Alle inzendingen over Gebleven hemeling

(voor Jacobus van Looy) In stilte groeiend, als een cactus in de Marokkaanse woestijn, krankzinnig met de heilige gekken, die hem de zon door zijn schedel boorden. Verliefd op het woelige Tanger, zoals later zijn collega uit Friesland. Hij verdween in de kleuren om hem heen, hij zwom tussen de siervissen in de vrije oceaan. Dit zuidelijke…

In het bos Wandelde ik door de foto Die ik de voorgaande Dag had geschoten Daar kwam ik Olga tegen Lerares Nederlands maar wel Heel gewoon gebleven Dat heeft mij zeer verdroten.…

Hier en nu, niets veranderd Toen ik voor het eerst kwam, De bomen waaien nog steeds dezelfde kant op De stenen pleinen klinken nog steeds hetzelfde, Als ik er op loop, schaduwen overvallen Me nog steeds op dezelfde plek, Niets is veranderd, nog steeds echoot Mijn liefde door de straten, het hangt in vlaggen Aan de gebouwen, geluk voel ik als…

jij ging weg, afspraak en mijn werk zat er op het liefst waren wij gewoon gebleven…

en dan, het is zo geschreven omsluiten wolken de zon, plengt de hemel bittere tranen, huilt de wind door kieren en gaten al dat er is gebleven, glimmend beregend, de stad en haar straten…

Mozaiek van veel momenten die de tijd gezichten belooft en ontmoetingen met de liefde die geen vergeetachtigheid wenst als het afscheid en de beroering elkaar niets meer vragen en lippen weer van steen lijken.…

Baby oogjes wachten op niets. Slapen is geloven. Wind speelt met de regen. De tijd vraagt niets. Want jij bent dichtbij en vergeet waarom wij nu zwijgen en alleen onze angsten verliezen.…

Als ik denk ik houd van jou dan bruist het in mijn hart zoveel gezichten namen lieve momenten al ging het mis elk een plaatsje apart maar waar juist die ene zijn naam schreef in onuitwisbare inkt is mijn gebleven…

Wat gebleven is, de klank van je woorden, je stem Beelden vol van zon, jij en ik, warme zee, het zand Lieve beloftes gefluisterd in een oor, je blik Twee cappuccino, twee keer dubbel suiker, een terras Herinneringen, streling, voelbare huid, een kus Je eerste letter, je woorden op papier, gemis…

In de schaduw van mijn gedachten is jouw antwoord alleen een verdwaalde echo. De stilte die ik denk is het afscheid dat blijft. Waar onze liefde is voorbijgegaan in een oude droom van een leeglopend verhaal. Van beloftes die beloftes bleven maar niets vulden en de kleuren achterlaten van herinneringen die niets meer verwarmen of wakker…

Ik tel de vele vragen die mij zijn gebleven toen jij mij verliet. Ik heb de pijn verdragen maar jou vergeten nee dat zal ik niet. Ja bijna vijftig jaren lief, waren wij een stel toen jij me stil verliet. Nu zit ik vaak te staren denk aan alle dagen mijn lief, ik zie je niet.…

nog regelmatig zeg ik je gedag dat deed ik ooit als afscheid heel stoer want het hoort nu eenmaal bij het leven op zijn tijd nog regelmatig zeg ik je gedag ik wuif je weg uit mijn gedachten heel raar want het hoort niet zo zoals we verwachten is het niet geweest zal het niet worden ik zeg je gedag omdat het mag omdat het…

Je borstkas toont geen beweging meer, Weldra zal het zand je hebben omsloten - Maar wat jij dacht en zei in jouw leven Zal ervoor zorgen dat jij voor altijd Lijkt te zijn gebleven.…

het moeras tussen land en water waar je wieg geen grond vond om te bestaan aan de korsterige oever hoorde je de zuigende tijd het nachtelijk kikkergezang liet het onweer je huilen was je bang voor de zuchtende wind moerasruiters verborgen je kleine lichaam met gesloten ogen de drassige bodem zou je bewaren je kermde…

Het werd naar de hemel gedreven op een witte wolk, zo donzig en zacht zijn zieltje was maar even op aarde gebleven al had het zijn moeke, maanden blijde verwacht. Zijn wiegje zal lang in het huis nog gedijen zijn kruisje zal eeuwig in de lentetuin staan.…

Het werd naar de hemel gedreven op een witte wolk, die donzig en zacht zijn zieltje was maar even op aarde gebleven al had het zijn moeke, maanden blijde verwacht. Zijn wiegje zal lang in huis nog gedijen en zijn kruisje zal eeuwig in de lentetuin staan.…

De zoveelste coronavariant, En aan de pomp kan je je blauw betalen, En uit de lucht blijft regen nederdalen, En overal is wel iets aan de hand. Te midden van gevaren, angst en strijd, Verlang ik hevig naar komkommertijd.…

Maantje Maantje luister eens goed Wie ik nou weer heb ontmoet Langs de sterren aan de hemel Heb ik mensen ontmoet Mensen vanuit mijn leven Daar ben ik nooit gebleven Maantje luister eens goed Wie ik daar heb ontmoet Daar aan de horizon Mensen uit mijn vorige leven Wat ben ik blij Dat ik hier ben gebleven Maantje luister eens…

ik heb jou een enkele reis paradijs gegeven omdat ik weet dat jij mij daar vergeet ben alleen hier gebleven op weg naar de hemel die ik mezelf heb beloofd in het bestaan krijg je nooit iets voor niets ik moet gaan zonder omzien de rest laten staan…

een onophoudelijk stijgen van hemelse lijnen naar wolken en oneindigheid het kleurenspel van de zon door edelstenen vensters verstilt het grijze hart van de mystieke reus eens onstaan in verre eeuwen en hemelhoog staande gebleven in de helse vuren van deze tijd…

zij zong in donkerrood het stromend bloed van warm verlangen de hoogste tonen bleven ijl dichtbij de blauwe hemel hangen keerden roze terug weer opgeladen in hun hoge vlucht wij zijn decor gebleven maar deelden in haar liefde voor het leven…

vertaald in liefdes zinnen om kosmisch te beminnen ik luisterde net nog zo even je stem is nog gebleven als hemels luisterbericht op mijn mobiele hart gericht 2001.…

Jack ben ik dankbaar gebleven. Zijn KV 622 is een hemel op aarde. Dankzij hem kan ik weer genieten Van Mozart en van zoveel meer.…

in gouden zonneschijn straalt het blauw het hemelse blauw waarin jij thuis bent al voel ik telkens weer het gemis ook hier omdat wij van je houden meer dan een droom ben jij ons altijd gebleven omdat in onze harten de liefde voortduren blijft tot tijd ons herenigen zal in stralend hemelsblauw vol gouden zonneschijn…

De vreemde vogel is gebleven. Hij bleef een leven lang Zong steeds zijn prachtig lied. Hij maakte me gelukkig, iets beters was er niet.…

schitterend ben jij overeind gebleven in deze bizarre tijden van pandemisch leven uit alle spinsels heb jij met magie de pluisters van het duister verdreven op zoek naar licht ook op nabije helderheden werd het zicht ons op mystieke wijze plotseling ontnomen waar ooit houvast de weg naar hemel was zijn geesten weggebleven…

zie daar het roodborstje zo schuchter en solitair de meeuw het straatdiefje een duif een brutale schooier scharrelaar de ekster een krijsende rotzooi schopper en dan de mussen (waar zijn ze gebleven) en de koolmezen die zorgen voor een gezellig leven een merel zingt z’n lied en de leeuwerik beklimt de hemel en wij wij herkennen en…

Bronzen standers in wassende omvang, reiken tot hemelse vormen met gewichtloze wolken als doel. Rechtstandig, de armen uit de mouwen geheven, of in cirkels zonder aanvaring. Immer op dezelfde plek gebleven, ontvangen zij de seizoenen in onvergankelijke aanvaarding.…

weet ik nog, dat een hemel stil van licht en mildheid in mij hing? ik luister naar mijn herinnering; een stem wegwankelt, die sterven wil.…

Toch ben je niet gebleven. Het gras, groener aan de overkant. Hem vond je beter, interessant. Jij was eerst zo verlegen. Je bent bij hem gebleven. Hem ook een kind gegeven. Ik ben alleen gebleven. Hier zit ik, heel verlegen... met een groene lach.…