Alle inzendingen over jaargetijden

De lente heeft ons weer haar schoonheid gebracht met een groene oase en bloemenpracht de vogels die haar bezingen haar gouden regen en het paars van seringen hun aanblik een zegen het gras bezaaid met boterbloem, madelief en fluitekruid haar kleed dragend met gratie als een jonge bruid en weet ze de aarde ieder jaar weer in geuren…

Een fijne geur ontstijgt de verse gronden; De luchten worden willig voor geluid; Er breken kleine blauwe kreetjes uit, Geritsel als uit duizenderlei monden. Een malse vleug van lente wordt gezonden; Zijn adem is bewaaierd van het kruid Dat uit de omgeworpen voren spruit, Onmetelijk, en dampend in de ronde. In eenzaamheid langs hakkelige…

Er ruist een zachte roffel door de blaad'ren Der populieren aan de zoom der weide; Zij tromm'len aan hun ranke takken blijde De zomer te gemoet, die stil komt naad'ren. In de elzebosjes aan de kant der sloten, Doorgeurd van honingklavers en kamillen, Hoor ik de lentewind zijn liedje trillen Met lang-gerekte, zangerige noten. Op halmen…

Er is iets in de zang van een merel het is voorjaar, je wordt wakker je ligt te denken in de nacht het raam staat open - er is iets waarvan de vogel zingt en je denkt aan wat je moet opgeven er is iets in je dat leeg is en het stroomt vol met het zingen van die merel…

't sneeuwt appelbloesems April ontpopt als Mei Gorter is verbijsterd…

Er wordt gepaaid, gesnaterd en gedoken En tussen gras, koolzaad en fluitenkruid Brengen de padden hun verhalen uit Een man, een zij, een speer daarin gestoken Een graf in een spelonk, ogen, gebroken Een Bijbelse historie naar verluidt In mij ontstaat een zeer vertrouwd geluid Zeer lange tijd was ik ervan verstoken Daar juicht een toon, daar…

Vanuit mijn tuin een kersenboom de bloesembloemen net ontloken Er zoemen hommels zwaar en loom en bijen die de nektar roken. De meisjes in hun lenterokken nippen thee op vol terras Ze kunnen mannenblikken lokken alsof het een zwerm bijen was. Ik word week en vol verlangen dwaalt mijn blik de tafels rond Ik zie mijn kat een hommel vangen…

Ik dacht wel, dat zij komen zou lang voor het iemand wist, en hebben we ons niet werkelijk een maand of wat vergist? Wij dachten ons de winter nog ternauwernood voorbij en vinden de verwachting al rondom ons in de velden, de verwachting van de Mei! De traag ontwaakte hazelaar, die ’t niet vermoeden kon, staat nu…

Van 't najaar keren weer de schone dagen - Van het hoeveelste? en hoeveel malen nog? Tot het ontrijzen aan zijn nederlagen Lokt den verslagene zijn zoet bedrog. Dit is de tijd, dat men zou moeten lopen, Gerooide velden langs of door een laan, Aan 't eind waarvan een vergezicht gaat open Op herfstland en een edeler bestaan. En, thuisgekeerd…

Groen gras over verre velden struiken zo hier en daar een boom die geschiedenis vertelt of een bos vol frisse geuren een tuin vol weelderige bloemen park met borders van kleuren waarin concerten van vogelzang mensen op bankjes langs paden rust van water in rivier, meer of beek geluid van klaterende waterval wind zacht ruisend door de…

zij staat er wat verloren bij wat naakter dan voorheen nu een verschoten krans van fletse bloesem op het gras haar zienderogen omringt meewarig kijk ik toe hoe haar lentepracht zo snel verwaait en zij als boom weer gewoon door het leven gaat, doch ieder jaar opnieuw ontluiken zal, mijn kleiner bestaan haast tijdloos overleeft…

voorjaar perst zich al door laatste winternaden met frisse kleuren [haiku]…

O, lentebloesem wat ben je mooi aan je ranke takken hangen prachtige trossen in roze en witte bloementooi dansend als een ballerina in de wind je aanblik door mij zo teer bemind Je schoonheid is niet te evenaren want in iedere lente raak je weer m'n hartesnaren…

We hebben afscheid genomen van crocussen en narcissen Nu is het de beurt aan de bomen die weelderig groen zullen kleuren we genieten van de magnolia die haar bloemen heerlijk laat geuren en van het zonnige geel van de forsytia dan gaan roze en witte bloesems met overvloedige trossen weer bloeien zo heeft alles in de natuur z'n eigen tijd…

de takken glimmend bruin lijken kaal maar ondertussen is er een waas van heel licht leven dat door loopt tot in de kruin door malse regen en lentezon zwellen de knoppen en kleuren bij de schubben laten los de blozende bloesem komt vrij als jonge bruiden lente tooi staan ze in wolken van organza te pronken en rozig wit te blozen o, bloesemtijd…

Onstuimig in bloei het land barst uit zijn voegen de zon op zijn helst de koeien van de hand Gods geschapen en maar grazen…

de lentebloesem lucht die de koude ontvlucht mijn neus verlucht mijn trilhaar bevrucht zonnestralen dansen door ontluikende takken de ochtend mist glinstert over versluierde velden de herinnering aan die lucht die mijn wezen verzucht naar nieuwe gedachten in lentes liefdesvlucht…

lentegroei De zo kenmerkende silhouetten van mijn wilg lossen langzaam op in een zweem van groen, het is begonnen, zonnestralen, zo krachtig nu dat de opgevouwen schoonheid haar pallet kan gaan tonen. In die scherpte lijkt het kleurenveld haast eindeloos en komen spiegelmooi onaangeroerd de verdwenen beelden boven. Flora en fauna zoeken evenwicht…

de lente bekleedt de velden en weiden met groen en frisse kleuren de zee is rustig nu de golfjes worden welgezind voort gedragen door een zachte wind zeeën van tijd en blauwte slapen weer naast mij woorden zwemmen kriskras door elkaar meeuwen stellen hoge vragen…

Zij draagt het voorjaar in een hart dat zingt van zomer, zoals vogels, klein en kwetsbaar, zoals sneeuw smelt in haar handen, uit liefde voor het leven dat aan kracht en kleur gaat winnen, strooit zij woorden als bloemen, tovert zachte zinnen, laat het lied van lente opnieuw beginnen en alles ademt ZON!…

Je raakte me aan even maar ik voelde hoe de winter van mijn wangen vloeide kijk, zei jij en wees verrukt een bonte vlinder aan jouw glimlach was een regenboog je wimpers dartelende vleugels in het blauw blijf, riep ik je schaduw na tot jij verdween en ik opnieuw de lente zocht…

Kleine kusjes op mijn gezicht, wanneer ik mijn ogen naar boven richt, ik voel en kan er best wel tegen, ‘k word nat, ’t is de regen, die me liefkoost!…

De lente - ik sta midden in haar - o daar komt ze, daar, daar, daar vliegt ze op me aan, ze zoent me ze zoent me, ze zoent me en ze noemt me haar zoete ademen woord voor woord - o en daar vliegt ze voort de honnige, fladderende lente naar de verte, daar naar de horizonnerige tenten, de zilveren, zilvervoetige, zilverhandige lente de…

lente Het zijn de lage luchten die weinig geruisloos de koude kansloos maakt. Met haar mee, de vogels die als herfstbladeren de koers ervan verraden, de paren paren Darwinsaans, daar louter uit nieuwschier het voltooide verleden daarom vraagt. Toon lenterijp maar aan mijn land, dat met het verwaaien van de kilte je mag gaan pronken met je uitgestrekte…

Nauwelijks ontwaakt laat de wijdte zich genadeloos geselen door een striemende ooster, en laat zich gedwee bestuiven door wit bevroren water dat poriën vult en alle details doet vervagen. Wandelaars ogen stoer in de opgewaaide ijskristallen, met kragen hoog en lage mutsen trotseren zij die oogverblindende adem, adem die bijt en striemend…

Als de grote bruine beer wakker wordt Uit zijn diepgegraven hol En weer op zoek gaat naar blauwbosbessenland Dan is het lente. Lente is voor mij als ik wakker word uit slaap en coma. De lichtjes in mijn hoofd weer branden Ik als een vogel weer op het stokje sta En weer liedjes durf te zingen. Maar ik heb geen lente want ik ben zonder tandartsassistente…

Soms denkt een mens wel eens, kon ik het maar overdoen, soms denkt een mens wel eens, was ik maar wat ouder, nu wordt dat uit handen genomen, want we zijn zonder het te voelen, een uur opgeschoven!…

Het wordt wat eerder licht, de dagen worden langer tenzij ik me niet vergis, lopen de bomen uit. Seringen geuren heerlijk, als voorbode van de Lente, de zon doet er een schepje op en ik ben vol verlangen, naar de Zomer.…

Zoete geheugenzweem Vol nachtelijke merelzang, Frisse lentegeuren - Hooglied ontwakend In twee lichamen Van beider kunne.…

Als heemlen blauw en heuvlen groen en de aarde spruit uit pracht van bomen, dan voel ik met zijn wilde zoen de sterke zomer komen. Dan staat mijn liefste voor de heg, hoort blijde slag en tierelieren, en al wat winters gooit ze weg in lucht van eglantieren. Om scherpe torens waait de wind, vol hoog verlangen, wonder hopen. Schouw op, mijn…