Alle inzendingen over Morgenrood Victorie

naar 't morgenrood vol glorie…

Hij speelde viool, in de schemering ~ En de weemoed doorbeefde mijn kinderziel. En ik voelde mij veilig als hij mij omving En 'k begrijp niet waarom hij zo vroeg mij ontviel. O ik danste aan zijn arm als hij bracht mij naar school! Zelfs in regen en storm leek de weg mij niet lang — Waarom moet ik nu dromen van die viool En verlangen…

Héél die morgen stond ik blij te dromen, Bij de gele roozlaar, op 't balkon. Koele woudgeur woei van verre bomen, 't Gouden zandveld stuivelde in de zon. 'k Dronk mij zalig aan de zoele aromen. 't Blauw omvloeide me als een weeldebron. Heden, stralend, zou de liefste komen! 't Ware leven sprookjesmooi begon. Turend meisje met je azuren…

Zoals Jean de Woordenaar ons in zijn historisch getinte snelsonnet van vandaag heeft laten zien was Alkmaar viereneenhalve eeuw geleden een "ferme stad", die zich niet voor niets als eerste aan het juk van Filips II en Alva wist te ontworstelen. ______________________________ Ferm was zij, in de Spaanse tijd, heldhaftig Doortastend, moedig…

als het licht in de ochtend zich ontworstelt aan mijn duisternis en het zicht niet verder oogt dan mijn gemoed drijf ik slechts voort op het morgenrood het zijn zo die momenten waar mijn gevoel dichter staat bij de kille dood en eenzaamheid knaagt aan mijn verstild aanwezig zijn wachtend totdat het ongekende daagt in een troostrijk…

*** *** *** hoog in de lucht zweeft een vuurrode toverbal die zeeën kleur geeft *** *** ***…

Maakt de waterval, einde aan spanning, uitdaging, victorie?…

hanenzang verstomde bij die aanstellerij en met opgestoken kam stapte hij kwaad naderbij maar zijn bek viel wijd open bij het zien van de kloek die bekoorlijk klokte voor haar mannelijk bezoek tòk-tòk tòk-tòk-tóóók tòk-tòk tòk-tòk-tóóók hij draaide om haar heen en wond zich danig op gelijk als zijn beminde verloor ook hij zijn kop later bij de victorie…

ik zie ze vliegen samen vormen ze vrijheid victorie ganzen laten zich horen lijken te lachen kijk ons ze eens samen dragen en ze hoeven niet eens te liegen victorie vrijheid hoog in de lucht wat jullie beneden altijd zullen blijven najagen…

morgenrood is poëzie de kleur van warmte in de verte een klein geluk voor de alerte een glimlach op het vroege uur zo'n morgen met een gouden randje 'verwondering wellicht' waarbij je best eens stil mag staan... het komt nog voor hier in dit landje…

in het diepe gras aan mijn mond de stilte is mij welbekend te middernacht waar m’n tuinpad eindigt ook dit gaat voorbij is verleden geworden als de nieuwe dag begint bescheiden, bevrijdend aan mijn borst onder de blauwe hemel begint een nieuw begonnen begin (heb ik gedacht, in dit simpele gedicht) op mijn huid van natura bij het morgenrood…

zonder terugkeer het onoverwinnelijke valt uiteen een gaai vliegt krassend langs de takken uit het ijzer dwarrelen vonken neer het geruis van koude populieren een zwarte sluier strekt zich uit over de aarde en bedekt haar met bitter as uit de wolken kruiken gevuld met zout liggen in de uitgestorven straat ik sla je boek open het morgenrood…

Struinend door de morgen Een mysterie voor jou ontbloot Sferen die ontzorgen Ook al kleurt de hemel bloederig rood Een lange weg van gaan Waar mensen nooit zullen komen Ver achter de maan vandaan Het leven mag dagdromen Zonlicht wordt ontleed Met daadkracht zal het tegenscoren Als stof met waterdampen streed Zal wit licht straks weer…

het haantje op de toren vangt de zon en kraait victorie het dorp glimlacht…

Gezegend verdriet door de mooiste regenbui geeft morgenrood weer.…

Het kastdeurtje zwaait heel vroeg open: morgenrood glanst in wijnglazen.…

De kast gaat open: rijen wijnglazen glanzen vol zacht morgenrood.…

vrieskoude nachten ijsbloemen op de ruiten tot de zon opkomt dan breekt de hemel open het morgenrood kleurt de dag…

toen de avondzon jouw beeld verschroeide, dacht ik nog aan morgenrood nu jij niet weerkeert, laat ik dagen keren zonder kleur…

eendagsvlieg oogverblindend zacht met wit doorzichtige parelmoeren vleugels vliegen vanaf de oever naar de overkant had ik vleugels van morgenrood…

Morgenrood In felle kleuren Hebt kruiden bemint Je bent m’n ogen goed gezind Het vermogen Kieskeurig afgewogen In jouw vlucht Rond een verafgelegen berggehucht Langs snelstromende rivieren Weet je mij te plezieren Dartelend tussen zon en schaduwrijke plekken Je weet me aan te trekken Morgenrood Zittend bij de rivier, land je op m’…

tot taal geschrokken vieren worden gegeven ver onder de maat wat gaat er schuil achter deze onvriendelijke victorie strategie dat over vingers stroomt die je écht verrassen na slechte cijfers…

een schrale zon in waterig morgenrood vloeit over wit gerijpte akkers en velden broos decemberlicht schetst een kaler vergezicht in sepia verzonken tinten…

vastgenageld loopt bloed door open ogen het zwaard slaat botten kraken door macht ontkracht oren bonken de mond schreeuwt longen uit het lijf opengeklapte ribben ontketenen gevleugelde geest vlieg bloedarend het offer is gebracht…

Nu kraai ik de victorie en ben blij: Ik heb de juiste code op m’n ei!…

De brexit is het die victorie kraait En Boris Bulldozer heeft de regie Hij is dan wel niet ieders cup of tea: Hij weet met welke taal je Britten paait Beloften klinken altijd magnifiek En zijn de valste trucs in politiek…

Die Erdogan, dat is een democraat In al zijn vezels, ja, in hart en nieren, Vandaar dat velen zijn victorie vieren, Geluk en voorspoed voor de Turkse staat. Joe Biden en Macron begrijpen dat, En zeiden daarom snel: Proficiat!…

Morgenrood in oktober Ik nog met pyjama aan Ik wens me te verwarmen Aan je dij, je lid, je naam. Maar je bent niet meer mijn naaste Zoveel zeeen ver van hier Dus ik troost me met het vouwen van stapels werk en scheepjes van papier.…

vergeten aangespoeld in verte dor land vage schim tastbaar voor enkeling onrustig in schemering loze winden dwalen vermorzeld door vermalen opstaan verdrukking gesterkt gericht op victorie overwin!…

Schemerlicht toont zijn donkere blik win jij of ik wie kraait er victorie. Gewonnen spellen ik geniet scrabble ganzenbord mens, erger je niet.…