Alle inzendingen over Rode Daken

Brandschoon fluisteren de stenen van de dorpen tussen deze keien waar mijn hak is bleven haken ligt misschien een lang leven , ga dan niet ver van huis Muziek maak ik met lepels en met vorken onder de rode daken Tot in de verte zijn de zilveren akkoorden te horen met jouw klanken naar een ontbladerd voorjaar als herboren Tussen de takken schijnt…

Angst is hem vreemd: hij ziet de rode daken.…

witte december morgen zondag zonder zorgen de straten onbeschrijflijk vredig ingeslapen kom mee en zie hoe schittert toch dit witte pak als diamant op ‘t rode dak en ‘k weet dan wel in ‘t hel gestraal dat ‘t werk is van ‘t zonnespel…

een roep om vrijheid, waar monden spreken onder klankloos verdriet er ebt een glimlach weg tussen hart en hoofd de dagen sluiten zich tot één lafenis breekt losse woorden uit hun vorm en vlindert ze naar buiten de ruiten van het eenzame huis spiegelen de morgenzon tot gruis op rode daken…

Onder die doorbroken lucht kleurt bruinig rood een waterstrook langs okergeel rondom oranjebruin dat zich weerspiegelt in het heldere water boven rode daken van wie uitzien over strand zie je in die spiegeling dat wit opmerkelijk licht het lijkt alsof de aardevaart op handen is.…

Onder vleugels rode daken Stijg ik weer met oergerucht. Zilver van sloten en kanalen Blinkt tussen groene stroken land. Onder mijn voeten licht te wachten Een gillend spoor van moord en brand. Zwarte pluimen aan de einder Daar is ooit een stad geweest Grijze fabrieken en een haven Huurkazernes nog het meest.…

Wanneer lichten bezwijken onder rode daken vermengen regendruppels zich met tranen op mijn wangen, wonend in een bui van verdriet. Strompelend in een wirwar van donkere straten, verbijsterd om de duisternis, zoek ik helderverlichte huizen, die mijn sterflijke nacht kunnen omsluiten.…

Ik wou dat ik Één grote stap kon zetten Om de tijd en ruimte te overschrijden Over rode daken en groene tuinen Over muurtjes van bewoonde landen Over alle grenzen heen Ik wou dat ik Op jouw droom kon klimmen Om je verlegen ogen aan te kijken Door witte wolkjes en gekleurde hemelbogen Door bloesemlicht van zachte klanken Door alle…

daken zelfs in een kopje koffie op de bank Geluk zit in onszelf verborgen helaas kan men er vaak niet bij men zoekt teveel naar andere waarden en gaat zo aan de kern voorbij...…

Als Amsterdamse daken zouden kunnen spreken zouden ze toch zwijgen als het graf omdat die stad daaronder heel compleet is, bijna af! Dat schreeuw je niet van de daken dat fluister je zachtjes om je heen: Amsterdam is als verwarmen Amsterdam is als omarmen Amsterdam is om lief te hebben...…

Om 't grauw-rood dak en de oude torentronk Der kerk vlotte de vroege nacht, - veraf Ging 'n boerenpaard, waarvan de holle draf Dof tegen 't bleek-geworden muurtje klonk; De stenen bisschop boog zijn kromme staf Zeegnend - bij 'n scheef-gezakte Christus wonk Nu en dan een schemerend blad, dat zonk - En zachtjes vluchtte naar 'n vervallen…

Een nieuwe horizon te scheppen ruim bemeten, niet te krap, waaronder ik een stad van rode daken wil schilderen, waar vriendschap een doel vindt over het juiste levenspad.…

en wandel mijn stappen in het landje apart Bonte kleurenblokken schuiven voorbij achter de statige zeedijk Wuivend gras in de wakkerende wind Dorsende machines maaien het goudgele graan Wolkenschaduwen dwalen over een lappendekenveld Een kunstig patchwork van heldergroene en goudgele kleuren Donkerbruin geploegde aarde, nat glimmende klei Rode…

Rechts op de heuvel liggen witte huizen met langgerekte rode daken, het ford bovenop triomfeert maar de vlag wappert zielig Dan loop ik door de winkelstraat naar de oude boom, door metalen platen gestut. Zijn hart is een tunnel, een doorkijkje geworden.…

die goeie ouwe jordaan waar gedanst werd met de mussen hippend pikkend wie zal nog weten van jordaners innemend snikkend honkvast als hun mussen van samen delen in barre winters laatste korstjes kruimels tevredenheid d’r tussen Goudsbloem Laurier Looijer Eglantier eertijds een kwartier dans lekker dier sjans bier tierelier waar rode…

Boven uwe rode daken zie 'k uw hoge toren waken, die de schaduw van zijn kruis afwerpt op mijn vaderhuis. 'k Hoor van ver uw klokken galmen, feestlijk soms als vreugdepsalmen en soms klagend, naar en droef, als toen men mijn kind begroef.…

Zij dalen af langs de rode daken van de huizen; in de toenadering tot de mensen zijn zij tam. Zij kennen elke plaats van Mokum en zijn geschiedenis; in vreugde en in droefenis. Bont en grijs kleuren zij de pleinen van Oud Amsterdam. Boven Amsterdam vliegen duiven. Zij strijken neer op de platjes langs het IJ.…

Engelse wetenschappers hebben uitgevogeld dat vogels het meest poepen op daken van rode auto ‘s. ------------------------------------- Het is op rode auto‘s prima poepen, En vogels hebben altijd “hoge nood”, De relevantie van zoiets is groot, Dat onderzoek komt – echt waar - als geroepen.…

De katapult van Moroni Het dak was er niet meer De muren waren rood De vloer was rood De doorgestikte deken, met de hand gemaakt door oma, was rood De ruiten waren rood Alles was rood Stukken van de muilezel ingewanden en botten faecaliën en haren lagen verspreid door de kamer samen met stukken dakpannen en kalk Alles was rood…

(tanka) Daar, in de verte ligt een dorpje, overhuifd door hoge beuken; groen en rood houdt elkaar vast, krult zich om de daken heen.…

Ik denk dat wij dat daklozen-WK Wanneer we het de spelers vragen zouden Ook best een keer in Holland mogen houden Althans: op Amsterdam en Arnhem na Daar voelen ze zich niet op hun gemak Want daar hebben de stadions een dak…

Het nestje schuilt op 't dak En 't wiegje schuilt er onder; En beide door Gods oog bewaakt, Is dit geen liefdrijk wonder!…

Wat zich zoal niet kan nestelen in een hoofd vol veertjes en pluisjes met losse draadjes na het verstellen het gruis van vervallen heilige huisjes en het wollige mos op doorleefde verhalen dat doorwoekert over slapende idealen Gestaag vullen zich de geslagen gaten met alles wat fladdert en pikkend zijn weg zoekt onder hoed en pet Te klein…

In de bushalte net om de hoek van de straat schuilt hij voor de regen die met bakken naar beneden stroomt tussen zijn benen een tas met zijn leven en nog wat kleding als reserve, voor het geval dat een brede glimlach verwelkomt haar als zij bij hem komt staan om te wachten op de volgende lijn zij snapt niet dat hij lacht beklaagt…

Jij bewoog mij daar het huis te bouwen met een dagelijkse krant en een dichteres op het dak en ze sprak daar over het weer over de oorlog en eindelijk vrede tussen ooievaars en zomerregen liefde ze de kinderen en mijn wiegend lied nam ze op in haar vloeiend repertoire vol speelse zomer woordenzinnen zag ik het dak vaak als de hoogste…

midden op de dag waren we onverwacht onder dak ergens in ons leven in het kruis dat schemerend over het patroon vloertegels sluit teken van geloof warm licht zonneveren in het schip stoelen op paden aan een straat recht ontvangen genade je hand wandelt even over een rij kaarsen waaraan donzen vlammen ontspringen voor bescherming…

Beluchten brommers als doorgedraaide diesels de verdoemenis.…

ze zitten daar en daar Kan ook met fatsoen niet echt meer eten Alles smaakt een beetje raar Ik weet niet wat er nu gebeurt is Maar ik sta nu op het dak Ik wil het schreeuwen van daken Dat ik jou vannacht heb liefgehad…

De daken zijn wit, Het heeft gevroren Alles is stil en koud. De zon tekent met haar warmte, Zwarte strepen op het dak. Het wordt een zonnige dag. Mijn buurvrouwen aan de overkant Hebben het rolgordijn nog dicht. Er roert zich nog niets. Het huis moet eerst opwarmen, Voordat de "besjes"zich vertonen. Ik ben dus wel vroeg op.…

Met het dak eraf en ware blijheid in mij kan ik alles aan.…