Alle inzendingen over Onze jaren zijn nog

Sinds zaterdag staan wij plots bovenaan Na onze jaren vol sportieve sores Gaat het nu goed met onze tricolores Wat let ons om op titeljacht te gaan? Maar volgend weekend is het vast voorbij Dan worden wij weer 'hullie' ofwel 'zij'…

Wij gaan ongemerkt met onze jaren aan de haal zo’n voortgang wordt gewoon beloond met een dubbele zes al komt het niet daarop aan, grenzeloos gaat vanzelf verder, te weten dat nieuwe jaarringen de rand opzoeken van meer dan het voorlopig bestaan.…

Nog steeds zijn we samen, zwervend door onze jaren. Met mijn neus in je haren. Met mijn armen om je heen.…

Door onze jaren trouwde ik haar en we zonderden ons af. Maar de tijd werd mij onbekend noch wie van mij hielden Ik wou van haar af, maar zat aan haar vast. Die ziekte wou ik namelijk niet, wanneer ze er niet was. De vervlogen jaren hielden ons in stand, Behalve mijn lever en verstand.…

jaren in alle moeders die machteloos het kind dat ze eens wiegden verloren aan deze wrede wereld…

Jij bent bij háar, maar met mijn ogen dicht voel ik jouw warmte in de stoel naast mij en niet de pijn voor jou niet goed genoeg te zijn zachter valt het licht op onze jaren, uitvloeiend naar de toekomst Ik ga eten bij een vriendin zij kan erover meepraten en zegt dat ik geweldig ben lief en mooi en te goed voor mannen, ze zijn niet…

vloed die reikte naar de stad en landerijen eb zou in een nieuwe vorm betijen we schoonden onze genen in herboren worden, de niet- aangepasten zijn verdwenen, zo vonden wij elkaar na duizend jaar…

Niet meer hoeven schrikken, voor het getal van onze jaren. Toekomst is hier immer nu. Tijdloosheid werd hier tijd. Het hele grote in het kleine, als wonderen ervaren. Als stille heiligheid. Onszelf ontdekken in ieder ander. Jezelf in het onveranderlijke leven, als veranderlijk aanwezig zien. Leven onverklaarbaar verklaren.…

We lopen door het korenveld naar de evenaar, beide handen aan de zijden strelen de halmen en de linten van het geurend haar, bewustzijn en besef dat de zon met zwarte stralen ons laat dwalen tussen schaduw van het donker en het licht, gewogen in de aan ons geleende tijd waarin de jaren nog niet zijn geteld.…

als op een kermis de carrousel draaien onze jaren in het leven langs de seizoenen van de tijd met zon regen wind en storm in de mallemolen van ons leven in de winkel de markt het terras vinden wij het geluk en verdriet in het doodgewone alledaagse jaarlijks haltert die molen even herinneren wij wat nu voorbij is in verwachting van de…

Houd me niet vast met je tranen, Wees gelukkig met al onze jaren. Ik gaf je mijn liefde, En jij weet niet half hoeveel vreugd jij mij gaf. Dank voor de liefde die mij werd betoond. Maar ik moet nu alleen verder reizen.…

nooit waren onze wegen eenzaam zelfs bochtige sporen bogen recht die door onze jaren samen liepen omdat wij maatjes zijn en blijven vrienden voor en door het leven steeds elkaar behoedend blijvend in de seizoenen van het volle leven bij het glibber van plots ongemak dat met tranen ook glimlach brengt wanneer wij elkaar de hand geven door…

Ik eet geen wild uit afkeer van de jacht, Geen salmonellakippen, gekke koeien, Geen kalfjes die men hormonaal liet groeien Of varkens die beestachtig zijn geslacht. Als ons gezin zich rond de kerstdis schaart Is dus het hoofdgerecht een lapje paard.…

Wanneer krijg ik eindelijk die kracht zonder jou verder te kunnen leven jouw warmte te kunnen missen die jij me toch alleen kon geven? Wanneer zal ik jou kunnen zeggen kom, geef me weer die kracht maar dat valt niet uit te leggen jij had me helemaal in je macht. Wanneer kom ik van je los, ben ik vrij al had ik je nog zo graag bij me gehad…

Bijeen in een congreszaal in Breda Bepaalden Onze-Taalfans met z’n allen Welk woord dit jaar het meest was opgevallen Vanuit een groslijst van een pagina Maar kan de uitslag daar heet van de naald Niet ook met sjoemelsoftware zijn bepaald?…

Vanmorgen trok ze haar ochtendjas aan. De vroege winterzon streelt warmte over het land. Ze staat op de drempel om op stap te gaan maar blijft besluiteloos staan en sluit haar ogen, raakt met haar hand een onzichtbare poort aan. Balancerend op een Koord tussen nu en wat komt hangt een fractie van tijd. luttele seconden lijken wel een…

In de jonge jaren van de twintigste eeuw verkoopt de meubelmaker voldaan zijn kapstok van donkerbruin hout waarin een spiegel glanst aan twee trouwlustigen gedurende heel het leven van de beide geliefden houdt de kledingdrager aan zijn sierlijke booghaken jassen en hoeden die de tijd doet verschijnen en later verdwijnen nieuwe gewaden…

Tussen het oranje en het grijs in een ouverture van stilte schaduwmomenten van een eerste meeuw met de weidsheid van zwangere luchten neemt bij mij de spanning af de leegte en de kilte dag jij was nog niet geboren ik wachtte al op jou in slapeloos zuchten langzaam wordt het duidelijk wat al zo lang zat te zeuren maar verbleekt…

Onze Microsoft, Welke op onze harde schijf zijt, Geheiligd zijn uwe windows, uw update komen, Uw bugfix geschieden in uw windows.…

in onze wereld…

Jouw handen willen vangen verscheuren geleefde tijd zij vlechten stil verlangen vingers verstrengeld in strijd Mijn handen gebaren zacht raken jou heel even aan jij schrikt terug, onverwacht verkrampt door herleefde waan Onze handen vouwen verward ontsluiten nog te leven tijd vereelt geraakt tot in het hart verzachten gestreden strijd…

Ik droom jouw naam in gouden letters netjes in krullen geschreven met randjes van puur zilver en laat het komen tot leven. De letters dansen in mijn hart totdat het vorm heeft aangenomen dan heeft het jouw naam gespeld en bezit van van mijn wezen genomen. Jouw naam verbindt zich met de mijne en samen worden ze oud, maar als jouw naam weggevallen…

ongewijzigd kom ik steeds nà jou en wat zo was in kamers vol schreeuwen valt neer in schaduw. verte, op wind geschreven verandert nooit in minder of lichter, de lijnen van aanwezigheid. niets lijkt nog op stilte slechts het sterven lokt me aan voor ik alle woorden in jouw schrijven binnenga.…

Z'n leven pijnlijk blijft hij op 'n dag liggen haast bewegingloos; m'n zoon blijft hem aaien als de arts z'n leven beëindigd…

Hoe diepgeworteld onze liefde is is met geen pen te beschrijven vaak te zweven op een roze wolk waar ik uren kan verblijven Maar met beide benen op de grond is het nog net als op die wolk liefde die niet te beschrijven is maar die ik telkens weer vertolk Mijn lief, mijn man, mijn alles de vader van onze drie kinderen als ik over jou en…

Deze oude aarde kreunt onder veel te zware last, sleept steeds meer 'verleden' mee in haar wedloop met de tijden. Deze oude aarde zucht om haar haast verloren schatten waarvoor Mars en Jupiter en zelfs Venus haar benijden. Geef haar terug haar soorten dieren, nu met uitsterven bedreigd, geef haar terug haar regenwouden en haar ongerepte…

verzinkend in onze duisternis weten we de wereld wijken wat van de wereld rest het ruisen van de regen het suizen van nachtelijke treinen die door onze dromen glijden de warmte van ons eigen nest…

nooit voor een ander gekozen maar waren jij en ik nu een gelukkig paar De tijd is niet meer terug te draaien toch blijven onze harten verbonden want door welke macht dan ook de liefde is opnieuw ons toegezonden.…

Onze ogen kijken over zee waar de golven overheersen. De witte wolken jagen voorbij water stroomt op het strand. Waar ik loop samen met jou in een stil en tijdloos vertrouwen. Geen geheimen voor elkaar na zoveel seizoenen bij elkaar. Het is bij ons net als bij de zee soms is er eb of vloed.…

10 jaar samen mijn strijd het blijft moeilijk van tijd tot tijd Nu samen een strijd onze strijd het is moeilijk in de tussentijd Beide positief voor en met elkaar blijven knokken ook de volgende 10 jaar Dankbaar mag ik zijn voor de ontstane vriendschap zo apart, zo fijn…