Alle inzendingen over ziekte

opgestaan en flink verschoten kijk ik nu echt zo scheel nee, warempel mijn oogwit... geel het lachend mondje bleef gesloten. de dokter zei: ik ben geen moeial maar ga jij nog een huisje bouwen constant sleuren en werk versjouwen want ik zie reeds steentjes in je gal. ja, ik heb het weer gevangen door welvaart en van drang gebrast en feesten…

Subtitel: Vera Als de ziekte verergert, worden de gedachten meer en vreemder geen twee dezelfde van de morgen tot de avond* Want ongeneeslijk is niet, nee nooit meer echt gezond tijd heelt in deze niet nee, is slechts destructief Mijn bloed blijft goed stromen door medicatie Polycythemia Vera, mijn vriendin niet gekozen maar…

Er zitten vreemdelingen in haar hoofd die zij probeert te negeren maar soms is het ineens een bekende die haar iets toefluistert dan is het lastig niet te luisteren moet zij doen wat ze zeggen of zeggen wat ze willen zij staat op en sluit de gordijnen blijft vandaag toch maar binnen om te doen wat ze zelf wil: haar hoofd proberen leeg…

Dit zwarte gat, mijn handicap, die samen optrekkend met mijn ziekte weet wat sterven is Een nakende dood vele jaren en zoveel eerder dan gepland hoewel een eeuw lang is Een Eeuw ja Een eeuw is lang, maar niet met aftrek van diverse decen- nia, of wel...?…

Het knaapje sluimert! maar de moeder aan zijn sponde Bespiedt de onvaste rust van ’t krank en lijdend kind; Ach, hoe dat hoofdje gloeit! ’t Is alles stil in ’t ronde, Doch in heur ziele niet, die vreest, zoveel zij mint. O God, waar hier op aard wel ’t innigst wordt gestreden?.... Aan ’t kinderziekbed, Heer! Daar buigt ook ’t twijflend…

Het zijn gewoon de oren, begrijpt u wel die kraakbenen schelpjes bedekt met vel horen alsmaar geluiden die op onheil duiden. En die niet echt zijn of iets anders blijken. Heel normaal eigenlijk als iedereen je zo aanstaart op straat, alsof je de baarlijke duivel waart. Jij werd vast ook achterdochtig als iedereen over je fluisterde. Ja,…

We voeren dezelfde strijd jij en ik we houden elkaar vast ik jou en jij mij en we beseffen allebei wat niemand weten kan ik zoek mijn betere ik omdat jij zegt dat dat het beste is de woede die ik voelen kan jij vindt dat niet oké jouw pijn is meer dan ik kan dragen als niet zo lang geleden woedt er die onmacht weer mijn kracht…

met mijn vlindernetje, dartel ik achter je aan in de hoop je te kunnen vangen vangen op gepaste afstand, opdat ik niet in de gaten loop in de hoop je te kunnen vangen vangen vrolijk dans jij door het leven, plots verdwijn je in het grijs kijk uit, ze willen je gappen ze willen je snaaien hoe ik ook roep, of schreeuw, horen doe jij mij…

Ieder mens is ten diepste kwetsbaar. Ons ego ziet kwetsbaar zijn als zwak. Machthebbers zijn altijd sterk. Of denken dat. Kwetsbaarheid erkennen is altijd indrukwekkend. Alleen de sterksten onder ons durven dat. Kwetsbaarheid zien en samen delen is geen gebrek aan macht. Integendeel. Delen toont een wil die leven wil. Delen baart hernieuwde…

omvouw haar ontvouw haar in alles wat ze niet heeft bezie met deernis het naar binnen gekeerde oog omvouw haar ontvouw haar in wat ze niet kan zijn streel blindelings de verlaten weggebrande plek omvouw haar heb haar lief omvouw haar…

Tijd zegt dat ik moet scheiden Moet scheiden van mijn kwalijke zelf Puur vanwege het feit dat Geheel onopzettelijk Mijn andere ik is verzwolgen 't Tegenovergestelde Is ontegenzeggelijk ook waar Zegt originele ik Zonder enige twijfel Over de feiten zeer verbolgen;... ....want mijn originele Onweerlegbaar mijn betere zelf Moet zeker 't…

zoals een draad dat door het oog van de naald zou moeten passen er geen punten meer achter de zinnen kromme zinnen, die niet recht te breien zijn zitten de tranen hoog, viert frustratie hoogtij is het geheugen één grote gatenkaas waar alles uitvalt, maar dan ook echt alles namen die niet meer worden herkent de bril die wordt neergelegd zonder…

Wonderen zijn de wereld nog niet uit. Artsen kunnen wonden helpen helen. Geen arts heeft wonderen geleerd. Het feit dat liefde ziekte helen kan is een onbegrepen wonder. Een wonder dat gezondheid heet. Laten we ons tot slot verwonderen over het allergrootste wonder, dat leven wordt genoemd. Het wonder dat vrije vogels kunnen vliegen.…

als jij mij de hand geeft voel ik de sterke arm hoe krachten samen gaan in fysieke omstrengeling geesten zich samensmeltend richten op hetgeen waar zij voor zwichten zo kunnen wij power genereren om ook het nieuwste uit te proberen met een stilzwijgend ja de wegen te gaan die heling beloven zegen komt van boven maar…

zij wist even niet waar haar verdriet gebleven was grote ogen zochten de omgeving af proberend of de puzzel paste nog wilden woorden niet komen in dit samenspel van bizarre dromen chaos loerde van alle kanten hysterie brandde al bijna haar eerste vlammen toen voelde ze hoe een warme hand haar raakte en van paniek eindelijk…

Dat gevoel van vergelen en vallen tot een tooi om mijn voeten de rijkdom van wat was, wat niet ontbrak, dat ken ik goed maar ik kijk er niet naar zoals mijn vrienden doen Zij zakken maar even mee in mijn schoonheid en dankbaarheid en gaan dan gauw weer aan de kant staan kijken in de put waarin ik knoppen bot Dat gevoel van hard werken…

Wakker werd ik in de epiloog Zwarte kringen, ogen schuw terwijl ik immer eeuwig vrij was trekt de tijd inmiddels aan mij want deze wil, zonder twijfel slechts één ding Toekomstige tijd die mij rücksichtslos dus echt zonder problemen doodt, daar mijn bloed dus niet langer kruipt, alwaar het zeker wel kan gaan 'n Bloedverdunner redt vooralsnog…

Met iemand die kwetsbaar wordt kwetsbaarheid delen. Delen dat je angstig hebt gestaan waar nu de ander staat. Zeggen dat je daar nu samen staat. Samen luisteren naar de stem van hetzelfde verdriet. Samen dezelfde pijn ervaren. Is ongeluk delen, maar samen toch gelukkig zijn. Met iemand die kwetsbaar wordt kwetsbaarheid delen werkt wijzer…

Het is zo moeilijk om te zien hoe je langzaamaan verdwijnt terwijl je toch aanwezig blijft ik zie je angstige onzekerheid de hulpeloosheid van vergeten jouw lege ogen niet meer weten het verliezen in en van jezelf en telkens als ik jou weer zie ben je een stukje verder weg schrijnt de pijn opnieuw vaarwel in het langste afscheid dat…

Gedreven en bevlogen Welbespraakt, nog ongerept Met vele snelwegen aangelegd Waar passie in overvloed Enkel soms de rem wordt opgelegd Tot daar al dat bloed Wollige mist en stromende regen Als een hert die in je koplamp kijkt Waar grenzen om de hoek liggen En met de accu halfleeg De omweg pas begint Oh Dit mooie brein van mij…

er zijn weer mensen geweest ze lopen almaar in en uit zeker wel drie wat ze gezegd hebben, ben ik vergeten is mijn huis mijn huis nog wel nu ze zich overal tegenaan bemoeien wat ik aan moet, in moet nemen van mij hoeven ze niet te komen mijn adressenboek, gelijk een begraafplaats waarin staat wie ik allemaal heb weggebracht namen die me…

neem mij mee naar ver van hier neem mij mee terug naar daar waar ik de tred herken vogels weer hoor fluisteren bloemen zachtjes dansen in het schijnsel van de maan wolken tikkertje spelen huizen weer kleur krijgen zand mijn voeten liefdevol omhelst daar waar ik gekust word door de wind toe neem mij mee en hou me vast een leven…

Niet zo lang geleden ontving ik een verontrustend bericht: ik moest bij oncologie toch nog nader worden doorgelicht. Het kwam na een eerder grondig onderzoek van een internist, die daarna alsnog niet de juiste oorsprong van mijn klachten wist. Zo'n bericht, onverwacht, het treft je als een zware mokerslag, want een ziekte met een grote K, zeg…

tussen vergetelheid en het grote niets staat een koffer vol boosheid en verdriet de kunst om haar daar uit te halen uit het sombere, negatieve zoek ik naar verhalen uit de oudheid die ze zich nog feilloos kan herinneren een naam, een gebeurtenis tot de naald weer blijft hangen in dezelfde groef, en ze wederom in herhaling vervalt, bevestig…

jij hebt de pijnen ervaren van verdrogende boombast en de oogst van leeg gele aren zag hoe klei scheurde tot een rafelig patroon in uitgewoonde beddingen voelde hoe verlammende angst brekend krampte in een al zwaar geteisterde wereld ongezien zijn de natuurgebeurens van een al zwaar uit het lood geslagen stervend bestaan geen…

Tussen de dagelijkse muizenissen heeft zich een woelrat in haar hoofd gevestigd, zo een die niet meer weg wil, die de taal versplintert tot onverstaanbare klanken en de wilde blik in haar ogen verankert, woest om zich heen slaat, aan haar zinnen knaagt, herinneringen loswrikt, tegen de toekomst aanhikt, hij vreet zich een baan door haar…

Zij zeggen, dat ik zo verstandig praat, En dat geen trek in mijn gelaat Verraadt dat ik krankzinnig ben; Dat ik wel gek, maar zeer zachtzinnig ben. Maar of mijn zinnen krank zijn, Mijn geest kan toch wel blank zijn En met wijsheid verzaad? Ik ben als een granaat, Die dagenlang kan rollen, Kindren met zich laat sollen, Tot hij, opeens bewust…

Geschreven op het ritme van de muziek van ‘Don't Dream It’s Over’, gezongen door Crowded House, zie link (herhalingen staan tussen haakjes) Vrijheid zit in je hart Vrijheid zit in je hand Je kunt de zee niet vangen in een vingerdop En je roeit heel alleen Niemand roeit met je mee Je ziet de kust achter de horizon als je ver genoeg reist…

Je bent een held wanneer je voorkomen kan dat de dijken doorbreken. Als je van geen wijken weet. Je bent een held als je bijsturen kunt, niet opnieuw de bocht uitvliegen wilt. Versnellen kunt, vertragen. De dromerige nachten, de lege dagen, vullen kunt. Je bent een held als je vanuit de diepte weer mens weet te zijn aan het oppervlak,…

De pijn, die bij een blaasontsteking hoort Is met geen andere te vergelijken. Als ik mijn pijn-top-tien eens ga bekijken, Is dat de pijn, die echt het hoogste scoort. En heus, ik stel me absoluut niet aan, Bevallingen heb ik pijnloos doorstaan.…