Alle inzendingen over afscheid

Moeder, - de liefste in ons leven stond altijd voor haar kinderen paraat met wijze woorden en goede raad wilde zij haar kostbare gaven doorgeven. levenslang werd zij door de liefde gedreven blijft zij ons voorbeeld dat nimmer vergaat moeder, - de liefste in ons leven stond altijd voor haar kinderen paraat Moeder, die wij u nu moeten…

Je leek een Florentijnse doodspage met je sluike, halflange haar, je matte, sombere gelaat, je engsluitende zwarte tuniek zelfs je ogen schenen git. Je zong met een metalen alt. Ik kon mijn ogen niet van je afhouden en jij keek telkens terug tot ik bloosde. Na het concert bleek je een banale Engelse jongen van een jaar of zeventien met…

Ik weet ook wel dat ik in één van mijn vorige gedichten alle vrouwen over één kam heb geschoren, maar als je met 3% van de bevolking tegenover 97% staat is het niet gek dat dat gebeurt. Als ik naar de mensen luister hoor ik een moedeloze bevolking die denkt dat ze niets anders kunnen doen dan met de massa mee te gaan en daarom ben ik diep betreurd…

voor altijd nu het stof het puin de scherven van wat eens ons zonnig zeehuis was de zon zinkt zelfverzekerd zeker van haar opgang weg in zee…

maïs wordt geoogst de bloeiende aardperen reiken nog even wuivend richting hemel sommige vogels dreigen al te vertrekken hierover vergaderend met hun jaarlijkse gezemel iedereen probeert deze nazomer zo mogelijk nog even te rekken dit jaar is ze weer zo mooi maar toch vormt ze al voorzichtig haar kleurrijke hoofdtooi op het bankje…

We laten elke dag iets los We laten elke week iets gaan We laten elke maand iets vrij Dat weggaat uit ons bestaan Soms is het goed dat dingen gaan Maar soms doet het ook zeer Want soms wil je iets vasthouden En dat kan opeens niet meer Je verliest een stukje van jezelf En je voelt jezelf leeg Maar als het om liefde gaat Brengt…

De najaarswind zingt weer haar naam door de hoge beuken die met rosse blaren staan daar ligt een zerk, vergroend met mos een lentetuil viooltjes is reeds lang verdord. Hij moest niet zoeken om haar graf te vinden zo vaak was hij hier op die plaats geweest er was een draad die hun zielen bleef verbinden zij was zijn eerste en grote liefde geweest…

Nooit ben ik meer in mijn gedachten groot, steeds zeldner denk ik dat mijn werklijk wezen zich tonen zal en durven te genezen van de steeds naderende duidelijker dood. Vandaag zag ik de hemel door het weemlend lover verbleken tot een doodlijk zuivere helderheid. Ik heb mezelf nog van geen ding bevrijd en er is haast geen tijd meer voor mij over…

De dood is niets, ik ben alleen maar naar de andere kant. Ik ben mezelf, jij bent jezelf. Wat we voor elkaar waren, zijn we nog steeds. Spreek mijn naam uit, zoals je dat altijd gedaan hebt, zonder extra nadruk, zonder droefheid. Praat met me zoals voorheen: niet plechtig…

Mind your step jouw reiziger gaat vertrekken maar jij komt liever ergens aan. Watch out voor het leven zonder liefde een bodemloos bestaan. Je zwaait hem uit misschien In sluiers van verdriet een gat in je hart. En je slingert tussen zwijgen en spreken zwijgen mythische tranen komen van ver. Alles is ver en verhalen nog verder…

Mijn lief is als de rode roos de knoppe vers ontsprongen; mijn lief is als de melodie bij snarenspel gezongen. Ik min u met mijn hart, schoon lief, zo teer als met mijne ogen ge blijft mij dier totdat de zon de zeeën zal verdrogen. Totdat de rotsen smelten in de gloed…

’s Nachts zag ik haar aan mijn bed verschijnen gekleed in een stralend wit en lang gewaad ze zei: mijn kind ik kan niet langer bij je blijven ik hoor hoe in de verte reeds de eindklok slaat. En toen ik helemaal van schrik wakker werd schokte mijn hart en lag ik stil te wenen… Nog voor de morgen had zij haar reis ingezet moedig en alleen ging…

Gezeten op een vervallen graf achter een broze zerk, die gekleed is in een mosgroengrijs pak, de stropdas ontbrak zodat ik in het licht van het driekwartsmaanlicht een oude godsvruchtige spreuk uit 1895 kon zien. Wie ligt er in dit ondiepe graf waarop ik zit terwijl de maden over mijn been gaan en wellicht op zoek naar vers nieuw vlees, doch…

En we zagen hoe jij de berg op fietste een slingerend stipje van je overbleef je loste op in de geselende wind geruisloos verdween je in de rusteloze afgrond hoe je onzichtbaar telkens de berg op fietst En hoe we vergeefs turen naar een bewegend stipje dat door de bergen rent…

de Goddelijke kalender is heel anders dan het menselijk brein WAAROM is dit vreselijk voorval gebeurd moeilijk toch zeker niet fijn het Licht kijkt niet naar het jaartal of tijd de nabestaanden zeer ten spijt geloof in het wonder van de wedergeboorte ofwel vernieuwing wordt eerbiedig blij maar natuurlijk rouwen op…

Gisteren is mijn vrouw overleden Vorige week is mijn vrouw overleden Vorige maand is mijn vrouw overleden Vorig jaar is mijn vrouw overleden Drie jaar geleden is mijn vrouw overleden Vijf jaar geleden is mijn vrouw overleden Tien jaar geleden is mijn vrouw overleden Elf jaar, vier maanden en 14 dagen geleden is mijn vrouw overleden…

Wolken laten de zon zwijgen het graf ligt stil onder de regen het grafschrift nauwelijks leesbaar durf ik te lezen in mijn eenzaamheid het rouwproces voltooit zich in aanvaarden dat je er niet meer bent maar jouw stem altijd hoorbaar in het diepst van mijn gedachten waarschijnlijk duidelijker dan ooit vertelt me dat de stilte heilzaam…

Gezichten en namen verdwijnen Gedichten en boeken gaan mee Zacht laten de sterren licht schijnen Op een traag zinkend schip Aan de horizon van de zee Mijn hart was ik bijna verloren Het zonk met de boekendoos mee Een zeemeermin dook ernaar Bracht het naar boven Gaf het mij in een bootje op zee Ik beloofde er goed voor te zorgen…

nooit gedacht dat het ooit weer zo zou zijn zoals ik wilde dat het nooit meer zou zijn dat spijt me...…

Ik ga op reis ik ga op reis Ik ga op reis en ik neem mee Een korrel zand voor de woestijn Een druppel water voor de zee Ik ga op reis ik ga op reis Ik ga op reis en ik laat gaan Mijn stukgeslagen wanen Mijn oud kleingeestige bestaan Ik ga op reis ik ga op reis Ik ga op reis en ik neem mee Wat zonlicht van de zomer Die wij leefden met…

nog in leven schrijf ik je in schaarse tijd mijn dodemansbrief het laatste schrijven van een bijna dode man kort weloverwogen en helder moeten mijn woorden zijn bied me het is bijna zover bied me een vrije doortocht verleen me een vrijgeleide naar Hades’ rijk laat me zacht tot stilstand komen druk als zorgzame custos…

In de diepste diepten van het heengaan geloof ik mij in moeder aarde’ s schoot Is dit nu ‘t eind van mijn aards bestaan heerst hier slechts de stilte van de dood Na een doodsstrijd kwam de acceptatie werd mijn lichaam ijdel en onder nood Mijn ziel overleefde de snelle crematie o en ik zweef naar t’ eeuwige der dood Van ‘t pikzwarte zweven…

Is er iets met ons gebeurd daar in iemands thuis Waar jij die van jou gevonden hebt (om voor terug te komen?) En je geen plek kan vinden om op mij te passen Of misschien waar ik die van mij heb losgelaten (om nooit van weggeweest te zijn?) En eindelijk plek heb om op mezelf te passen?…

we hebben u naar uw graf gedragen moeder vader de touwtjes zijn losgelaten elk gaat nu zijn weegs want u moeder vader waren onze verbinding de nu ontwarde Gordiaanse knoop maar wie weet misschien wordt hij ooit weer gelegd een stille hoop?…

Het lijkt steeds vaker net als in mijn lucide dromen alsof het allemaal voor niets is geweest in een antwoordloze tijd dromen van een frisse lente die nooit meer zal komen een vergeten zomer-nevel om de wildernis te omvatten in een toekomst vol vragen alsof het allemaal voor niets is geweest stiltedromen ontsnapt uit de tijdelijkheid…

Het leven speelt geen menselijk theater met de armoede van stilte de dood is natuurlijk schuw voor het helse lawaai; Het zwoele landschap vraagt en neemt de mooiste dromen ook de zomer-nevel gaat in tijd voorbij.…

Hij was een slimme secretarisvogel Die wist hoe hij het weerlicht had doorgrond, Doorploegd zijn fantasierijk weerjargon De free jazz van het meer-weergodendom De Ster en Maan en 't weer van Gerrit Hiemstra - Laat ik voorlopig voor zijn rekening In keurig pak deed hij gewoon zijn ding Als Meteoroloog maar zonder Swing Na hem slaat ons…

weet je het nog? op één van onze wandelingen. toen langs je boomgaard. dat vogeltje? hoe we het in een doosje zetten? hoe we het voederen wilden met een ijslollystokje hoe het was als een afgelaten ballonnetje? dat het zo teer was en rimpelig en dat het eerst niet at hoe het rozig en bruinig van kleur was? nog onbestemd was. hoe je…

Ik vond je in een regendichte jas een plank onder je arm geklemd angstig wadend langs de kust Zag dat je niet kon wennen aan de verblinding van het leven je kneep de ogen dicht Dat de volheid van de hemel te veel voor je was dat je de hemel naast je niet zag De ruimte voor een vogel met weigerende wieken is te hoog gegrepen Zachte…

slechts een enkele keer ik weet nog dat het zo een van die avonden was die de zomer samenvat ik weet nog waar je zat dichter bij mij dan je ooit was geweest maar toen daar zat je dan langs me op de oude stenen tuinmuur je haalde je neus op voor de vogels voor de vleermuizen voor elk zoemende beest je keek alleen de nacht in ik…