Alle inzendingen

ik heb de beschavingen in beeld gehouwen gevoeld en gezien griekse romeinse en etruskische lijnen neuzen ogen en monden die in schoonheid hun hemel vonden en lichaamsdelen die het oog deden strelen zij waren trots op hun fysiek verschijnen maar wel in balans niet in de huidige te veel geproportioneerde uitdagende curves naast…

Vandaag is zondag; dat was Inges dag Mis jij haar ook? Haar humor, haar talent? Een troost dat jij daar niet alleen in bent. Ik weet dat ik erop vertrouwen mag Dat Inge door wat ze gegeven heeft In onze harten en gedachten leeft!…

Nu dra je lichaam zal verzanden gezien het leven zich verplaatst tel ik de korrels op de stranden opdat mijn ziel in jou weerkaatst en mocht ik ooit naar je verlangen omdat het goed was tussen ons zal ik je foto 's nachts verhangen die bij het Boeddhabeeld van brons.…

Breek, o mens, uw sluimer af, Dank aan ’t graf! Leer u-zelve recht beschouwen: ’t Leven weet geen stand te houen, Maar ’t ontsnelt ons in zijn draf. Haast genaakt u ’t ogenblik Dat u aller schepslen schrik, In een blinde hoek verscholen, Aangestapt op wollen zolen, Onzacht toeroept: Hier ben ik! Ach, wat is des werelds lust Ras geblust!…

De winter woekert en raast en hij kijkt toe Op zijn gesloten raam, dat door de kou beslaat, schrijft hij jouw naam Een wandelaar daarnet op straat had jouw silhouet De wereld verworden tot glazig beeld, terwijl de werkelijkheid achter hem staat Je hoopt dat hij zich omdraait en ziet dat de deur, ook midden in de winter, gewoon open gaat…

mensen zijn vliegjes dwalend in het donker en dansend naar het licht…

Je mist het leven Het leven dat jij had Tot God jou vergat En de duivel Het overnam Met een levensloop Die elke dag Een stukje meer Van je leven neemt Je zus bleef aan je zijde Verlichte het lijden Door je te verrijken Met nieuwe inzichten Zo leerde je Dat elke dag Kostbaar mag zijn Zowel voor jou Als voor mij Dus laat…

Het is volop zomer in de oude stenen stad aan de heldere rivieren maar ik geloof niet dat er veel verandert door de regenbogen en het lied van de zon ik ben wie ik ben, alleen! gebleven wie ik ben geworden En de stralende zon schijnt als de wolken niet bewegen ik kijk graag naar jouw foto kijk, je hebt een lief gezicht soms…

Zullen we het, haar op 25 houden als haar hersenmassa van Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Amalia De Prinses van Oranje MAXIMAal funtioneert is voltooid, is volbracht Want zo'n tussendoortje als het 21 - diner is leuk, is goed als het maar hersenvitamientjes bevat Omdat zij als Koningin Nederland moet gaan 'leiden' Gelukkig…

Zoek niet en je zult vinden. Mijd de eeuwige arena  van beter weten. Loop niet in de val van verbaal twistgeweld. Onthou je van  Babylonisch spreken. Bedwing de slang  van je eigen tong. Lach om al die branies met hun bluf. Open je oren hoor de vogels luister naar hun liefdeszang. Hoor hoe een poes spint van geluk. Ontspan…

Door parlementen en presidenten Zijn we opzettelijk voorgelogen Over lijken gaan de regenten Die ons de oorlog hebben ingezogen Dit conflict vanwege eigenbelang Is een geopolitieke wedstrijd Om toegang tot grondstoffen ben ik bang Niet om democratie en vrijheid En terwijl ik me hierdoor onmachtig voel Slaan de clusterbommen venijnig toe…

Ze kwamen en gingen, namen niets mee dan hun afdruk in stilte. Ik bleef achter en verloor mezelf in hun schaduw.…

regen slaat al dagen tegen ramen en deuren vlaggen vlaggen enthousiast met sprekende teksten beukende wind hoge golven het heerlijke avondje was met ouderwets geraas…

De emigranten dragen gympen, ze dromen -- van echte schoenen.…

het donkerde meer dan me lief was in de klamme kou met flarden mist tussen de bomen ze raakten mij met lange vingers van de grond kroop het vocht lanzaam op en vergezelde mij zo ook de anderen die mij al eerder hadden verlaten maar die altijd rond deze dagen hier waren om even aandacht te vragen ookal waren zij ons al jaren voorgegaan…

Vaak leggen dagen vrede op je bord. Je hoort de vogelkelen rondom zingen, ervaart de schoonheid van gewone dingen en je beseft: de taal schiet hier tekort. Eens is het er, het afsluitend verdriet — ook daarvoor heeft de taal de diepte niet.…

Ik schrijf gedichten als dunne bomen. Wie kan zo mager praten met de taal als ik? Misschien is mijn vader gierig geweest met het zaad. Ik heb hem nooit gekend, die man. Ik heb nooit een echt woord gehoord of het deed pijn. Om pijn te schrijven heb je weinig woorden nodig. ----------------------------------- uit…

Wat is je nalatenschap Een kist met gereedschap Vind ik nog iets in je huis Ligt er nog iets in de kluis Wat laat je allemaal na Ligt er nog iets in de la Nog een oude rekening Of een kindertekening Is het veel of is het niets Een auto of een fiets Een TV die het nog doet Of een stapel beddengoed Wat laat je zoal achter Nog een fles…

Ik was dertien jaar: toen legde zijn handen Een vrome Man ten zegen op mijn hoofd. Zijn zegen heeft mij niet behoed voor schanden, God gaf. Hij nam. Zijn Naam blijve geloofd. De zegen van mijn Vader ... als wij keerden Bij Moeder thuis van het Sabbathgebed Zegende hij zijn Zonen; wat wij leerden Van Vader heeft mijn leven niet gered. De zegen…

een oud kunstgebit oud, maar wel heel erg vrolijk het danst in haar mond…

yo joshua, veertien, en groter al dan de rest opa, oma, je oom—zelfs je tante staat versteld je torent boven ons uit, in lengte en in skills een jongen met power, die als je wil alles kan rugby is jouw ding, van junior naar colts straks hard beuken, snel rennen, je maakt de acties strak modder op je schoenen, wind in je gezicht een rugby-held…

Klanken vloeien zacht golven raken de ziel diep leven ademt door Hoe wervelend een melodie wel of niet bekend klinkt in de oren terwijl haar breek- en kwetsbare toetsen gloeien onder de vingers Het zijn net die vurige strelingen die sierlijk naar beneden komen. Dat ze zich verspreidt op een manier waarop aangenaam en innemend vloeien…

De vlieg verkent mij, kriebelt op mijn handen, en -- laat zich niet vangen.…

ik heb nog niet zo lang geleden het eerste ruimtegruis in de oogopslag van mensen gezien als stukjes aandacht merkwaardig zonder enige verbondenheid met moeder aarde in buitenissige kleuren en adembenemende vorm en outfit nog waren het incidentele ontmoetingen maar hun aantal werd snel groter in modiaal constateren bijzonderheden…

Nu Inge Boulonois is overleden, De Grande Dame van de poëzie, Krijg ik gevoelens van melancholie, Dan denk ik aan de tijd die is vergleden. Aan Inge denken wij zoals het hoort: Zij leeft postuum in al haar bundels voort.…

Stokken het lichaam Groeiende beperkingen Maakt de tong scherper…

lichaam en geest zijn altijd samen geweest en toch zijn het niet altijd vrinden vaak komen er situaties voor waarbij zij ondervinden dat ze elkaar even niet verstaan de een wil meer van de ander maar soms kan dat niet de geest eist te veel van het lichaam dat lijdt tot groot verdriet verander toch verander zeggen ze elkaar want we we…

Een lijster: die hadden we nooit gehad al die tien jaar, zong in de vlier en zong onder ons raam juist zoals wij hadden gedacht dat zij zingen. En zat met zijn snavel vol torren stil zovaak wij keken, avonden lang aten wij gebukt, het kon niet op tot, zou je zeggen tsip? nee sjuk, hij wegbleef. Een tijdje probeerde ik zijn lied voor 's ochtends…

De wind de bomen henenvaagt, die de armen steken uit, alsof zij, schielijk uit het land gejaagd, hunne erven ontliepen: bijzend stof, en loof, dat los is, vaart gezwind, ze volgend, in de wervelwind. Waarheen, o bomen, vaart gij, die, te vroeg eilaas, onterfd, onteerd, ik een en al verhuizen zie? Wie weet wanneer ge ook wederkeert? Waar…

Wat krom is krijg je uiteindelijk niet meer recht dus ook de Belastingdienst wordt niet meer leuker en in naam van de enige man in Nederland die geen cent inkomstenbelasting betaalt blijven zijn dreigende brieven op de deurmat vallen met alle gevolgen van en voor diens Koninkrijk zeker niet Koninklijk maar veel eerder walgelijk, onmenselijk…