926 resultaten.
Ver van huis
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 76 Het licht loomt de stilte nog.
Vogels roepen hier en daar.
Eindelijk blijven mensen thuis.
De dag sluimert zich ten einde.
Eindelijk daalt het wijs besef,
dat het elders net zo is als hier.
Dat beseffen uitgeputte mensen.
Dat weet elk jonggebleven dier.
Straks wordt het nacht opnieuw.
Adem stroomt door onze longen.
Onze harten blijven…
Trein
gedicht
2.0 met 46 stemmen 10.971 De waaivlakte
ligt er verlaten bij
Weide richelpalen
wat daar graast
wat hier raast
door prikkeldraad
gescheiden
Zij daar wij hier
duidelijkheid is geschapen
wij rijden zij blaten
En bij het zien
van een aardappelrug
rustend op het land
weet ik het zeker
grazen is een gave.
---------------------------
uit: 'Roodvocht', 2003…
ZWERVERSLEVEN
poëzie
3.0 met 7 stemmen 836 Wat norse wrevel legde in uw borst
die wondre drang om, met uw kinderbende,
jaar in jaar uit te zwerven zonder ende,
uw orgel draaiend voor de schrale korst;
Gij die u nooit aan werk of tucht gewende;
met onbezorgdheid uw bestaan omschorst,
en willig op uw sterke schouders torst
de jammerlast der dagen van ellende?
Van d'arbeid wars, trekt…
Elkaar zoeken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 139 Precies waar we ons bevinden,
kunnen we gelukkig worden,
wanneer we dat niet zijn.
Voor de dichter is dat hier,
waar nu zijn vingers schrijven.
Hier staat hij in zijn middelpunt,
temidden van zijn eigen tuin.
Straks drijft hij in zijn oceaan,
die zijn eigenste badkuip is.
Daarna rust hij uit in bed.
In het centrum van de wereld.
Waar…
NOORSE REISKLANK
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 81 Kleine berken geven steile bergen
allemaal hoofden vol dicht krullend haar.
Een sneeuwschedel toont zich, glanzend en klaar,
om hard drukkend stroompjes te verbergen.
Het verleden wilde ruig bestaan vergen.
Dagen der arbeid waren lang en zwaar.
Avondspraak maakte ruw leven draagbaar
met verhalen van trollen en dwergen.
Het geliefde fjorden…
Nieuwe reis
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.647 De zilvren eilanden van Denemarken,
In 't zomers-vroege licht waar ik ze zag,
Lagen als perken in de waterparken
Waardoor ik voer bij 't opgaan van de dag.
Geen morgen was ooit lieflijker, ooit reinder.
Een pasgeslepen wereld toonde nog
In land en water en verborgen einder
Haar vreemdheid…
Tweede man
gedicht
3.0 met 29 stemmen 13.910 Als een man met een tweede man
in een trein gereisd heeft en die
tweede man sterft dan neemt de ander
de rest van zijn leven in ontvangst.
Hij stapt uit nadat de trein aangekomen
is en loopt met openhangende jas door
de koud nachtlucht naar de uiterste
en verboden zijkant van het station.
Van daaruit kijkt hij naar de rails
en de lichten…
zomers van geluk
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 104 die mooie dagen van weleer
ze zijn voorbij komen niet weer
de mooie dagen van voorheen
ze bleven achter in een zweem
van onvolmaakt geluk...
geluk bleek toen een zomerbries
die zachtjes blies in zwoele nacht
een nacht die goed was te verdragen
en met een vorm van welbehagen
zomerloomte bij ons bracht
ach zomers uit vervlogen tijd…
En Rade
poëzie
3.0 met 67 stemmen 20.676
Groen is de gong
groen is de watergong
waterwee, watergong
groen is de gong van de zee
Sulina, Braïla
Sulina, Brest
Sulina, Singapore
achter de vest
stem die mijn slaap doorzong
waterklok, watertong
koperen long van de ree
Sulina, Braïla
Sulina, Brest
Sulina, Senegal
wijd van het nest
hang…
Waar de strandboulevard
gedicht
3.0 met 25 stemmen 12.171 Waar de strandboulevard
naar de stad toebuigt
de zee de rug toekeert
gaat een pad langs de kust
oud asfalt gras in spleten
geen plastic banken daar
geen sierstenen
na het gras van een tennisveld
en de hagen van hogerliggende huizen
na het achtererf van een werkplaats
alleen de rotsen de duinen
een stuk grond tussen doornstruiken
met…
Met de trein naar Transylvania
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 173 Ik neem de trein naar Transsylvania.
Die trein heeft een ongeluk gehad.
Door dit ongeluk heb ik een maand in coma gelegen.
In mijn droom ben ik niet in Transsylvania maar in CastleVania.
Daar ontmoet ik een Vampierenjager.
Z’n naam is Simon Belmond.
Ik moet hem helpen we gaan het kasteel in.
Zo begint mijn coma avontuur.
We hebben ontdekt wie…
[ We komen vooruit ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 93 We komen vooruit,
maar we kunnen geen kant op –
in de scheepshutten.…
DE TWEE REIZIGERS
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.255 Twee vrienden trokken wel te moê
De Harts in en naar ’t Rijnland toe.
De een ging, wijl elk fatsoenlijk mens
Reist; - d’ ander drong zijn hartewens.
En bij hun thuiskomst was ’t aldra
Een bijster vragen voor en na,
Daar neef en nicht graag weten mocht,
Wat ze al zo zagen op hun tocht.
‘Gezien?’ zegt de een en geeuwt daarbij,
‘Niet heel…
Bermtoeriste
gedicht
3.0 met 21 stemmen 11.513 Men houdt het oog steeds op de weg gericht
niet op de berm waarin ik ooit bij toeval werd
gedropt en nu verwijl als vreemde
deftigheid. Ik sta hier in een soort
verlatenheid en niemand in de weg, men
sjeest langs mij, ik word niet opgemerkt. Behalve
soms door iemand die zich niet fixeert op eigen
pad, mij plots gewaarwordt, afstapt…
ONTDEKKINGSREIS IN AFRIKA
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 93 Ze kampten met ‘t bijna doordringbaar woud
van ‘s morgens vroeg tot heel laat elke avond
De dagen waren snikheet de nachten zo koud
wijl er ’s nachts soms een leeuw buiten stond
Teruggekeerd van een vergeefse hongerjacht
rook hij mensenvlees als inhoud van die tent
Ai, dacht de leeuw toch nog te eten vannacht
die daarin liggen zijn morgen vanzelf…
bellenblaas
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 124 een helm berooft zijn hoofd
van licht en wapperend haren
moeder neemt hem mee
voor de eenden in de vijver
heeft hij geen oog voor
vogels en bomen evenmin
zijn hand omklemt een flesje
met de andere houdt hij
de blaastuit vast
dit is zijn heilige Graal
de onvaste stappen van een
onwillig lichaam zijn vergeten
het innerlijke kind…
Onze weg
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 102 De weg,
die je maar niet vinden kan.
Open je ogen.
Eindelijk.
Zie!
Zie het wonder,
hoe de weg jou vinden zal,
als toeval dat bedoeling is.
De weg is als reizen,
naar waar je nu kan zijn.
Naar waar je hier al bent.
Samen zijn we op reis,
met velen om ons heen.
In liefde en vaak in leed.
Er is geen ontkomen aan.…
Xochipilli
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 101 Zee-egels zagen zonder duikbril ongetwijfeld
die parelbroden boven zich scheren
maar wisten zij veel
Of het nou meeuw, maan of mokkel was
alleen een zompige flens van algen
op het steen kon hen verleiden
Ik pafte op de boot en keek toe
Hector schonk nog een beker tsipouro in
“Jij ook?”
Ik knikte
Lorena was als eerste in de smurrie…
Boekweitveen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 110 boeren groeven
door de leidijk heen
om water uit het veen
te laten stromen
en hun boekweit
tot bloei te zien komen
wat niet ging
de commandant hield
het veen drassig
voor de landsverdediging
een pad van
betonnen platen
door de akkers heen
heet nu Boekweitveen
Over de Dijk
bij Jipsinghuizen
je ziet er geen
mens, alleen twee reigers…
Handicaps herzien
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 77 Wie werden onlangs zwaar gehandicapt?
Degenen die zich beperken moeten?
Mensen die teveel aandacht kregen,
voor de rijkdom om hen heen?
Zij die kortzichtig werden,
door teveel goed nieuws?
Wie zijn de slachtoffers vandaag de dag?
Invaliden die niet meer lopen kunnen?
Mensen die te veel vragen stellen?
Mensen die verblind werden?
Veel te…
de reiziger
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 121 ik ga van hot naar her
vraag me niet hoe het kan maar
mijn dromen reiken ver
ik kom nooit van mijn stek
want ik ben een reiziger
een reiziger op dezelfde plek
lang kan ik er niet bij stilstaan
ginds wacht de verte en er is nog
een lange weg te gaan…
Hanetange
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 78 of Hahnentange
niet in één naam
te vangen
een rij boerderijen
aan weerszijden
de grenslijn sneed
tussenbeiden
schuin door het gehucht
en spleet geducht
twee huizen geheel
in een Duits
en een Nederlands deel
dat gaf teveel
gedoe, dus is
de grens nu niet meer recht
er in een hoekje in gelegd
helemaal Duits
zijn de twee huizen
je wordt…
De nacht-trein
poëzie
3.0 met 8 stemmen 3.941 De trein rolt op de zwarte bol der aarde
o, angst-versnelling van mijn hartstocht
in de afgrond naar God.
De gloeiende veeg van mijn vinger,
fosforisch op de blauwe glaswand van een nacht;
het grauw geraas van een levenslot
aan de duistere bocht
van een dennenbos waar God mij wacht.
O, gij daverend hart der machien,
en uw God-verloren vlucht…
Reiziger reist
gedicht
2.0 met 12 stemmen 12.425 Daar is de zon wat schijnt-ie
je verbergt je in het licht
pakt je koffer
schaduw tegemoet
wanneer je weg bent valt de nacht
valt wanneer je weg bent
niet eens zorgvuldig slijtage is te zien
er wordt gegeten gedronken gedanst
twee-armigen in blekere tinten
je hebt al je vingers tel maar na
gegeten gedronken gedanst
anderen sterven nog…
Sonnet van de Jacobstoren
gedicht
2.0 met 8 stemmen 8.519 De ultiem hoogzeegeboren
favoriet Michieltje beklom
de trap van de Jacobstoren
en hij ging bij de spits buitenom.
Zijn rug naar alle folklore
en het complete koedierendom
blaast het knechtje de horen.
Hei nu ik Jacob de bruidegom.
Na de horkig horlogerader
werk is plaveidiepgeplet alree
het bijbelschooltje vergaderd
en naar hare hoogheid…
KRETA
poëzie
3.0 met 31 stemmen 7.527 Zee lag stiller onder sterrennacht
Dan een gulden vlies, een zilveren vacht.
Iedre windvlaag scheen voorgoed te luwen.
't Zware schip kon zich niet verder stuwen
In het weerstandloze, ijle klare,
En het eiland kwam voorbijgevaren.
Of het een stil schip was, diep gezonken,
Welks topzeilen in het maanlicht blonken,
Schoven zijn besneeuwde toppen…
De wind maakte zich los
gedicht
2.0 met 64 stemmen 9.371 de wind maakte zich los
uit de zee
langs de kust
waar ze een schaduw was
een duin in een jas
wind die spotte
haar aanraakte
tumult maakte vleugels
de regen sloeg over het huis
eerder dan over haar
op het dak en tegen de ramen
weerlicht en de eerste donderslag
het huis zou het verhaal
niet afstaan
niet opensplijten
ze liep weg
in…
Nachttrein
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 74 Met slechts de nacht als dekmantel
Koplampen
In 't eindige op weg naar
't Oneindige
Over duizenden kilometers
van spoor
Die zonder eind aaneengeslo-
ten leiden
Hoewel de nacht eveneens
weer dag wordt
Is reizen in 't duister te
benijden…
Onrust
poëzie
3.0 met 23 stemmen 2.674 Die te Amsterdam vaak zei: 'Jeruzalem'
En naar Jeruzalem gedreven kwam,
Hij zegt met een mijmrende stem:
'Amsterdam, Amsterdam.'…
in deze kleine gondel vol gedrochten
gedicht
2.0 met 20 stemmen 11.101 in deze kleine gondel vol gedrochten
boven de omgespitte dierentuin hangen
op zoek naar het vogelbekdier
dat spartelend zijn aquarium ontglipt.
je had je eigenlijk een gedicht voorgesteld
met herinneringen aan de bronx
aan de caribische zee aan een creoolse
uit de antillen: aan joséphine of
aan napoleon daardoor - op elba
had je willen naslaan…