Alle inzendingen over Verstrengeling

Twee jonge mooie wezens Zij dansten door de nacht De sterren in hun ogen Die aanraking zo zacht Zo zweefden zij door niemandsland Geest met elkaar verbonden Maakten ruimte in hun hart Zijn engel was gevonden Staand blijvend door hun liefde Door duister en door licht gewaad Versmolten zij hun zielen Tederheid tot dageraad De toekomst…

De Engel wees me met haar ogen, ik zag een onzichtbare horizon waar alles in elkaar over liep Er was geen lucht en ook geen land, er waren geen wolken er was geen water alleen herinneringen aan alles wat mooi was en beloftes aan wat nog komen zou Ze lachte met haar ogen en haar blikken vertelden me dat er nog meer zou komen, nog…

Misschien zijn mijn woorden Als blokken ijs in de winter Bevroren water in een teil Maar ze zullen smelten voor de zon Van jouw liefde die komt als de lente En geeft kleur aan ontluikend blad Tooit tuin en veld met bloemengeur Wolken in blauw met zilver omvat Vergeet dan mijn woorden Als ijsblokken zo koud Ze zijn in jouw liefde gesmolten…

het bamboe fluistert van ritselend verlangen naar verstrengeling…

binnen hoofdbrekens verval in gedachtengang gemiste kansen hun zorgen verstrengelen wringende handen…

ik zag twee engelen zich met hoofd en haar in elkaar verstrengelen onder een topje van de berg ze waren ontdaan van kledij maar zover ik kan zien vonden ze dat niet erg zo dij aan dij…

Verstrengeling en vriendjespolitiek Wat declaraties, ellebogenwerk Geritsel: wat is het handelsmerk van Wilma, Jos en Ton, de hele kliek? Vult ú maar in en constateer met mij: Er zijn wel erg veel VVD’ers bij…

Ideeën zijn voornamelijk elastisch Zijn ego nummer één en dan zijn vrouwen om wie zich zijn camainopootjes vouwen Z’n artsen doen hun best, ze zijn zo plastisch Omringd door maffiose engelen om z’n belangen te verstrengelen…

Verdoken tussen de kussens van je hart gevuld vol veren zo licht zo zacht als je handen die zich ook nu om de mijne verstrengelen als een stille verbintenis voor oneindige liefde waar zelfs harten te klein voor zijn…

ik wrijf de ochtend uit mijn ogen, nog voordat ik ze open voel ik warme lippen op de mijne en rek mijn armen uit verstrengel ze om jouw warme lijf, dat uitnodigt om terug in bed te vallen nog even dan…

Buig me buiten de wetten van het storten, wend de zwaartekrachten naar je hand. Zwenk het gloren met `n heftige brand rond het korte ademen van mijn horten Wentel me als een glas geringde wijn. Reflecteer al mijn rondingen schuin verslingerd aan je tenen tot je kruin. Wiek je warmte - om mij in je zijn onder je gedachten te laten kronkelen…

Ek sien hoe jy, doodsengel, bloed aan kosyne vryf, geen stand ontsien, kinders selfmoord, aan ’n tou verstrengel. Jy, magtige dwelm, onder dwelms, maak dit so bitter moeilik om uit te wys, te snuffel, al die skelms. ’n “ Hero ” sal jy vir ewig bly ; oor jou verwoestende krag, kan niemand stry.…

in deze stilte zijn we samengebracht verwekt met broze snaren voortgebracht door een onvoorwaardelijke liefde en dan biedt de hemel haar een nieuwe kans met wolken die de prille maagdelijkheid verstrengelen met het genoegen van een eeuwig leven elze…

onder dezelfde hemel in dezelfde tuin schuifelt hij rondom vandaag zijn serene glimlach als die van een milde verre god stijgt stil boven de taaltekenen uit in het gras trappelt het jonge tere leven in zachte verstrengeling van einde met begin in hun glanzende blik huist hetzelfde lied…

zonder woorden of vragen stijg jij boven tekens uit je wandelt slechts rondom vandaag schuifelend door de tuinen van gevoel zeg jouw glanzende blik leven is overal hetzelfde lied in jou en in het kind in een verre milde god er is die zachte verstrengeling van einde met begin…

Ik lach het buiten uit dat in mij wil Het reine deel dat leeft van u, vernielen: Mijn leed, uw beeld staat immers eeuwig stil, Het is van glas & spiegelt onze zielen. & Wat naar binnen wil beweegt te veel, Om door te dringen naar mijn deel in u, Dat in u ik & u in mij tot deel verdeelt Van een onbreekbaar heel, een wij, een kei, Die op de…

Gerd Leers, de burgemeester van Maastricht Is de kampioen van integriteit Maar nu heeft hij ontzettend veel spijt Want hij is door Bulgaren opgelicht Door zijn verstrengeling van belangen Moet de fatsoensrakker nu zelf hangen -------------------------------------- Leers verliest steun gemeenteraad Maastricht.…

waar handen raken ogen zoeken stil verlangen ontluiken wil schuilt in het heden de roep naar morgen verdwijnt mijn verleden waar toekomst begint verstrengelen harten in verzonken ogen stil verlangen ontluikt vandaag…

gebonden beloften geven verstrengeling weer evenals vervlochten haren in de wind zonlicht weerkaatst de tinten van het immense bloemenveld waarin ze als snel verloren loopt als een jas valt de nacht om de dag wiens schoonheid niet te bevangen lijkt zo ook zij zelf…

Een verstrengeling van twee handen die tasten voor de eeuwigheid. Twee handen die elkaar erbarmen. Elkaar vertrouwen. Elkaar verwarmen. Twee handen een gelukkig paar. In ware liefde voor elkaar.…

het gaat over paleizen en prinsessen over licht en donker pijnbomen en kreupelhout hoe je best ruggen steunt en schurkende herten verdraagt over groeiend gras en kruiden hoe kruinen elkaar kunnen raken en wortels verstrengelen en hoe onder een bloedende boom een meisje de knopen van haar ruitjesjurk telt…

Zoemen en knorren en een kloppend hart dat mijn aderen doet ruisen Ondertussen loopt de PC voor mij te dromen en sus ik met woorden mijn ego tot rust Gedachten vervallen tot nullen en enen De poten van mijn stoel verstrengelen mijn benen De muis bedient mijn arm en sluit mij af…

'k Zou je willen kennen Echt graag weten Hoe jij En ik elkaar voelen Als we samen delen De dingen die Heel mooi deelbaar zijn 'k Pak jou vast Volg de lijnen van jouw lichaam We verstrengelen En komen samen tot één.…

fragmenten flitsen voorbij als korreltjes zand tussen je tenen waarin ik verstrengel aan jou, aan mij een bepaald proces voltrekt zich binnen de cirkel die nooit eindigt het maakt me nieuwsgierig het doet me beseffen dat elke volgende stap weer leidt tot volgende stappen tussen jou en mij……

het is meer dan verstrengeling van onze belangen hoe je kijkt, hoe je lacht, je geur, gevoel voor humor maar bovenal de klik al jaren lang ben jij zonder woorden vertrouwd en mij nabij je rare trekjes zijn mij dierbaar jij ontziet mij waar nodig kan ook vlijmscherp benoemen waar het wringt kortom, een vriendin voor het leven…

Achter de rug Van engelen Huist geen wetenschappelijke Verstrengeling Van oud zeer Noch wederkeer Alles gaat sneller dan Ooit Berooid Nooit De kat blijft prakken Nagels diep Het blijft wel plakken Werelds diep…

Ik droom een oud hart bloot zijn ziel hangt aan een draadje Het was toen ik Descartes las over de pijnappelklier, de erwt of het denkende ding zoals hij de ziel en het vlees kon splijten Dat lichamen kunnen verstrengelen benen, armen, een hoofd, jouw buik op het buigzame gras met niets tussen ons in dan wat aan een draadje hing…

Van Louis van Gaal Hoefde ik het zo nodig Niet te weten dat hij Met zijn Truus in deze Innige verstrengeling De nacht doorbrengt - Maar van deze twee Naaktslakken die Denken de nacht ongestoord In deze houding op het Natte asfalt van dit Glimmende fietspad te Kunnen doorbrengen krijg Ik een geweldig inkijkje In hun intieme…

Voorzichtige aanraking, tedere streling, speels verkennend voelen, raakpunten zoeken; naakte huid op huid, overal vingers, lippen, als liefde en lust innig verstrengelen; grenzen vallen weg, jij en ik versmelten in èèn vloeiende beweging tot èèn kloppend hart. En de engel zag dat het goed was.…

Ik kan niet zonder mezelf een eigen leven en hart maar de voldoening die het samenzijn mij geeft doet mij verlangen tot het verstrengelen van hart en ziel armen en benen ik kijk je recht aan en voel gewoon dat het nu goed zit.…