De adem van de regen
Op het groene blad
druppelt zacht de regen neer
stilte draagt gewicht
Eerste druppel stroomt
rustig, bijna aarzelend uit de lucht.
Hij raakt een blad en blijft daar even liggen, alsof
hij twijfelt en verdwijnt daarna weer, alsof hij er nooit is geweest.
Daarna komen er meer,
ieder met een eigen ritme en zwaarte.
De wereld ademt mee, bladeren buigen langzaam naar
beneden alsof ze oude woorden fluisteren die alleen de dauw begrijpt.
Ik volg hoe één parel zich
langs een glimmende nerf naar beneden
laat glijden, vredig blijft hangen aan de rand als een zilveren
gedachte, en zich dan stort in de warme aarde die hem zonder vragen ontvangt.
Als hij neerkomt, voel ik iets
in mijzelf verschuiven, bijna loskomen, alsof ik
samen met die ene druppel ook een gewicht laat gaan. De regen
raakt me zonder me te raken en houdt me vast door me te leren hoe zacht je vrij kunt laten.
Zie ook: https://catherineboone.blogspot.com
Schrijver: CB, 1 augustus 2025
Geplaatst in de categorie: natuur