Alle inzendingen over Raak die beelden nie

Versleten lijven door het steen geslecht, verlaten vrienden voor passanten , aan de waardigheid gehecht, ik raak de beelden niet meer kwijt. Denkend aan vrienden uit Guinee:…

Hoop, my meisie, is om maar meestal butterflies te jaag, en al raak die nette swaar, is dit hoop wat ons laat manage.…

Dit is verby, dit het gebeur, dit maak nie bly, dit maak nie seer, dit is verby Nou weet jy weer niks wat die hart nog roer of raak is reeds volmaak.…

Ik mag jou nie lief-hê en kan jou nie haat nie, ik mag jou nie hou en ik kan jou nie laat nie, O, leer mij die bittere strijd te volstrij. En ach, wat daarbinne mij hart so deurkna'e ik wil dit nie mis nie al kan ik 't nie dra'e, die pijn wat genot is en mart'lend verlei.…

Die dag het moeg oor my kom sak, soos die see ontslae raak van haar siekte, wat sy uitspuug op die strand. Ek wil nie meer verder leef, ná al die vuil wat aan my kleef.…

op die strand in sand soek ek die see ek hoor haar ek voel haar maar kan haar nie betas nie sy is weg vertrek in die aand sonder woorde ek nie verstaan nie soveel te sê sy hoor nimmermeer sy is weg vertrek in die aand sonder woorde…

Dit gaan nie goed met my nie. Jy het my gedruk na ’n eensame hoekie op ’n eiland, waar ek helder oordag drogbeelde sien fladder in my geestesoog. Dit gaan nie goed met my nie, nie na jy my by jou wêreld ingetrek het, my getap het, misbruik het, ek maar net nog ’n voetstoeltjie in jou sekskepades was nie.…

Sien, Pa het nie die gelerentheid of die geld om 'n grootse affêre vir jou te kan gee nie. Daar sal nie bediendes wees eregaste of sprekers nie, wat nog te sê van baniere teen die mure, geen orkes, musiek of 'n dominee vir die hooftoespraak my kind. Dit stem Pa droewig hier op die plaas as ek dink dat jy môre mondig word.…

De winterbomen: geen duiven, geen goudvinken -- Verlaten nesten.…

speels beschildert het witte linnen met kleuren die kwasten dragen gemengd als woorden in een regel combineren kleuren op het palet passie laat kleuren extra spreken die door wat alcohol ontstaat een levendig en kleurrijk spel maakt van wit linnen, diepe zinnen…

Jij hebt me weten te raken mijn gevoelens zijn compleet jij maakt me echt gelukkig zoals geen ander dat ooit deed Jij hebt me weten te raken bent mijn leven binnen gestapt in mijn hart vlinders gevangen die uit hun cocon waren ontsnapt Jij hebt me weten te raken bent voor mij van betekenis jou draag ik altijd met me mee wat de afstand…

Ik voelde me van binnen leeg Toen kwam jij en bracht iets te weeg Ik kan het gewoonweg niet verklaren Alle twijfels liet ik toen varen Zoals jij mij weet te raken Ik zou het wel willen uitschreeuwen van de daken Jij bezorgt mij dat heerlijke gevoel Ik denk dat jij wel door hebt wat ik bedoel Die klik tussen ons valt niet te ontkennen…

Hij laadt het allerlaatste vuur hersenen willen stenen vreten schiet nog éénmaal op de muur ziet gezichten zonder geweten hij zoekt zijn allerlaatste doel wortels moeten uitgeroeid gesleten groeven krijgen smoel ondergronds wordt nog gesnoeid versleten laarzen raken geronnen bloed een kind speelt duveltje met verlos gebroken mannen dragen…

Hoever kunnen we nog gaan om elkaar met woorden te raken waarin alles al is gezegd waarmee we niets kunnen of willen doen uit zelfbescherming of uit angst voor diepgang en intimiteit omdat we misschien vrezen het zwarte gat in ons binnenste te ontdekken als we teveel nabijheid toestaan?…

elk gedicht is gericht op wat men er van vindt en dan kan het zomaar raak zijn…

zwijgen willen warme billen sussen raken pak en laken wissen draaien handen zwaaien stoppen haasten het allerlaatste…

Ik rust, ik ben, kweet nie, hoeft nie, ik rust, in zijn, van mijn bestaan. Ik geloof, in mensen, in delen. Ik geloof.…

Ek wil ek wil by jou zyn my nie laat verscheur nie van pyn om die pyn van wie ik liefhê ek wil jou gelukkig maak streel jou hart tot die verdriet uit jou oë is geraak ek wil ek wil vergeet dat ik besta in 'n ander wëreld…

Nau sreef die Beisterfelt tog brief met fauten Dat ken tog nie foor onderweisminister Ik dag dat sij tog eg nie was fan gister Ik fin dat zoon mevrau maar obmoet sauten Zent haar naar onze Pabeau om te spellen plus lezen donnald duk en in liebelle…

Dit is het jaargetij van snottebellen, verstopte neusgaten en kriebelhoest, onstoken keel, geschraap, gesnuit, geproest. Mijn eigen niesbuien zijn niet te tellen! Daardoor rijm ik met weinig fantasie: helaas, wat opkomt is alleen “hatsjie”!…

Maar een kans op heldendom is er nergens anders nie!…

Ik wil dit Niet zien, Akelig beeld Dat mij het Hoofd af doet Wenden - en toch Moet ik het zien, Is het goed dat Ik het zie, en is Het de precisie Waarmee ik dit Afstotelijke beeld Beschrijven kan in Woorden die me raken Die bijdraagt aan mijn troost Bij 't verwerken van de pijn…

Noli me tangere: Bemin mij voor een avond met jouw ogen, ontketen mij, bevrijd mij van die nooit genezen pijn. Dan kan ik jou op vleugels dragen.…

umme ut ene te mijde so dele sie aol in stille sie kunne nie anders sie souwe nie wille…

gedachten rustig in draf wild in galop emoties takelen af fleuren op ‘ k weet nie ‘…

het is bitterkoud buiten zonder haast stilte strooit zich rond het lege nest, neemt een kleiner wordend boomblad mee het breekt op het voorhoofd van de nacht met de blik naar boven ik loop voorbij, blijf mezelf zie wind blazen, sterren in gele kleedjes langs de lengte van het huis ik wil ze vangen, vandaag, nu en morgen weer…

Kompas in het verstand, als de kleine ruimte ergens tussen staan en vallen hangt, vastgelopen in los zand verstilling van de muggen boven de vennen, de jacht op de zoetste smaak van bloed de lijnen van de tocht worden onzichtbaar, een snaar die in zichzelf trilt, de toon te luid verbaal, de horizon eist de beeltenis mijn lichaam…

vir Ingrid die uiterlik nog altyd jonk maar die jare waarin jy nie geleef het nie het jou oë geteken jou siel jy is nu lankal dood dan jy geleef het maar jou woorde spreek vir ewig van liefde en eenvoud vir jou wêreld baie delikaat jy is een ongerep blommetjie tot barstens toe vol om tot nou te bloei en verder meer mooi…

La me nie lachen Ik hou het toch vol La me lachen Ik doe het voor de lol La me nu lachen Lama Spuiglelijke drol…

ik heb geprobeerd het beeld in de spiegel dichterbij te halen maar bij het raken bleek slechts een deel zijn come back te maken gebrek aan licht om te transporteren of was het de ruimte die in zijn tekorten geen plaats kon maken in de massa die aan beelden vooraf gaat een subtiliteitje dat wij zomaar veronachtzamen de wereld…