972 resultaten.
Poëtisch lot
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 93 Bekoorlijk beeldend deelt de poëet
zijn vroede visie op het leven
zichzelf ontwikkelend tot profeet
met een edel eervol streven
waardoor de waarheid wordt gekliefd
in onverteerbaar wrange woorden
hij maakt zich daarmee niet geliefd
bij wie zijn boodschappen aanhoorden
niet alle poëten is ‘t gegeven
na ‘t werpen in de zilte zee
om zoals…
indice
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 90 keizer Constantijn
heeft er geen hand in gehad
toen zijn wijsvinger
alias zijn teen
opdook in het Louvre
de bronzen vinger
terug uit het depot werd
perfect teruggezet
nu wijst Constantijn
naar puntjes op de i
in het Louvre of
hoort de antieke schat naar
Rome te wijzen
met de hervonden
bronzen vingerling?…
W. en S.
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 146 Ik ben woordje Zo.
Dan zal jij wel Zus zijn.
Allebei onderdeel van iets groots.
Twee snippers van de waarheid.
Blijkbaar vullen, voelen wij elkaar aan:
we beginnen te spiegelen...
Zien elkaars trots
om te zijn wat we bedoelen.
Op te gaan in een groter geheel.
Van alle kanten joelen voor- en
tegenstanders: niet zómaar
krijgen we applaus…
spooropslagvakken en zwammen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 196 ’t Is de kunst die verstaat niet jij en ik
kunsthuizen die champignons worden
het zeer gestileerd kunnen zwammen
in de niches tot zelfs de sporen ontsporen
in de lamellen zoals de Hoet van Jan
maar dan in vakjes het mycelium
van een andere nieuwe gedachte die
nog geen hoeken heeft gekregen…
Ballerinen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.959 Als een vlucht van mooie duiven, pauwenstaarten, blank van veren,
Strijkend op een mollig grasperk, zacht, met zacht geroekedoe,
Als een golf van schuim, aanzwellend met een ruisen als van kleren,
Borlend, ziedend, bruisend, spattend, schitterblank naar d’oever toe,
Zó de zwerm der ballerinen, als zij, bij ’t gejoel der snaren,
In een licht wolk…
Het Mooiste Toneelstuk
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 151 sneeuwklokjes die met hun
onovertroffen klokkenspel
het voorjaar inluiden
krokussen die haar liefdevol
wakker weten te kussen
door hun lippen te ontsluiten
narcissen die zich
van al dat fraais maar wat
graag willen vergewissen
een gretige te vroege zwaluw
uit het verre warme zuiden
allen willen meedoen aan het leven
een ook de…
MAAR 'T ALLERZOETST ...
poëzie
3.0 met 16 stemmen 6.225 Mijn kunst is als een fijn-geslepen kelk
Van klaar kristal, waarin een purpren wijn
Als vol robijnen fonkelt .... Zie, wanneer
Mijn lippen, laafziek, licht de rand van 't glas
Beroeren, koost de smaak mij als een kus ...
Nog zoeter dan zijn smaak is mij de aroom
Des wijns, wen ze, als de geur dier rode bloem,
Aan 't glas ontwelt, en mij bezwijmlen…
Oud
gedicht
2.0 met 23 stemmen 10.646 als vlinders in hars is mijn schilder
een mummel die niet meer uit zijn kleuren
komt, een slome, uit de rails gelopen.
Een knakker die gebroken, versplinterd,
er aan toe is in de open haard op te gaan.
Een ladder, afgekeurd door de inspectie,
die nu tussen het kleefkruid ligt,
onzichtbaar in de achtertuin. Soms
zitten er kraaien, af en toe vallen…
Grootmeesters
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 101 Meesters maken meesterwerken.
Leerlingen experimenteren.
Leerlingen maken onnodige fouten.
Vaak knoeien ze maar wat,
vinden hun meesters.
Ze doen maar raak.
Grootmeesters zoeken leerlingen,
omdat je van kleinmeesters,
veel kunt leren.
De grootste fout van meesters is,
dat ze geen fouten durven maken.
Goede leerlingen durven veel.
Grootmeesters…
Mysterieuze glimlach
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 117 Mona Lisa, grote diva
uit het verleden maar
ook van de toekomstige tijd.
Jouw glimlach is een mysterie.
Is als een verrassing tot in
de eeuwigheid.
Mona Lisa, grote diva
een schilderachtige Maria
zal je altijd zijn.
Jouw glimlach koestert het
verlangen bij al die mannen
die virtueel in jou gevangen
zijn.
Mona Lisa, grote diva
Eva…
Den-ken lééft !
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 71 Kennen dennen zichzelf?
Kunnen dennen denken?
Dennen denk-en van wel.
Een den denkt als den.
Natuurlijk! Uiteraard!
Dennen leven!
Zoals wij!
Weten mensen wel wie ze zijn?
Natuurlijk weten mensen dat!
Weten hoe grof dennen zijn.
Geleerden zijn verslaafden.
Ze denken dóór. Dat moet!
Helaas.
Biologen wéten wat leven is.
Waarom dennen…
Jeroen van Merwijk
snelsonnet
4.0 met 6 stemmen 238 Niet ieder die de dood is aangezegd
Verstaat de kunst dat monter te verwerken.
Vol levenslust nog is er niks te merken,
Van Merwijk voert geen ‘ongelijk gevecht’.
Zijn joie de vivre was nog nooit zo groot,
Er is nog volop leven voor de dood.…
Een Puttertje
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 127 een vogeltje
een kopje zo rood
vol toegedichte symboliek
op menig schilderij
verwijzend naar
Jezus z’n dood?
Of
legde Carel Fabritius
slechts de kleine schone
dingen die wij soms
over het hoofd zien
en ons toch omringen
aan de hand van
‘Het Puttertje’ bloot…
een wonder
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 73 wandelen over het
Lago van d’Iseo
een Italiaans
water-wonder op
drijvende vlonders
van het vasteland
over water lopen naar
Monte Isola en Isola
di San Paolo twee
eilandjes in het meer
nooit eerder
wandelden
mensen over
water naar isole
Christo en Jeanne-Claude:
zij geloofden
ze fiksten het!…
Stilleven
gedicht
3.0 met 1 stemmen 772 Als ik aan een natuurgedicht
denk worden mijn
oogleden loodzwaar. Overweeg
ik een stilleven dan bekruipt
mij de angst bekneld te raken
tussen een dode fazant en
een tinnen schaal. Pisbakken,
dansende letters, fietswielen,
uitgerangeerde flessenrekken –
kijk eens wat
Marcel Duchamp uit
zijn dokterstas haalt.
Twee keer daags…
Het lawaai in het atelier van Rodin
gedicht
2.0 met 35 stemmen 8.417 Zijn leerlingen maken uitsluitend handen
en leggen die in kasten, naar soort gerangschikt,
en hijzelf kneedt de restlichamen van klei
waar hij de voorbereide handen aan bevestigt.
Hij buigt openingen uiteen en bevochtigt de klei
met speeksel uit zijn mond, om tijd te winnen.
Hij loopt tussen de stapels klei en de op lakens
knielende modellen…
Delfse Vermeer, ziende naar Delft zoals hij het zal schilderen
poëzie
4.0 met 4 stemmen 1.871 "Een stad aan de overkant,
met torens, poorten, daken,
Walschoeiingen en aken,
Wolkschaduw, zonnebrand.
Wij zien van de overzij
Het voegschrift in haar muren,
Haar koele kleurglazuren,
Haar verte en haar nabij.
Hoe overtreft haar glans
Haar spiegelschijn in 't water! -
Straalt zo de Godsstad later
Tot schijn mijn stad van thans?"…
Avondschemer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 95 Gelijk een grijs geweven deken
valt de avondschemer naar benee
Zwarte boomtakken als haarvaten
vormen netwerken
die ook in ons lichaam terug te vinden zijn
Ganzen vliegen aan de horizon
op weg naar verre oorden
Al vloeit de inkt wat ongelijk
een beeldrijk oneffen patroon onstaat
en laat zo de hemel van marmer lijken
Deze ets zal worden verfraaid…
Kleine vocaaltjes
netgedicht
4.0 met 25 stemmen 124 jij had
als kind al
de kleine
vocaaltjes
hoog zitten
je sprekende
ogen formuleerden
al heel jong
een tekst die
ons meenam
jij pakte als
kleine de
toehoorder in
met onschuld en
aanhankelijke liefde
pas later kreeg
jouw gezicht de
expressie van het
grote gebaar eigen
aan de mezzosopraan
juist in de
wat barokke
bewerkingen…
Ben ik bang
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 De vreemde mensen die ik ben,
zijn het zelden met me eens,
omdat ik anders denk.
De een wil steeds beter worden.
De ander wil blijven wie ik ben.
De een wil almaar verder reizen.
De ander moet terug naar huis.
De een wil gedichten schrijven,
die de ander al gelezen heeft.
Een en ander zijn mijn oude vijanden.
Wanneer ze mijn vrienden worden…
Breughels
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 46 Hoor jij ook de trage nijd die takt in de bomen?
Alleen een boom kan dit dulden.
Alleen jij kan dit lezen.
De dichter is de ekster op de galg
die schettert om hun kromming.
De andere treurt dat er mens is.
Het zou alsnog kunnen, schildert het landschap,
het dansen, de myrte. De bedding kreunt
van geile bevaarbaarheid in de verte.
Maar de…
Elementen voor een gedicht
gedicht
3.0 met 13 stemmen 12.816 As en ijs:
het is dinsdag en winter.
Zalen vol verkouden moeders
bespreken de voordelen van vet.
De dikke man, in tabak of textiel,
kauwt op zijn sigaar, vloekt op een fietser.
De wind, kaal als een geschoren rat,
rent langs de huizen,
knabbelt aan de kranten,
de vuilnisbakken, de rokken
van kleine meisjes.
De stad is gelukkig tezamen…
Dali's kunDalini
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 124 Met de rode verf smeert hij het heelal tot één geheel
Daarna spat hij er dikke klodders oranje tegenaan
Vervolgens schildert hij gele vlakken met zijn mond
En laat hij zich met groen helemaal gaan
Met de zeemeerminstaarten tipt hij de sterren blauw
Om uit te rusten in het indigo van amigo
Boeddha die eeuwig verlicht fontein is in violet…
Een muze die Rosa heet...
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 142 Het spel dat ons mooie leven is.
De kunst om dat spel te spelen.
In het theater, dat leven heet.
Van toeval bedoeling maken.
Dat is wat kunstenaars doen.
Een levenskunstenaar zijn,
is niet met pensioen gaan.
Is kunst blijven maken.
Is blijven fantaseren.
Is verwonderen.
Verbinden.
Schrijven.
Theaters veranderen met de tijden mee.
Worden…
Ons project
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 94 Het project uitvoeren,
dat je eigen leven is.
De decors ontwerpen,
van de lekenspelen,
die we samen spelen.
Wie waren dan de regisseurs?
Wie is die geleerde criticus,
die jou nog steeds vertelt,
wie jij zou moeten worden.
Hoe jij acteren moet?
Wie helpt ons de kunst verstaan?
Wie leert je worden wie je bent?
Wij zijn het zelf.
Wij…
La Gréco, een ode
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 76 je zingt de
sterren van de
hemel vensters
gaan open
alles ademt licht
je zingt
zingt in harten
door muren
alles wat je
zingt is poëzie…
MONDRIAAN
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 73 een huis is een rechthoek om de ruimte
het lichaam omkadert zichzelf
jouw leven een blauw stipje op het canvas
contrast tot de leegte eromheen
niet zonder reden juist daar geplaatst
waar het moet
zonder denken ziet het oog
soms een glimp
van de waarheid…
Mormel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 66 Eind september een feit
het Mormel bijt
zich verpletterend vast
in de Renneflat
de sloopmachine 80 ton
en 26 meter hoog
verbrijzelt, vermorzelt
versplintert, vergruist
vreet zich onbesuisd
door de Renneflat.
Mormel de veelvraat
is pas verzadigd als
niets meer overeind staat
de kunst op de muren
ziet hij niet
interesseert hem niet
zelfs…
luchtig abstract
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 66 aan het
blauwe firmament
is wolken wit
gestreken
een mouw heeft
het uitgewreven
dit langzaam voort
bewegend stilleven
abstracte kunst
vaak onbegrepen
gemaakt voor ons om
naar te kijken als gunst…
Het oude boek
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 54 Een oud boek staat als een huis,
waarin een oude lezer wonen kan.
Waarin een overleden schrijver leeft.…