Alle inzendingen over Lafheid

U vraagt mij wat lafheid is ik zal U zeggen wat lafheid is lafheid is angst voor ‘t onbekende decennia denk ik met weemoed aan mijn jeugdliefde ik weet hoe ik haar kan bereiken durf haar niet te ontmoeten bang dat bekende pijn van weemoed plaats maakt voor onbekend gevoel kijk dat is lafheid…

al die grootspraak moed gevonden uitgegroeid tot reuzenmens blijkt zomaar in het niets verdwenen zichtbaar is geen ene grens er is slechts klein voldoende lafheid stil als een muis en veel verdriet er is geen kracht om jou te dragen het spijt me maar ik kan het niet…

Het kost me moeite om het iedereen naar de zin te maken, maar Wil ik dat wel? Jaren gedaan alsof iedereen ertoe deed, jaren gedacht, voorkom dat leed Wil ik dat wel? Kan ik de wereld beteren, kan ik de mensen laten begrijpen dat dingen niet goed zijn Wil ik dat wel? Kan ik de mensen laten weten, dat dingen slecht zijn? Wie ben…

is je stilte, het stugge zwijgen dat hem monddood maakt enkel lafheid? of vraagt het moed van je hart een moordkuil te maken en toe te zien hoe hij wegzinkt en drijfzand hem de mond vult?…

Ergens onder ons zit een treiteraar heel laf, vieren uit te delen nooit een naam nooit het waarom het kan mij echt niet schelen, Ik wilde het alleen met andere schrijvers delen...…

Zoals jij walg ook ik van de man die jij van mij gemaakt hebt maar vind de moed niet afscheid te nemen van mezelf.…

Per slot zijn we veel liever trots op háár dan dat wij ons voor onze lafheid schamen. Dus rijst de vraag: is deze bijdehand al aangekocht door Leefbaar Nederland?…

De lafheid de stilte de afgewende blikken geroezemoes genoeg maar niet hier maar wél onder elkaar het kleine het benauwde de misplaatste zelfingenomenheid het door zwijgen buitensluiten het elkaar bekwijlen het zelf gecreëerde sfeertje het cultuurtje piep piepklein minder nog niets niets is hier…

Zoute tranen hebben geknaagd aan het papier vlekken van het zoute water bewijs van lafheid van het zich terug trekken uit de strijd die plaatsvond hier een gevecht op leven en dood zo leek het maar we weken van geweld onze laatste uren samen geteld het was onze laatste adem bekneld.…

Met de wiekende lafheid van een duif stijgt de dodenkou op uit de diepte van het leven. Bij karmozijnrood van elegante paddenstoelenhoeden valt kalenderwijsheid in het niets.…

Haar pijl doodt lompe lafheid als zij vuur maakt boven ieders schaduw uit Haar pijl raakt de stilte schiet het hemeldak open aarzelend wacht het licht Haar pijl treft de taal van verminkte woorden zonder zicht Haar pijl buigt af van de duisternis vindt wijsheid soms een vonkje licht…

wil dat neemt een ander hem niet af maar verder houdt hij zich wel stil men slacht elkaar voor minder af hij praat wat goed in zijn bestaan om telkens zijn gezicht te redden geeft hij zijn zoete broodjes weg en nipt hij zelf aan levertraan men vindt hem laf men heeft gelijk maar liever laf en levend dan dat hij door geweld bezwijkt 'lafheid…

beelden vervagen herinneringen blijven toch wil ik slagen de duivel te verdrijven je mes maakt veel wonden in rug en in keel mijn hart is geschonden je mond praat teveel je lafheid, achterbaksheid verpakt met emoties ze zijn zo voorspelbaar als dit de grens overschrijdt laat vallen dat masker en stopt met verkopen van…

neerkomend op de domme of achteloze vinger ontketent een wereldoorlog of beter: de eerste blinde schermutselingen in het omstreden grensland: in het jonge zonlicht gaat het oude weerlicht nog even volledig verloren de rest is pakpapier, houtwol journalistiek, psychologie, voort- planting, het uitstellen van zelfmoord de romankunst, heldendom, lafheid…

je schaamte gaan" zo sprak de schrijver en het laat me niet meer los één poging is meteen een daad wanneer ik afdaal in het donker van nalatigheden die nu toch het daglicht moeten zien over hoe ik toen verborgen wilde houden dat ik de kille waarheid van de dood niet onder ogen komen kon en dus maar niets van me liet horen mijn lafheid…

droevige stilte na de bom ongeloof verspreid in ogen tranen zullen liederen zingen enorme verslagenheid alom het kwade kon het weer niet laten sloeg toe in lafheid ongehoord tal van jongeren werden vermoord na een concert in Manchester eendracht creëert een positieve kracht het kwade zal worden verdreven alleen het goede wordt geprezen…

Ga dan, vlieg dan maar weg In stille lafheid verdwijnen Ga dan, jij die ooit in liefde geloofde? Laat je zweven op de vele leugens De waarheid altijd versluierde.. Je sluit voorgoed mijn deur Woorden die geen inhoud meer hebben Je begraaft je in je eigen leugens De deur sluit vandaag voorgoed Ik laat je gaan in vergetelheid...…

Wat is het verschil tussen lafheid, angst of verzet met zoveel duizend doden? Duurde eerlijkheid wel het langst in het duister oord van de oorlogsnacht? Alleen, met de oude vrije geboden heb ik het tot mijn eigen eind gebracht.…

Gelijk de trotse ziel ik ben gedragen in een donker verleden door lafheid die ik herken voor driften, mij eigen die ijdelheid ontstijgen breinspinsels dwingen tot zwijgen klim ik omhoog, bestijg de beugels rijdend op de wind haar vleugels neergestreken in stormen gelegen geknield op lege bladzijden wegen heb ik gebeden tot de woordenregen…

Lik de lafheid, ik moet er echt vandoor. Het is de vlucht van morgen. Ik draaf als een Berber door de bergen, zeef de sterren uit de nacht. Ik vind wat jij probeerde te verbergen. leef op ieder anders kracht.…

na de lafheid van hun daad in het niet verdwenen terwijl de ambulance met gillende sirene weg rijdt waarin een laatste zucht staan zwijgend drie getuigen met elk hun eigen verhaal in ogen handen en voeten ze keken toe zwijgen ook nu angst voor represailles ketent hun stembanden zonder ruggengraat sjokken ze huiswaarts waar…

verstand hebben onenigheid mijn gevoel toont een meningsverschil ik haat deze duistere onzekerheid maar ik weet nu weer precies wat ik wil Aan de ene kant ben ik stapel op jou en dan zegeviert het geweldige gevoel van de mooie dingen waar ik op bouw helaas omzeil ik dan mijn uiteindelijke doel Aan de andere kant haat ik jou intens om jouw lafheid…

Lafheid, zijn eigen vlees en bloed Dat zo iemand dat doet Haat heeft zijn hart opgevreten Had die man wel een geweten. Hun mama is voor de rest van haar leven getekend haar kinderen die in haar geheugen ontbreken Haar hart is verscheurd en rood gekleurd Na lange tijd van rouw zal de pijn afbouwen.…

Durven we nog stil te vallen bij eigen kleinheid, lafheid ook, bij angsten die we niet erkennen, omdat we er geen raad mee weten. Durven we nog stil te vallen bij vragen die we niet gaan stellen omdat we bang zijn voor de nacht die ook bij daglicht zwart kan zijn.…

Europa in de greep van het kwaad Vecht zijn vetes uit in de zwijnentrog Slagveld van de eerste wereldoorlog In de modder, drek van mens en paard Beelden van het loopgraven front Maken me telkens weer stapelgek Miljoenen jongens sterven in de drek In een oorlog zonder duidelijke grond Wegens lafheid geëxecuteerde soldaat Die in shock niet…

schrei niet, ik zal u nazien totdat gij de deur volkomen achter u zult hebben afgesloten en mij alleen gelaten met de dood; ik heb een leven lang in lafheden verdaan, en groot zal het ook in het eind niet zijn, maar ik wil in het enige gevecht dat er op aan komt, trachten geen knecht te zijn.…

Waar mens de mense wolf is, Waar volk de volke vee; Waar, huilend, wie maar golf is, Wil schuimen boven zee; Daar perst men paarl uit traan en bloed, Heet zwakheid kracht, en lafheid moed, En wie een hals drukt met de voet. Nékplooit gedwee! Moet eerlijk altijd arm zijn? En machtig altijd slecht?…

Lafheid van een kerel die zij vertrouwde. Dat zo iemand dat kan? Drugs of haat heeft zijn hart opgevreten, had die man wel nog een geweten. Zijn mama is voor de rest van haar leven getekend Dean zal in haar geheugen ontbreken. Haar hart is verscheurd en rood gekleurd. Na lange tijd van rouw zal de pijn afbouwen.…

Niet de lafheid - wel de moed Steek u lauwren op de hoed; De overheerser - niet de slaaf Dwingt de vest tot overgaaf.…

Ik heb nooit in U geloofd en kon U niet raken met mijn vuisten, moet ik U ooit ontmoeten, ik bevecht U met menselijke waan, met mijn stinkende adem, mijn hoogmoed, mijn lafheid en mijn puisten tot mijn uitgerafeld hart van schrik plots tegen mijn ribben zal slaan.…