Alle inzendingen over jaargetijden

In oogverblindend witte wolken De zielen van vermeende doden Zij observeren onze noden Maar ook de vreugde van bevolken Zij zien de gele stoppelvelden Hollandse herfst die speels de bomen Licht aantikt, aangeeft wat gaat komen Het bladgroen moet het gaan ontgelden Onthechten, dorren en verkleuren Aanvaarden dat het moet gaat sterven…

Een herfstmaan schijnt over de velden daar aan de oevers van haar haar liefdesboek moet hij zich bezinnen over het strand en het feit dat hij geen kleren draagt hoog aan de hemel glanzend schijnt de maan over de daken het is nu herfst, in leeftijd en in ouderdom in seizoen en in vergankelijkheid kom we lopen naar de dikke deur verdwijnen…

iemand vroeg om ademruimte, vloedlijn en grensvlak tussen voorbij en toekomend naar vlechtpatroon van het absolute nu en het ultieme ter plekke, naijlend als nulpunt doorschijnend als middaguur, met een zachtheid die woorden vloeiend maakt in verlengde van voorbode, sluitstuk van voorbijgaande aard, zolang het nog kan…

Vaarwel, vaarwel. De laatste bladren bruinen, De zon verguldt de tuinen, en maakt hun sterfuur hel. Vaarwel, vaarwel. O, schoonste groet, Van reislust, zuidelijke oorden, Van afscheid aan het Noorden, Of zich een vogel spoedt, O, schoonste groet. Groet van de dood, Reeds stalwaarts gaan de kuddden, en wie de takken schudden Hun geurt…

De blaren vallen in de gele grachten; Weer keert het najaar en het najaarsweer Op de aarde, waar de donkre harten smachten Der levenden. Hij ziet het nimmermeer. Hoe had hij dit bemind, die duistre straten, Die atmosfeer van mist en zaligheid, Wanneer het avond wordt en het verlaten Plaveisel vochtig is en vreemd en wijd. Hij was geboren…

Tussen buien, regenbogen heb ik gezien hoe hoge takken bogen, door appels zwaar gewogen En niet gelogen, bewogen kreeg ik mededogen met de boom, hoe de dunne takken mooie appels tillen mogen, ondanks schralig vocht, 't groeiproces gedogen Bijna had ik natte ogen, maar na een moment was ook dat vervlogen Ik heb overwogen ze te delen…

Nieuw jaargetijde licht slinkt langzaam maar gestaag het najaar ontspruit. Het herfstgetijde in al zijn pracht waarin je kennis maakt met sfeer en verrassende momenten Een lauwe zon speelt met lichtschakeringen en schaduwspel Stad en land bedekt onder een goudgekleurde tot rood getinte tapijt. Het bomenrijk zit in een overgangsperiode,…

Stranden zijn verlaten geluiden verstomd geur van zee en zonnebrand ebt nog na badpak, zonnebril en bikini kunnen weer terug in de la normale temperaturen keren terug groen wordt weer het gras zo glijden we vanzelf de herfst weer in met paraplu en regenjas…

de septemberdagen hangen vol van heimwee na een hete zomer die nu naar zijn einde gaat de vakantiesfeer die ons nog even dromen laat al zorgt de naderende herfst voor rust en vree lange avonden brengen ons op een nieuw idee een ongelezen boek dat onze aandacht vraagt de septemberdagen hangen vol van heimwee na een hete zomer die nu naar zijn…

Zoveel moois en meer de pracht van de seizoenen altijd weer anders Hoe het jaar ontspringt in een prille zonneschijn, een stille groei waarbij ook plantengroepen hun bladeren ontplooien Nieuw leven dartelt lekker over de velden en in verschillende luchtstromen Breekbare pootjes en voetjes zetten kleine stapjes vooruit naar de aankomende zomer…

Zoveel moois en meer de pracht van de seizoenen elke keer anders Hoe het jaar ontspringt in een prille zonneschijn, een stille groei waarbij ook plantengroepen hun bladeren ontplooien Nieuw leven dartelt lekker over de velden en in verschillende luchtstromen Breekbare pootjes en voetjes zetten kleine stapjes vooruit naar de aankomende zomer…

weer heeft zomer een bladzijde omgeslagen vol liefde en kleur zacht blies de zwoele wind nog de geur die wij op handen hadden gedragen wij kenden geen namen maar hun schoonheid in samen was fenomenaal gestileerd in vertakte schoonheid kenden zij de schutkleur van wereldwijs zonder opvallend te zijn geborgen op geschept…

We leven wel in uiterst vreemde tijden, Want alles lijkt heel anders dan voordien, We moeten elke vastigheid herzien, En mogelijk een nieuw geloof belijden. Ik weet niet meer wat ik nog moet beginnen; Straks stroomt bij Lobith níets ons land meer binnen.…

Ria spreekt: Liefste, kom uit, de harde stenen uit. Voel mee de teerheid van het kruid. Hoor, is 't de merel, die daar fluit? Bloemen, bloemen! Ze blinken blank en rood en geel. Een zacht viooltje ontluikt de steel. Laat staan, er zijn er nog niet veel. Zie, de linde, levend goud om 't oude brons. Er is al groen, getjilp, gegons.…

Een veldboeket en takken zwaar van peren Dicht ruisend zomerblad, een vergezicht Wat koeien grazend in fel zonnelicht En schapen blatend in rustieke sferen Bos levert schaduw, zitbankjes naar keuze Een opgeworpen houtwal weigert wind De bijen zoemen hard en eensgezind De vlinders eren al het glorieuze De paarden schudden hoofd en staart…

Zomerse golven zachtjes strelend en voelend net als je kussen. Hoe ik word meegedragen door de krullende dynamische, golvende lijnen van een zachte frisse wind die ook nog eens mijn jeugd doet herleven, met heel veel vreugde en trots scheert zij langs mijn lichaam van waar de wilde haren nog niet zijn weggevlogen. Met overtuigende stemmen…

Velden van blijheid Waarin de blauwe lucht gedijt Weidse graslandcontouren. Waar holenduiven in wilgen koeren In hegemonie van ontspanningssferen Waar jij een gele Morgenster mag observeren Tussen bloeiende distels en wat Biggenkruid Muizenoortjes waar jij op stuit Muizenissen en zandhagedissen Talrijke viooltjes die je ogen niet willen…

Het dorp, het veld, de vruchten, Bezield, bezonnestraald, Op landen en op luchten De zomer zegepraalt! IJlt tegen, blijde scharen, De goudgelokte vorst, Met bloemen in uw haren, Met bloemen op uw borst. IJlt tegen, Hem tegen, Met zang en groet, Die weelde brengt en zegen En liefde in 't jong gemoed. Plant meien op zijn wegen, Werpt kransen…

O, zomer, met uw lokken, glanzend gouden, En met uwe ogen, blauw gelijk de wanden Van 't rondend hemeldak, en sneeuwen handen, Die bloemenslingers slank gebogen houden! Wier geurige adem zucht door rijs en wouden, En gloeien wekt, waar zielen wieken spanden, Tot die miljoenen traan en leed verbanden, En lachten, of zij nimmer wenen zouden:…

Van zon en van een laatst geluk doorweven is de dag. Zonnedraden, zilver beperled, zijden regenrag. Gouden zon op de sterrevende blâren speelt; Goud, veel goud overal, een Sesam-rotsen-weeld. Dode blâren zijn op de grond gevallen, Maar zó sterven lijkt me mooi en allen Die m’n vrienden zijn, wens ik zulke dood; Dat zij nooit kennen koude winternood…

Groeien en bloeien als een uniek warm geschenk zomer op z'n mooist. Hoe men al vroeg in de morgen allerlei blauw laat samenvoegen tot harmonieus geheel: een wolkeloze hemel waarop lagen van romantiek en verlichting worden geschilderd met fijne penseelstreken, tinten drijven in bad van stijl en subtiliteit. Tezelfdertijd word ik gewekt door…

Kijken naar buiten kalm en rust kruisen elkaar zomerhemel heerst. Dat al vroeg in de morgen allerlei blauwe puzzelstukjes in autonomie en verbondenheid beginnen samen te smelten in een ontwakende hemel waar ook zon zich weer van haar beste kant laat zien en vogels van diverse pluimage de luchtlagen strijken. Als echte en ware beminnaars…

Bladeren groenen vogels heel actief bezig zomer is op komst. Omgeven door duizend-en-een kleine fonkelingen wordt de zon vroeg wakker en begint haar opkomend licht te werpen over gevarieerd landschap met ongerepte natuur vol afwisseling Zowaar nemen haar stralen mijn inkt evenals in beslag en inspireren mij tot schrijven. Welkom terug ster…

Er zitten korstjes op het water De vorst heerst, verstold De hemel vond tijd om de bodem te witten Wind krabt verbeten zijn windwakken open Waar het water in kabbelt als edel blauw bloed De zomer is afgelegd, het jonge leven gedood Kuit werd tot vis, het dons is verveerd Nu wachten op ooit, nieuwe nesten verwaren Zelfs de neerslag te moe…

Warrelig dansen de sneeuwvlokken om en om -- als wintermuggen.…

Muggen bulten van kamelen in de woestijn muizen vallen de mussen uit het gordijn…

Een blauwe lucht Het jonge loof Een warme bries De windgong draait Gemoedelijke klanken Een pimpelmees neemt z’n bad Je rozenstruik vol met knoppen De tuinmerel voert z’n jong Rond je insectenhotel zoemen bijen Zweefvliegen vliegen in het rond De tuinstoel heeft je begroet Een sfeer die heerlijk binnenkomt…

Het voorjaar spreidt zich uit, met een tapijt van bloemen. Fel kleurend in de vroege lentezon. De donkere aarde dekkend, sierend, als op een feest. Daarboven jubelen weer de vogels, driftig trillend in hun liefdesgloed. De mens aanschouwt dit sprookje opnieuw, met grote vreugd. Het doet opnieuw een snaartje trillen in een wat oud gemoed…

Komen naar buiten het voorjaarslandschap vertoont als een schilderij. Wanneer lente aan nieuwe bladzijde begint zal haar inkt stromen en overal verspreid liggen in allerlei kleuren en vormen in een ruimte terwijl zij haar tijd ten volle benut met levensechte beelden van opkomend licht vloeiend in een betoverende stilte. Een frisse wind…

Dat kattengejank de hele nacht, verdorie -- het is weer lente!…