336 resultaten.
IJsberend botje
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 697 Heilbot in een kom gedaan
sliertjes groen en slakkenhuis
pompje blaast borrels uit buis
ik staar haar als zij mij aan
Kleine kosmos zonder kant
achter is zo front als voor
overheen en onderdoor
wereld zonder scherpe rand
Rondjes zwemmen naar belief
gevangen in een atmosfeer van
vredig achter uitkijk zwerven
Tot het tijd wordt om te…
Gaten
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 1.553 verwoorden
in een
liefdesbrief
en het zou voordragen
aan jou bij het
zien van jouw
gezicht
dan ontstaat mijn lief
vanzelf het allermooiste
gedicht
Als ik kan
dichten
mijn lief dan
heb ik woorden die
geruisloos door
de stilte worden
verdoofd
zinnen die vloeien
als water tijdens het
ochtenddauw
kussende letters die
zwerven…
Stappenteller 4
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 216 In deze zomer had ik willen wonen
als een kasteel om vrolijk in te zijn
met romantiek en stille dromen
en zoveel kleur door zonneschijn
maar als ik terugkom van mijn zwerven
door zompig veen en schrale hei
dan zie ik steeds het donkere water
en het stramme riet dat staat langszij
de stappen die ik toch ging zetten
ze komen nog niet los…
In bezweringen gebeten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 504 Wat je zegt is waar
binnen de context van het doel
dat je voor ogen hebt
maar niet iedereen
heeft hetzelfde doel
dus zweeft waarheid
ergens tussen stilte
de muggen bij de vijver zwijgen
het spiegelbeeld van de natuur
kent nu slechts toekomstdromen
van vergankelijkheid in tederheid
consumenten zwerven naar
het winkelwarenhuis voor…
Iedere dag opnieuw
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 231 Leven van wind,
van lucht en ruimte
zwerven door velden
genieten van natuur.
In wouden ontspannen,
rusten in het zachte mos
zon door de kruinen
ruisende bries door lover.
Luisteren naar vogels,
bewonderen het hert
aanschouwen kleine dieren
ergens op de stille hei.
Gewoon alledaags leven,
weten dat je bent.…
Spoken
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 125 Er zwerven vreemde spoken
Op deze dichterssite
Ze stelen aantal weergaven
De zware en de light
Ik heb er een betrapt
Het gebeurt om middernacht
Op de teller stond een 0
Daarvóór stond er nog 8
Ik dacht er zal een storing zijn
Het komt wel weer terug
Maar ze komen niet vanzelf
Niet langzaam, ook niet vlug
Nu staan gedichten…
DOLEN EN STEE
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 24 Het meisje groeit op
in een nomadengezin
toeft enige maanden
op weiden in een dal
waar geit en schaap rustig grazen
hun genoegens beleven
mensen en dieren vertrekken
gaan langs lange wegen
over heuvels en vlaktes
naar een ander verblijf
voor korte tijd
tijdens de zwerftochten
raapt het kind soms
wat mooie stenen
of bevallige…
REIZEN
poëzie
3.0 met 2 stemmen 525 Dán, o laat mij, laat mij zwerven,
O laat mij dolen, dolen Oost-, West-waart.
Hoe zoude ik in dit eenzaam kluisken derven.…
WAARHEEN?
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 64 Twee avonturiers verlaten Bommelstein,
gaan het bos in, vol verschrompelde bomen
met mager herfstkleed. Uit de grond komen
fonkelogen, zoeken spokend samenzijn.
Een oude tovenaar bewaart zijn venijn,
weet al loerend boze drang in te tomen,
wil dat later naar buiten laten stromen,
wenst de beide wandelaars alle pijn.
Reusachtige zwammen werpen…
Oeverlanden
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 330 In jeugdig zwerven langs oeverlanden
door lenig fietsen en God beklimmen
moerasklanken en grindkoude handen
de woestenij als een beest beminnen
en nakend prijzend droom verzinnen
langs beeltenis in een stalen draven
vanaf terug naar toen opnieuw beginnen
waar de zon als een goudrode ballon
in het spiegelmeer gevoel doet zakken
dat maan…
Onafgemaakt sterven
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 2.508 De gedachte nooit compleet te zijn
om onafgemaakt te moeten sterven,
te groot voor losbandig zwerven
voor een oplossing te klein,
spint cirkels in mijn hoofd.
Als een boom die wel de bloesems draagt
maar zijn vruchten ziet bederven
aan de takken reeds verwerven
zij de verrotting die het eind aandraagt.…
Je hoorde lief te hebben
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 519 woorden wachten
in een doolhof van
donker zinkende
gerechtigheid
het roesten
van je gelaat
tekent het zwerven
langs smalle kieren
en verbannen hoeken
je aders
beitelen al zo lang
de stilte in de morgen
en in je zwart-witte ogen
sterft de dichter
een verborgen dood
nu je leven
later wordt en
je alle woorden vergeet
stroomt…
rode rozen in woestijnen
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 606 ze strijkt
met pen
teer teder
zwijgend
precies concies
op perkament
fragiele streepjes
trillen
van zonder
woestijnen eeuwige
stilte
verlaten verlangens
zanden verstuiven
bloem en palm
zij tooit zich
in roos in jurk
eeuwig haar zand
nomaden
zwerven
zwijgend
langs haar
haar rode rozen
ogen geloken
versluiering
zware gewaden…
Bede boven Wierum
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 508 Binnen klinkt het gezang devoot
over zee, aarde en de wolken
buiten zwerven als zigeunervolken
de zwermen over plas en sloot
Onder de gouden haan galmt het gebed
‘Uw wil geschiede en geef ons heden’
de vogels vluchten naar het verleden
over hoeves, kerken en een torenflat
Een dijk waakt over Wierums weiden
God over mensen, vogels…
Vertekende beeld
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 161 Waar woorden die
niet sterven kunnen
zwerven regenbogen
recht de hemel in, ge -
zellin van achterdocht
en aardse puin om me
een ander gesternte
te gunnen in een kloof
die in mij leeft, dan de
nachten weer te laten
rijmen, komt mijn adem
op borgtocht vrij, in de
wegtrekkende wasem
op de ramen, waarin
barsten gezichten worden,…
Grasduinen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 105 we moeten niets
we hoeven slechts te zijn
te beschouwen, ons onthouden
ons te dompelen in de schittering
op het het grensvlak van water en lucht
we hoeven slechts de tuin te laten drijven
een tong te laten gaan langs beide lijven
in het gras van onze honingduinen
te zwerven langs blinde muren
op geduld van lentebladeren
tijd…
Als ik tenslotte oud zal zijn
gedicht
3.0 met 75 stemmen 46.695 Geloof me of niet dat het liefde is,
jou mijn zwerven om je heen te besparen
en het hoogste, straffend geluk voor mij
als je je dan warmend in honkvaster gezelschap
nog eens schamper aan me denkt:
'In gedichten probeerde ze nog
iets van liefde te bestendigen
ja, in gedichten probeerde ze dat nog wel.'
----------------------------------…
Het overblijfsel
gedicht
3.0 met 16 stemmen 9.662 Er zwerven herinneringen rond
zonder kop of staart
woorden losgeweekt van hun tekstballon
buiten het hoofd waarin ze opkwamen
en in de duinen
wordt duizendguldenkruid vertrapt
door zwaargelaarsde spoorzoekers.
Ze lachen besmuikt
om een afluistercentrale uit de vorige eeuw.…
Gong,
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 527 In alles te willen sterven, dicht bij me
als vluchtige gedachte, in een zucht ontvloot, te
willen schrijven, wat klonk wat al geschreven was,
verval in dat laatste woord wat in me overschoot,
die toon bleef zwerven in een vreemde tongval
van de wind en wat je zong.…
Verstrooid
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 275 weten dat ik even aarzelde
bij het openen van de urn
het voelde zo onwerkelijk
jouw lijf als as te zien
maar nu rust je
in de holte van mijn handen
voor de laatste keer
voel ik ons dichter dan bijeen
ik laat je gaan lief
als alles wat je was
glijdend door mijn vingers
in de stilte van voorbij
en mijn adem geeft je vleugels
om te zwerven…
De afwezige ouder
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 103 De Vader- en de Moederwonden
Door velen van ons opgelopen
Zij laten zoeken, zwerven, hopen
Op kussen die gemis afronden
Dan, in de verte - een oase
Omringd door bomen in de wind
Wij vinden er ons eigen kind
Doorlopen elke levensfase
Weer in het heden aangeland
Wacht daar het weten van de schade
Al generaties aangericht
Het snakken…
OPGESLOKT DOOR DE TIJD
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 841 kon zwerven langs oevers
met water dat haar omgeven had
zwaaiend naar de mannen
op scheepjes met haar lading
op weg naar die onbekende stad.
duikend vanaf de brug
op warme zomerdagen
wat verkoeling gaf,
niet beseffend dat die stad
haar ondergang was.…
Rimpeldoek
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.452 Oude en nieuwe trekken
verliezen de gewone weg
ongeleid zwerven ze rond
je kenmerkende wezen.
Vitaal tot het laatst
doof je langzaam uit
maar je taaie volharding
zal nimmer luwen.…
Ze wacht op mij
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 318 Ik heb mijn kleren uit gedaan
naakt loop ik door de kamers
nog een huid moet ik stropen
voor het licht wordt uitgedaan
En dan de vrienden die ik schikte
om 's nachts op pad te gaan
zonder vrees en zoete dromen
voor het licht wordt uitgedaan
De kelk heb ik leeggedronken
als was het het laatste avondmaal
of blijf ik nog even zwerven…
Eerste liefde
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 848 Koud,
donker en eenzaam
klinkend als kristal
verdrinkend
in de knal vol melodie
Ontzield,
beschreven en bewezen
uitgevoerd als schoolvoorbeeld
voorgedragen
voorgelezen
Naar binnen toe bewogen
gevoelloos afgedaan als les
herhaling
zonder vragen stellen
zonder voegen of vertellen
Trefwoorden raken niet
ze zwerven
vast aan de enkeling…
Voorspelling
gedicht
2.0 met 33 stemmen 19.155 noteerde mijn vader zijn
toekomstvoorspelling
Hij schreef er boven REEKS
maar er kan ook staan KEUS
Verantwoording op mij nemen
schouderpijn
hoer in omgeving
korte duur
vertrek
kan met vrouw niet opschieten
andere beheerst mij
voorjaar verandering
finanacieel alles opgelost
nieuwe connecties helpen
jan(uari) uitstel van beslissen
zwerven…
Als twee ogen
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 874 Haar ogen dromen,
staren langs de bomen,
verwonderd om de leegte
Als twee blaadjes,
hoog in de lucht,
trillen ze ,
vermijden een zucht
Haar ogen strelen,
sluiten zonder te bewegen,
luisterend naar de stilte
Als twee veertjes,
geruisloos in haar handen,
zweven ze,
breken het verlangen
Haar ogen sterven,
zwijgen om het zwerven,…
vlinderbloemenblad
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 472 ik ben een heel klein blaadje
tuimel langs tranen
naar de grond
blijf hangen bij de lente
in de stilte van de velden
aan de haren van een kind
ik ben een krokus vlinder
dwarrel met de wind
op broos geloof
in een zomer vol frambozen
waarin ik stop met zwerven
op de wangen van een kind
ik ben een rozenknopje
geur…
drijven
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 457 laat me maar drijven
op mijn gedachten
met de stroom mee
liefst nergens heen
laat me daar blijven
niet op mij wachten
wees een droomfee
om wie ik ween
laat me maar zwerven
geef me de vrijheid
waar ik toch ooit
zoveel om gaf
laat me maar sterven
hervind je blijheid
ik neem het nooit
meer van je af
laat me maar drijven…
Achterkant
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.641 In de verste hoek van de stoffige zolder
daar zwerven ze zonder weerga
de zwakste reepjes licht van de vergane dag
weggevlucht uit de verwaaide polder
in de nok verscholen alsof weldra
de nacht met een honende lach
al het zicht wegslokt
de aarde schokt en de schittering blokt
een nog niet gezette krakende stap
beroert de schouders van…