Alle inzendingen over idool

(voor Jotie T'Hooft) Geluk stond synoniem voor jouw kleine handen platgedrukt op de aarde, terwijl de poort van het gesticht dreunend sloot. Ze hadden je op je knieën gekregen, je innerlijk kind naar boven gehaald, maar ze lieten je alsnog verrekken. Nazorg was hun een zorg. Dus verviel je in dezelfde groeven van het kind in jezelf onderdrukken…

Zeldzaam scherp zijn de woorden Helder en zuiver is het beeld Eén denkend mens tussen gestoorden Eén dichter die mij niet verveelt Een echo van een oude luister Een lang vergeten koninkrijk Er is maar één naam die ik fluister En met de Groten vergelijk Die tot ons heden niet meer spreken Omdat geen hart ze nog verstaat Gesmoorde stemmen…

In de ban van zelfgekozen eenzaamheid Geen contact – wat zij ook niet zocht In de ban van klank en woord – boetserend, polijstend, balancerend op het koord In de ban van Leven dat zij niet leiden kon maar door haar schrijven wel delen mocht In de ban van haar geraakt, onontkoombaar, onomkeerbaar – dichteres van het stille…

Tot in de donkerste spelonken Van levens alverlorenheid Heeft mij uw zuiver licht geblonken, Mij uw gedachtenis verblijd. Nog uit mijn bitterste uren klonken De woorden op aan u gewijd. Gij waart mijn heul, mijn troost, - gij zijt De enige toevlucht, mij geschonken. Nu is dan ’t ogenblik gekomen, Dat we aan de nieuwe morgen staan, En de…

(voor I. W.) Doe me geen pijn ik heb al pijn genoeg in mij Straf mijn ware woorden niet af ik ben al veel mishandeld Kom gerust alsmaar verder ik heb je zoveel te vertellen ik kan je zoveel liefde schenken als je daar nog om verlegen zit ik ben natuurlijk Jotie niet maar een andere dichter zeker niet meer eerder minder maar met net zoveel…

Ik zou niet graag Alleen, vandaag, Door hoven gaan van love'ren schone, Als ik niet kon De lucht, de zon En waar zij óp schijnt, aan u tonen. Hoe licht de schijn Der zonne rein Langs 's werelds eeuw'ge kleurenweelde! Maar wat zou mij Dit hooggetij Der schoonheid zijn, zo gij 't niet deelde? Want uw gelaat In schoonheid gaat Der wereld…

(voor Loor Blik) Met je vier-en-veertig jaren op aarde ben je een naaktmodel waar ik wel een miljoen euro's voor over heb als ik die in huis had. Je etaleert je weergaloze schoonheid op uitzinnige kunstfoto's, waarbij je menige man doet blozen, mij niet, want ik laat me door schoonheid niet om de tuin leiden, trap niet in de val waar…

Als beroemde eend naast Donald Duck sprak hij de legendarische, poëtische zin 'Ik ben klein en zij zijn groot en dat is niet eerlijk!'. Ik keek als kind vol genoegen naar zijn avonturen en ik weet dat Alfred Jodokus Kwak een grote opvolger van hem is, maar desondanks blijft Calimero mijn grootste held. Ik heb de meest moeizame literatuur…

De smalle ring, de gouden band Schendt niet de naaktheid van uw hand, Gelijk uw stralend lijf niet weet De schaduw van zijn donkre kleed: Uw stralend lichaam lijdt noch weet De schaduw van zijn donker kleed, Zoals geen lijf of stof bezwaart De ziel die door uw ogen klaart: Geen…

(voor Anouk) Je kijkt verslagen en verlaten in de lens, niet geknakt, maar wel volop beschadigd, onder je neus bedonderd door trouweloosheid, wat moet je ook met zulke jonge knullen, terwijl er genoeg vaderfiguren zijn die jou met veel plezier in hun armen sluiten. Met mijn rechterhand streelde ik je uitgedunde haren en met mijn lippen…

(bij 'Bok op ei' van Iris Le Rütte) Ergens in Ommen kwam ik het tegen, een trotse bok op een gouden ei, hoe kan een bok nou een ei uitbroeden? Verwarring alom. Ik streelde over de rug van de bok, toch zinnebeeld van de duivel of niet soms? Dus het duivelse schenkt de uiterste waarheid en wijsheid, niet die Brave God, projectie van domheid…

(Bij 'Fata Morgana' van Iris Le Rütte) Ergens in Amsterdam lopen drie dromedarissen loom langs de spoorlijn, terwijl treinen met rare haast voorbij snellen. De beesten zijn levensecht gemodelleerd en doeltreffend in de locatie opgenomen. Dit droombeeld heeft Jungiaanse allure en maakt sprookjes waar, waar we even dachten dat alles vlak blijft…

De meeste zieners zien pas scherp als de geschiedenis geschreven is, als ingrijpen niet meer kan, zien slechts om naar dat uur. Voor jou was dat niet genoeg, jij greep in, veranderde de loop der dingen, stak die Reichstag in de fik, voorzag het gewetenloze nazivuur. Nu ik hier loop, de treden op, omhoog langs de randen…

In mijn dierbare Vlissingen, stad op de kruising van Schelde en Noordzee In het Lampsinshuis aldaar, nu Zeeuws maritiem MuZEEum Daar draaide hij ooit, gekleed in een blauwgeruite kiel aan het grote wiel. Of hij dat gezien zijn vrije geest en sterke wil ganse dagen heeft gedaan? --om de zee te kunnen zien beklom hij immers…

(voor Zahra Bahrami) Natuurlijk is het niet moeilijk voor beulen om een strop rond je tedere nek te leggen en je via een valluik naar de andere wereld te helpen, ze doen waar ze goed in zijn; ware mensen afkappen, omverzagen, neerknallen. Maar diezelfde beulen zullen bij God in ongenade vervallen, daar ze de liefde gehaat hebben en zelfs…

Ik denk aan u zoals gij waart, toen de eerste maal ik uw gestalte donker op zag komen tegen het licht gewemel in de feestelijke zaal, en ik van uw gelaat mijn welkom heb gekregen. ‘k Hoor van uw woorden nog ’t beminnelijk onthaal, ik zie, bij ‘t golvend gaan, de ranke leest bewegen, en dat gebeiteld schoon, dat in ’t rijk gestraal der luchters…

op een luchtviool in de schaduw een symfonie uitbroeden jij bent zwemmen ik ben gek…

( voor Hannie Schaft ) Slechts vijf-en-twintig jaren heb je op Hollandse bodem geleefd, gezien je integere inborst vier keer te weinig. Als ik iemand de honderd heb gegund, dan ben jij het, zo laf neergeknald door een Duits machinepistool in de anders zo stille duinen te Bloemendaal. Je geverfde, rode haren wapperen wat mij betreft…

we keken vanaf de duintop naar je uit schip op ruwe golven even verscheen je om opnieuw te verdwijnen we zagen je dansen op de vulkaan het vuur stuwde je naar ongekende hoogten even was je er totdat een krater je verslond we zien je roerloos liggen hart en hoofd in rust nooit meer verdwijnen voor altijd ben je…

ik vind dit gedicht een mooi gedicht ik ga dit gedicht op school zeker nog gebruiken ik heb dit gedicht op mijn kamer opgehangen en ik lees dit gedicht elke avond voor ik slapen ga ik vind dit gedicht een vreselijk slecht gedicht, waar gaat dit over? ik vond dit gedicht heel mooi, maar ik snapte niet waar het over ging. ik…

Mijn moeder heeft het mijn vader nooit vergeven voor het doden van zichzelf, vooral in zo’n moeilijke tijd en in een openbaar park, dat voorjaar toen ik wachtte om geboren te worden. Ze vergrendelde zijn naam in haar diepste kabinet en zou hem er ook niet meer uitlaten, maar ik hoorde hem bonzen. Toen ik van de zolder kwam met het…

Was ik maar de wind die je mag strelen als je uitwaait op het strand…

En toch is er iets of iemand – dat weet ik niet Een gevoel diep vanbinnen, sterker dan alle pijn Komt het door wat jij zei, hoe jij leefde – wat jij deed voor hen van wie je hield was toch datgene wat Hij jou voorhield? Als jij die ik zo vertrouwde Hem trouw bleef tot het bittere eind dan moet jouw geloof ook het mijne zijn…

Veilig in Jezus’ armen was het laatste wat je zei maar hoe kon je? Als Hij Zijn Zoon is heeft Hij macht waarmee Hij toeliet dat jouw gezicht langzaam verziekte Kon of wilde Hij jouw lijden – erger dan dat van Zijn moeder omdat zij wist van Zijn genade en jij jouw jongste verloor – en dat van jouw zoon niet voorkomen? Jij vrouw…

Een dichter van deze site heeft me volledig in zijn ban Het gaat zover, dat ik haast niet meer schrijven kan. Zijn fijngevoelige woorden en mooie werken vullen mijn ganse hoofd Ook 's nachts wordt de passie niet gedoofd. Overdag doe ik mijn ding, op de automatische piloot; Verliefd worden op de muze, ik had dat nooit geloofd!…

Desnoods wil ik jouw heerlijk drukke B-genda nog wel zijn…

Destijds wou ik graag schitteren. Nu ben ik oud; ’t is niet gelukt. Geen uitgever heeft me gedrukt dus rest mij nog slechts twitteren en facebook of een compliment van vrienden die je toch al kent. Helaas, zij kunnen niet voldoen aan mijn verdomde zucht naar roem. Prijs mij dus, stuur mij mails, aanbid me. En ik beloof u rijm en ritme.…

Klappende handen Staande smoking en open doek In de realiteit weer verzanden Naar aanbidding niet op zoek Blik van zaal naar bruine planken Bordeaux velours daalt Gestorven muziekklanken Wat zich in mijn hoofd herhaalt Het licht is gedoofd Voor jou een lege zaal Pruik van ’t hoofd Weglopen van ‘t vertelde verhaal Duizenden letters…

mijn geliefde Here Jezus we zijn nu 2000 jaar verder en nog hang je daar en kijk je uit over het landschap het is een fraaie kerk maar het lijkt me geen lolletje één keer sterven aan zo’n kruis dat is toch genoeg al die graven / al die doden om je heen waarom laten ze je in die waan jij hebt je steentje toch al bijgedragen? kom / kom…

Weet je nog de stilte bij de boom, Kerima de dag van mijn eerste nominatie die jij mij gaf in beloofde stilte omdat ik zweeg als een dichter die zijn ziel niet verdoemde sindsdien veranderde er veel woorden bleven niet hetzelfde jij werd beroemd, ik bleef achter bij die boom in een droom er waren mensen die mij konden verhangen…