Alle inzendingen over begraafplaats

Een rode ballon die zacht meedeint op de wind. In de vorm van een hart dat nog niet los wil laten. Bloemen hebben hun kopjes laten hangen Veelkleurig rozen koesteren dakpansgewijs het zand. Een zacht parfum komt me tegemoet Een pas gedolven graf.…

begraafplaats in gloed fris nog vers uit de nacht vogels maken leven…

De vijver ligt doodstil over het water trekt een laatste rimpeling De bomen staan roerloos door de toppen gaat een zachte fluistering Een bleke zon klimt traag de nevel in en wordt zo herinnering…

Stil geleden leed fluisterstemmen dragen het over grafheuvels.…

't Is hier zo rustig en ik duw het zware hek dat toegang biedt tot de begraafplaats langzaam open Terwijl het piept, zoals altijd in zijn roestige scharnieren hou ik mijn adem in om de rust hier van tevoren voor hen niet te verstoren Want jong en oud hebben hier elkaar gevonden Arm en rijk liggen hier vredig naast elkaar Geluk en…

De mannetjes die hier wat werken doen alles maar op hun gemak, ze harken de paden en perken en scheren de sierheesters strak. Ze weten van elk van de zerken het nummer, de rij en het vak; ze zouden het zeker bemerken wanneer er een dode ontbrak. Dat zal ook wel nooit meer gebeuren. De mannetjes kennen hun plicht, het hek met de ijzeren…

Knerpend grintpad koud en kil Marmeren stenen verweerd en stil Treurwilgen langs een groene heg Gestorven geliefden voor altijd weg Rouwende mensen geheel ontdaan Gebogen hoofden de ogen betraand Eind van een leven het aardse bestaan Alles voorbij waarom moest het zo gaan Eeuwige rustplaats wachtend op niets een laatste groet of is er toch…

serene stilte Het leven hebben zij doorgegeven Nu begraven in een zwarte kilte De wind ruist door de bomen Als ik wandel in het verleden Op de stenen lees ik hun namen In dit graf gingen zij naar beneden Geslachten die mij zijn voorgegaan Hebben nu deze rustieke plaats De dood heeft hun allen opgehaald Mogen zij allen rusten op deze begraafplaats…

De begraafplaats, vandaag was ik er weer even. Het viel mij op dat men door de grootte van de steen probeert aan te geven, hoe belangrijk deze persoon was in het leven. Met dode stenen wil men bereiken, dat iedereen met ontzag naar de steen zal kijken. Kleur uw leven prachtig in, na de dood heeft het geen zin!…

vanuit mijn venster kijk ik neer op de levenden van zeer weleer ze liggen onder zware zerken aan hun toekomst te werken die hemelvaart beslist beperken maar hoor nu eens de berken en zachtjes ruisen rare populieren en de wilg bezingende dieren hoe spelen ze het ruisend klaar zo heel ver van nu vandaan de lijken willen blijven leven al…

op de begraafplaats, Het marmer is bedolven onder bladeren, Nat,goud rood en groen, Kan nog steeds niet geloven Dat je er nooit meer zal zijn De kaars is aangestoken De raampjes van de lantaarn zijn zwart Net zo zwart als de dag dat je bent gegaan En niet meer bent terug gekomen Mijn haren zijn nu grijs Jouw handen gingen door mijn donkere…

Een begraafplaats spreekt me aan daar zwijg ik graag als het graf respectvol voor de gestorvenen Slechts de bomen ruisen wat en wat bladeren dwarrelen er vanaf God's zonnelicht schijnt op de veeal inktzwarte zerken licht de namen op van die mij voorgingen Ik stap maar weer eens op met lood in de schoenen stap ik mijn leven in hap…

Ik was op de begraafplaats, het was niet voor mijzelf, maar voor mijn goede zwager om er zijn graf te delf. Wanneer ik zo al wand`lend daar op de stenen kijk, aanschouw ik de jaartallen van levens arm en rijk. Daar liggen al de lieden, die al zijn heengegaan, de atheïst en vrome, schouder aan schouder saam.…

De begraafplaats Vroeger liep ik daar met een grote boog om heen. Ik had daar niets te zoeken. Maar nu, nu kom ik er elke dag Om mijn overleden zoon Te bezoeken.…

Heel even weg jouw handjes om mij heen nu bij de begraafplaats helemaal alleen..........…

Ter Balkt ) hier in het dorpje bij de oude kerk schijnt ook nog een begraafplaats voor niet-rokers te zijn…

Want langs de begraafplaats daar op ‘t fietspad is ie gaan hemelen, daar lag die dode rat!…

Verwaaide namen de wind draagt hun stemmen mee stilte luistert toe Tussen de grafstenen ligt de tijd, verweven met de grond, waar namen langzaam vervagen onder de schaduw van het gras. De geschiedenis huivert in de winden die door de bomen trekken, terwijl de aarde de verhalen van hen die gingen, zachtjes bewaart. De wind fluistert over…

weer de bocht gemist in het rechtdoor rijden iemand maakt een kruis de klok slaat twee er ontbreekt een hek op de begraafplaats graven mollen de graven vrij…

er zijn mensen die met stenen praten op de begraafplaats kom je ze wel tegen met gebogen hoofd stamelen ze zinnen tegen een zerk maar zerken zwijgen doch de tekst op de steen geeft goddank tóch nog iets van troost…

Ze hebben eeuwenlang al lopen zoeken, Naar de begraafplaats van Sint-Nicolaas, ’t Is in Turkije, want de ouwe baas, Was bisschop daar, zo staat het in de boeken. Dat hij bestaat, daar twijfelt niemand aan, Het graf is leeg, dus hij is opgestaan!…

Op een begraafplaats van lang geleden ergens op de Drentse hei bekroop opeens mij de gedachte hier liggen voorouders van jou en mij een scraal moment van rust en vrede bij zo'n heuveltje op de grond heb ik verwonderd toen gebeden.…

het kerkhof of, zoals u wilt, de begraafplaats, ligt er berustend bij de dag is sereen want iedereen die hier komt ervaart eindigheid de laatste tuin van mijn ouders hun graf is rijkelijk beplant geen steen ze zullen ervoor moeten bloeien…

Ik schrijf de rust toe aan de zielen aan de zielen van weleer Zij waren levensmoe want hun stemmen want hun stemmen klinken niet meer Ik dicht ze vogels daar bladeren ritselen daar bladeren ritselen van verdriet Zij gingen ons voor doch wachten wij louter doch wachten wij, want onze tijd is 't nog niet…

Tis weer vaderdag Wat zal ik geven Wat moet het zijn Dit jaar geen truttig ding Iel en klein Hij krijgt een opvallend Groot cadeau Dat duidelijk maakt En goed laat zien Hoeveel ik van hem hou Op begraafplaats Crooswijk Sectie tien…

De begraafplaats stilt mijn rouw, het leven een enkele reis. Een vagevuur verlicht de bedorven zonde, jouw hel een paradijs. Het meest triest? jouw vertrek doet me niets. Jouw goddelijk kadaver verwens ik, en ik sla de doodskist dicht.…

een blikvanger in de achtiende divisie van begraafplaats Montmartre als een vorm van ontkenning staat zij daar 'herrezen' uit een zee van bloemen die tot jaren na haar dood nog dagelijks door bewonderaars worden bijgezet…

Ook op een begraafplaats zweeft de dood over een akker vol levend wezen. Lopend door het leven is God om mij heen. In de bergen of op de dodenakker Hij is er altijd en eeuwig. Een zekerheid die de onzekerheid van het aardse leven doet verdwijnen.…

Kinderen mogen van hem spelen op de begraafplaats naast zijn huis of mogen daar stil zijn en bloemen neerleggen op de graven en mogen de volgende dag op school zeggen: 'Luister, gisteren legde ik bloemen neer op het graf van je oma.' Huis bij de rivier. Vissen in de rivier. --------------------------- uit: 'Alvast', 1998.…

Vogel schreeuwt tegen de lucht. Zo brons kan dood zijn. De schelpen zijn een weg naar Santiago de Compostela hier in Wierum. Onwennig liggen zij op dit eiland zonder branding, zonder zon. De gloedgele bol is een roestrood hek, tralies om het leven. Mijn liefste! Mijn medepelgrim van de Weg. Bewonder mijn vleugels. Zwever. ------…