Alle inzendingen over Twaalf

zwaar verkrampt mijn naam wanneer de nacht zich openlegt murw aangeraakt en de droom voorbij het schreeuwen van koud maanlicht het klokgelui voorspelt mijn dood halsstarrig weergalmend wanneer echo’s graaien naar wazige wolken die onbeheerst doch stil de waanzin in mijn hoofd verspreiden ik stop mijn oren dicht met handen…

naar slanke handen gevouwen willen zij vasthouden geknepen willen zij vergeten ontspannen willen zij vieren waar fiere schouders weken dragen van tot hier laat haar ingetogen lach rimpeltjes schuchter verschijnen berustend gooit zij een hand vol luchtkusjes naar de vele schitterende sterretjes in de vrieskou het is vijf voor twaalf…

Kijk uit waar U loopt en strompel niet waar geschreven wordt vallen letters. Wolken pakken zich samen boven zee verbeelden gezichten op de Pyreneeën. Ik vraag de winter om aan de kust te zorgen voor witte kerst uit m’n jeugd. Mensen als zandkorrels op het strand op afstand lijken ze allemaal op elkaar maar vergroot is geen korrel dezelfde…

De dikste stapel stond regelmatig voor mijn neus Nooit meer zal dit gebeuren Het lot heeft beslist dat ik voortaan slechts klún in plaats van glijd, schaats en rijd Echt nooit meer zal de tijd serieus tot inkeer komen, zodat 't verblijdt Helaas zeker echt nooit meer zal de dikste stapel mijn uitzicht belemmeren…

Tien of twaalf.…

vijf voor twaalf of vijf over twaalf ik kom altijd te laat en ik ken mijn plaats niet gelukkig is er morgen weer een morgen vroeg genoeg, dacht ik zo…

Volgens de onderzoekers van NASA gaat het om een hoeveelheid van ongeveer twaalf emmers……

Op d' eerste dag van 't nieuwe jaar Zijn thuis de kindren vroeg al klaar En huppelen de kamer binnen; Daar wensen zij dan, blij te moe, Aan de Ouders heil en zegen toe In 't nieuwe jaar, dat zij beginnen; Ze springen bij Papa op schoot, Ze zoenen Ma de wangen rood, En door heel 't huis klinkt telkens weer: Fe-li-ci-teer! 'k Fe-li-ci-teer…

Nu gaat de felle koude Al meer en meer voorbij En komen wij al zachtjes In ander jaargetij. De zwarte spreeuwen komen Terug naar 't oude nest, En wandlen op de daken En pruttlen al haar best. Ook vangt weer 't moedig haantje Met zijn schel kraaien aan, Terwijl de lieve hennen Druk aan het leggen gaan. En legde er een haar eitje,…

twaalf regels in een zondagse courant stiefvader brengt overleden kind naar het politiebureau zij was slechts twaalf lentes wat kan er in hemelsnaam zijn voorgevallen dat dit iemand deed besluiten de zon uit jouw gezicht te halen jij kleine meid in de bloei van jouw leven niets rest dan stil verdriet…

Om tien voor twaalf vroeg ze me ineens: wil je worden begraven of liever gecremeerd ~~~~~~~~~~~~~~ Om vijf voor twaalf wist ik het antwoord: mag ik er eerst een nachtje over slapen ik sluit m’n ogen er nog even voor…

Soms is het 1 over twaalf in mijn leven Maar dan zet ik de klok 3 minuten terug Dan is het weer 2 voor twaalf De hoogste tijd dus, dus 4,5,6 er tegenaan Veelal lukt het dan omdat 7 mijn geheimcijfer is!…

Hij floeg de tanden uit mijn bek (vandaar dit laftig fpraakgebrek), maar toen hij éven ftond te flapen, greep ik naar mijn geheime wapen: mijn linkfe hoek, ietf koloffaalf, en hij ging plat in ronde twaalf.…

De kilometers kruipen nu onder me door ik trap het gas wat harder in het is bijna twaalf Chris Rea klinkt en ik ga maar door Ik besluit: ik ga er voor maar zal ik het wel halen? Zal ik het wel halen? Zal ik het wel halen? Het is twaalf nu, ik heb het gehaald Chris Rea klinkt en ik ga maar door dan.…

Op het kruispunt van de Lemniscaat is elke weg dezelfde Iets voor twaalf Tellen elf schaapjes tien dromen Over één werkelijkheid Een datum verspringt Hedens zullen kruisen Een momentum wiegt Om twaalf uur droom ik Negen schaapjes op het droge Verdrink ik zelf de tiende keer?…

Ik kan je niet zeggen wat ik psychisch voor jou voel de leegte dan wel gewoon lucht of een ademslok; jij geen lucht voor mij, een wijnglas rond en koel, op te tillen en te voeren voor de twaalf slaande klok.…

Het is één voor twaalf. Nu schreeuw je en kerm je pas om bijstand, Maar ben je niet al te laat voor een helpende hand?…

Het gaat niet meer, het lukt niet meer 't Is keer op keer vertillen Al smeekten we het telkens weer Hoe graag we het zouden willen Het is voorbij…

ik was aan het strand zag het sikkeltje maan om twaalf uur doven de zee golfde traag spoelde de eerste seconden op zand want voor eeuwig is er niets aan de hand het land fonkelt en brandt in de hoogte van vuren zij feesten nieuwjaar dat slechts twaalf maanden gaat duren…

Twaalf naakte vrouwen masseren hem en zijn hart danst als een derwisj...…

Twaalf gedroogde rozen Voor elke maand in het jaar Voor alle verschillende kleuren Voor die weinige woorden Nu leg ik ze hier Als eeuwige stille getuigen Laat ze verbranden en vervliegen Laat ze naar jou gaan Om weer plezier te hebben Hier op aard Maar nooit om te vergeten Die twaalf rode rozen…

voor twaalf nog maar....…

Tegen klok van twaalf vecht je hard voor jouw leven met mij hand in hand.…

twaalf november, ik word gestoken door een wesp... dag, mooie zomer…

Is het nu al voor de zoveelste keer Drie minuten over twaalf geworden, Kerkklok die de zinloosheid die dit bestaan Met harde hand regeert, nauwkeurig bijhoudt - Drie over twaalf al weer, Het kan een dag, of een eeuw, Of tien eeuwen geleden zijn Dat ik hem voor het laatst De riedel van de middagtijd Hoorde afdraaien, De vraag is…

cijfers met een eigen leven twaalf-twaalf elf-negen begrippen over ieders lippen al qaida tsu-na-mi kijkkast kotst vloed verwoesting over stranden vol kerstbomen geen ontkomen aan in land gezogen in- leef- vermogen kelk Leed tot op de bodem op netvlies gebrand - wij reiken Hand raken Heil…

het kan elk moment gebeuren nu of om kwart over twaalf morgen of volgend jaar maar een ding is zeker ik moet wel opschieten…

Dolend in het groen verdwaalde ik wist niets was twaalf weet ik nog een kind herinner mij haar naam een beeltenis haar schim in groene schemering…

het jaar telt zijn laatste dagen met de rug tegen de muur handen leeg ogen verwilderd starend naar een schroeiend vuur van honderdduizend haarden wantrouwen, angst, menselijk leed zoekend naar de zin en waarden en wat de tijd toch met hem deed het jaar telt zijn laatste uren met een hart dat haast verstikt ogen dicht, mond stijf gesloten…

Huiverig, rillend tegen de windmacht Stormkracht twaalf, scheepsverkrachter Staand op de pier, hoopvol kijkend Zee natstuivend in mond, neus en ogen Vuurtorenflits, gierend tegen de kracht Van de waai, doch stevig staat de wachter De roodwitte gigant, een enak gelijkend Schuilend in zijn luwte, hoopvol onvertogen De zeemansvrouw, wachtend…