3655 resultaten.
troostlied
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 129 soms is troost
een onzekere hand
die iets vertrouwds zoekt...
het weifelend woord
de snik in je stem
en armen om in te schuilen
warmte die troost biedt
zodat je het voor een
ogenblik kunt verdragen…
ze staat daar voor straf
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 92 in het tuinhuisje
tussen onkruidverdelger
en de blikken verf
staat een aardenkruik
het goedkoopste exemplaar
een urn op de plank
het lijk in de kast
het verzwegen verleden
een lijk in de vaas
inktzwarte uren
waarin het kind besmeurd werd
in gestolen tijd
waarom staat ze daar
naast de onkruidverdelger
wie wil het weten
waarom…
EEN DAG ZONDER LICHT
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 980 Treurig, treurig als de wolken hangen
de ziel vergrijst door het morgengrauw
‘t eenzaam hart kent ook geen verlangen
als niemand het nog zegt: ik hou van jou.
De hemel draagt een zware loden mantel
met verharde tranen die nooit uitgewist
waar alleen de somberheid doorwandelt
en nergens schuilt een blij of lief gezicht.
De aarde ligt eenzaam…
De DAGEN DRAGEN NACHTEN
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 235 de dagen dragen alleen nog nachten
en ver vooruit zie ik geen ommekeer
gebed kan het verdriet verzachten
al zit ik het liefst in een stil geween
nog bind ik mij aan herinneringen
die moeizaam zwerven door mijn hart
van mooie dagen die te vlug vergingen
en nu lange uren vullen vol van smart
de pijn die niet wil verzwinden
schrijf ik in droeve…
De Huilende Wolf
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 163 De huilende wolf
die hem van binnen op eet
Niet wetende dat zijn lichaam hem opvreet
Lachen daar is hij goed in
Hij vind emoties maar onzin
Zijn hersenen zijn machines
Die werken alles weg
Huilen is toelaatbaar
Maar ‘de waarom’ vraag
Is allang verorbert door gedachtes die hij niet toelaat
Zijn lichaam spuugt het nog net niet uit
Maar de…
Zo leeg, zo energieloos.
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 125 Weer eens zo leeg en energieloos.
Ik weet niet waarom iedere keer opnieuw.
Alles steekt me dieper en maakt me boos.
Even gaat het goed en voel ik me als nieuw.
Nooit weten hoe lang het zal duren.
Steeds opnieuw wachten op dat licht.
Minuten voelen als uren.
Alles blijft een donker zicht.
Zo leeg, zo energieloos.
Waar blijft dat kleine licht…
EEN KAARS IN DE NACHT
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 586 Zij heeft in de nacht een kaars ontstoken
voor iets waar ze innig op blijft hopen
waar ze liefst als de dood over zwijgt
dat niet sterven wil en een verlangen blijft.
Smekend over het flikkerend licht;
in tranen, weemoed en wanhoop
lijkt het of ze schreden hoort nader komen
en iemand een zwaar pak wegneemt boven het hoofd.
Een stem begint…
NA EEN LANGE NACHT
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 442 Na een lange nacht zijt Gij toch gekomen
al weet ‘k niet hoe ‘t eigenlijk is gebeurd
stil en geruisloos, kon u zelfs niet horen
en hebt geheeld wat lang was verscheurd
na een lange nacht zijt Gij toch gekomen
na lang smeken en bidden stond Gij daar
hebt Gij eindelijk mijn frustraties ontnomen
en stak een moeilijke puzzel weer in elkaar…
mutus
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 117 we zouden het
verdriet verlaten
alleen maar turen
in de verte turen
naar glinsterende
golven
alleen maar
kijken naar rood
opvlammende bessen
wachten op een
vervlogen koperwiek
in de oranje zon
we zouden
hertenbedden vinden
in het geplette
hoge gras daar
de ogen sluiten
voor de koude nacht
alleen maar
kijken naar de…
Opgeruimd
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 173 Bij de voorraadkast
van mijn gedachten
schuif ik het deurtje open.
Het lijkt er opgeruimd.
Verdrietjes en pijntjes
keurig op stapeltjes.
Geen vodderige boel.
Ik trek er maar niets tussen uit.
De plank erboven,
boordevol herinneringen.
Vandaag zijn ze niet nodig.
Ze liggen netjes soort bij soort.
Ik zoek en vind de plank,
waar ik mijn…
Tweede zang
poëzie
4.0 met 14 stemmen 4.056 Kunt gij nog wreder slaan!- mijn God! mijn God!
Zie, ik ben sterk en breken zal ik niet,
Maar was er één die Gij zo lijden liet,
Wijl hij U lief had, boven zielsgenot?
En nog zal ik niet vloeken 't mensbestaan,
En 't leven niet, en Uwe naam niet smaden,
Zelfs met dit mateloze leed beladen,
Neem ik het leven uit Uw handen aan.
Maar schrijf…
Contactadvertentie
gedicht
3.0 met 32 stemmen 17.823 Vanmorgen sloeg de poes ineens aan 't zingen.
’k Zat aan 't ontbijt en staarde radeloos in de thee.
0! 't Was een treurig lied vol jeugdherinneringen:
van een geliefde en een wandeling aan zee.
Plots viel de hond in met een diep neerslachtig janken:
ach! van een setter stond zijn hartje zó in brand
maar zij was doodgereden; van die kranke…
Voorspelling
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 135 Je zegde me verdriet aan
en het is gekomen
je rust onder zachte, rulle aarde
je vroeg me eens of ik bang was voor de tranen
en ik was bang
nu is er hun rijkelijke vloed
nu is er hun milde vloed
en ik ben niet meer bang…
Maar iets
gedicht
4.0 met 87 stemmen 13.967 Mijn moeder die haar lange laatste jaren
in een tehuis voor oude mensen sleet,
had na verloop van tijd steeds minder weet
van dingen die daarvóor haar leven waren.
Ze was haar man vergeten, lief en leed
dat zij om zijnentwille mocht ervaren,
de kinderen die zij had moeten baren
en dat ze die gevoed had en gekleed.
Alles verdween: zij ook…
IK HEB GELIEFD
poëzie
3.0 met 14 stemmen 5.741 Ik heb geliefd met het alinnigst wezen
Van mijne ziel zovele lange jaren
Lang, al wat daar heerlijk hoogschoon gerezen
Naast mij en om mij trok door het stage staren
Van mijn uitdromende ogen naar ’t rondwaren
Van schoonheid om mij, of niet een van dezen
De alenige onvolprezene zou wezen,
Die mijn zou zijn in de ongeboren jaren.
Toen kwaamt…
Prozagedicht: Als de rododendrons bloeien bij "Amarant"
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 110 Als de rododendrons bloeien bij "Amarant",als het seizoen is gekomen
dat ze hun majesteitelijke pracht tentoonspreiden:
lila, paars, roze
in het landschapspark
bedenk ik hoe je leven is geweest;
bitter, verscheurd, getormenteerd
en dan betreur ik je
betreur ik jouw leven, jouw lot
en kunnen de bloemen die jou eens zozeer troostten; kan jouw…
Mijn tranen en Zijn glimlach
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 712 mijn tranen vallen over verdorde rozen
die nog op groen vertakte stengels staan
hun harten doods en uitgesproken
die het stervenstij moeten ondergaan
hoe droevig dat iedere roos moet sterven
als mooie seizoenen die ook weer vergaan
dat wat ons lief is, wij nu moeten derven
maar in de lente opnieuw in bloei gaan staan
zoals geheimenis hangt…
vogelschrik
gedicht
4.0 met 19 stemmen 30.553 Op het veld dat de zeis maaide
en dat ik aan de uitkanten proper houd
met sikkels en scharen van licht
staat een vogelschrik te kijk
Hij is een mens waaraan de kauwen
vreten, oud lichaam traag draaiend
in de winden van een te vroeg april
Een zotskap die de boer te gortig was
staat op zijn halmenhoofd en armen
stokstijf van angst wijzen…
Bitter is de smaak van het leven...
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.626 Bitter is de smaak van het leven
Als van wilde vruchten in herfsttijd -
Iedere vrucht wekt toch nog even
De hoop op wat weldadigheid.
Want het leven is geloven en proeven
Van al wat zo verlokkend scheen –
Het is één langzaam bitter bedroeven,
Tot het donker wordt om ons heen.
Wat kan het ons dan nog baten
In deez’ doolhof verder te gaan…
Zoals jij gaat
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 172 Zoals jij gaat
achterhaal ik niet meer
de dag naar morgen
Niet voor alles is het dan te laat
diepte lijkt in toenemende mate
in mezelf te zijn geborgen
Nog wel als een kwetsbare veer
die wankelt op de slagen van mijn hart
en geen verschil maakt tussen dag en nacht
ik heb weet van de eindeloze wederkeer
Zoals dat wordt gevoeld
en ik…
WEEMOED
poëzie
3.0 met 22 stemmen 4.404 Uit de bloemen en de bomen
Stijgt een onbepaalde klacht
's Avonds, als ik zit te dromen
En gedwee m'n weemoed wacht.
En uit alle de gewesten
Rijst een zang van droefenis
Omdat ginds in 't rode Westen
't Zonnelicht aan 't sterven is...
'k Zit naar 't sparrenbos te staren,
Waar die stralen stervend zijn;
'k Wou zo geern' wat glans…
EN OOK DES MORGENS
gedicht
2.0 met 191 stemmen 22.417 En ook des morgens in het nieuwe licht
Voel 'k mij zo los, als ik met open ogen
Mijzelf verrast vind naar de plek gebogen
Waarop gij eertijds laagt met uw gezicht.
Als ik dan zie, dat gij er nergens zijt,
Maar met een snelle vleugelslag ontkomen
Uit de bosschages van mijn nachtlijk dromen,
Dan stroomt mijn lichaam vol van lege spijt.
Dan…
De avond valt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 69 De avond valt mee
De regen valt tegen
Wat eenmaal neigt
komt zelden genegen.…
Voor Etty Hillesum ( 1914-1943)
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 193 In het verregende park
drukte ik Etty tegen mijn borst.
Opdat ze niet verdwijnen zou
als nat papier.
Want lang geleden al
en ver van hier
ging deze mooie,
zoekende ziel
rücksichtlos naar de
Filistijnen.…
De zee
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 83 Hoog in de lucht
Boven een kalme zee
Vage wolkenflarden
Langzaam binnengedreven
Achteloos
Onmerkbaar
2011
Ineens een dichte mist
De eerder rustige zee
Onrustig
Donkere golven
Verzwelgen het strand
Bijna
Dan trekt de zee zich terug
Legt het aangeslagen strand bloot
Het is niet meer wat het was
Besef
Het wordt nooit meer wat het was…
Waar was ik morgen?
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 156 het vreemde land
waar namen sterven
mist neerdaalt
je niet meer weet
waarom het nu
te laat is
stopt de tijd
komt nooit terug
zoek naar sleutels
verban de deuren
ze gaan nooit open…
[ Leun rustig jouw hoofd ]
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 83 Leun rustig jouw hoofd
vol tranen op mijn schouder --
dan wordt het lichter.…
DE HONGER VAN HET HUNKERENDE HART
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 69 ----------------------
------------------------------------
tegen de
verveling
nam hij
een hond
tegen de
eenzaamheid
een vrouw
tegen de
zinloosheid
nam hij
een kind
tegen de vervreemding
speelde hij de rol van zijn leven
maar de leegte,
de honger van het hunkerend hart bleef,
als een onverpleegde droefenis
spiralend rond de…
Onttovering
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.542 Ons jeugdig harte leeg, de hersenen overlaên,
Onze armen op de borst gekruist en 't hoofd gebogen
Doorwandlen wij de kille en dichterloze baan
Der aardse wetenschap, onttoverende logen,
Bij jacht op waarheid en op stelligheid bedrogen,
Zien wij de ontvleesde schim daar tergend voor ons staan.
En ook de dichterdroom, die verre is heengevlogen…
DE VOGEL
gedicht
2.0 met 8 stemmen 12.315 Ik lig vaak onbetoverd in de warme
Nachten, als voor de tweede maal weer kind,
Met losse benen en met losse armen,
Nu ik u niet meer te omhelzen vind.
De maan draait langzaam aan de open hemel
Gelijk een gouden scheepje over zee;
De sterren in hun eeuwenoud gewemel
Drijven als kleine waterlelies mee.
Dan vliegt gij soms door 't open venster…