Alle inzendingen over Teder hart

Teder hart, mijn dierbaarste hart, ik wil geen leven zonder jou, ik wil in je kruipen en je volop verwarmen met mijn goddelijke liefde. Teder hart, ik mis je enorm!…

in stille uren omarmen levenslijnen tedere harten…

Je kwam in mijn landschap wonen zoals een droom in een teder hart de rebellen gevangen genomen een kind gered in hoge nood goud gekregen als beloning en trouw die volgde na de dood.…

het loden leger draagt de dood op handen hamert de dood in het tedere hart in de vlijmscherpe, vlamrode zee van bloed wordt de mond tot stilte gekerfd woorden breken doof en zonder tranen staart ze in blinde duisternis nooit meer zal ze op zichzelf lijken het licht in haar ogen gedoofd…

Dit zij uw gulden spiegel: Ontsluit uw teder hart, niet Te zorg'loos, voor de mannen! Leer eerst hun deugden kennen; Zie steeds hun liefde groeien: En open dan uw harte! Dan blijft uw liefde bloeiend!…

spaar mij jouw woorden als vlammen slechts leiden tot as en de knoesten spetteren in ogen van steen waarin ik ooit nog zachtheid las uit een teder hart van veen scherpe messen trekken door merg en been en als schilden slechts dienen het onweer te kaatsen dan raakt de pijn gevoelloos en verdampt om zich naar de doodsteek te haasten…

Voor u slechts klopt mijn teder hart, Uwe uitspraak schenkt mij dood of leven. TRIJNTJE. Klaag andren uw verliefde smart, ik kan er geen geloof aan geven. KLAAS. Hoe zo? TRIJNTJE. Uwe eden zijn maar schijn; Aan alle meisjes zegt gij 't zelfde 'k Zal mooglijk reeds de twaalfde zijn, KLAAS.…

Ik weet, dat je wacht hunkerend op een dag van glorieus licht na talloze nachten in kille eenzaamheid Ik weet, dat je wacht vol verlangen op het beloofde land de vlammende gloed achter de horizon Ik weet, dat je wacht met gesloten ogen op een verre roep het teken van de man met het tedere hart Ik weet, dat je wacht op de warmte…

vertel mij van rozen zij ruiken naar de gunst van een teder hart laat mij luisteren naar het timbre in het zuchten van je zoete stem ik voel je huid als warmte gemodelleerd in een sterrengloed je heupen dragen de contouren van een laan vol vlinders niets ontgaat aan mijn ogen zelfs niet de pas in een tred waarop naar mijn ziel wordt…

overschrijden Over rode daken en groene tuinen Over muurtjes van bewoonde landen Over alle grenzen heen Ik wou dat ik Op jouw droom kon klimmen Om je verlegen ogen aan te kijken Door witte wolkjes en gekleurde hemelbogen Door bloesemlicht van zachte klanken Door alle winden heen Ik wou dat ik Over verre zeeën kon varen Om jouw teder…

En wanneer mijn reis de laatste oever bereikt, hoop ik een hand te voelen die mijn angst sust, die mijn kwetsbaar teder hart geruststelt met stille verbondenheid, zodat mijn afscheid niet zwaar is, maar licht.…

Beelden van verwondering verwarmen mijn teder hart, elke vorm roept een nieuwe wereld die wacht om ontdekt te worden. Nooit vluchtig, maar stevig geworteld in tijd, waar het einde nog niet is geschreven of gesproken, waar alles nog mogelijk is.…

Maar ik, die weet dat u geen onspoed drukt, Dat nog geen smart uw teder hart doet kwijnen, Zie op uw wang met vreugd die blos verdwijnen, En zo gij weent, het streelt mij en verrukt.…

Het licht van de toren draait, traag en helder, snijdt door de nacht en opent mijn teder hart. Ik voel de trilling in mijn borst, een zachte zekerheid dat ook ik mag zijn: een licht dat niemand dooft. Elke gouden straal reikt verder dan woorden kunnen, een fluistering die in mijn hele wezen zingt.…

´Je raakt me´ zei ze Warm teder fluistert haar adem waaiert over haar huid tinteling op het topje van haar vrouw zijn ´Ik wil je wel´ zei ze Tergend langzaam knopje per knopje bloot van elk kledingstuk ontbloot In dat ene moment was zij alleen, alleen maar zij, het allermooiste kleinood...!…

Dat beeld en geluid van een afgelopen seizoen als zoete herinneringen worden opgeslagen in mijn teder hart waar momenten van gezoem en gezweef opnieuw worden afgespeeld maar ook hoe bewonderenswaardig het gefladder van menige vlinders in mij blijft voortleven.…

Schaduw glijdt langzaam over hun glanzende lichamen, glimp van vergankelijkheid, zacht en helder; ik adem hun geduld in, voel hoe het mijn teder hart vertraagt en stap behoedzaam verder, terwijl het bos zijn geheimen bewaart.…

Dit hart is glans en schaduw - vol tederheid en licht, maar ook soms aardedonker en met de ogen dicht. Dit hart moet levenslang dan het doen in vreugd en pijn, maar ook met licht en schaduw wil het voor jou er zijn.…

Ze is beschermend een glimp van haar teder hart koester het moment Niets is zo mooi wanneer natuur met al haar fris en groen ontwaakt uit een winterslaap Er is nieuwe tijd aangebroken waarin allerlei zaadjes beginnen te ontkiemen in een heel eigen tempo zodat een jong leven het levenslicht zal zien.…

(gij kent mijn teder hart:) Ach, niemand spreekt mij toe! geen maagschap, gene vrinden! Ik schrijf ’t, ik klaag ’t aan u - wat is mijn geest verward! Ja! Dit’s het doodsgewaad; daarin zult gij hem vinden. Geheel alleen! - wat zal ik doen? wie geeft mij raad?…

Liefde is veel meer dan geslachten delen daarvan genieten kan met ieder willekeurig iemand met zo velen Liefde is niets minder dan meer elkaars harten beheren ze respectvol teder penetreren Het zijn eigenlijk juist de gevoelens die moeten gaan copuleren dan pas spreken we van liefde…

want mijn kloppend hart Zou haar op uwe boezem doden. Dan, ach! hoe beeft, mijn teder hart! - Ligt leeft ge alleen in mijn verlangen.... ô Kloë, zo ik u niet vind', Staak ik voor eeuwig mijn gezangen. 1786.…

Een hart dat teder leeft en zich laat raken, hoe moeilijk dit bestaan ook is, een stroom van licht en duisternis, en zelf gekwetst zijn en gebroken. Een hart dat mensen ziet, zich laat beroeren, hoe zwak de krachten ook maar zijn en zelf niet dapper in de pijn, maar ontoereikend, ja ellendig.…

uitgewisseld verdriet of wellicht juist daarom vrijden we met elkaar in een traag moeiteloos tempo een bevestiging van ons leven van onze liefde voor elkaar Zolang het soepele ritme voortduurde was er geen sprake van dat de grens tussen de feiten verzinsels werkelijkheid en fantasie vervaagde alles teruggebracht tot wederzijdse tederheid…

Voor mij weet ik teder en bedenk dat ik niet anders wil dan oranjerood ondergaan in je armen.…

Tederheid strelend als een zachte hand Kriebelend in je nek Met vleugels die zo kwetsbaar zijn Als een jong vogeltje Een afstand niet te overbruggen Niet waarneembaar Werelden van mij verwijderd Onzichtbaar gebleken Als een mens met gevoelens Hunkerend naar alles Wat eens zo mooi was Verlang ik naar jou…

Jouw warme lippen verdrijven alle kilte kussen zacht stilte…

ik voelde hoe een koele wind mij plots omgaf wist je lach jij opende deuren die ik nooit zag schaduwde het felle licht met je begrijpende blik in dat goddelijk moment van harmonieuze rust heb ik je gekust de zachtheid van je huid ervaren teder hebben wij ondanks de hitte hemel kunnen evenaren…

waarom is het achter ons duister en voor zo licht en warm de schaduw zit niet aan de zonkant wij lopen langzaam richting zon aan de voorkant smelt de warmte ons lichaam innig tot tederheid in de schaduw van onszelf schuilen wij voor de zengende verschroeiende zon teveel tederheid kan pijn doen…

een vlinder met natte vleugels nog vers uit de cocon met verbaasde ogen het felle van zijn eigen kleuren en dan die bloemen ze wiegen zo mooi in de zon op hun ranke stengels om te stelen dronken van die zoete geur fladdert hij verrukt van geel naar rood naar blauw een regenboog…