Alle inzendingen over afscheid

De dichter stierf al vele malen Maar bleef bestaan buiten de tijd Nu is hij eindelijk bevrijd Van telkens weer al het verhalen Het metafysische vertalen Terwijl de mens dat veelal mijdt Een enkeling op rijm gedijt Of door het vrije vers wil dwalen Hij hoeft niet meer terug te keren Zijn educatie is voorbij Het karmisch groeien is volbracht…

Houten kruis Gekanteld tegen 'n stenen schuur Kaarsen, knuffels, bloemen, Herinnering aan een noodlottig uur Het lijden van nu en van de eeuwigheid Bijeen gebracht in de tijd Boerakker, Nieuwjaarsnacht 2011…

Houten kruis Gekanteld tegen De stenen schuur Knuffels, kaarsen, Bloemen herinnering Aan een noodlottig uur Het lijden van nu En van de eeuwigheid Bij elkaar gebracht In de tijd Boerakker, nieuwjaarsnacht 2011 Posthuum opgedragen aan Kees Jan Dusseljee…

nee zeg ik dan zeg jij tegen de stilte in mijn hart in jouw bloed voel je ons strelen handen nee zeg ik dan zeg jij nee beter vergeten stille herinnering blijft…

Dagen gemaakt van vervallen momenten die geen terugkeer beloven en verder gaan met eenzame rituelen en hulpeloze gebaren van reizigers en vreemden die geen volgende bestemming kunnen vinden. Waar schimmen en gedachten een wakend afscheid tekenen en dromen geen kleuren meer vragen omdat ze uitdoven wat nog veranderen wil…

Verliezen doe ik in het leven, welgeteld echt maar één keer. Dat is als ik mijn geliefden achterlaat, wanneer ik vaar naar onze Heer. Wees echter niet heel erg bedroefd en ga verder zonder mijn bestaan. Denk zo nu en dan aan mij terug, maar laat geen enkele traan. Wat ik nu heb gewonnen hier, is een leven zonder verdriet en pijn. En mijn…

Loslaten gaat in beetjes Iedere dag een letter Iedere week een woord Na een maand is een zin klaar Na een jaar een pagina Na tien jaar is het hoofdstuk af Om een volgend hoofdstuk te beginnen Na vele hoofdstukken is het leven op En het boek van ons leven klaar Het boek van los te laten Dat is het moment Dat we mogen gaan Het…

Na een lange maar hevige strijd is zijn kaarsje nu gedoofd Je bent uit mijn leven weggeroofd. Ik zag je als een zeer aardig persoon die nooit iemand kwaad deed. Tot dat fatale moment dat iemand jou aanreed. De auto reed door en niemand keek naar jou om ik dacht bij mezelf waarom. Had hij het fatsoen niet om even te stoppen? Een gevoel…

Het is stil, zó stil, zó kil De stem van vrijheid is vergaan Een gerichte kogel wraakt Niets mocht blijven bestaan Dit Nederland is vanaf zes mei 2002 gedompeld in verloren zielenbloed Woorden die de stem van het volk predikten zijn in stof gestikt en nooit meer gevoed Het is stil, zó stil, zó kil De woorden van verandering zijn overleden…

As verzandt langzaam tot sediment Als hij wegzakt in het sentiment Van een golvende herinnering Onderweg naar de Noordpierbranding In het deinen op duinen van woelig water Valt het nu samen met later En spiegelt de zon zich als zilver aan de oppervlak Waaronder een zee van stilte zich stelt op zijn gemak. In het zicht van de kust Is het waar…

naar het licht steeds minder kracht minder lucht minder zicht steeds minder leven meer donker dan licht hebben uren met glans soms een dag wat verlicht steeds meer werd leven meer lijden dan licht aan het eind van de kracht in rust brengend inzicht levend lijden losgelaten nu is er alleen nog het licht…

ik nam te vaak afscheid van dat wat er niet was ik bezorgde mezelf dubbele pijn…

Zonder te kijken voel ik jouw aanwezigheid. De ruis van een blad, de vlucht van een vogel, een ster die mij toelacht. Zonder te geven ontvang ik jouw liefde als een golf die komt. Het verlangen jou te mogen raken verdwijnt. In ieder wezen ben je nu aanwezig, talrijk, zichtbaar verdwenen. Mijn huid voelt de wind, het geluid van jouw woorden…

nooit gezocht maar toch gevonden jouw afdruk in je winterjas aan de kapstok opgehangen omdat het weer lente was alles is vergankelijk zegt men dikwijls bij vertrek maar als ik jouw jas zie hangen op die door zon beschenen plek dan raakt steevast mijn traanbuis lek…

Tuinman handen in mos groene dagen dromend van geel en wit zit terneergeslagen in een boek gedoken een zachte, lieve, gedachte aan heupwiegen en bladernat. Zingt met duivelsverzen tot een ongenoemde goddelijke schoonheid die hij, vanwege tijdsverschil, niet bellen mag. Regen maakt de paden nat. De tuinman zat.…

Hoe jij oprechte liefde kon vernietigen alsof het niets was wat ik je gaf. Telkens moest het meer altijd net boven mijn kunnen geen tijd voor mijzelf gunnen. Hoe jij me leeg zoog hoe mijn ziel zich ook ooit vanuit zichzelf naar jou toe bewoog. Uiteindelijk voelde ik mij machteloos, deze weg waar jij heel bewust voor koos. Jij vernietigde…

Ik moet, ik zal, ik wil ik ga Ik wil, ik moet, ik ga Ik moet Ik gá!…

Nooit meer goeden nacht noch een ochtendzoen nooit meer een berenknuffel kon ik dat nog maar één keer met je doen nog één keer met je praten samen wandelen langs de zee samen schelpen zoeken dan nemen we de allermooiste met ons mee nog één keer met je lachen met je huilen bovendien je dan vaarwel kussen omdat ik je nooit meer…

alsof twee maanden twee dagen zijn maken woorden hetgeen we waren klein alsof we weer zouden worden zoals we waren alsof we twee uur geleden begonnen zijn…

Hoe kan ik nu dit lentelicht verdragen wanneer mijn kind er niet meer is, zo blij vertrokken en vol hoop op mooie dagen die zullen lengen als de sprietjes gras die overal weer komen kijken. Geen blik meer die de mijne kruist en zonder woorden vertelt hoe fijn het allemaal was. Slechts kilte nu, een huiver die nooit meer wijken zal, al staan…

in het voorbijgaan schuilen alle namen in stilte noem ik ze de doden spreken niet meer voor zichzelf maar jij, hoewel nu aan de grens gekomen jij bent nog wie je bent je blik, je stem de tijd is even nog aan jou wat komen moet is voor de nabestaanden…

Ze moesten inderdaad gaan, ik had het gezien aan hun gezichten die langzaam veranderden van die van kinderen in die van vrienden, van die van vroeger in die van nu. En gevoeld en geroken als ze me kusten, een huid en haar die niet meer voor mij waren bedoeld, niet zoals vroeger, toen we de tijd hadden. Er was in ons huis een wereld van verlangen…

'k Heb afscheid van het leven nu genomen. Ik wist het ogenblik dat zon en maan Tezamen langs de hemel zouden gaan En alles ging als ik m' had voorgenomen. Nooit bloosde 't licht zo ernstig achter bomen, Zo helder gaf nooit alles te verstaan Hoe het voor andren ging weer open gaan — En verre zag 'k de Rijn lichtspieglend stromen. Uw oude…

Tot wederzien, tot wederzien! al waar het moge wezen: na lang- of korte tijd, misschien in 't ongekend nadeze! 1861…

Het doet me pijn Je zo te zien Ik voel tranen Verlies mijn hoop Jouw einde komt Er is geen misschien Dag maatje van me Trouwe vriend Zo´n roemloos eind In een klotenschuur Zonder zon en licht Had ik je nooit gegund Je had meer verdiend Je gaat nu snel verkassen Naar een mooi en beter oord Waar je heupen niet meer pijn doen Je kunt…

Uren en dagen heb ik aan jouw bed gezeten onze woorden en gebaren zijn gesleten doodmoe ben ik ervan geworden doodstil heb ik naar jou geluisterd met een doekje je mond steeds afgeveegd je wilde yoghurt eten gemengd met sap alles wilde je aan mij vertellen, je wilde het kwijt je geest was helderder dan ooit, niet aangetast nog nooit was je zo…

Je zelf doden: zelfdoding is een recht en geen misdaad geen moord dus geen zelfmoord geen gunst maar een een eigen gave een eigen talent wat respect verdient maatschappelijk en een pil praktisch voor een mooie levensafronding Dan blijven tenminste de treinen ongestoord rijden! Deze hartenkreet draag ik op aan Huib Drion,…

wanneer je aanvoelt wat er komt gedachten verstomd geniet dan van elkaar met volle teugen want de dood heeft geen geheugen…

Als ogen konden spreken dan spraken zij eens van immens geluk. Las ik die luchtigheid en zorgeloosheid in onze ogen maar weer want lees nu nog enkel woorden van "verdriet" en 't doet zo "zeer".... het spijt me maar ik kan echt niet meer. Ik zal voor altijd om jou blijven geven maar gun ook jou een gelukkiger leven. Helaas kan je…

Als een hakbijl, als een moker, als een donderslag bij heldere hemel vertelde je mij, ik wil niet meer. Als een mes, ‘n scherp net geslepen, gekarteld mes, kliefde je woorden door mijn hart, keek je aan en zei: vaarwel!…