Netgedichten

netgedicht (nr. 86.730):

in dit grote niets; in het kleinste al

de gedachten die onvermijdelijk verdwijnen
in het uitdijende al
wat zeker leegte genoemd worden kan
omdat het al
teveel is om te bevatten

en de gedichten die onverbiddelijk ontsnappen
aan die oneindige val
want als vulling gezien worden
in ieder geval
des dichters leven

het misschien is
voor een vaste lezer
als ik met laserogen de zinnen scan
niet zozeer een vraag meer of minder
wanneer ik iets probeer te zien

in dit grote niets

de gevoelens die ontegenzeggelijk optreden
in/door het dagelijks leven
die gelukkig ook vluchtig zijn kunnen
door hun intrinsiek luchtige
eigenaardigheden

bedoelingen die onoverkomelijk doorschemeren
in de vele kunstgrepen
die nodig zijn om zinnen rond te krijgen
of
zodat het nog ergens op lijken kan

de twijfel die
door een dichtende overlever
met groot hart wordt omarmt
stort niets in het ongerede (smart)
of neer als ‘jorisiaans’ woordregenbuitje

in het kleinste al