoen op jouw maagdelijke wangen en misschien heb je meer hulp nodig dan ik of minder medelijden dan een vreemde misschien ben je de kerstman en ik een verlaten ontheemde…

zeg het wordt dringen naar de nooduitgang-weg 't gezin krijgt nu een hemelser klank emancipatie geslaagd voor hem: de man iets waar de vrouw nu profiteren van kan eerlijk gedeeld: hij de zit, en zij de 'bank' oh..lands-bestuurders handel vlug ik smeek u: geef ons nu snel de gulden terug voor het te laat is: krijgt U 'n waardevaste zoen…

Weet je nog toen bij het water waar we bootje wilden varen, dat er van die eerste zoen iemand een foto maakte toen. Kijk toch hoe verliefd we waren. En hier, net voordat we trouwden, we beloofden toen te sparen voor een lange wereldreis en een eigen droompaleis. 'k Weet nog hoe naïef we waren.…

Valentijn is liefde vriendschap en geluk een klein gebaar… aandacht voor elkaar een kaartje of bloem een knuffel, een zoen Valentijn is speciaal en spreekt iedere taal ben je alleen of samen geluk is altijd de vriend die vandaag aan je denkt en je iets extra’s schenkt Valentijn is leuk, simpel verrassend en spontaan daarom is dit…

laat aan de zijden wimpers blinken die heldre droppel: 'k wil hem drinken in een lange, lange zoen. Zo... half onwillig, half tevreen rust ge in mijn arm, met glinsterend ooge, en fleemt en streelt, tot ik betoge: 'k zeg nimmer ofte nooit meer : neen!…

- Vol hopeloze smarte Zag zij der velden eerste groen; Zij drukte 't bleek gelaat aan moeders liefdrijk harte, En weende stil bij moeders zoen. Zij was zo schoon! - Zij liet het hoofdje zijgen, En kwaal en smarte, 't was vergaan. De dood aanzag de maagd en kuste in somber zwijgen Van 's kindes oog de laatste traan.…

met veel vlijt de handen uit de heksenmouwen In een pot speciaal gemaakt van goud en edelsteen Kookten zij een drankje als was nooit gemaakt voorheen Licht en liefde gingen er met grote scheppen in Lucht met vuur en geestkracht gaven pit en levenszin Aarde bond de soep zodat het water niet ging zweven Tot slot werden er wel veertien zoenen…

in rood, in zwart, in grijs ‘k zag rode kolen en pompoenen vrolijke vrouwen om te zoenen brachten je listig van de wijs ongrijpbaar enge visioenen tartten meedogenloos je geest prikkelden je met miljoenen je werd behandeld als een beest het was een lange, enge zware nacht ‘k had dit niet van m’n geest verwacht ik zeg het eerlijk zonder…

Leven was zo anders in de jaren van ooit en toen ik heb dan ook zelf niets verkoren wel iets verloren mis dagelijks die aanrakingen en een gemeende zoen. Is leven zo voldoende met hier en daar wat woorden zijn dit nu al die zaken die ik echt ooit zocht, vormt het een rechtvaardiging van het huidig bestaan.…

Ei, lach niet, Rozemond: ’k wil wel een proefstuk doen, Roep mij in ’t duister eens en lijd dat ik u zoen: Tien kusjes ik verbeur, zo ik uw lipjes misse.…

Vandaag en morgen mag je mij nog zoenen de trap naar boven en de keuken boenen, de vlinderboom en seringen nog even niet snoeien maar mij nog wel met je voordrachten boeien.…

Ontluikende bloemen Vlinders zo schattig gaan elkaar zoenen De lente is prachtig De vogeltjes zingen En maken hun nest. Ze paren en zingen De natuur doet de rest. Lente zorgt voor blijde stemming Maakt een gevoelige snaar in ons los Geeft ons blijde verwenning En spreid magie over ’ t bos.…

ik zag je onbelast verrekend je verleden een stil verdriet om wat je achter liet vliegen zou je moeten als een vogel vrij gebonden ben je voor een deel aan mij pijn legt vrijheid zwaar aan banden spijtig geef ik jou mijn handen ik kan er niets mee doen niet eens een zoen op beide wangen je rust is magisch lief…

zee te gaan De golven beuken op het strand Dicht tegen elkaar, hand in hand De honden rennen als een gek Het water druipt ons in de nek Die regenjas die kan me wat We zijn al tot ons huid toe nat Wat we daarna hebben gedaan Dat gaat geen sterveling wat aan Eenzame visboer, heel alleen Extra portie voor iedereen Natte auto, laatste zoen…

Rozengeur en maneschijn Zo zou het moeten zijn Maar dit is slechts een droom En die houdt me in toom Ik wilde je alles geven M’n hart, m’n ziel, m’n hele leven Het doet me verdriet Want zelfs dat aanvaardde je niet Zeg me wat ik moet doen Om mijn leven Meer betekenis voor je te geven Lieveling, geef me een zoen Zeg me wie ik moet zijn…

En voor ze 't vernemen, Geen een, geen een, Liggen ze schoon op arduinen steen, Waar ze lijken gestorven door zachtheid van zoen En geen antwoord de ziele meer zeer kan doen. ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...…

Mijn eerste meid was paaps, moest zoenen biechten bij de pater En ik kon bij hervormde Kees op schoot. Met roomse vrouwen wordt het nooit wat, jongen, zei hij later Altijd op vrijdag vis, dat wordt gewoon je dood.…