Alle inzendingen over giftig water

strooi maar bloemen over giftig water prijs de vissen uit de zee de rekening komt later het betalen maken wij niet mee we spelen God met genen uit de schepping klonen zelfs schaduwen uit licht juichen iets te vaak ontdekking maar het inzicht wordt nog steeds gemist ik doe maar net of alles heel gewoon is verzet me wel maar zonder…

nu is het moment dat eilandenrijken bezwijken onder de druk van celwanden langs het onbesproken kind dat vlucht over bruggen met oppervlakkige pijlers dat niet mag zijn, dat hoort te zwemmen in giftig water zodat het lijf is afgemeerd roemloos bestrijkt daarna een nevel het leven in zee en louter periferie tot ongeboren toekomst gloort…

Dat water, bron van energie, van leven is ondertussen door de mens vergeven.…

Een lieftallig wit een lelietje van dalen let op is giftig…

De tuinbouw neem geen heffingen voor lief: Dat ze voor landbouwgif gaan bijbetalen is volgens hen een truc om geld te halen. Ook zien ze geen geschikt alternatief. Ja, tuinders zijn net junkies met dat spuiten: Al wordt het duur, ze kunnen er niet buiten...…

Er is er een de baas en dat is Putin Kritiek op hem wordt niet getolereerd Dat heeft ons het verleden wel geleerd Democratie, daar is hij niet zo goed in Ja, elke oppositie maakt hem driftig En soms ook boos of ziedend of zelfs giftig…

Ik wierp mijn hengel in het water. De vis beet, en ik ving de vis. Ik doodde de vis, ik kookte de vis, Ik at de vis, de vis at mij. De vis was giftig, ik moet sterven. De vis groeit in mij, ik verminder. Zijn bek bijt en zijn vinnen steken. Ik ving de vis, de vis ving mij.…

In de geest, van mensen om mij heen kruipen giftige slangen en in het hart, proberen giftige spinnen te heersen maar in mijn hoofd kruipen al jaren meelwormen; het kronkelt... maar zij zijn: voedsel voor vogels, die daarvan gaan fluiten: als een nachtegaal alleen kan!…

Paradijsvogel geveld door een jager met giftige pijlen…

In zoetlippigheid uit de mond van een secreet giftige woorden…

Waar de schaduw kleurt en het water elke gedachte in een spiegelbeeld verdrinkt ben ik het verhaal van vertellen met de mond die geen woorden vraagt. Maar wel van momenten giftige echo's maakt. En mijn ogen laat tekenen wat ze willen vinden als ze spreken maar alleen nog kunnen fluisteren.…

alsof het water vuur is deze vroege voorjaarsdag lichtzinnig de onwetende blik die in gestold rood alleen schoonheid herkent uit granaten gestoomd trotyl – nog niet giftig ontvloeit het de bast van zeedennen?…

nog zijn de meningen verdeeld over schietlood en kompas tot averij komt het niet meer een eigen koers in oude klompen niet giftig opgetuigd met woeste tijden van weleer ze deinen in broos water de golfslag al voorbij het laatste zeil gehesen overstag was er nooit bij lager wal zal hen niet raken hun vrijheid is te groot zo ver uit…

Ik woonde niet eens aan een rivier toch staar ik weer in de verte naar niets, naar het water dat ook niet kiezen kan waar het terechtkomt over welke giftige gronden en stekelige verwachtingen verdund, bevroren of aangevreten door duizend kilometer zon Aan mijn schouders groeien zwarte vleugels van heimwee maar ik weet me gedekt door…

Terwijl het landschap snel zich aan mijn oog voltrok scheen in een ogenblik de apocalyps mij toe: (nee! Ik laat dit niet volledig toe, wellicht word ik dan levensmoe) Een koppel kraanvogels zo mytisch, paradeerden opgetogen door een akker die bijna licht gaf van het glyfosaat na hun winter in Spanje aten zij geen appeltjes van oranje…

iedere dag loopt Nya naar de grot van de vleermuizen met onzichtbare ogen ziet hij dingen die voor ons verborgen blijven het heldere water is blauw als de ziener zegt dat de wraak van het heilige meer groot zal zijn een plotseling opstekende wind brengt reusachtige golven teweeg het water kleurt rood leven verandert in de dood…

De oktoberoogst was rijk: het kleurpalet van smakelijke russula's toverde herfstkleuren in de paddenstoelenkorf. Plukvers gefruit in hete olie met sjalotjes, een teentje knoflook en dobbelsteentjes rokerig spek: delicate geurtoetsen van hazelnoot walmend rond de hete pan, tot het sissend blussen…

Men neemt een lepel rubbergranulaat en mengt dit met een scheutje helder water. Schudt dit goed door elkaar en even later, valt er een zebravisje van zijn graat. Al bent u het gezeik van Zembla zat, ga nooit meer met uw rubbereend in bad.…

zoals ik struin langs oester en blikken fanta hangt mijn geest reeds aan het verderf van moed te zwieren gelijk die witte reiger die me beziet vanaf de rijsdam tot aan de in verval geraakte steiger het is de overvloed die het lijden voedt met een onleesbare handschrift wiens tekst mijn mijmering in zwartgallige woorden in herinnering…

Een ieder die dat wil, Schrijft zijn giftige pil, Bij voorbaat juist de dommeriken. Slimme dommeriken wil ik adviseren hierop niet te reageren.…

Vincent had het prachtig gevonden, zijn 'De aardappeleters' als in het echt, in brons gegoten door Peter Nagelkerke, maar er zijn ineens giftige monden, die krijsen 'blasfemie en slecht!'.…

Tergend, sluipend, giftig... doe je je werk Bedankt, Koning Alcohol!…

Je doopt het tot neen en spuit een giftig jij bent als alle anderen.…

Hoe is het Mogelijk, toch Plaveisel Gereinigd Met giftige arm - Voegen gevuld Met zand dat Scherp is - En dan toch Dat ene plantje Dat overleeft En tussen de steen Zijn hoofd omhoog gestoken heeft…

Terreur heeft niet alleen een gewelddadig doel maar is ook een giftig product om haat te zaaien te verdelen zonder menselijk gevoel met als gevolg het gevaar dat uitbreiding van dit kwaad overal kan oplaaien…

SAMENSPEL EN ORGANOTIN Het binnen buiten plaatsen zien oplossen en stromen naar een rustige plek in de haven Het is verdund, minder giftig tussen zeilboten en vliegende vissen…

We laten ze lappen voor flessen water en alle ellende komt als geklater over de drinkers heen. Naar bed naar bed zei Duimelot, niks meer drinken want da's veel te kort!…

gesproken ons om volhouden vraagt opdat op de loer liggend met giftige harpoenen als druipende tanden die ons bijten moeten het virus naast het lachen vooral het leven vergaat voordat wij dat verliezen in de zandloper van tijd…

ik hoef geen gladde gevijzelde woorden uit jouw giftige driftige druipende mond maai nog liever cirkels in het hoogpolig korenbloemtapijt of tel de gaatjes in het plafond tot ik slaap en krijs niet meer…

Ik ben de wildgroei langs uw beukenhagen Ik ben de slinkse kruiper in uw gras Ik ben welhaast een onuitroeibaar ras Ik ben uw diepe smart, uw jammerklagen Ik blijf, al gaf u mij een giftig bad Uw immer toegenegen zevenblad…