Alle inzendingen over ziekte

daar lig je dan het gedruppel meet zich naar leven en sterven uit een geelachtige stenen muur -waarachter gelijke kamers zich opmaken- ontwaken vogels die onverstoorbaar vliegen door zelfbeklag heen vloeistof zoekt een weg, schept stromen en gedachten en plant giftige vergeet-mij-nietjes langs de vlinder rond mijn hals het verschoonde…

liggend in een bed dat niet langer wordt, wel klammer danst de depressie rondom haar hoofd een pas de deux in de sluimering belt de hersendokter om te bevestigen dat zij zich nog even ontaard voelt gelijk de week tevoren en die daarvoor, zelfgeschreven woorden in de agenda raken meer verstrikt in mist, zo gaat zij rond in cirkels en belt ze…

Een klagende mist is al grievend gevallen De verstikkende deken heeft mijn lichaam getart. Mijn wankele welzijn is tot schimmen vervallen De mist heeft mij diep in mijn wezen verward. Het schimmig verleden had me kwetsbaar gemaakt Een blik vol afschuw uit een grimmig geweten. In zijn ijzige ogen was mijn neergang ontwaakt En vervolgens in roestige…

van binnen naar buiten de deur valt achter mij dicht op dat moment kan ik geen warmer woord bedenken dan zijn naam ik struikel over verwondering opnieuw de authenticiteit van zijn hart en handen trekt me overeind wrijft over mijn kale kop wanneer hij de blauwe plekken - van angst en 't lage zelfbeeld- uit mijn hoofd trekt…

de strijd begint waar je loopt, slaapt, eet wat en wanneer staat op de lijst het agressieve blootleggen beheerst het lijf omzwachteld door zwart MRI's in, scans uit -en gangen door de grauwe stilte en wat nog rest alles is wat rest: het hoofd en de geur van angst die opnieuw scharrelen door aders en kamers van het huis…

Zijn laatste hoop danst schuchter binnen de zoom van het leven dat hem smoort het ritme ruw gestoord koestert de goede momenten naast vallen en opstaan dat hem dagelijks parten speelt moeizaam wandelend langs de Tarn de geur van kabbelend water en pas gemaaid gras tilt hem op hoop gloort in het vooruitzicht en hernieuwd evenwicht…

Opnieuw ziek. Paniek in mijn eigen huid in stukken te vallen Uit alle macht proberen mezelf vast te houden Naar wapens zoeken en van listen dromen Wakker worden zonder Het probleem de deur uit lopen, ergens in het gras moeten rusten, bloed zien wellen uit een schaafwond Verbijsterd ernaar kijken Mijn waardeloze lichaam vol vers bloed…

je lachte toen de schalen braken en het ei zich opende het was jouw broedsel niet dat onder je vingers krioelde om een eerste glimp van buiten op te slaan van het tabula rasa bestaan geïnstitutionaliseerd hormoonde zorg een affectief en uiterst adequaat traject als een abces vermenigvuldigde zich het vreemde leven door…

Subtitel: Aderlating Tijden veranderen met jaren die slijten Ware liefde ebt weg, stabiliseert zich of gaat verloren Degene om wie je geeft, van wie je houdt, wil jij slechts nabij Lanterfantend, liefde gevend tot werkelijk de tijd dat je niet meer bestaat Daar bloed zich vermenigvuldigde in dubbel meerfoudt Met prognoses houd ik mij doorgaans…

Gij die de ziekte kweekt en doet haar weer verdwijnen, aanziet een Christen-hart, belegerd door veel pijnen. O Vader alles troosts! Gij weet en ik beken, dat ik een aarden vat en broos van stoffe ben. Aanziet de zwakheid dan van uwen arme dichter, mijn rauwe wonden zalft en maakt mijn kwalen lichter. Of zo 't u dus behaagt om onzer zonden schuld…

Met opgetrokken schouders, toegeknepen ogen, Haast dravend en vaak hakend in de mat, Lelijk en onbeholpen aan zusters arm gebogen, Gaat elke week de idioot naar 't bad. De damp die van het warme water slaat Maakt hem geruster : witte stoom… En bij elk kledingstuk, dat van hem afgaat, Bevangt hem meer en meer een oud vertrouwde droom.…

…: zang die zwanen, volgens sommigen, voor hun dood zingen... Subtitel: Hematopoiesis omvat het aanmaakproces van bloed Poiesis is Grieks voor poëzie Het mooie retailertitelwoord Omvat het aanmaakproces van bloed Dat stroomt door regels, ongestoord Door bloed en zweet geschreven gedicht Dat een tipje van de sluier licht Schromelijk echt…

ik stond bij zijn buro vol statussen te sterven bijna van verdriet zijn pen schreef automaties: 'valium drie keer per dag' meer niet ------------------------------ uit: 'Schiereiland', 1979.…

Mijn hoofdje! ach! het doet zo zeer! Het schijnt vaneen gespleten; Geen hobbelpaard vermaakt mij meer; En schoon men vraagt, wat ik begeer, Ik walg van lekker eten. Al ligt geen kind zo zacht als ik, De rust is mij benomen. En slaap ik eens één ogenblik, Dan worde ik wakker met een schrik Door 't akelige dromen. Nu worde ik eerst…

C - haos op alle continenten O - ngelooflijk V - erdrietig I - n D - eze 1 - NE - gatie 9 - GEN - oeg TIEN (10) X 40.000 (ruim) bevestigd...!…

Eens zag de mensheid in China Een metropool morbide aangedaan Door een virus genaamd Corona Het wereldnieuws verslaan Sommigen kon het niet bommen De uitbraak voelde ver van hun bed Ze sliepen de slaap der dommen En droomden zich onbesmet De ziekte woedde onstuitbaar Woekerde in Tehran en Milan En bleek niet meer alleen maar Een rampspoed…

De dichter-schrijver heeft geleden -Dat heeft hij mij destijds verteld- Aan leven, hoe dat werd gespeld Hij had zich zichtbaar moegestreden Vaak ben ik, mede om die reden Per spoortrein naar hem toegesneld Heb hem getroost, stond dan versteld Zag droefheid alweer binnentreden Want niet in staat een woord te spreken Trok hij zich maandenlang…

Vandaag betaalde hem uit in lende pijn heel de dag gisteren was ook niet echt licht van long en denkstof zij voelden als wals en dan weer antieke vaas met kalkaanslag wij verlangden zwanger van leven nu even naar verlof. We leven per dag naar tot ziens zoete long en zure adempijn ja, jij laatste behoeft niet langer de zijne te zijn. Jij mag…

Niet toelaten het is te kort en zonde om je tijd eraan te verdoen. Niet laten doen ze vernietigt teveel alvorens het te moeten verlaten.…

Hoe iets eindigt waar het ooit begon leven kent soms net als de dood geen pardon. Ik herinner mij nog van ooit de bloemenwei madeliefjes, een gesprek samen tussen jou en mij. Nu is het voorbij, rest dat mooie schilderij van ooit alsof het steenkoud winter is en even niets ontdooit. Het lijkt wel of het heel donker is in het hele land nu ik…

alsof de duvel ermee speelt vertragen data waar ik bij sta kunnen dagen mij gestolen worden zo ook het dwingende advies van hen die het, zogenaamd, beter weten ik bepaal zelf wel, altijd al gedaan net ontvangen pasjes krijgen benen spelen krijgertje met mijn onzekere brein uren lang zoeken ogen naar hetgeen ik zojuist nog in mijn handen…

Ze rust veel op haar zijde al het blijde van de diverse zangvogels de bloeiende bloesem in zich opnemend. In ’t echt en in gedachten loopt ze soms in de tuin bezoekt vertraagt aan zee menig duin en stiltegebied dat alles met haar euthanasie in het verschiet. Ik zie een stuk onbetreden daar beneden. Hoe verder ze wegloopt van deze plek…

dippen in diverse lagen knappen uit je vel slecht kunnen concentreren woorden laten op zich wachten geen rem – je denkt dit klusje kan vermoeidheid niet te minimaliseren nooit een keertje weg te slapen worstelen met openstaande vragen waarom in godsnaam waarom gebeurt mij dit dan na eeuwen zoeken ontdek je – het heeft een naam N.A.H.…

Op Goede Vrijdag- ik mijn eigen kruis Gemaakt van angst en van onwetendheid Raak ik mijn aardse leven nu al kwijt Het voertuig van de geest, zolang mijn thuis? Rondom mij zweven wezens; fel hun licht Rolt een van hen de steen weg van mijn hart? Ik voel me bang, gespannen en verward Herrijs ik of rust ik in dit gedicht?…

liggend op de afdeling voor al die lieve mensen die als bij heldere hemel het virus ongezien trof zag ik jou stil daar liggen vluchtig kennis gemaakt vroeg ik jou hoe het ging waarop jij graag vertelde van hoe mooi het leven lief als jouw kinderen was uitgebreid verhaalde jij over jouw dierbare vrouw die jij niet lang hiervoor zelf…

als stille aanwezigheid nodig is zijn zij er kalm beslist en zorgend in de strijd om behoud van leven zien zij stil begrijpend op ons toe om hier het verschil te maken opdat niet het onverklaarbare ons de adem en het leven neemt met scherpe geest en snelle voet redden zij wat er te redden valt met liefdevol een zachte aanraking of woorden…

Corona, Jij hebt de wereld in houdgreep Corona, 'k Bind jou het liefst vast met ducttape Wij willen jou elimineren, vermoorden dus echt kwijt Een kopje kleiner maken, zonder dat het ons oprecht spijt Corona, Jij verwoest, ruïneert en doodt Corona, Vele bedrijven echt in nood 'k Prijs de ochtend als ik wakker word Weet jij bent Verdwenen…

als je denkt de donkerste kant van het leven te hebben gezien die inktzwart zijn schaduw werpt op heel jouw hebben en jouw zijn hou vol want er komen betere tijden als vrolijk de muziek speelt maar je hart niet dansen wil als je ogen niet meer oplichten omdat zij slechts onheil zien hou vol want iemand zal jouw ogen openen als…

bruggen nog te gaan voor de overkant in zicht komt treden nog te klimmen voor we boven water aangeland zijn doden nog te tellen voordat het virus eindelijk zelf sterft…

Lopend over onzichtbare scherven, te klein voor pijn, ze moeten eerst broeden, maar wel al te groot om veilig te zijn, schaamteloos & verraderlijk als de giflegers van Bashar al-Assad slaan ze toe, toe maar! dat doet maar! Bedrieglijk – een kruiperig oog, de droge hoest bij knoestige bomen, koorts bij tengere stengels, verdriet in het…