Alle inzendingen over emoties

Ik ben niet zorgeloos wel aangekleed al opgestaan. Ik heb helaas vandaag geen camera, kan niks vastleggen en weet niet meer hoe grijs ik al ben. Ik zou met slingers juist deze dag versieren confetti strooien , fluisteren van harte we vieren samen het nu leven, trekken de dag naar morgen. Het heden voelt vandaag plotseling als geen vlees…

Blijkbaar gaat alle geluk voorbij en resteren slechts herinneringen, wat ook leuk is, maar niet echt nabij, dus begint het gemis pijnlijk te dringen, voedingsbodem voor complete razernij.…

Dat was het dan na een geanimeerd gesprek en een schuchtere handdruk liep ze weg hoogstwaarschijnlijk zal ik haar niet meer zien navoelen wel had haar meteen duidelijk moeten maken wat ik toen voelde…

Je zegt leven is soms heel mooi als bloesem tenslotte naast zo witte wijn samen gedeeld nu last hebben van je doordringingsvermogen, alle kanten gedogen tegen wil en dank tranen. Dan weer de geur van vers gebakken brood ook groene schimmel van te lang laten liggen, aangetast uiteindelijk een miserabele geschiedenis als kanker je lijf aanvalt…

Ooit was ik meneer James Bond, maar ik weet niet meer hoe ik mijzelf moet beschermen en ik ben te zwaar gewond om nog openlijk te kermen.…

naar: Dat willen wezen wat je niet bent Dat willen ervaren wat je nog niet kent Dat kunnen uitleggen wat je niet in woorden weet te zeggen Dat willen krijgen wat voor jou onbereikbaar zal blijven Die bloedmooie vrouw wanneer heeft ze iets meer dan alleen maar oog voor jou Verlangen verlangen Gek van verlangen?…

omdat ik aan je denk omdat ik weet heb van… schrijf ik alvast vogels die de lente willen vieren in eitjes ontstaat een nieuw begin van leven vragende geluiden worden hoopvol bedeeld grauwe kuikenveertjes kleuren langzaam bont zonnekracht geeft warmte en moed de zure appel wordt weer blozend zoet…

Wat is winnen Is dat innen? Of is dat Binnen? Ik hou niet meer van winnen Ik hou meer van verliezen Dat kun je ook kiezen Dat kun je ook bepalen Noem het verhalen Noem het zoals jij zou willen Ik.....Ga geen tijd meer verspillen Ik pak wat ik pakken kan En dan Besef ik ten zeerste Dat soms het eerste Wat ik net zei Dat voelt als mij…

Wat ons redt en verslindt is dat we geloven we houden zielsveel van de overzichtelijkheid van onze angsten en verlangens, ik hang mijn armen overtuigend verdwaald om je schouders we houden elkaar stevig vast, ik beloof je in en uit te blijven ademen, en je zolang ik adem niet te vergeten, je niet verdwaald te laten raken, kijk om je heen…

Het is een soort kastanje, echt een groter dan drie voet hoog boom en meteen een soort poëet, een heuse manlijke draagpilaar vol houten ringen mooi vertakt, de zijtakken, zijn stam twee containerbreed met name het royaal positivisme goed in de aarde geworteld gewoon ergens tussen straatstenen natuurlijk vaderlandslievend. Hij oogt zo…

Alles is daar maar we weten het niet: de lente in het schuiloord van de winter, de regen in de rivier, de zon achter de wolken. Alles is daar maar we weten het niet: de verzoening in het glimlachen naar elkaar, de omhelzing in de mooie kaart, de zwaluw in de lente. Alles is daar maar we weten het niet: de woorden van het gedicht in het…

wanneer de storm weer rondgaat als een wervelwind zijn donkere verschrikkingen uw arme berooide mensen kinderen tezamen striemt wij schamen onze tranen niet die in het donker op U wachten o Geest van God stroom onze harten binnen in koelte van de nachten opdat wij kunnen zingen dat uit de donkerte van plagen altijd uw…

En nog steeds kreunt het geheim van de liefde in de bitterzoete spelonken van mijn winnaarshart; Een jongeling met weemoedige ogen samen die momenten van opperste smart en er was bliksem in de nacht alsof de goden ons bezochten in onze lustige ijver de afgrond nabij een afscheid zonder afscheidsbrieven alleen het liefdesgeheim bleef bij…

Mensen die je kent, mensen die je best had kunnen kennen. Een mevrouw die op een schoolplein stond om haar kinderen weg te brengen, op te halen, net als jij daar wachtte, soms met iemand sprak maar meestal in gedachten - een gezicht dat je als je het ergens anders tegenkwam in verwarring bracht. Zoals je winkeliers alleen maar in hun winkel…

In de natuur blust nooit... het vuur van het leven Bladzij van rampspoed wil je overslaan Het hoofdstuk storm watersnood Wacht even.... het zuur gaat aan het zoet vooraf Zo ook... gevoel van geluk in de natuur.…

Mijn gedachten zijn als muzieknoten toonladders die een lied componeren, is het om een hele groep te laten zingen, dat scandeer je in de nacht steeds weer. Hoe zou het zijn om te heten zoals jij heet, drager te zijn van jouw voor en achternaam je mooie naam , die ik maar niet kan vergeten laat staan doorstrepen en al helemaal niet kan uitgummen…

Nu de sneeuwvlokken ook na vijf jaar op deze dag een laken over 't groen wensen, de vraag wat kunnen we doen en betekenen gelukkig geen vrouw als Lot situatie geeft verweeft mijn pen gevoel niet krassend teder. We zijn niet meer op zoek om iets te vinden alles vonden we in elkaar, we hebben rust, een blik is voldoende, een half woord genoeg…

Wij gingen te diep diep de rivieren in, de dode valleien te diep een ieder in zijn eigen hart wij verdronken in onze woorden naar elkaar zo diep waagden wij ons.…

ieder mens is een eigen verhaal dat groter is dan alle woorden die wij bedenken willen kunnen om hem of haar te schetsen juist als tijd hen heeft genomen naar de eeuwig overkanten tijd als sterren ver en toch dichtbij zij ons tot leidend licht daar stralen laat niet hun dood of het gemis ons steeds de ogen tranen doen waar juist haar bron…

Als een hond de goten leren kennen en de stem van het riool verstaan. Schurftig in de scheemring om te gaan en zich aan geen huis en hof gewennen. Nooit meer heer of meester te erkennen; met de mégocien te gronde gaan: ál wat kiemt, het kiemt van onderaan, aan de bloei zal men het zaad herkennen.…

Ik ben een vrolijk man Na jaren in mineur Ik overwon de ellende En nu heeft mijn leven kleur Ik kan de hele dag wel zingen Het gaat me voor de wind In deze grote wereld Voel ik me als een klein kind Ik speel met vrolijkheid Verdrink in genot Ik ben gelukkig nu En voel me niet meer rot…

Wij zijn permanent en wij zijn groei de verandering dag in dag uit bomend nooit de verspilde regen van gisteren, soms wel de mist boven het water een petgat, dan weer de wiedewaai uit wind, tijdsmarkering, een uitspraak van een kind. Volledigheid is uit den boze het aannemen daarvan slechts pose. En al heb je ginder eens de koekoek gehoord…

gedreven tipt en veegt hij zijn i-phone en plukt daarbij met druk krommende vingers tussen baard, tanden en kiezen brengt schier schokschouderend zijn getergde handen op plaatsen waar lekkend vocht uitnodigt tot niezen trillend zoekt hij neurotisch bewogen onophoudelijk op benoemde plekken naar iets wat er blijkbaar niet is en verklaart…

De wortels van mijn hart grijpen zich vast in het weefsel van het verleden. Het heden wordt nog niet aanvaard. De brug is te lang tussen vroeger en nu. De rust is er niet, er is betwisting en argwaan verlengd met een traan, omgebouwd tot een stroom van onwennigheid. De ziel heeft nog geen toevluchtsoord. De toekomst zal moeten uitmaken…

ze zegt - jij bent al oud hè mamma en als je oud bent ga je bijna dood nee lief kind, je moeder is niet oud dat lijkt maar zo ze zegt, maar jij bent al groot en ik ben bang mamma zegt ze, als je wordt begraven is je mond dan open of dicht meestal dicht klinkt het antwoord o gelukkig, zegt ze anders komt er klei in…

Nachtelijke schaduw geeft stilte diepere voelbare emoties duurzamer in innerlijk dan het winterse witte van het vergeten daglicht alle zinnen die je proeft vormen een zelfgeschreven maanbrief een groot verlangen naar een droom.…

Vanmorgen een vogel zien vliegen; eigenlijk niets nieuws, maar ineens kon ik het echt zien: een vogel die meer kan dan wij kunnen, heel mooi! Wie leerde hem dat? Wie kon het als eerste? Wat een machtig gebeuren, een wonder! Vanmorgen een vogel zien vliegen, zo mooi! Waar was mijn verwondering al die winterdagen? Was ze begraven onder de…

Toegegeven, ons oordeel is gekleurd. Het dragen van neerslachtige grauwe buien, is in eenzaamheid zo vruchteloos enorm moeizaam ontwaken uit illusies. Terecht stel je echter dat 't heel lastig is. Het intense wensen, het echt heerlijke niet meer weten , het domweg zijn vergeten komt ongetwijfeld voort uit koudwatervrees. Vergeten dat buiten…

Als je altijd alles opkropt, Komt er toch een keer een punt waar het stopt. En dan als alles er in één keer uitkomt, Was dat het moment dat je van jezelf te kijken stond. Zoveel woede, pijn en verdriet, Wat niemand zag maar dan ineens iedereen ziet. Zo tekeer gaan en uitvallen is echt niet goed, Beloof jezelf dat je zoiets nooit meer doet. Het…

soms zei het jongetje laat ik mijn lepel vallen waarop de oude man hem bekennen wilde dat ook wel eens te doen ook plas ik in mijn broek sprak bedeesd het jochie waarna lachend de man hem verbazend weten liet de mijne soms is ook wel nat bovendien huil ik vaak droefde toen het ventje waarna de man op jaren knikkend hem bekende dat…