Alle inzendingen over aanrecht

Zeg het maar, dat ik te dom ben om met je te praten, dat je me liever naar huis zou laten; thuis bij het aanrecht en thuis bij de wieg. Zeg het maar, dat ik niet lieg, je wist dat het komen zou, vroeger of later.…

Schrijven melkboeren Met yoghurt en spatel Als onleesbare dikke inkt Hun liefdesbrieven Op het aanrecht, Oneindig houdbaar Aangekoekt De een over de ander, Om een berg van Uitwissing te bouwen?…

Zolders als parkjes, en aanrecht als matras met horloge en sokkenloos op koude tegelvloer. Vaarwel.…

het is mij om het even of de dag een naam heeft alsof het minder schrijnt daardoor nee, dat je naar buiten kijkt een bordje op het aanrecht zet en denkt wat doet die duif daar dat dit gewoon ook op dezelfde dag gebeurt…

Rode aanslag op het glas, dat zo eenzaam op de aanrecht staat, wenkt als juffrouw het verlangen naar een nodeloze dronkenschap. Been aan been met de wereld die zo moeiteloos haar hoofd wegdraaide na die ene laatste slok.…

Moeder, aanrecht en dweil zoals zij door de kamers dwaalt van het belommerd huis de gang doorkruist en mompelend de ramen aait. Zij spreekt de kasten dierbaar aan of zij hun sleutel goed bewaren en van elke lade het geheim dat zij ooit dierbaar samen waren.…

wist u dat een gekookt ei verdrinken in 't IJ het aanrecht afnemen met een doek van de toiletbril huiver een truitje strakke borsten de hand aan uw gebruikersnaam wachtwoord met hoofdletter en cijfers zich onthouden zich niet aanraken?…

Een cirkel om, alles te beslissen Angstzweet druppelt op de grond, langzaam seconden tikken voorbij, de hond is ongeduldig De koffie pruttelt op het aanrecht De cirkel is gezet Het kruis volgt ferm Drie op een rij, Het is voorbij…

rond je gezwollen enkels slingeren zich restjes bedorven gevoelens klef en kleverig vergane emoties druipen van het aanrecht je schreeuwt de vloer kleurt ik herken de stank van haat in de naweeën van een liefde we zijn ver over datum…

ik breek de doorns van de rozen zet ze een voor een in de vaas die omgekeerd op 't aanrecht staat het water laat ik weglopen in de hoek van vergetelheid waar vragen tevergeefs wachten op antwoord die al even gelee aan de waslijn te drogen waren gehangen…

dit grenst aan afwezigheid het domein is een aanrecht dat het bord onttroont gebakken aardappelschijfjes, nog warm van geboorte achtergelaten bij gebrek aan eeuwigheid mijn oom weet niets van sterrenkunde maar wist mij wel te vertellen dat er zelfs nog een gat zit in de meest onpeilbare diepte je zou er honger van krijgen…

de tegels rasteren de koelkast zoemt de koekenpan links in mijn hand op het aanrecht rechts de eierkoker Met mijn vork prik ik langtandig in de boter. Ik bedenk me, stop de stekker, haal hem uit het contact en morrel aan het gas Het koude ei voelt stenig dood maar licht, want het zou moeten vliegen…

Afwas die in Geen maanden Gedaan is, Vuil verspreid Over alles dat Keuken heet En wat op het Aanrecht staat Bedekt met Vet en vuil - Hier is uitbundig Geleefd, en Werden grenzen Overschreden - Maar Jij kijkt Toe, in vrede, In liefde, omarmt De mens die in Zijn eigen huis De weg is Kwijt geraakt…

het is een vrouwenkoor, ons vrouwenkoor dat onophoudelijk gilt, schreeuwt en steunt zoals een gierende boor al draaiend zijn hoge eentonigheid kreunt een toneel vol rode ballonnen met opgezwollen nekken het zijn sopranen met een jankend geluid die snerpend de lucht langzaam laten vieren in een ballade van Karel de Manke…

Nog eenmaal samen aan het aanrecht staan en genieten van alle geuren Nog eenmaal gearmd de bossen in en samen er weer uitlopen Nog eenmaal in de badkamer terwijl jij in bed op me wacht Nog eenmaal midden in de nacht naar muziek en naar jou luisteren Nog eenmaal zou ik je willen strelen en je liefde voelen…

Het aanrecht leeg; drie glazen wat gesmoezeld. Het mandje pillen bovenin de kast. Zijn hoofd slecht opgeruimd; mijn: goeieavond, heb je al gegeten, werd onbegrepen aangehoord, beantwoord met een: goeiemiddag, o ben jij het, waar was je al die tijd. Het afval uit de prullenbak maar in zijn weekdoos uitgezet.…

we zitten aan tafel tegenover elkaar de stilte in de kamer onderdrukt het straatrumoer onze ogen scheren rakelings vertrouwde verten in we lijken te wachten op iets of iemand in de keuken springt de kat op het aanrecht zijn staart zwiept een wijnglas om brekend glas bevrijdt ons je loopt naar de keuken ik hoor je mopperen op de…

Trek me zwijgend terug bij het gepoetste aanrecht. Verberg mijn handen beschaamd onder het keukenschort en ga op zoek…… naar blik en stoffer…

Voor vandaag zit het werk er weer op Pennen in de dop Computer afgesloten, scherm uit Kijk nog even door de ruit Een werkdag is weer voorbij Nu de avond lekker vrij Bureau opgeruimd, alles aan de kant Pak mijn boodschappenmand Thuis wachten weer andere taken Zijn er hongerige kaken Als het aanrecht is strak getrokken Kan me de bank…

Een huis waarvan de bewoners zijn vertrokken op eentje na laat voelen dat er geesten zijn ravotten met de haren van de hond de tocht als er een deur opengaat drie engelen binnenlaat één zet er thee, ruimt de aanrecht op die met tonsuur gaat wandelen met de te dikke hond, één zoekt de kleren uit, de bruikbare in zakken dan praten ze nog wat…

dus spons en zeem ik, in- tussen dringen zinnen binnen in mijn hoofd ik moet weer schrappen, knippen en plakken; altijd wil ik ergens anders zijn zo ook vanavond loop ik voortdurend tussen klei en aanrecht, van wolk naar peer en terug; altijd ergens anders heen en als ik anders wil ik hier, zo stroom ik heen en weer, een echte vis!…

Er is niets te eten in de keuken van Karel Frank Wachter geboren hier in de stad en vorige winter overleden We boenen het aanrecht gemaakt van zijn grafplaat Er zit nog geen krasje op De kist waarin hij lag hebben we geruild voor spek en bonen De tijden veranderen maar ongelijkheid niet hoeveel marsen we ook lopen naar het Grote…

De koffie loopt, straks is het warm, het ontbijt wenkt vanaf het aanrecht veel meer zal het vandaag niet worden. Boven is het echt feest vandaag, als ik al denkend de lucht even in snel wolken open trek om de zon door te laten.…

De was draait en zoemt Het klinkt tevreden Geen vogels, stil als in een droom Jij bent vroeg opgestaan, ik weet hoe je een hemd openvouwt het over je heen trekt en geniet van de koele stof ...Ik heb nog geen zin ...om me aan te kleden, wacht ...aan het aanrecht ...tot de thee getrokken is ...vouw dan jouw kleren ...heel precies op…

Hij ziet de blijdschap in de sterk gekrompen vrouwen als hij zijn tas tegen het aanrecht zet. Eén en al aandacht in hun gezicht vragen ze naar zijn nieuwste gedicht.…

Je bonkt met een bord op het aanrecht en neemt een glas teveel. Je sluit de gordijnen, steekt er een teveel op en legt zonder wat te zeggen de hoorn op de haak. Het spookt in de nacht en slaapt in de dag. Je speelt met je leven en toch ga je door. Is het de kat op je kussen of het verkeerde lied waardoor je hart klopt?…

Mijn hoop is niet meer op de Here gevestigd Niet op de Here, Here En ook niet op zijn vader de Here God Maar op m’n 'eige' M’n eigen ik Waarin een hoop, hoop En dat is goddelijk veel Wellicht wel hopeloos veel Maar er is ook een hoop, een hoop ellende…

Terwijl oude mannen, de boomers zogezegd, zich nog ontworstelend aan jeugdtrauma’s van verdoemenis uit de zware zwarte kerk, heel heftig hun stoffige leuzen scanderen, iets dappers over vrouw en aanrecht.…

Kersen leggen op de kersen in een plastic tafelkleed: een gesorteerde werkelijkheid als lokaas voor jij die alles enkel door elkaar verdraagt: kersenmar- melade, ruggengraat als pitten uitgespuwd toevallig in een rij op de aanrecht, krieken tussen de kersen vertrekken je mond als ongesproken Woorden moeten niet later iets willen worden.…

Maar als 't in de krant staat is 't groot nieuws en echt waar dus staat vanavond wederom 't aanrecht vol te wachten want ik weet, Morgen is die opnieuw klaar.…