Alle inzendingen over Volmaakt onvolmaakt

Volmaaktheid is als kaf. Het volmaakte is het einde. Onvolmaaktheid is fris begin. Het onvolmaakte is nooit af. Onvolmaakt zijn composities, die morgen pas gaan klinken. Onvolmaakt zijn mijn gedichten, die lezers straks voltooien gaan. Onvolmaakt zijn kunstwerken, waarover kenners twisten. Onvolmaaktheid baart verlangen.…

Liefde bestaat En onvolmaakt In elk deel Vormt het toch Een volmaakt geheel…

schijnbaar in het gerimpelde water wat uit het toekomstbeeld ontsprong het oude en het nieuwe tijdloos te strelen het kwetsbare van eindigheid te ontdoen laat ons nog even los bestaan van alle weelde van het onmogelijke niet alleen te zijn zo arm en weinig zodat het ons aan niets ontbreekt niet bedroefd te zijn in werelds zorgelijke wegen van onvolmaaktheid…

Laat perfectie los en geniet van de schoonheid van imperfectie …

Zoeken naar het volmaakte het hemelse op aarde onvindbaar blijkt terwijl het onvolmaakte met geheimen vragend aan je voeten ligt…

Volgens de overlevering is de Godin nog steeds de Enig Volmaakte, die jou graag omarmt en koestert, mits je de moed hebt om puur jezelf te zijn.…

Het volmaakte onvolmaken. Zo dwaas is ons beest. Het onvolmaakte volmaken. Zo geniaal is onze geest. Hebben predikers gefaald ? Dichters zijn tastend aan zet. Beest en geest verzoenen. Zij zoeken in het duister, op weg naar de liefdeswet.…

Wie volmaakt is, is dood. Lang leve de onvolmaaktheid. Wie durft te delen vermenigvuldigt. Liefde!…

gisteren liep de volmaakte man zo maar bij ons door de straat edel waren zijn tred en oogopslag die mij aan de grond nagelden hoe mij nu los te rukken vanuit die verdwaasde staat de nagels trok ik uit mijn voeten wreef droomzand uit de ogen gelukkig zag ik mijn onvolmaakte lief die uitgeslapen goede morgen wenste…

Soms zweemt het onvolmaakte naar volmaaktheid Soms is het triviale goddelijk Soms is een korrel zand een strand Soms betekent de glans in blauwe ogen een hemel Soms is een handgebaar een omhelzing Soms is een waterdruppel een oceaan Soms ruikt de aarde naar de hemel Soms is een blik een kus…

bewezen in het minnespel volmaakt verwent.…

Ach was IS maar was de wereld zou dan toch weer iets beter af zijn…

De tijdelijkheid van het gerijpte gras, bloot te staan aan ondeelbare gedachten, levend wit wat eerder groen blozend was, de plaggen zijn nog vers en onvolmaakt, als de doden zijn geborgen, voor ons zelf te zorgen in een niet volmaakte dag.…

wij slenterden door een verloren dag Calais teleurstellend opengesteld het had iets bijzonders is er verteld de havenmond was evenzo van slag vooraf over doorgetrapte paden dwars door het groen en gele koolzaadland waar de zee zwaaide met blauw vaste hand zo volmaakt dat er niets bleef te raden bleek dan toch nog een onvolmaakte dag met…

Een gedicht is veel te kort dat is wat ik zeker weet wat aan poëzie nog schort is hetgeen men weer vergeet Een gedicht is veel te lang dat is algemeen bekend woorden zijn als geldingsdrang eigen waan is inherent Zelden wordt het hart geraakt door een woord vanuit de put ook al wordt een zin van nut Een gedicht is pas volmaakt als het…

Bij de eerste zonnestralen die een diffuus licht werpen op m'n pas ontwaakte gezicht en m'n gemoed doordrenkt is in niet te stoppen gevoelens door aanrakingen gevoed kijk ik met een kritische blik naar mezelf wanneer de scherven van het onvolmaakte hun plek krijgen glimlach ik naar m'n spiegelbeeld dan besef ik dat het spel niet…

de schepper schiep op toen hij mij maakte ik heb pijn in mijn kop als hij een fabrikant was geweest stuurde ik mezelf subiet terug vanwege garantievoorwaarden de kanker in mijn lijf verlaten door mijn wijf kinderen die ook niet wisten hoe ik mij als ouder moest gedragen leg dat maar eens uit en ik ga verder zo onvolmaakt als ik ben…

ik zie de weeffouten in mijn levenspatroon donkere rafelige draden verbreken verbinding knopen, lussen, losse steken horen bij het tapijt dat jaar na jaar schering en inslag vormen het onvolmaakte is mij lief ik mag een mens zijn…

het ontbrekende woord in een vers de onderbroken kus van een engel die me redde de niet verzonden brief aan een stille liefde de losse eindjes in een mooi verhaal het ademloze talmen van onvoltooide muziek het rusteloze zoeken naar een vergeten dag de schoonheid van vergeefs wachten een gemiste ontmoeting op het lege perron…

Het is misschien volmaakt geluk, waar het al enige maanden aan ontbrak, dat hield ons vast in het onvolmaakte duister, bewoog door de ether en riep het over zichzelf uit, het lijkt wel of de winter de ogen sluit uit ongemak.…

onvolmaakt de moeite waard ont dekken de eigen aard…

pijn kerft diep zijn lijn in ons bestaan grift tekens op een tweede huid in niet vergeten nog bestaat het zwaard dat onvolmaaktheid kraakt en als erfzonde uit het paradijs ons leven strak bepaalt…

met mijn rechterhand veeg ik wat kruimels op je wang weg ze stippen je onvolmaaktheid aan een onvolmaaktheid die ik zo lief heb zoals steeds kijk je verwonderd om dit gebaar 'je kruimelt', zeg ik overbodig een wonderlijk zacht lachje opent het beeld van warme aarde je legt wat kruimels op je lippen…

vaak heb ik gevloekt tegen het doek als kleuren contrasteerden met de vrede die ik met mijn ziel wilde penselen in volmaakte rust want linnen is kreukvrij maar in het atelier schilderden alle kleuren in licht en schaduw mee…

Wat gisteren in levend groen volmaakt was, onder de zoden vers en onvolmaakt, werd de weerstand gebroken, de ochtendkleur een knieval maakt voor de blanco onaangeraakte dag.…

Wij willen graag, zoals bij alle mensen, graag recht van lijf en leden zijn. Dit is een nutteloos verlangen, het heeft zo niet mogen zijn. Maar al zijn we ook gebrekkig, we hebben vele gaven, die we heel graag willen tonen. En al lijkt het niet zo leuk, bezie ons als personen. Soms wil de linkerhand niet mee, maar we hebben ook een rechter…

Wij onderhouden een tuin, waarin we groeien – onvolmaakt en wel.…

richting het oosten daar schijnt een zon oneven geheel doormidden binnen naar buiten licht diep vanuit het kunstwerk en daar sta jij volmaakt schepsel in het rood rozen vol goden liefde bedreven in onvolmaakte tijd daar gaan wij meer olie op het vuur en daar gaan we lief bijna een zegelring voor anna de vertaler uit een verhaal…

Levenshonger, ongestild vertild in beelden die ik zag, soms oeverloos, ongewild, tergend achter mij en ziedend kielzog aan, daarop de woede te verkwisten, bleef genoeg te redetwisten, begroef de nachten in dat éne woord wat kwijnde, als milder antwoord schuldig bleef, beproef de bittere kruiden tot het einde, maakt het niet jonger…

Pagels in ‘Volmaakte symmetrie’ (1985) ---------------------------------------------------------- Anti-kennis Het al is niet symmetrisch we zijn verbroken toestand. Wind en adem zijn gevolg van onvolmaaktheid Geloof is niet symmetrisch als kennis genegeerd wordt.…