Alle inzendingen over Vertek Terugkeer Beleven

Slot Bommelsteins oude muren kijken Tom Poes en heer Ollie na, als het tweetal voor lange of korte reis vertrekken zal, hun leven met dol avontuur verrijken. Na hetgeen de helden mochten bereiken staat keukenkunst van bediende Joost pal bij behouden thuiskomst, die diepe val en moeizame klim voor smullen doet wijken. De hechte stenen van…

en eigenzinnigheid maar echt hij geeft een vertekend beeld de spiegel want, ik ben niet veranderd mijn jeugd zit opgesloten binnenin de barsten zitten in het spiegelglas niet op mijn getaand gelaat dat is een bespiegeling met vertekend beeld…

Uitkijken over bloeiende akkervelden Vlinders die zich aan je voorstelden Lammetjes dartelen in de wei Dit maakt je gevoel weer vrij ! Paardenbloemen in de wind zien wiegen Composieten met de mooiste zweefvliegen Te kust en te keur zie je Pinksterbloemen Het voorjaar wil je roemen Een veulen springend in de wei Met haar moeder aan d’r zij…

Je bent een ander persoon in de wereld van je angst werkelijkheid duizelt stuiterend om je heen vertekend door de nacht…

Zelfs de datum is verdrongen Alsof deze onbepaalde tijd Zich nooit heeft opgedrongen Het stille water rimpelt weer En toont je vroege afscheid En je uitgesloten terugkeer Nu beweegt een andere dag En leidt het een ander leven Jouw ziel in mijn oogopslag De pijn slijt traag en stroef En laat mij weer beleven Wat ik naast jou begroef…

wanneer ik terugkeer naar mijn hart van mij tot mij zag januari de reden herdacht op een groen seizoen naast dubbele regen het glas vul ik dus wijs voor de toekomst drink elke druppel (misschien wat eigenwijs) op het gevoel verplaats de blik want morgen wil ik beter zijn in het beleven van wat-is in het 'hart' van het leven zodat…

het maakt echt niet veel uit wat je doet of wie je bent sta op, durf nu te leven wees maar niet bang kijk en denk in kleuren doe alles met een glimlach beleef en snuif de geuren geniet zoveel mogelijk van het bruisend leven elk uur, iedere dag zo je hele leven... lang!…

Het tekende mij, Vond hij - dat Ik hem niet De moeite waard Vond om hem in Potlood te schetsen - Waarop ik hem liet weten Dat hij volgens mij Een vertekend beeld Van mij had uitgemeten…

Vertekend beeld van de werkelijkheid Geslotenheid onder het mom van openheid Ik zie, ik zie wat jij ziet Het is werkelijk niet en hypocriet De leugen in het verschiet…

ronddwalende zielen op zoek naar kleur wit vertekend strompelend verder, vastgeketend in de mist der waanzin. vervagen zonder tijd in grauw stuifmeel...…

Een meisje staart over het water Lijkt gelukkig Van binnen alleen Niemand die het ziet Een harde wind Vertekend gezicht Golven van verdriet…

Vertekende beelden van passie, verhullen geleden lidtekens; of hoe zeg je simpel ik hou van jou?…

Na zesentwintig jaar gevangenschap niet gebroken Integendeel zelfs, opnieuw ontloken Zijn leven in dienst van de zwarte bevolking gaan zetten Een vrijheidsstrijder tegen de rassenwetten Bleef al die jaren terecht de vredespijp roken 'Er is geen terugkeer op de weg naar de vrijheid' Aanvaard en accepteer alsjeblieft gelijkheid Samen…

met vallen en opstaan verankert beetje bij beetje elk voetspoor mijn gehechtheid bij elke stap de gedachte hoe duizelingwekkend je aardigheidjes mij aantrekken met spreidarmen vang ik je walswind je stof uit rulle grond gewaaid poedert mijn gezicht onontkoombaar is de terugkeer naar mijn gang van kruipen met opstand en verval beetje…

Een hint van erbarmen is merkbaar in de lucht. Bries van traag verwarmen in een onmerkbare zucht. Lome dampige deken, door zonnen verwarmd. Aan het zwerk bezweken en door loodgrijs omarmd. Wolken die zo zwaar wegen dat ze wijken onder hun gewicht. Weggespoeld door louterende regen in warme druppels op mijn gezicht.…

over mijlenverre bossen zong een waterdichte zwaan zijn vleugellied voor altijd vrij in zijn gewassen ziel voor de avond viel was er een brief hij rustte argeloos in tijd, vergeten tussen zwervend stof en de grief van oude woorden maar de morgen bracht verloren oorden binnen ander nieuws nog voor haar adem ouder werd vertelde ze…

Alle revoluties wissen de dood van mijn moeder niet uit. En alle vooruitgang hindert niet dat ik mijn vader heb gehaat. Ik doe nog altijd, te laat van school, de stap naar de keukendeur en licht de klink op, bang dat de deur weer te hard kraakt. Alles is mogelijk: mijn vader zwijgt of leest mij met strenge ogen de les; mijn moeder glimlacht…

(n.a.v. beroemd fresco van Giotto) De duivel danst, vliegt en trekt Op graven, voorbij en soms Vaker dan ooit vermoed lacht hij schizofreen En profil: morsdood vanuit alle posities donker Grijs zonder licht Gelaatstrek onaange- naam In wolk boven gepeu- pel Gebracht, de laatste groet Fresco vol van haat zijaanzicht niet…

In Nederland wordt alles vastgesjord Want hier en daar is windkracht 10 gemeten Een vrachtwagen is van de weg gesmeten De kruimels waaien binnen van mijn bord Maar ook al ligt de storm op ieders lippen Sebastian kan niet aan Irma tippen.…

ze schuifelt gekromd handen vertekend door tand des tijds langs deuren met verscholen verleden eindeloze linoleum gang startbaan naar de dood…

laten wij dit feest nu echt beleven zo dat wij ook hen hun langverwachte vrede kunnen geven…

uit `t spijt me, was alles wat ze nog kon biggelen blauw weerkaatsend, haar woorden ongericht als kalkmatte krassen op een glazen beleving aan ‘t oog onttrokken van de scherpe omgeving keerden rustige tinten traag terug in haar gezicht `n scherf gebroken licht sloeg `t lood aan diggelen…

Het was tekenend Voor mij - vond hij Dat ik als gelouterd Kunstenaar niet bereid Was even vlot zijn Beeltenis te schetsen - Ik was nogal blasé - Waarop ik hem liet weten Dat hij zich van mij toch Echt een vertekend beeld Had aangemeten…

Verbanden tussen nachtrust en geheugen Zijn thans door onderzoekers blootgelegd Wie langer slaapt onthoudt meer, wordt gezegd Tenminste, voorzover geheugens deugen Want hoe men het ook nameet of berekent Het was voor men het wist vaak al vertekend…

Grasland nog warm van de zomer jij pikt jouw zaden uit de oogst voor het vertrek van vertekende wolken neergestreken in een droom zwerm je rond die ene boom om het verhaal van de herfst te vertellen.…

regenbogen recht de hemel in, ge - zellin van achterdocht en aardse puin om me een ander gesternte te gunnen in een kloof die in mij leeft, dan de nachten weer te laten rijmen, komt mijn adem op borgtocht vrij, in de wegtrekkende wasem op de ramen, waarin barsten gezichten worden, gebroken glas is niet te lijmen, verkleeft met vertekende…

Speenkruid, mijn grondzon, grondtoon, lied voor een lente die nog komen moet, moed na de winter, groet aan het leven. ‘Houdt vol, de zon is aan de terugreis begonnen’; wat kan ik anders zeggen?…

Eens zal hij terugkomen op de wolken in het zicht van alle volken in grote macht en majesteit om te regeren in eeuwigheid dan zullen alle volken, wanneer ze hem zien afdalen op de wolken in aanbidding roepen zijn heilige naam, massaal op de knieën gaan in gedachten starend naar de wolken wetend…hopend, in het zicht van alle volken…

lange oprijlaan staan mensen zonder gezichten de ruggen naar mij toegekeerd stampvoetend op de grond naast de bomen eikels vallen muziek van Beethoven wordt gefloten door het zangvogelensemble abrupte stilte als ik passeer wegvliegende zwarte kraaien krassen waarschuwend de boom valt achter mij geluidloos neer neon oplichtend: geen terugkeer…

Weet Gij nog, moeder, hoe ik jong Schatten-verlangend u verliet? Wereld en weelde lokten, mij bedwong Uw smeken niet. Ik ging en wierf mij menig schat Van goed metaal en gave steen, Rijker dan ik in wereldstad Was er niet een. Maar schat verwervende verloor Ik morgenvrede en avondrust En wist dat niet. Leefde fel door Op…