Alle inzendingen over Vlak

hogerhand mist, zeg nu niets veel is opzij gelegd in spaarzaam veel nauwelijks beweegt het woord zo goed als in de wind die nergens is zeg nu niets borstel niets uit in het teruggetrokken vlak van de avond waartegen nauwelijks en nergens het bestaan van hogerhand uitbreekt.…

het bos legt paden bloot stemt meerdere zonnen mild ter plekke denderen dreunbuffels omheint een hek einde verharding altijd honderd meter, zelden zacht enige wrijving dringt zich op zoals een wandelaar bukt voor een stormsonate modderstromen, zonsondergang ergens gloort schijnlicht uit vuurkorf en brandgang een sloot doorgrondt…

wolken hoog gestapeld tegen de blauwe koepel daaronder het weidse land mondriaans vervlakt spiegeling in strakke vaarten met statige roze zwanebloemen siddering in de zomerwind hooi in groen plastic gehuld ontheemde koeien vergroten de stilte in een levensgrote schildering zijn de vissende kinderen in de strakke natuur die ons nog rest…

Benader jou op kousenvoeten, kom jij mij maar tegemoet op witte vlakken brengt het ontmoetingspunt ons misschien wel beiden van de kook Ik geef je mijn woord je verblijft niet langer in het ongewisse ik doorbreek je nevel wel en kus het op je mond, zodra ik alles van je weet.…

ijzige lijnen verbergen een stille strijd bevroren woorden…

Vlakken worden lijnen in dit jaargetij Je krijgt meelij met de herfst waarin blad blozen mag Voorbij gaat geen dag dat vlakken lijnen worden.…

waarom zeg jij niets laat je de stilte weerklinken als een uitgestrekte vlakte waar leven zichzelf verloren heeft waar vergane en blindgeworden zichten zwerven langs oude bomen met de dood achter zich aan waarom zeg jij niets laat je mijn stappen zinken naast de langzaam stervende morgen blootsvoets in het achteruitgaan oneindig ver…

beschijnt denk ik ver vooruit in het niets deze zwaarte heden ten dage houdt mij als het ware klein het drukt de last van innerlijke lagen voorkomt het peinzen in rechte lijn het is dromen in luchtballonnen die vertellen dat je bent, voelt maar hoeveel grauwe kleuren ik ook zou willen tellen misschien mag ik nooit weten wat deze vlakke…

Tijd die langs Het hellend vlak In het laatste licht Van deze zomerdag Naar beneden glijdt In de holte onder je Hellende arm hennep die In ' t geniep verbouwd wordt En op je huid mos dat Genoeg aanknopingspunten Vindt om het leven Door te geven…

Zo veel mensen, Zo veel zielen, Niet een aan De ander gelijk- Heeft de een Ravijnen gezien, De hoogste toppen Beklommen, de diepste Diepten meegemaakt Het verschil in Perceptie springt Wel het meest In het oog bij Zulke dingen: Iemand die nooit Achter de horizon Heeft gekeken Maakt uitsluitend Vlakke tekeningen…

Bij mij vlak voor het raam zie ik dagelijks een mooi meisje gaan. Morgen zet ik mijn raam op een kier, Als het roodborstje laat weten, Dat zij deelt in mijn plezier.…

Bij mij vlak voor het raam zit een vogeltje met een naam. Een mooi roodborstje genietend van een broodkorstje. Ik kijk er stil naar met het genoegen dat ik dan ervaar. De vrijheid van zo'n diertje. Ik zet het raam op een kiertje. Wat zou ik graag zoals hij zijn. Lekker in het zonnetje genietend, oh wat fijn.…

Hoe mooi het ook is, de witte sneeuwpracht, hoe schitterend het is, hoe prachtig de foto's die je maken kunt van die wonderschone witte wereld, ze is ook een vijand. Een vijand die je niet tegen je moet hebben, want wederom, net een maand na de vorige lawine, is er ook vandaag weer een vracht sneeuw, in de vorm van een lawine met mensen…

...een surrealistische séance... De aangevreten bundels folianten Verstikkend in het rime riche perkament Gedecoreerd beslag over het leder Tussen de Hades en de Styx gevangen Bijeengepakte kuddes olifanten Hiërogliefen in de mummiekamers Eclips van farao's in koningsgraven De pieken van de Kölner Dom - een queeste Naar luchtkastelen…

vanavond heb ik mij gelaafd op plekken in de stad verspreid heel dankbaar voor het degusteren van wat geestrijk vocht een eeuwenoud recept dat doorgegeven werd in dienstbaarheid en dat tedju door weet ik wie in kwade trouw werd doorverkocht ik weet ook wel dat nuchter zijn vandaag mijn part niet is en dat mijn oordeel wat gekleurd is…

Van je gezicht zie ik de komma, rechts, vlak naast je mondhoek. --------------------------- uit: 'Buigzaamheden', 2002.…

vlak boven de bomen staat laag nog de zon ik sta te dromen vlak boven de bomen waar laatste stralen schromen bijna leeg die warmrode bron vlak boven de bomen staat laag nog de zon - rondeel - uit "Achtertuinen"…

Geef mij maar de wijdsheid van het vlakke land met prachtige vergezichten; Ik zie de bloemenvelden en het strand. Geef mij maar de wijdsheid van het vlakke land. Ik rijd op mijn fiets langs het Ouddorpse strand en ga op bezoek bij Goereese nichten. Geef mij maar de wijdsheid van het vlakke land met prachtige vergezichten.…

Bos, Balkenende, Haitske van der Linde, Zalm, Rouvoet, Hirsi Ali, Ratelband, Mat Herben, Jeltje, Femke, Agnes Kant - Ik prikte met mijn potlood in den blinde. Zo heb ik een van hen mijn stem gegeven, Maar nu ga ik weer lekker vier jaar zweven.…

Vlak land, mijn vlakke land, Waar verontwaardiging regeert, Net als de rust, niets aan de hand. Vlak land, waar we graag gedogen, En de dingen doen die niet mogen. Waar onrust kraait, de wind waait. Vlak land, waar ’t altijd regent, Meneer pastoor nog altijd zegent En in het donker de kat knijpt.…

ze stijfkoppigen langs 's Hollands kimme de trilling van bollend ritme gevangen in felle kleuren zij bestendigen 's lands vlakke vlak…

in de loop van ongeregelde getijden kolkend weg uiteindelijk tijdenloos langs scheve vlakken schuivend weg uiteindelijk afgevlakt de loopse tijd is uitgedrift het schuinse vlak is afgeschoven…

Weer valt een loodzwaar gebaar uit het lood, het gezicht gericht naar boven, machteloos de ogen, sterrenstarend in de nacht en kleur begint te dansen, armen zwaaien hoog de hemel uit zijn boog doldraaiend dronken duikelend over de rand van overgave waar in de verte het spel van hoogtij leeft.…

Mijn vlakke land, mijn thuis, waar ik leef en zal sterven, waar ik huil en waar ik lach. Zo zal ik je altjd meedragen. Met heidevelden als mijn huis, waar ik jarenlang kan zwerven, waar ik geniet van iedere dag. en antwoord vind op m'n vragen. Mijn vlakke land, dat ben jij, waar mijn wieg heeft gestaan.…

terloopse bewegen van gespreide vingers en hand in hun jacht naar energie voelde de spanning laveren in het golven van mensen als accu in snel laden en afname van potentiaal vaak hadden mensen hun maatregelen genomen verminderden expressiviteit en bewegen zonder openlijke extravagantie vermijden van direct ogencontact in vlakke…

de klei dampt zuchten der gestorven stronken het is heiig een beslagen spiegel over het veld als een deken waar iets broeit maar de dood nog even duidelijk is als wedergeboorte alleen een diep invoelend mensenhart of dierenoog ervaart de spanning van de toekomst in het nog onwelriekend zwart getint tapijt…

Vlak na de ministerraad deden twee excellenties het met elkaar op het tafelblad van het kabinet Dwars tegen alle conventies in hadden zij de grootste pret Het duurde al met al best lang ’t was tenslotte lente en ook in ’t landsbelang want het leidde tot een fusie van twee departementen…

Op het vlakke land achter de bomenwal achter de heuvelrug langs de loofmuur floot de wind een wijsje voor wie het wilde horen --------------------------------------- uit: 'De tonen van replica', 2001.…

Struikelend over de ochtenddauw zweef ik bodemwaarts naar het universum van het nietige daar groeien de wonderen van het onbeduidende voor haastige passanten de druppelen zijn er pover een kristallen kwetsbaarheid water in kleinverpakking het duin bedrijft toverij kneedt zand tot kleur oude wind tot steel in dampige sluiers ontmoet…

Na jaren van eeuwigheid daalt regen neer als verzameld stof uit de verveelde atmosfeer. Als de bergen stof hoger dan wolken blijken, zullen bomen boven toppen van hemelen reiken. Wat kan toch de reden zijn dat het stof zich blijft herhalen als hoogten zijn geëvenaard om uit af te dalen. En zonder vallende vaart geen stenen rollen…