Alle inzendingen over Ochtend Blauw

laat ik me los in de fantasie waar tijd stilstaat hoe echter dan echt dan wie ook ben jij tillen samen nevels op drinken hetzelfde zoet zachte licht zien de ochtend blauw ervaren aarde als een honingzoet bed ons blijvend vasthouden een drijvende kracht dat me telkens terugbrengt naar jou…

ik ontwaak en wrijf de slaap uit mijn ogen open het venster en kijk in het prille ochtendblauw dat het gebloemd kruid bevochtigd zie hoe de parelmoeren druppels in de tere rozen kruipen versmelten met elkaar luistrend naar het vroege vogellied hooglied dat de dag licht vrolijk maakt afscheid neemt van droef en moe…

Voorvoel mij Voorvoel mij, zei ze verstild, stil dan zegt ze, in ongeduld Bedoel je, zeg ik, dat ik voorvoelen kan? Ik raak aan haar buik Nee, zegt ze Voorvoel mij dan Waterzacht, dat is het vast Verwachtings(over-)vol, gretig is ze Het tintelt me Het tintelt me, vraag ik Zwijgend staart ze, doordringt ze me, verdrinkt ze…

We zaten op een bankje aan het water: Jij, ik en die bolle. Met wie je nu naar bed ging. We hadden elkaar niet bijster veel te melden, (verschillende ideeën, andere helden) En alleen wat wiskunde betrof, Zaten we echt op een lijn. We zaten op een bankje aan het water: De zon zweeg, het werd vroeg later, En ik dacht: Een paar zeemeerminnen…

Ochtend vroeg hemel klaar er zijn aëro's van alle zijden aëro en nog een aëro lieve lieve aëro puf puf blauw klaprozen in koren staan er zijn nog zovele bloemen blauwe vesten in de velden en er is een rooie rok rood op blauw en blauw op blauw…

verstomd staan gapen met die ogen zo treurig die wit blauw geschapen op een heide zo fleurig het gras laat je smaken een stukje wilde natuur geen harde noten te kraken op deze wei, vol passie elk uur ik slenterde verder... wat doelloos langs die bomen en heide geen rook en geen auto's, alleen... een koe op de weide!…

Als u hem eens wil ontmoetten, Zoek naar een “a-gent” met blauwe voeten.…

Leeg het vel papier evenals gevoel dat in mij huist kent de ochtend geen gloren noch een blauwe lucht daar ongeweende tranen stilletjes zijn blijven hangen in het donker van de nacht…

Dwalend door verlaten straten van mij onbekende kille steden doodstil door Jan en alleman verlaten opgejaagd door spoken uit het verleden wandel ik op een vroege zaterdagochtend aarzelend door mijn hoofd op zoek naar zekerheden waarvan ik denk te zijn beroofd. In een kluwen van verlatenheid en nijd die de liefde even deed verzwinden. ben…

Met vredige hand strijkt zaterdagochtendlicht over Nederland…

Uitgestrekt, mistig en nog stil leunt de stad tegen de duinen uitkijkend op het natte, groene achterland ontdoet ze zich van haar nachtelijk vocht. Slechts een vale bleke zon komt op het mag nog geen dag heten gedempt licht verdringt de grijze schemer en doet de nacht vergeten. Schaduwen glippen geleidelijk geniepig weg langzaam verdwijnt…

Ongebruikelijk, overwegende zelfliefde leidt tot gemeengoed.…

Aan het einde van de zwarte nacht werd het blauwe maandag Het regende paars tot in de rode ochtend De lavendelkleurige mist gaf het gras zijn oker Macabere wolkenpartijen domineren de dag en gaan een gevecht aan met het licht…

Het is alweer dag en hij wacht op haar; Zij is er nooit en zijn hart doet zeer En de hemel is zo blauw en teer Elke ochtend wacht hij op komst van haar Zij, de geliefde is er nooit op de afgesproken plek Het gescheiden zijn van elkaar maakt hem gek…

De nacht heeft mij Met niets ontziend Mededogen tot rust Gebracht - donker Dat als een deken Mijn onrust heeft Toegedekt - en als Ik wakker word is Mijn deken vervangen Door een dun laken Van lichtvoetigheid Gewichtloos gemaakt Door kunstig geweven Gesponnen zilverwerk…

Zon die stralend De tere blaadjes Van de rozenboog verwarmt, Schoonheid die mij toelacht Op dit vroege uur; Vogels die er nog niet zijn Slapen een gat in de dag, Bijen die al druk op zoek zijn Naar bronnen voor hun honing, Zonnestralen die het donkerste duister Doorboren alsof het inktzwarte er niet is En ik die in mijn hart dat…

Mijn gedachten harken de duisternis bijeen In de groeven landt mijn spleen Een dag opent traag zijn luiken Mijn tuin aan ideeën netjes geschoffeld Angsten, onzekerheden weggemoffeld Een frisse herfstgeur dringt zich op…

De ochtend smachtend omsloten, weent grijze tranen op verlaten straten, zomerend blauw volledig afgesloten. Bevangen wil ik vertrekken, zonder doel, zonder waarheen maar blijf als een zwerfsteen en kan me van het droeve niet onttrekken. Ik wacht naast mijn geliefde waar ik hopen mag, op blauw azuren vrijheidsliefde.…

wanneer ik me vastbind aan de wind, zing ik je naam en alles wat ik voel ik schrijf je neer in ‘t gras, de lucht en de bomen op het eerste lenteblad en zonnevuren rozen en de liefde zo oud als de aarde drink ik bij bloemen en blauwe vlinders wanneer dauw de ochtend ontvangt als een minnaar, door zomer bewogen ach, mag ik het leven…

Hier zou ik willen blijven, maar ik bederf het -- met piekeren hoe.…

Nachten bewegen naar de ochtend in mijn dromen speel jij de hoofdrol zo fijn heerlijk in de zon witte stranden blauwe zee cocktail in ons hand verliefd naar je kijken liggen we samen armen over je heen zwoel kusjes geven…

maagdelijke vroege ochtend voeten in het mulle zand waar meeuwen op 't nog lege strand In verwachting samenscholen loop ik op mijn schaduw mee tot in de kabbelende zee Stilletjes glijden witte zeilen onder blauw met schapenwolkjes aan de horizon voorbij ...…

haar gouden kroon schijnt bij het licht der maan zacht omkranst tot bij het ontwaken als de frêle zonnestralen vallen heel beschut onder een blauwe hemel kou brengt je niet van de wijs in de vroege ochtend de schittering van het winterlandschap komt je tegemoet door de ramen als nooit tevoren……

Alles lijkt op deze vroege ochtend wel schoon gewassen door de zonnestralen. De hele wereld lijkt wel licht te stralen. Dansend en zingend loop ik over het brede strand in de energie die uitdijt tot over de witte duintoppen en de blauwe lucht.…

Geschreven op de muziek van 'When we were young' van Adele - zie link. Is 't echt zolang al geleden Zo ver van 't heden Zo ver van vandaag De wereld lag toen nog aan je voeten Het leven was jong Een mooie droom Kan ik nog eens even met je praten De boel even laten Laten zijn We kunnen de hele nacht nog bomen Over verloren…

Aaneen getrokken lint van waarachtig blauw aangedaan in het hart rond besloten tijdsverschil waar de ochtend licht gekleurd in purper groen asgrauw en maagdelijk wit glansrol voor de fraudeur zo ongeveer met rode handen om het wit streelt de groenling het kleurenspectrum van het geboren ik.…

Wat zouden bergen zijn Als er geen dalen waren Wat zijn rivieren Zonder oevers wuivend riet Wat zijn vlaktes Zonder nevelige wouden Aan horizon in ‘t verschiet Wat is een hemel Zonder wolken Zonder vogels langs het blauw Een strand zonder zee Een zee zonder branding Een vogel zonder zang Een helder ochtend zonder dauw Kortom…, wat…

Bladeren vergelen, kleuren dansen in de zon het ochtendbos ontwaakt, het licht herwon ik volg de paden, fiets op golvend terrein kijk steeds rondom om hier stil te zijn De vogels vliegen, eenden in de sloot Een moeder brengt hier haar jonkies groot De schapen grazen, blijven rustig staan Laten die fietser gewoon maar gaan In dit bos kan…

Op de breuklijn Van mijn gedachten Halverwege hemel En aarde, ergens Tussen het paradijs En de woeste ledigheid Van de donkerste Van mijn hersenspinsels Word ik wakker vandaag, Wrijf de slaap uit Mijn ogen en zie dat De zon schijnt, de lucht Blauw is, mijn jonge Aanwas goed gedijt, En zie dat Het goed is…

Vogelzang rondom In dichterlijke vrijheid Dag opent deuren. Hoe verrassend het is om te ontwaken met een live optreden en rijk repertoire in vogelzang vroeg in de morgen waarin ieder van hen voorbeeldig en vermakelijk poëzie performt in verschillende klanken en kleuren van waar einde nog niet is gekend. Bij het aanbreken van de dag…