Alle inzendingen over verdriet

Leg nog eenmaal je hand op mijn schouder; Laat zien dat je mij nog kent. Laat merken dat je daar in de verte Nog steeds bezorgd om mij bent. Mijn liefde voor jou is oneindig; Dus ook nu de dood ons scheidt. Maar stuur me in Godsnaam een boodschap En doorbreek dan mijn eenzaamheid....…

Lieve schat Het doet een meisje veel verdriet en pijn. Dat je je leeg en eenzaam voelt en dat dat ene lieve meisje jou niet kan troosten, vasthouden of bij je kan zijn... Maak je niet druk en denk niet teveel aan weg zijn, ze heeft ook verdriet en pijn en begrijpt hoe jij je voelt. Het is bijna zover dat ze weer terug naar jou kan gaan, dat…

Zijn dikke stam grijpt weelderig in de lucht, hij is stevig geworteld voor storm beducht In het minnespel van de jaargetijden wordt hij ieder jaar telkens weer vorstelijk gekroond Dan gedijen zijn bladeren groen als gras, als door moedernatuur beloond En in het najaar verkleurt zijn kroon als een lopend vuur, maar dat…

Zie mij lopen, kijk mij toch eens gaan ik ben een meisje, zonder zelfrespect Mijn eigenwaarde is lang van de baan kijk maar, mijn armen blijven bedekt Wonden in mijn armen en mijn been Ik voel mij zodoende geschandvlekt Niemand merkt dat ik bloedend ween want ze zien mijn armen altijd bedekt In bed huil ik ’s nachts telkens zacht voordat…

tot recht in m’n hart laten woorden de achteruitgang van loslaten zien mijn kind je vlindert in je jeugd jouw ogen in de mijne zien de wereld nog je stem beroert mijn ziel en verder..…

Als ze in verdriet verdrinkt huilt ze haar tranen in inkt op het papier…

mocht ik in een dichterslied de juiste tonen voor je schrijven gelijk vogelgeluk in oktoberbomen of wensbootjes vouwen als een kleine drijfveer voor je nog verborgen dromen wist mijn oog in een wenk het ontluikende te vinden mijn hand de juiste streling was mijn mond bij machte in verstaanbare woorden te spreken als een heling…

Verloren gezichten waarvan de uitdrukking is als uit steen gehouwen als de beeltenissen die het leven al voorbij zijn en nimmer terugkeren Zo koud steekt het woord op ontsproten aan eeuwige winters met gevroren vleugels Ontleend aan ledig begrip en verstoten emoties die meer doen vermoeden dan jij me zeggen wil De pijn zit wortelend…

Meisje helemaal alleen. De heldere zon die op haar scheen. Niemand keek haar aan. Het meisje met een ijzeren traan. Zo werd ze al jaren genoemd. Het meisje dat nog nooit had gezoend. Ze kon maar geen jongen krijgen. En bleef altijd zwijgen. Een meisje heel onzeker. Wint vast en zeker nooit een beker. Meisje vol verdriet. Maar niemand die…

Mijn hart klopt hoorbaar in de zwarte toren, boven de straten en haar dof gerucht, en 't hijgt in zwenkende en geknotte vlucht en klaagt in klamme duisternis verloren... Mijn harte weeklaagt in de zwarte toren, al zijne smarten in de jammerlucht uitwenend in een lange stervenszucht, en weer tot nieuwe jammerklacht herboren. Hoor! 't is mijn…

Ik moest mij ontkleden, zei ze in tranen want hij dreigde mij te doden door slaag Hij begon mij evenwel direct te slaan en had nauwelijks oor voor al mijn geklaag Ik moest mij ontkleden, zei ze in tranen want hij dreigde met lichamelijk geweld De enige getuige scheen wel de maan en die verborg zich achter een wolkenveld Ik moest mij ontkleden…

VERLATEN Koude nacht, stille stappen En een maan die wat lacht Zie ’t duister, hoor het stille In het donker gaat 't fluister Laat mij toch in het alleen Ik ben zo moe van je bedrog…

MET LEGE OGEN STAREN Met leeg gehuilde ogen staar ik in mijn diep donkere duisternis Wijl ik stil in mijn kussen snik weent mij ’t hart van droefenis Zachtjes vertel ik mijn verhaal wijl mijn kussen vredig luistert Wenend fluister ik het allemaal hoe de wereld rond mij duistert Zwijgend hoort het kussen mij terwijl ik zachtjes…

Ik hield van hem zoals van geen ander De geen die mijn zelfbeeld heeft veranderd Ik hield van de wandelingen en het uren praten De momenten die er tussen ons samen waren Ik mis hem zoals ik niemand anders ooit heb gemist Mijn maatje die zoveel van me wist Hij ging voor mij door het vuur En beschermde mij elk uur Maar het verdriet wat zijn dood…

DAUWBLOEMPJE Dauwbloempje o, wat toch schitter jij in die verrukkelijke zomerochtendzon Je druppels zijn als parels van dichtbij jij die ’t donker, vanochtend overwon Klein bloempje ach, het ziet als traan dat tere pareltje dat jou ’t oog vervult Dat je smart hebt kan mij niet ontgaan je oogjes zijn in diepe treurnis gehuld Teer…

Ik kan niet meedoen, altijd aan de zijlijn, De brede glimlach op mijn gezicht, niet meer dan schone schijn. Tranen branden achter mijn ogen, maar ik laat ze niet zien, Mijn hoofd naar beneden gebogen, en tel langzaam tot tien. Pijn in mijn hart, pijn in mijn ziel, Omdat wat men zag, toch niet beviel.…

(voor Harry) Mijn eiland onbewoond is vruchteloze woestenij, geen ander die mij loont, gevangen en onvrij bezie ik mijn planeet, verlang een reddend touw, na alles wat ik leed, geen God, geen vrouw die ik beminnen kan, zo diep is deze put, als leef ik in de ban, een kluizenaarshut gebouwen op de kust en zoveel wat mij griefde,…

Dit gat blijft gapen het heeft zich vroeg gevormd dus ik ging snijden zo maakte ik mezelf elke dag gewond.…

Als kind had ik een zorgeloos en gelukkig leven.... Maar dat duurde niet lang de dood kwam in mijn jonge leven. Ik werd toen radeloos en bang. Wist nog niet wat dood zijn was..... Dat begreep ik later pas. Iemand waar ik veel van hield moest ik missen... En kon er alleen maar naar gissen waar hij gebleven was als kind begrijp je dat…

Ik zie een meisje, huilend van verdriet. Ik zie een meisje, met pijn in haar ogen, Ik zie een meisje, verlaten en alleen. Ik zie een meisje, maar helpen kan ik haar niet. Ik kijk het meisje aan, en zij kijkt terug. Ik zie het meisje, het meisje in de spiegel.…

Over de grens Het voelt vertrouwd; rondkuieren door het verleden de pijn herleefd; een douche aan herinneringen vloeit over je heen. De grens is bereikt het beweende verleden doorlopen de sjerp bestikt met tranen weggeworpen vooruit, de eerste stap over de grens van het verleden. Nacht wordt dag, naakt en pril ongrijp - en…

Ze zoch antwoorden van meesters. Ze zocht antwoorden uit heilige boeken. Oh ze bad nachtenlang tot haar Jezus om antwoorden. Ze verlangde naar een antwoord. Waar zijn toch haar geliefden gebleven? Wat is ze naar haar dood? Was ze een werkelijk goede vrouw of was ze een slechte vrouw? Waarom leed ze zo intens? en waarom kwam er geen einde…

. hoe je zachtjes slaapt en hoe je zelfs mijn hand niet wilt, wit en weggetrokken in de waas van niets rechtop steunt de stoel het oude lijfje niet veel groter, dan het kind dat in haar ogen nestelt langzaam steelt de dood jouw immer grijze haren uit de wirwar van vandaag mijn hart bloedt witte dochtertranen langs jouw stille wang…

Stormen rivieren wolkenluchten die somberheid verduisteren onbestemd verdriet relativeert alles rond jouw eenzaam graf ‘t regent tranen in verdriet mensen die wel horen maar niet kunnen luisteren er druppelt verdriet uit tranen mensen die wel handelen maar alleen in eigen wanen.…

Er is moed voor nodig om door te gaan, om niet bij het verleden stil te blijven staan. Er is moed voor nodig om aan je zelf te denken, om te voelen ook al is het allemaal pijn. Er is kracht voor nodig om te blijven geloven in je zelf, en te geloven dat alle ellende een keer weg zal gaan. Er is moed voor nodig om door te gaan,…

Achter deze glimlach Schuilt nog veel verdriet Steeds weer moet je huilen Ook al is er niets Je groeit en leert te incasseren Je negeert en kijkt vooruit Tot het weer te veel is De pijn moet er nu uit De pijn komt naar boven Woede, angst en haat In plaats van twee vooruit Weer een stap terug Steeds dezelfde fouten Nu…

Een traan in je oog, een brok in je keel. Een knuffel van ons, een bemoedigende mail. Een laatste herinnering, een diepe zucht. Nu is je verdriet een ster, hoog in de lucht.…

Ijsbergen breken in de nacht, ijsberen dobberen hopeloos rond, worden gek van het feit dat er geen grond meer onder hun berepoten te vinden is, zinken tragisch weg zonder dat de wereld dat ziet. Het liever niet weten wil. Groot excuus namens alle vervuilende economieën. Nee, daar koop je niets voor. Boten zinken naar beneden, zinken roerloos…

Mijn hart doet pijn, ik heb verdriet evenwel blijven mij de ogen droog huilen, ach, dat kan ik al lang niet en ik ben moe van die psycholoog Hij zeurt enkel maar aan mijn kop over wat me destijds overkomen is Hij vindt dat ik altijd alles verstop maar tast zoals ik, in de duisternis Wat is nu ‘t nut jezelf pijn te doen vraagt hij plots…

de eindeloze melancholie van een maand die sterven gaat, verloren in de vage glorie van wat losgelaten blad een dorre bloem buigt mee met oostenwind ze wiegt haar tranen naar de zee ze wiegt de dagen naar de overgang van meer dan schelpen strooien op een oeverpad met gras en lege ogen waar de winter duizend vlokken weeft besef ik, dat…