Alle inzendingen over religie

Eind der wereld is mij niet te ver zolang U het einddoel bent dan trek ik geleid door de ster naar oorden die niemand kent. Waar ik verdwaal door duisternis gaat U mij voor in zuil van licht zelfs door de dichtste wildernis houd ik mijn oog op U gericht. Als wateren mijn weg versperren baant Uzelf voor mij een pad door de nacht bij licht…

Diep zomerblauw over de heuvels van het Hageland. De koepelsterren schitteren In het zonlicht. Weemoedige herinneringen drijven boven. Met moeder in de basiliek, gezoem van weesgegroeten, de mysterieuze put, het snoepgoed en de molentjes. Besef van verlies voorgoed. Verdriet en toch troost voor het beeld.…

Misschien wil niemand het lezen mijn gedichten die ik met liefde schrijf aangeboden aan het Opperwezen gebeden en dank voor ziel en lijf. Mijn dank dat ik vanmorgen mocht ontwaken dat ik het licht van de zon weer zag de schone schepping en alle volmaakte zaken in het licht van weer een nieuwe dag. Eens zullen mijn dagen voorbij zijn gegaan…

Als knaap placht ik in 't schemeruur Aanvang der zomernachten, Voor 't raam te zitten in getuur En onbeschrijflijk wachten. Een voetstap klonk; dat ogenblik Dook mijn bezinning onder, Diep in een vloed van zoete schrik Om 't zich vervullend wonder. Bij elk omhoog gevlogen woord, Lachend op straat gesproken, Vond ik een hartewens verhoord…

Geen dragender, doodlijker wonde dan het knagend en slepend besef van een schuld, een erflijke zonde, bedreven voordat wij bestonden en waarmee ook het vlees is besmet. laat het lichaam allengs weer herrijzen in zijn trotse oorspronklijke staat laat de zon ook de huid weer genezen van de angst die de leden doorvaart als het lijf,…

Hij riep tot één wereldreligie op Nam onze vooroordelen op de schop Destijds door vrijwel niemand onderkend En zette een spiritueel precedent Zijn prediking was ongeëvenaard Van wereldse geleerdheid gevrijwaard Krachtens een onaflatend aantal verzen Kroonde men hem honend "God der Perzen" Velen misgisten de dief in de nacht Die niet uit…

Ze zeggen ik ben een Johanneskind, ik arme ik weet er niet van, toch steek ik de brand in het hout dat het vuur mij laai, ter eer van Sint Jan. Gespelen komt aan, en dapper gedaan, zo moedig als ieder dat kan, gedanst zij de dans bij het woedende vuur, de dans ter eer van Sint Jan. In ’t ronde gezwaaid en ommegegaan, en weg weer wilder…

Onze Heer Jezus verbleef op Aarde, sprak bemoedigend tot de enkeling, terwijl Hij door helende vertelling allerlei mensen om Zich heen vergaarde. Wie de Heiland bijstand vroeg, zelfs verklaarde radeloos te zijn, gaf geen uitlegging van eigen godsdienst of levensbeschouwing. Welke smekeling ook behield zijn waarde. Thans zetelt Gods Zoon…

Wat afvalt van de hoge God, Moet vallen. Een zelfde schuld: een zelfde lot Voor allen. ’t Gezin, ’t geslacht, het volk, de staat, De kleinen en de groten: Verlaten wordt wat God verlaat, Wat God verstoot, verstoten. Wel hoort men daaglijks stem op stem Weerklinken: „Geen nood! wij redden ’t zonder Hem!” Maar die het zeggen — zinken. --…

waarom gun je me niks? deze ene keer dat ik mezelf iets geef — niet veel, alleen wat ruimte om te ademen zonder schaamte. deze ene keer dat ik zacht wil zijn voor mezelf, dat ik niet weg wil rennen, maar wil blijven, bij alles wat ik voel. en jij? jij pakt het me af. nee — je verschuift het. niet het probleem. maar mijn liefde…

Het strijdperk van Christus' volgelingen waar engelen leiding geven wordt voortdurend belaagd door demonenlegers die zich roofzuchtig of suikerzoet kunnen voordoen vanuit de hel waaien geuren beloven allerlei pracht waarachter kwade toekomst wacht de Hemelse geesten willen dat lokkende duister tegemoet gaan met vechtlustige…

Als een wolk van zalige ogen, Uit het land waar 't eeuwig zomert Opgevangen in de teerheid Van matzilvren spiegels, hangt het Wonder van de goude middag Over winterzee en -stranden, Aureool van weinige uren Om de lichtheid onzer ogen... Die de dalen uwer stilten Bedt temidden van de stormen, Die de schrijnen uwer heemlen Boven…

De vlammen op de hoofden En van de wind het gieren Er viel nog niets te vieren Voor wie in Hem geloofden Het was wel even schrikken De angst was goed te lezen Uit ieders diepste wezen Getormenteerde blikken Maar toen de wind ging rusten Was het dat allen spraken In één taal van hun taken Wat de gelederen suste Vol geestdrift, vuur…

Neen een Atheïst (1) dat ben ik niet daar is mij het goedgelovig Bijbels sprookje is het mij alsjeblieft te lief ben ik dan een Agnost (2) dat komt meer in de buurt van het zijn of niet to be or not to be zeg maar een Shakespeare ben ik zeker niet (3) ik ben nu een man, een mens (4) op gevorderde leeftijd (geb. 1952) met een volgroeid…

1. Dit uur met God, vanuit een waar verlangen samen te komen om opgewekt de overvloed te delen, aarde bewoners Gelukkig wie met open hand en geest groeit aan Gods liefde, onvermoed, in Hem het meest! 2. Dit uur van hoop van lied, muziek, gebeden, stilte omgeven. In Jezus’ naam: ‘Volg Mij’, gehoorde woorden om te doorleven In tijd…

De maan ze weegt zo zwaar de duif vergiftigd het leven laat. De opwelling het verlangen machteloos kijken 't leven zien, wegkwijnen. Onvolmaaktheid, vleugels slaan op teneergeslagen, waar is God? de witte geschelpte duif, geestesverwant, watersnood, mijn nalatig zijn, wilde leven is nu echter dood. Het vuur van Pinksteren…

O Geest, toen Gij ternederkwaamt En voor hun oog gestalte naamt, Doorzonk de hemel ademloos Een stille witte vlammenhoos. Boven hun lichaams donkre zuil Verscheen een zacht bewogen tuil Van licht, en glinsterende gleed Het neder langs hun schamel kleed. Hun mengelmoes van woorden vaal Klonk ieder als zijn moedertaal. In mensenwoord, op…

Gij die vuur en liefde zijt, doe de harten branden, mensen van hun vrees bevrijdt, open mond en handen. Gij die als een stille gloed in de ziel wil vonken, waar de hoop ons zingen doet, want door U geschonken. Adem Gods, die suist heel zacht, teder mededogen, als een moeder die ons wacht, over leed gebogen. Adem Gods die krachtig…

De sjamaan begroet de geesten, hun wijsheid zweet -- uit zijn poriën.…

Oehoe oe oe hoe hoe! Aanroepvorm, beden smeken hallo, bent u daar het is een vraag uitroepteken! Machtig zwaaien lange wieken 't kaarslicht brandt de bril, het vergrootglas, weerkaatsing, de uilenspiegel. Waterpartijen, blauw ras koeien stoeien boe loeien, duivenfluisteraars kirren koekoeroekoe, hakuna-ma-taia tongen lispelen…

Aartsvader Jacob zegent bij zijn levenseinde alle twaalf zonen Rubens schanddaden uit diens verleden worden daarbij herdacht zelfs als oudste nazaat wordt hem een schrale wens toegekend broer Juda heeft een geschiedenis waarin het slechte zegeviert doch merkwaardig genoeg ontvangt deze kerel de schoonste belofte voor de verre…

ick nehme nieht deel aan ‘t rennen der Ratten om dat stumpfe Idee dat man erst moet lij’en voor man leben mag (of alles op magst geben) voor iets of iemand kommt om man te bevrij’en eten en drinken en schlapen moet al ‘t andere ist Kultuur, zo onnodig Gedoe (iets met IJdelheid en de Jacht van Winnetou of dat was de winderige Tao van Pooh)…

De zegen elke morgen op mogen staan, geve een ieder blije gedachten om vol hernieuwde, wakende krachten met de Hemelse Vader mee te gaan. In 't verborgen alledaagse bestaan kan men altijd ongedwongen wachten op het kleine doen, wat engelmachten als grote eerbied voor de Heer verstaan. Op Aarde is het nietige gebeuren wellicht in het…

Geloof is het medicijn tegen de ziekte van de zonde Jammer dat het zoveel bijwerkingen heeft!…

Als de scherpe scherven van gebroken spiegelglas. Als de spetters van een zeepbel spattend in de open lucht. Of dovend zacht kaarslicht uitgeblazen door zwakke zucht. Ergens ver over de einder waar geen mens ooit is geweest worden alle stukken weer gelijmd ziet men boven aardse chaos helder licht der gouden zon warmen mensen in de gena…

In de stilte van het stil gebed klinkt spontaan een kinderstem wees welkom, denk, bid en spreek ik zacht: "Hallo klein meisje, kleine jongen, wees welkom er wordt ook voor jou nu gebeden, gezongen" en vanzelfsprekend ook voor de volwassenkinderen die zich in ieder mens blijven, blijvend bevinden!!…

In Rome klinkt de klok als grap, de paus verschijnt — wat is dat knap. Een nieuwe man, een oude jas, met zegenhand en heilige pas. Hij heet nu Leo, vroeger Rob, hij werkte ooit in een copyshop. Nu zwaait hij stoer van op het plein, alsof hij net verkozen is tot refrein. De kardinalen, strak in kleur, alsof het opera is met lange sleur…

Hij blijft zitten onder de lange uithalen waarmee ’t volk hem smeekt te komen; met verwende lijven en naïeve dromen verlangen zij naar vrede in hun leven. De vraag wat zij daarvoor willen geven, wordt ontweken door op hun gebeden te wijzen en hem met liefde tevreden te stellen en honderd kruizen te slaan. Aldus bezweren zij hem wel te verstaan…

Als de kardinaal een scheet heeft gelaten, zeggen ze: "Sjonge jonge, wat ruikt het hier lekker, net of iemand lever met uien staat te bakken." Dat soort katholieken, daar ben ik niet dol op. (1965) -------------------------------------------- uit: Verzamelde gedichten (1987)…

Habemus Papam op 08/05/2025 Franciscus’ ring is verbroken, de hamer, Trevifontein linkshandig muntjes over de rechterschouder gooien, hart in water lopen. De kamer verzegeld, Curie ontslagen, twaalf muntjes, twaalf jaren, twaalf apostelen in nagedachtenis in de overleden kist na laten. 't Inschijnend oog van het Pantheon, ziet in mei eeuwige…