Alle inzendingen over ouders

De vader bewaakt zich als een fort Een bastion van spanning en van dreiging Mijn pijlen buigen krom Nog voor ze zijn geschoten Mijn boog is reeds verdord Nog voor hij is gevormd En zinnen breken af Nog voor ze zijn gesproken Mijn woorden zijn te kort Om vader te verstoten…

Je zoon op je schouders. Boven hem je paraplu een lopend torentje In regen van nu. Zelf wees geweest en wees gebleven zit je daar zelf op schouders van ouders, zelf in de vorm van een zoontje, en boven de hoofden een ronde en kleine maar troostende droogte. -------------------------- uit: Botshol (1980)…

wat hebben ze mij wel niet nagelaten ik heb het lang niet geweten maar nu ik ouder ben realiseer ik me wat ze mij hebben gegeven vader schonk mij z’n hardnekkigheid het merkwaardige loopje en soms z’n stugge rug hoe kon ik het vergeten oké dat is dan alles hoop je maar nee van moeder heb ik een gevoelig hart gekregen en een beetje…

Mama's geloven je niet, 'jaja', zeggen ze -- 'maar ondertussen!'…

Als ik op een stoel zit bij de radio de benen iets te scherp over elkaar geslagen het hoofd wat scheef, kin in de hand ben ik, nee niet: lijk ik soms ben ik hem, heeft hij ineens bezit genomen, is mijn huid zijn huid, kijken zijn ogen uit mijn kassen dezelfde wereld in. Ik houd me dan doodstil, verbaasd dat niemand hem hier ziet, mijn spel…

De geschiedenis is een gebroken spiegel Waarheid heeft tijd en vertraging nodig Droefheid moet overwonnen worden Onze vaders en moeders zongen over de pijn van het leven Om de liefde en het harde werk te verzachten Overstelp je dierbaren met schoonheid In de schittering van je tranen…

er werd geleefd naar vrome wensen door lieve mensen aan de buitenkant toch was er ook de straffe hand die oordeelde zonder onderpand slechts wikte en woog zonder weerwoord onkreukbaar in de uitleg van goed en kwaad en wij warmden ons met aangeleerde waarheden die de wegen plaveiden naar hemel en eeuwig leven voor kinderen en…

Papa en mama zijn zo stil, dat ik extra -- precies op hen let.…

Nu zijn ze werkelijk vrij meenden zij ze kunnen doen wat ze willen het hardop debatteren over hun kleine verschillen elkaar zonder schroom corrigeren nu ze oud zijn kunnen ze open en bloot hun ware gezicht laten zien nu de kinderen de deur uit zijn hoeven ze elkaar niet meer te ontzien en kunnen ze eindelijk de reis maken die ze…

'Praat me niet van sneeuw en ijs' sprak mijn meelbestoven vader terwijl hij witbrood in de rijs- kast schoof, 'daar komt maar dooi van'. Maar toen hij 's avonds in de maan- overgoten kerstetalage van zijn tuin heenkeek over het poedersuikeren gazon, de borstplaten vijver, de marsepeinen beelden op hun sokkels van fondant, knorde hij…

In dit huis wil je blijven wonen en sterven. Je moeder schonk je de luiken, je vader Heeft tot zijn tachtigste in de tuin gespit. Nu zijn ze verdwenen ergens in jou, op een plek Waar ze niet moeten dubben en peinzen En waar ze in een lieve stilte luisteren Naar een lang ironisch verhaal. Ze overwegen te verhuizen naar je kinderen. ----…

Thuis in gedachten de geur van oude ramen ademt verleden Hij zit bij het raam, terwijl de middag langzaam vervaagt in grijs, zijn handen rusten op zijn knieën, stil, zoals de muren om hem heen. De lucht buiten lijkt leeg, net als de gangen die naar niets leiden, en zijn blik keert zich naar binnen, naar een huis dat niet meer bestaat.…

Ik was dertien jaar: toen legde zijn handen Een vrome Man ten zegen op mijn hoofd. Zijn zegen heeft mij niet behoed voor schanden, God gaf. Hij nam. Zijn Naam blijve geloofd. De zegen van mijn Vader ... als wij keerden Bij Moeder thuis van het Sabbathgebed Zegende hij zijn Zonen; wat wij leerden Van Vader heeft mijn leven niet gered. De zegen…

Natuurlijk heb ik liefhebbende ouders gehad alhoewel mijn vader (1908)flink sloeg, schopte en snauwde En mijn moeder (1913) vaak geestelijk niet te bereiken was maar zo was het, zo ging het in de 60tigeR jaren Resultaat van de oorlog 4 erin geboren en 4 erna, ik 1952 5 verloren jaren, basis voor psychische gemankeerdheid Waarin als ergste…

Mijn moeder zingt. Zij is alleen en hangt de was op lange lijnen. Achter de schuur zit ik. Steeds weer verschijnen haar handen om de waslijn heen. God is mijn licht, ik wandel op zijn pad zingt zij. De lijnen raken vol. De zon legt om haar hoofd een aureool van goud dat zij nooit eerder had. Dan is ze weg. Ik hoor de achterdeur eerst opengaan…

Vader tovert nog steeds gouden vergezichten -- met zijn brief van toen.…

Verzameling herinneringen Elk uur, dag, maand, jaar Komen er herinneringen bij Soms dierbaar Soms ook niet Maar sparen doen we ze allemaal Soms komt er zomaar een herinnering in mijn gedachten En dat is een dan klein detail van mijn levensverhaal Dag van gisteren Dag van vandaag De herinneringen worden geboren Opgeborgen in mijn…

Mijn vader had een stoel in zijn kantoor waar hij het langst in woonde. Als hij schreef mocht ik, wanneer ik met hem zweeg tegen zijn benen zitten. Het kwam voor dat wij vergaten waar we waren. Dan las ik over Remy of oom Tom. Ik weet nog dat het leek alsof hij zong. Ook streelde hij een keer mijn haren. Later heb ik gehuild om wat niet…

We gaan de hoge drempel over Wat is het doods en stil en kil De tuin vertoont verwilderd lover Gebaart dat hij zijn tuinman wil Mijn ogen keuren muren, kasten Niet alles zal een plaats verwerven De meubels niet die prima pasten De fotolijsten, olieverven De secretaire, kamerplanten De pop gehuld in klederdracht En de collectie olifanten…

Van deze plaats af kan ik alles horen. Ik hoor de tafel kraken onder het gewicht van borden. Ik hoor dat er kinderen worden geboren. Steeds hoor ik kinderen geboren worden. De kamer vult zich met geluid. Ik hoor het roesten van het slot. Ik hoor het rotten van het fruit. Steeds hoor ik hoe het fruit verrot. Ik kan alleen maar luisteren en…

Vader, hier zijn de kleine Bomen waar de mandarijnen Groeien van het plezier. "Het is als Perzië hier." Ja, vader, de witte Kleine Arabieren zitten Lachende bij de fontein. 'Weet je nog waar we zijn?' ------------------------------------------ uit: 'Verzamelde Gedichten', 1996.…

De laatste keer dat hij hier levend was, lag hij voor me op de knieën, want groen en paars ergerde hij zich: wie laat gras rondom de tegels z'n onwerk doen. Hij had een oude broek van me aan toen hij daar ingespannen zonder stropdas voor me kroop, langzaamaan. Zijn linkerschoen plat en de rechter loodrecht. Het gekras was niet van de lucht.…

Wat houdt het eigenlijk in, Het zijn van een goede vader? Het zorgen voor je kinderen, Luisteren naar je echtgenote, Klaar staan wanneer ze je nodig hebben, Het zorgen voor gezelligheid samen. Daarom ook dit gedicht, Om je te inspireren en te bedanken, Voor het zijn van een goede vader.…

In de lege hal staat mama met haar koffer -- te wachten; ze huilt.…

De dag van jouw geboorte Zal nooit vergeten zijn Zelfs niet nu die bijna Een eeuw geleden is Vandaag 97 jaar geleden Kwam jij hier op Aarde Uit de schoot van het Universum Waar je weer naar terugging Waar je nu een engel bent Een vlinder in mijn tuin Een vogel in de appelboom Pure liefde uit de bron In het eeuwige licht…

Tranen vloeien Tranen stromen Gemis en verdriet Ontroering en rouw Een lied Muziek Viool Piano Een geur Een bloem Doet me denken aan jou Samen wandelen zonder woorden Dat kon ik met jou Alleen met jou De vogels die zingen Ze zingen jouw lied Ik hoor jouw stem Veilig en vertrouwd Zo lang al dat ik jou moet missen…

(in trance zijn zoons hand vasthoudend) Nadat ik gestorven ben moet je zien dat je benoemd wordt tot officieel historicus en na je benoeming niet vergeten het Boek te schrijven dat ik zelf schrijven wilde. Er waren onophoudelijk oorlogen. Nu echter heeft Han het rijk herenigd maar ik, de officieel historicus, heb de daden van onze grandes…

onder de bleke hemel een overbodig mens slaapwandelt door lege straten een verkleumd talmend hart leeg omhulsel in de onbewoonbare wereld een niemandsland niet bestemd om te leven de tijd met ballast beladen achter ramen zonder uitzicht een overbodig mens te laat voor spijt te laat om weg te sluipen nu weet zij dat hij het kind…

Scheef is de poorte, van oudheid, geweken; zaâlrugde 't dak van de schure; overal stro op de zwepingen zit er gestreken; vodden beveursten het huis en de stal. Boven die vodden zijn blommen gesprongen; onder die vodden zit volk en gezin: blommen van vrede, zo ouden, zo jongen, blommen van buiten en blommen van bin. Daar is 't,…

Ik loop de weg steeds verder weg. Nu ben ik zonder huis. En ieder woord dat is gezegd. Duwt me vooruit. De avond doet de gordijnen dicht. De wind trekt aan mijn haar. Het regent wat op mijn gezicht. Of huil ik nou?- Wat raar! Er komt een fietser op de dijk. Wat doet die hier zo laat? Ik wil niet kijken maar ik kijk tot vader voor me staat…