tabblad: poezie

Het licht is bleek en traag, De dag is arm en kort. Wat leeft beweegt zo vaag… ‘t Is of geleefd niet wordt. Ee...

Het laatste geflonker Der zonne ging ter rust; De beek is door ’t donker In sluimring gekust; Maar ’t zwijgende...

Waar 't voetpad langs de heining vlucht Door beemd en weide heen, Daar zit ik soms in de avondlucht Gans stillekens...

In het stergedoofde Zuiden, In het vroeg ondiepe licht Bleekt een grote wassen maan, Als een droom niet meer te d...

Wit hing en stil de dauw over de weiden. – Onwereldlijk, onwezenlijk, een schim, Stond, hoog, in ’t west wit licht...

0, verre beemden, draagkracht mijner vreugde. Er staat een reiger met mijn blik te staren: Een visser schrijft d...

Van stomme schepselen en weet ik geen als bomen, Die onze biddende gedaante nader komen: Wij strekken evenzo ons han...

Nou is de Winter weggeruimd, Die aan de aard zat vastgevroren, Nou is het vuil er afgeschuimd En komt de blote grond...

Rozemond, hoor je spelen noch zingen? Zie de dageraad aan komen dringen, Dartele duiven en zwanen en mussen Zouden...

Het welig licht was afgekomen En lei zich aan de kim te rust, De grote zee begon te dromen En spoelde haar rozerode...

o Zee, die mijne lip doorkeent met zout-kristallen waarin het volle licht van alle zonnen breekt; zand, bij mijn vee...

In 't meer, omkranst met wilgen en platanen, Wier top de bodem peilt, staart avond-gloed En spiegelt zich: de wind w...

Wij zullen blíjde zijn... De bomen blozen van vruchten. En ons hoofd is schoon als duizend rozen, nu we overvloedig z...

Te winter toen het had gesneeuwd, Wit op de zwarte kiezellaan, Was het zo heerlijk, zonder geluid, Op onze rubberzole...

Er is een stem gekomen uit de stemmen Veler vogels, zingend in de morgen, Uit de klankroepers van de hoge dag, Uit...

De zee was die dag een wonder Van blauwe eindeloosheid onder Het luchtedak van kristallijn, Onder de hemeltuin vol...

De bui is afgedreven; aan de gezonken horizont trekt weg het opgestapelde, de rond- gewelfde wolken; over is gebleven...

De nacht is stil. Zo wijd als mijn oog ziet Hangt aan de lucht nu geen bloeiende schijn Van een Stad. Oovral rust. De...

De navond komt zo stil, zo stil zoo traagzaam aangetreden, dat geen en weet, wanneer de dag of waar hij is geleden...

Wel man, wat kan u de stad behagen, dat gij mij durft plagen om mijn keur? ’t Lust mij niet te leven naar de sleu...

De lucht betrekt, het zand stuift op, Hoog torent zich de donderkop, Die blauw als lei, en koperrood, Dreigt met v...

De stille zonne daar ik zit, voor mijne woning, in de oude lijste van een groene en rode veil; van al de bloemen op...

Het zonnelicht is neergedaald en ‘t gaat bij andere lieden, verwacht en welkom-weer onthaald, de dag h...

Muisstil daalt de nacht op aarde dooft elk al te scherp geluid. Vlakt de lijnen, diept de schaduw, veegt de verven al...

Grijze torens staan als horens van de neergevleide stad, en ik peize welke wijze ritselt in...

Wij zaten aan het kalme plein, voor 't open venster van ons klein vertrek, de avond te beschouwen. Wij zagen hoe de h...

Het vlas staat in de blom, Al groen en blauwig; En 't windje vliegt er om Zo vleiend lauwig. De herels recht...

Nu is de nacht alleen een waas van dauw Dat strelend op de warme weiden daalt En vóór ’t opaal vervloeit in donker...

De gladde golven glippen naar de rede Met klaterend even, weer gesmoord gekoos, De hemel schemert over zee, en mede...

Stil! - Duizendogig spiegelt zich in 't meer De nacht, en laat haar bleke luchter beven, Die gloeiend witte glanzen h...