Alle inzendingen over Bekende weg

Ik wil niet langer tastend in het donker vragen naar de bekende weg Het lichtknopje…

Aha, vraag naar de bekende weg blijk daar Doch vriend, is deze weg niet eens zo gek Misschien loopt het uit op een waar echec…

van Rodeschool tot Roozendaal te reizen goed om zich heen te kijken gedachtenloos, de bonnefooi te dwalen tot de stilte valt te vragen waar het licht nog brandt hoe de bekende weg te vinden…

Ik heb ze verspreid langs de weg de voor jouw zo bekende weg Daar liggen mijn woorden Als bladeren in de wind Straks waaien ze weg voor altijd Het geeft niet Ook zonder mijn woorden vind je je weg wel Moeiteloos Je kent immers de wegen al die je moet gaan…

Carol...Ik was hem eigenlijk vergeten Althans, ik denk er niet zo vaak meer aan (Bekende weg die spelers dikwijls gaan Alsook degenen die nog van hen weten) Het beeld is schrijnend midden in de roos: 'n Levensloop in 'n kartonnen doos…

in klank en beeld oogwimpers omstrelen zacht het schatvertrek in je ziel wat aan liefde is geborgen op bekende wegen van lente, zomer, herfst en winter dat je levensklanken helder en recht overeind houdt die tot ver in de hemel reikt nauw samengeweven……

de overkant van die bekende weg.…

ik loop de bekende weg van vijftig jaar geleden langs de kerk naar school nu is daar V&D nog steeds de vrijdagmarkt waar ik vroeger schooide om kaantjes bij de viskraam zo vet en o zo zout de markt is er nog steeds met vertrouwde waar bij een kleinzoon van de visboer koop ik een kibbeling…

Deze dichter, volg de wijsvinger onthoudt wat hij geschreven heeft spreekt als de stem van het heelal uit het hoofd rechtstreeks tussen de oren van het bewonderend publiek Deze dichter raakt nooit zoek hij strooit als Klein Duimpje maar dan met woorden en vindt zo altijd de bekende weg naar huis Zijn vrouw en kind wachten op hem ook de…

ik zocht in alle teksten van alle nummers die ik ken en in de onbekenden naar de bekende weg liedjes over liefde die ik niet gebruiken mocht liedjes over vriendschap die nergens over gingen nergens vond ik wat ik zocht geen pen heeft ooit beschreven wat geen tong ooit heeft gezegd dus blijf ik eeuwig zoeken naar woorden die beschrijven…

Die vraag blijft aan mij knagen, of is dit naar de bekende weg vragen.…

Als het dwalen van de geest ook dwalen wordt in daden, en bekende wegen worden onbekende paden, dan komt somberheid in huis en moet je naar gevoelens raden.…

zij schudden lucht van verre streken uit vermoeide vleugels weten zich weer thuis na een lange gevaarvolle vlucht zeeën en bergen waren al bekend wegen en steden nog ongekend toch drijft hun instinct de trek naar paradijselijke plaatsen met paren en overleven kunnen zij in de soort hun sterke genen doorgeven nu is het zwermen…

met hoge bloemen langs ons pad vergaten we de tijd de zon scheen kleuren in seizoenen onze hemel waren we te rijk zo zijn we afgedwaald en ronden slechts de lang bekende wegen het openstaan voor nieuw en voor elkaar zijn we in dagelijkse sleur vergeten de bloemen zijn al uitgebloeid het pad is niet meer te belopen maar er gloort…

Het onbekende land ligt voor mijn voeten Mijn reis leidt verder voorbij de horizon Alles wat ik op mijn pad mag ontmoeten Vertolkt het avontuur waar ik aan begon Het spoor naar voor mij bekende wegen Draag ik steeds al op mijn weg terug Het is mij nu als waar voedsel tot zegen Vormt voor mij als het ware een goede brug Dat gene wat in mij…

Tevoorschijn zijn ze weer gekomen als insluipers in een donkere nacht zoekend naar alle zwakke plekken in kostbaarheden van het vertrouwde o machteloos de naderende stormen onheilbrengend in een lange nacht duistere denksels over de dood die almaar dichterbij lijkt te komen langer dan de dag duurt deze nacht bekende wegen allen doodgelopen…

wegen…

want al vragend naar de bekende weg, waren we op weg naar Amsterdam...…

wij nemen de bekende weg belanden in een fris seizoen met verse akkers tot de kim en klare taal tussen de velden intussen heeft de landman voren nagelaten door dieper ploegen komen oude resten weer omhoog als weggezonken tegenslagen is het de straffe wind of toch het lage licht dat mijn verdriet na al die tijd nu zienderogen stromen…

Het blijft vragen naar de bekende weg, een vloeiende beweging van aantrekken en afstoten. Onze speelsheid een nieuwe vorm van liefdewerk: de kortstondige toewijding, het verrassend perspectief. Zo te horen is het vrijgezellenfeest hiernaast een groot succes.…

over de bekende weg over de uitgestippelde weg over de kerende dikke-pech-weg en droomden van een moeiteloos bestaan een instantwonder een toverbanaan…

De zomer hangt nog in het huis en zonder jas ga ik naar buiten de avondkoelte laat ik mij omhullen draden van spinrag houden mij niet tegen het vallend populierenblad ruikt kruidig ik loop de mij bekende weg waarlangs seizoenen zich verdringen en waar geen dag hetzelfde toont: geen crocus staat naast herfsttijloos en uilen zingen niet als…

't Zijn de bekende wegen, 't is het ritme van de dag. 't Is de richting in mijn leven, zo monotoon en straf. Het is het lopen in de pas, als ganzen in een rij. Het is de veel te krappe jas van de uniformiteit. Dar kledingstuk past mij niet meer, maar een ander heb ik niet. Ik moet het dus wel aan tot mijn groot verdriet.…

De noorden wind orakelt in voordurende en duistere vlagen, het getij is haar zekerheden kwijt, vergeten de bekende weg naar het strand te vragen.…

De noorden wind orakelt in voorvluchtige en duistere vlagen, het getij is haar zekerheden kwijt, vergeten naar de bekende weg op het strand te vragen.…

De noorden wind orakelt voortdurend en in duistere vlagen, het getij is zijn zekerheden kwijt, vergeten de bekende weg naar het land te vragen.…

Gulzigheid kenmerkt de zonaanbidder; een Zonnesteek is nooit ver weg, pech lijkt een van De zegeningen voor de vakantievluchteling Vertrouwd met de bekende weg. Hoe groot kan de tegenstelling wel niet zijn met de Syrische en Afrikaanse vluchtelingen van overzee. Luxe dromen hebben hun niet doen komen; wie zij Zijn nemen zij met zich mee.…

te wanen in zeven verloren jaren, waar de Odyssee eindigde en begon, komt het antwoord uit de zevende bron en zal de mooiste schaduw je altijd begeleiden, maar een week heeft maar zeven dagen om je op de eerst komende dag opnieuw naar de bekende weg te vragen…

Ik ben op weg, op weg naar huis, echter wanneer kom ik eindelijk weer eens thuis? Ik voel een koude wind langs mij gaan, zie mij eenzaam voor een lege etalage staan.…

Zoekend door lanen waar gewortelde schaduwen mij nastaren door half maanverlicht duister of paden waar geulen gaan vind ik noch mijzelf noch anderen die doelen vinden of kennen de weg waar we veilig zijn houden de onzekerheden vast waar wij zo dikwijls elkaar naar toe leiden om uiteindelijk te vinden het smalle pad dat naar huis leidt…