Alle inzendingen over bewaarheid.

Ik ben het niet waard Jouw lippen fluisteren mijn verloren naam Jouw handen dragen mijn magere liefde Jouw armen omhelzen mijn drinkende huid Jouw stem verjaagt mijn geknede argwaan Ik ben jou niet waard Ik verbrijzel aarzelend jouw aanraking Ik verdruk wenend jouw vriendschap Ik stamel wantrouwende woorden Ik breek jouw vertwijfelde…

De hoogtepunten en 't verdriet bewaar ik zonder om te zien; en ligt er niets meer in 't verschiet, dan huil ik morgen misschien, maar vandaag nog even niet.…

ik voel hoe slakken op mijn lichaam zich willen neervlijen zoals een witte vlinder in zomerzon tot stof willen vergaan zodat ik later kan terugkeren voor één dag ik zou vleugels hangen aan sneeuwvlokjes maagdelijk fladderen om weer te sterven en aan het eind als jij me dan draagt zal ik tegen je borst aankruipen de zomer…

De was vouwend pyama, vijf en twintig jaar oud, nog van zoon Wollen sokken oprollend van vriend Outdoor hemd van ander wetend in kast Wollen lange mantel van moeder Handgewoven Nepalese das van vriendin Gestreept Karl Kani shirt die ik al vijf en twintig jaar graag draag Al die dingen koesteren mij en ik hen…

Jouw ogen zoeken mij Terwijl mijn ogen Trachten jou te vinden Een identiek verlangen Naar elkaar Een verlangen naar warmte Naar liefde en genegenheid Naar een arm om je heen Zonder woorden Een woordloos begrijpen Een onpeilbaar Niet te doorgronden moment - In stilte Een kus - Mooi - Om te bewaren…

dit dicht met stop gesloten bergt nu ongewenste droeve woorden die zonder mededogen raken in het krimpend hart getrokken is de dip van smart - instant zwakke momenten - gelabeld in klaar voor gebruik koel te bewaren jammerkruik voor te overgelukkige jaren als droefenis…

Het madeliefje dat jij plukt, Op een zachte lente morgen. Zal uiteindelijk zijn laatste blaadje, Laten vallen uit het borrelglaasje waarin het staat. Zo ook zal langzaam het vlees, Verdwijnen van jouw botten. Al liggend in je kist, Met mensen erboven denkend aan jou. Een mens een madeliefje. Zij de blaadjes, wij het vlees. Een in leven…

ik zal de woorden voor je bewaren lieve woorden van weleer zodat je me niet meer hoeft te vragen want dat doet nog steeds zo'n zeer ik geef de zinnen aan de reden die onthoudt ze dan met trots het zoete minnen blijft vermeden eens was jij voor mij mijn rots ik stel geen vragen aan het zonlicht geef de toekomst aan de wind wil de last…

terwijl de trein stil staat kleur ik je gedachten in op zoveel manieren kan ik naar je kijken we staan nog maar aan het begin toch zijn we aan het einde van onze tijd soms moet je iets bewaren omdat het later van betekenis kan zijn…

ik bewaar je tussen dwalingen bewaar ik je contouren, dieptes waar je mijn schaduw verlengt vertrekkende kleuren je omarmen het natuurgezang behangt je en de ogen van de nacht bewaken de verte waar ik je bewaar…

het denken moet steeds opnieuw beginnen om de liefde voor de wereld te bewaren met getekende ziel altijd opnieuw beginnen met denken dat de liefde het meest is om de liefde te bewaren steeds opnieuw…

Boterhammetjes en melk Bewaar het geheim Mond vol kersen Bewaar het geheim Knuffels en poppen Bewaar het geheim Dans maar...Dans maar schatje…

Niet om te bewaren voor morgen, enkel om van te leven vandaag, hier en nu. Vanuit Brasil waar het heet is en droog hier en nu.…

Oktober. Bus uit Z. Regen schuint langs de ruit van jou naar mij. Een rug ben jij, een jas, een kraag daar boven- uit wat haar van jou voor mij. Dan trekt een geur het smalle gangpad door en slaat een visoen haar dunne geur mij om het hart. Ik neig naar diefstal van jouw liefde, maar deze zakkenrollerij sta ik uit…

Omdat het kennelijk een rage wordt Dat al onze bedreigde landgenoten Hier in de bajes worden opgesloten Komt men nog veel meer cellen straks te kort. Dan dienen, net als onze criminelen, Ook Wilders en Ayaan één cel te delen.…

Noem mij één onheil in mensen geschiedenis dat zo demonisch kwaadaardig en gruwelijk is dan de fanatieke wil alsmaar goed te doen geneigdheid alles te willen zuiveren uit naam van moraal en fatsoen blinde gehoorzaamheid waar de wereld nog steeds voor beeft wil ons doen geloven dat ons bestaan geen schaduwkanten heeft zo is het al…

Bewaar het, koester de kleur van je haar, onthoud je tere huid de aanraking van zon, wind en blikken. Doe het voor hem die van je houdt. Hij is het waard, je trouw, bovendien heb je het zo geleerd en doen ze het allemaal, je vriendinnen, de jouwen.…

Wordt dan bewaarheid.…

Wat ik zal bewaren is slechts wat stof in mijn hand met wat aarde. Zo is voor ieder mens iets anders van belang. De één denkt aan het onstoffelijke, de ander een stukje lievelingsbehang. Wat ik bewaren zal hier op aarde is juist het stof en die terugkerende aarde. Dan blijft het duister over.…

De vaas bleef bewaard sierlijk en versierd, honderden jaren, niet voor de bloemen of het water. De kast niet voor het hout noch voor de inhoud. De schaal niet voor het fruit en het kasteel niet om in te wonen. Evenmin als er van jou iets overblijft in deze woorden. ---------------------------- uit: 'Speelgoed', 2000.…

En waar ontmoetingen wachten die je zult verzamelen met wie je wil kennen en ook de stiltes die je geeft wil bewaren en begrijpen.…

De kamer en het bed missen me niet, maar het boeket houdt het daar zonder mij misschien nog één dag uit, dan moet de engel die is aangeduid en mij heeft weggebracht de pijn verzachten en ook de bloemen onderspitten of, als iemand dat nog wil, ze tussen dikke boeken drogen met iets liefs erbij, ik denk aan: 'roos', of wat nog beter is:…

De winter steelt schaduwen waar geluk slaapt en de kou niet meer is dan een droom die niet beginnen wil en liever gedachten bevriest. Of de dwalende angst verzamelt in de twijfelende sneeuw en grijze weemoed van het zwijgen en verliezen van elke gedachte waarmee niemand ontwaken wil.…

Warm is de gedachte die geen woorden vraagt. Want de stilte slaapt en dromen verstoppen hun schaduwen waar ik mezelf zoek en de avond mij weer volgt met geuren die spreken en kleuren die in het donker weer hun werkelijkheid verliezen. En ik vraag wat de tijd nog wil zoeken als de nacht zijn cocon weer teder sluit.…

En zal altijd die liefde in mijn hart bewaren als een kostbaar iets! We hebben gedeeld lief en leed. Het leed dat je niet makkelijk vergeet... Er is al zo'n lange tijd voorbij sinds je leeft aan mijn zij. Ik hoop dat er nog vele jaren zullen komen, dat we nog samen van onze liefde kunnen dromen.…

In het museum der Huiselijke Gezelligheid zag ik de beroemde scherven. Maar toen ik naar de Moeder vroeg keek de suppoost mij ernstig aan. Die is tijdelijk uitgeleend, zei hij. Ik kwam in de zaal van Steeds Dezelfde Dromen. Ik rook daar de geur van een vergeten soep in een vitrine voor het raam, en op een rotan bank zat het bezoek dat even…

Laten wij de gehate vrek zowel verwerpen als ten voorbeeld stellen zijn zakelijke schraapzucht verdwijne uit ons hart en denken maar die zuinige zorgzaamheid om het bewaarde stoffelijke mag steeds in herinnering blijven.…

De alom bekende kleine zwarte mier bouwt geen aarden kastelen of dennennaaldpaleizen als haar grote verwanten onder wijde velden in stadstuinen tussen straatstenen zijn talloze nietige kamers verspreid die arbeid en adem van het grondleven sterken dit onnaspeurbare rijk der luchtige korrelkelders vol krijgshaftige boerenvlijt streng…

Helder, vriendelijk licht schijnt in de zaal, waar de wanden met trotse afbeeldingen van Breda's werken en belevingen spreken vol stille, maar levendige taal. Boekenkasten bergen menig verhaal over welvaren en beproevingen. Grijze laden houden beschermelingen, ogen streng als de waakzame generaal. Op oud, sierlijk beschreven of jong papier…

Berustend water in de nacht, gedroomde woorden van een andere oever, waarop duizend wilgen wachtend op het laatste veer. In hun knoesten ruizen schakels, illustere kettingen van de tijd, uit het zicht van bestemmingen, die op donker licht hun horizon bevrijden. Gedachten glijden onder mijn boegbeeld door, contouren van een vage…