Alle inzendingen over droefheid

Meisje met de frivole viool gevoelige snaren stemmen late avond muzikaal als in echte waarheden geboren heldere gedachten gaan mee in de droom fragiele bloemen op de warme aarde ze dwaalt langs aangespoelde droefheid wij zijn onze stemmingen lichtgevende sterrenstelsels diepe dromen in de oude stad dit land wil een lied vol romantiek…

bewegen een dag die krom trekt door gebrek aan perspectief verveling is de dief die uren heeft gestolen de trage stroom van dingen die gebeuren het drijven op gewoonteruis slaan van klokken en van deuren de avond ademt nog geen duisternis omdat de schemering vergeten is de dag te sluiten spaarzaam licht beschijnt vergetelheid, de droefheid…

O vraag mij niet, vraag mij nooit naar mijn smart, Kondt gij mijn leed en mijn jammer waarderen, 't Zou slechts de maat van uw droefheid vermeeren, Gij hebt genoeg voor een menselijk hart. 1834.…

als het eerste zonlicht mijn dromen verjaagt haar zachte stralen dageraad maakt weet ik mijn dagen overspoeld door geluk te beleven als roes liefde in vervoering jouw glimlach breekt zonlicht als spiegelend kristal brengt dromen tot leven droefheid in verval vult kleurloze dagen droogt weemoedige tranen laat harten zingen brengt…

Droefheid verbergt mijn tranen, de dag wordt oud, mijn stem reikt niet meer zo ver. Ik sluit de knarsende poort, graven brengen mijn leven naar een eeuwige dood. Op de avond van mijn leven doven kaarsen in oude kandelaars op grijze, marmeren stenen.…

zodat ik je zal vinden in al jouw geluk in al jouw ongeluk, in al jouw blijdschap in al jouw verdriet, vanuit de liefde in mijn hart want groot is mijn smart vreugdevol en droevig in al jouw geluk in al jouw ongeluk, in al jouw blijdschap in al jouw verdriet waar de liefde geniet van het pure één zijn van de schoonheid van de droefheid…

in ‘t jonge gras liggen zachte regendruppels borsten koelen de warmte want jij beweegt liefde dromend de droefheid afgepeld onstuimig gewemel niet verheffend buigend, tere halmen rollend zand onder lijven jouw zwijgen niet breken mijn hand jou wekkend genot, een zweem avondwind over ’t stille water druiven, herfstgerijpte jouw laaiend…

Niet zal de tijd door droefheid kwijnen vanaf begin is ’t leven hoop misschien zal schoonheid verdwijnen als jaargetijde in een levensloop maar toekomst is bevestigd in de doop.…

Schrijf geen proza De geest is dicht Ik tel tot tien tot elf In een hol gewelf Zodat niet gaat verloren Geluid van de koeienhoorn De oproep fel en stom Tot het heidendom Heb ik geweerd Ik ben bekeerd Tot wat ik altijd was Een degelijke grapjas Wel met christelijke waarden En moppen zonder baarden Nu moeten mijn vrienden Mijn droefheid…

volken Ook wordt Zijn naam al verwoord Even tot het licht is verschenen Stil tot de nacht is gedaan Wacht op de zon in de morgen Om naar het Kind toe te gaan Ook als de weg van ons leven Moeilijk en zwaar is te gaan Schemer is spoedig verdwenen ’t Licht van Zijn ster blijft bestaan En in de nachten der dagen Draagt Hij ons over het graf Droefheid…

En deze vreemde droefheid: ook bij bomen hoort ze blijkbaar bij de kleine dood want zo kwistig wordt leven zelden rondgestrooid. Hoe tomeloze drift onder zolen kraakt en knapt.…

over alle schepsels waakt maar dacht terstond: o felle zon o licht dat ogen neder slaat en waar het wil ook doden kon wat weerstand bood aan godes maat ik zag hoe gij mij voor u won: gij stelde mij in staat uw kracht, uw onuitputtelijke bron te transformeren naar de maat die ik die zocht verdragen kon en hoe gij zo, ook, zij het laat, mijn droefheid…

Ik zou dolgraag weer eens gaan varen en dan uitkijken over de immense zee, de wind weer vrij spel door mijn haren, neemt al mijn droefheid met zich mee. De grote leegte van de grauwgroene oceaan reduceert je leven tot alleen dat moment, dat je op de brug als ijswacht moet staan, je plots zonder familie of vrienden bent.…

zing voor me zing over droefheid en eenzaamheid zing over de pijn zing voor me vertel me waar het land is waar verdriet en lijden niet bestaat zing over het land waar de elfjes dansen en over de feeën die in dromen wonen zing voor me over de blauwe golven van de zee die me naar het land achter de horizon brengen zing over…

. --------------------------------------------------------------------------- Uit: 'Van bittere tranen, kollebloemen e.a. blozende droefheden', 1971…

Zo wil ik dan, genezen voor altijd, Mij zalig om mijn grootste droefheid prijzen, Die aan 't verganklijk Ik het Zelf kwam wijzen In vergezicht op de een'ge Wezenheid.…

ach, gewoon normaal zullen wij je gedenken je was een kort verhaal je was een liefdevol mens een egotripper voluit altijd stond je klaar het interesseerde je geen fluit een leegte laat je achter nou ja, vooral een duister gat je was een voorbeeld voor ons allen ik was je snel zat met eerbied dragen wij je weg hoe sneller hoe beter droefheid…

Zo wil ik dan, genezen voor altijd, Mij zalig om mijn grootste droefheid prijzen, Die aan 't verganklijk Ik het Zelf kwam wijzen In vergezicht op de een'ge Wezenheid.…

Maar prachtig ook die ogen die tranen bedwingen en boven het leed uit kunnen stralen en zingen, zij houden soms hun droefheid verborgen maar lachen, om anderen geen leed te bezorgen…

las jouw brief met veel verdriet geen hoop was er nog te lezen terug naar jouw leven schrijven doe ik eigenlijk liever niet steeds meer ben ik gaan vrezen dat onze liefde reeds gestorven is tussen tranen onder droeve regen voel ik me als een spartelende vis kom steeds nieuwe bewijzen tegen dat je mij reeds verlaten hebt getuigenis van droefheid…

Wie bepaalt oh wie bepaalt Dat dingen mogen en of moeten Dat het gras groen is en mensen dom Wie bepaalt Dat er verbod is of geboden Dat groot, groot is en klein, klein Wie bepaalt Wanneer er sprake is van droefheid Wanneer je huilen mag of niet Wie bepaalt De lengte van de dagen De kortheid van de nacht Wie bepaalt Hoe je leeft…

Voor Irmlinda Je ogen stralen zachtheid uit maar ook hartstocht en soms droefheid.…

Zij liet de droefheid achterwege. ----------------------------- uit: In gedichten, 2004…

Diepblauwe ogen zagen mij aan terwijl haar mond gesloten bleef Op haar wangen gleed een traan waarmee ze haar leed beschreef Beide ogen zagen mij niet staan blijkbaar zagen ze door mij heen Minutenlang ‘t meisje gadeslaan reeg mijn droefheid ook aaneen Diepblauwe ogen met hun traan zij wachtten op een troostgebaar Een arm om haar schouder…

Ik vraag de grijze nevel niet, en zing ik vaak een treurig lied, toch vraag ik, dat de zonnegloed bezielend iedereen begroet en alle droefheid henenjaag. Ik vraag niet aan de duistre nacht, de demping aller vreugde en kracht; ik vraag het licht en altijd 't licht opdat in ieders aangezicht de waarheid in heur schoonheid schijn'.…

En een vreemde droefheid glijdt met hele Lichte aarzelingen in vervelen Over, en een lusteloos strak staren. O dit wreed genadeloze dringen Van uw schone rouw, paarse seringen, Tot ons denken, tot ons vlotte bloed, Is gelijk een overmacht van minnen, Die 't weerstreven der nerveuze zinnen Sidderend zich onderwerpen doet.…

Hoog in de lucht Draagt de wind Tranen van de Andes Bereiken nooit de oceaan Ik draag het mee Lichaamstaal Handen en voeten De armoede kleurde De tranen rood En ik draag het mee Nergens was het veilig Op elke hoek loerden ogen Ongelukken per ongeluk Droefheid en frustratie Ik draag het mee Tranen mengen zich Met het leven ten…

je energieën straalden in ogen en lach je leek versteend in opperste concentratie alleen handen en vingers beheersten de modulatie van talloze stemmen die uit het universum in onbekende koers langs ons gingen in diepe smart en onpeilbare droefheid afgewisseld met intens plezier in de vele talen van vertier in alle fluctuaties…

Ivan de gevoelige voelspriet Van grove misdaden Bevechter van het kwaad Die niets echt zitten laat Zijn taal is zeer apart De zinnen soms verward De boodschap helder wit Rozen in maatje kwart Bloed gruwel wreedheid Wilde de brave mijden Zekerlijk niet meiden Zijn preek gerechtigheid Niet af te laten vreugde Die alle droefheid doodt…

Een steentje in de diepte van mijn droefheid gooien en tellen tot ik de tel kwijt ben. En herbeginnen. ------------------------------------------------- uit: 'Liefde, tenzij anders vermeld', 2001.…