Alle inzendingen over Waterspiegel

Terwijl ik het water beroer En de kringen verschijnen Mijn gedachten in oproer Om in lucht te verdwijnen Zie ik jou helder als kristal Met je lieve,zachte gezicht In een rimpelige lichtval Door de waterspiegel belicht Even heel even weer samen Wat een onverwacht cadeau Ik kus het water vol overgave En fluister,het is goed zo…

Wateroppervlak is altijd in beweging. Was het als een vlakke spiegel dan kon ik zien welke sprookjes werkelijkheid zijn en uitkijken naar de goede afloop. Misschien moet er water bij de wijn...…

Voorjaarsschittering waterspiegel oogt zonnig waarom die rimpels?…

vetgele knoppen breken gesteeld tussen blad de waterspiegel…

Een kwakende eend scheert over waterspiegel oogt dubbel zo sterk…

Eenden strijken neer de waterspiegel klievend wolken klieven mee.…

waterspiegeling dat achterste van mijn tong spreekt als boekdelen het regent zomerdagen over ons kikkerlandje…

brullende passie ontstijgt de waterspiegel waar riet zachtjes ruist [haiku]…

jij bent in mei geboren de waterspiegel trilde jij kwam met tromgeroffel op mijn binnenbuik…

Verlangend naar mijzelf staar ik naar de rimpeling Zich herhalend als een Echo in mijn hoofd Verliefd, verloren Met één blik onwetend mijn noodlot achterna tot de roerloze oppervlakte verandert in een immense rimpeling evenwicht wordt tegenwicht, vergeefs op weg naar het onbereikbare blijkt schijn mij te bedriegen de diepte in gezogen…

Diep gedoken onder de waterspiegel Is alles prachtig en met niets te vergelijken Een wereld vol kleur….In beweging gezet Dit beeld zal mijn leven voor altijd verijken Regenboog aan vissen sierlijke vinnen Groepen die samenscholen eensgezind Een parel ligt te schitteren op de zachte bodem In haar lege oester slaapt een lipviskind Kleine…

Jij hemelspiegel van mijn aarde, waren wij waterspiegels maar, vereeuwigvuldigden wij zo veel, elkaar doorkijkend, jaar na jaar, Maar werkelijkheid is schaarste jij bent mijn luchtkasteel ik ben jouw zwaarte.…

Een wilde storm raast en blaast door woeste golven: en al wie tegen hem kraakt raakt op slag bedolven. Hout versplintert valt ten prooi aan waterzooi in ’t grote bad; laatste ding een rimpeling strijkt de plooien glad. Op bodem diep heel stil een enkele ril verraad het koude water: aan een enkeling herinnering gedachten zijn…

Dat heeft de waterspiegel van mij tegoed: respect, steeds stijgend met de jaren.…

geknotte wilgen staan uitgekamd te wachten op hun nieuwe pruik…

dit moet de laatste keer worden dat ik jou herinner zometeen liggen deze woorden te bleken in een uithaal van najaarszon daarna vangt een reis aan, begint het zachtjes te regenen ergens moeten we een begin maken met vergeten anders raakt geheugen overvol en is er geen ruimte om iets te onthouden misschien dat ik realiteit bedoel…

Voel groensfeer uit de waterspiegel komen Zachte wind die kringvormig speelt Ogen die weg dromen Liefde voor de natuur mag in je komen Er straalt zoveel rust van uit Ook als er een meesje fluit Het lichtspel mag je gadeslaan Er is een magische sfeer ontstaan De waterspiegel trilt De schaduw stilt Het licht kruipt spaarzaam Je voelt genoegzaam…

Danste ik nog maar met God onder de zon in warmte en licht voordat mijn tere vleugels verschrompelen en één werden met de gladde waterspiegel Nu verweken zij en zinken zij samen met mijn herinneringen diep naar de vergetelheid……

een verregend landschap door beslagen ogen diep tranendal van zilte zee waar vage dromen aan de haal gaan met het drijfvermogen en juist daar stijgt dan de waterspiegel ver boven n.a.p.…

met half ontloken ogen in de waterspiegel gekeken en gezien dat het alleen maar mooier worden zou…

vandaag is de dag die blozend zijn naaktheid toont in een niets verhullend ontwaken groene weides ontvouwt onder een korenblauw laken de waterspiegel licht ontstijgt en doorzicht naar de ziel geleid vol ontkiemend leven tiert in elke seconde te beleven tijd voor J.…

Onder de waterspiegel krioelt een gehorzel en ik knijp het uit mijn net marsmannetjes en bloedzuigers geeuwen plakkerig in de mazen en ik zie zoals een eikel uit de voorhuid glijdt zo ontbloten zij stekels en zuigers en de tandwielen die hen aandrijven aquatische insecten priemen een plekje in mijn weekdier van een hart…

Van een afstandje kijk ik toe hoe een meisje zachtjes zit te huilen op een bankje in het park Stilletjes staart ze naar de strakke waterspiegel van de vijver en dikke tranen rollen over haar wangen Ik heb medelijden met haar ze ziet er zo kwetsbaar uit Wat zou er aan de hand zijn?…

Als een gladde waterspiegel, als blinkende morgendauw, met zorgen en ook geluk wil ik altijd leven samen met jou.…

Liefde met veel geduld De waterspiegel die Schittert oprecht Het glas breekt in dui- zend scherven Valt gepikeerd door la- gen hete lucht Alle komen geluidloos Neer 'k Zwerf onbevangen en Vrij Jouw liefde niet voorbij---…

Nu al kan ik de rimpels van lente tellen April grillig weet niet wat ze wil Er is wind uit allerlei hoeken Er is regen en hagel herinnert aan winter Wie mint er... zo'n lente? Misschien de vogels in hun spiegels van water Misschien de vogels bouwend aan hun nest.…

Waar water is, wordt alles opgetild. 0 zie die waatren eens rechtlijnig schieten De brug door tot zo welige verschieten Dat graft-laan lijken gaat een woud-laan mild En midde' in stad als eenzame woud-stilt'. Wat zo de leste wolkjes daarin lieten Voor donkre diept' haar leste blos verschieten Eer nog een huivring over 't licht vlak rift? De…

jazzybomen kuieren door het park en eenden fluisteren hun veren langs de waterspiegel heen een borst vergaapt zich aan een kleintje een bank dommelt onder 't oudje terwijl grasveld geurt naar fris en frisser tuimelt een wolkje boven die stad mijn woorden…

Door het schudden van z’n kroon treuren tranen in trapezes, gejaagd door de wind, zijn het wilgen die de toon bepalen voordat de waterspiegel hun verslindt, schrijven maagdelijke seringen hun verhalen tot aan de oevers van de sloot, op het wankele koord van de drijvende kringen en in ademnood gaan ze in geschrei ten onder, voordat de…

plotseling was er de beroering als bij die steen in de vijver maar toen de onrust van rimpelingen was weggeëbt en het wateroppervlak weer als vanouds gelijk een spiegel was geworden leek de rust weergekeerd maar wij weten beter juist onder het ogenschijnlijk vlakke van een verraderlijke waterspiegel huist het moeilijk te bestrijden…