Alle inzendingen over ging

plots volgt zij de wereld in een blik van vrede ogen draaiend totdat ze troebel zag een kloppend hart voelbaar in haar stem trok het lichaam wit -hemeltje lief-…

Daar ging je, met je tas en je rugzak je baseballpet zoals altijd achterstevoren rook een uur in de wind naar aftershave ook al had je je weer niet geschoren. Het hoorde bij jou, die ruwe stoppels onverzorgd lijken, maar het toch niet zijn zwart leren jack, en natuurlijk een joint dit alles te zien maakt me zo klein.…

Daar ging je dan de deur uit misschien dit keer voorgoed Mijn bed was nog heel warm gekreukt was het beddengoed De tijd zal moeten leren of ik je ooit nog zie. Binnen een week zeg je me wat het wordt en met wie Het afscheid was heftig veel heftiger dan ooit Sterren dansten voor mijn ogen dit voelde ik nog nooit.…

een lieve meis heeft haar jeugd verloren zinloos en plots eindigen haar woorden stokt de weg naar voren haar jong verleden een scheppende bloem sterft in het heden bladeren van geluk zuigend naar het licht buigen troosteloos worden machteloos afgesneden.. de toekomst komt haar niet meer toe ook die liefhebben ervaren met ongeloof…

Geluk dat was je opa, zoals hij met een mand appelen in zijn knuisten uit de boomgaard tevoorschijn kwam. Zoals zijn bruine armen met de sterke aders uit de opgerolde mouwen van zijn overhemd staken. De dood mocht wel opletten als hij hem kwam halen, dat won hij nooit. Drie maanden later aan slangen en flessen, op het dekbed twee…

hmmmja, sil sa wêze myn poëzy befettet leafde foar lijen úteinlik wol dat op stjerren ta – mar God – ik libje sa het ging niet over … ik ben de vrouw met de gele sjaal het rode waaihaar de zwarte beetle-cabriolet ik heb mijn hoed en zonnebril afgezet kijk hooghartig rond het is hier wat kaal een wesp verzuipt in mijn…

Ging alles maar vanzelfsprekend Ging alles maar normaal Ging alles maar volgens het boekje Ging alles maar, zoals het gaan moet. Maar, het gaat nooit vanzelf Het gaat nooit normaal Al helemaal niet vanzelfsprekend En zeker niet volgens het boekje: Want wat zou dat saai worden.…

Aarz'lend tot stand Gekomen het verwijt Schuchter groeiproces Dat tot wasdom kwam Splijtend het commentaar Keer op keer - Tot op die dag - Toen ging het niet meer…

Hoe het ging Vroeg de Gedragstherapeut Aan de depressieve - Buiig, zei deze Die met dat ene Woord niets te Veel had gezegd…

toen je ging heb ik geen water achter je voeten gegooid zoals het hoort nu ik dag en nacht wacht op een teken van leven (hoewel ik het ook onzin vond) wenste ik dat ik het wel had gedaan oh, het maakt me bang mijn lief dat ik geen water heb gegooid achter je voeten omdat het een smeekbede is dat je behouden terug zou keren wat had…

Nu ging je ons voor in de dood, je kon niet meer, de dienst was voorbij, de zegen gedaan, het orgel jammerde nog wat na, terwijl de kerkgangers naar buiten liepen, schreeuwde ik voor de zoveelste keer: 'Hij is als de Heer, zijn leven is net zo waar!'.…

Futloos en totaal verschoond van zin zei ik nee: ik stap er niet in ‘k bleef thuis, ‘t waaide te hard binnen was ‘t warm. Toch wanneer ik de zon zie komen bedenk ik: ‘k kan wel boven blijven wonen maar een tripje buiten is niet te versmaden, ondanks de smog- \waarschuwing, me laten overhalen. Eenmaal buiten, volkomen futloos, ben ‘k maar…

Stemmen in zijn hoofd schrijen stil, verstomd chaos door wedloop geschapen heengang futiel, ondoordringbaar vermomd Reizend schrijvend stiltecentrum ijverig die ene klank verzoekend vangt hij essentie in een woord Ergens weerklinkt de finale versie romantisch en lyrisch vertaald stervensver weg op een hemelse wolk Vakkundigheid? Vergetelheid…

Er was nog niet geploegd er was nog niet gezaaid, het brein van de aarde was nog niet geboren en ging de zon onwetend onder in de seizoenen van het eerste jaar.…

Ik verlangde zo naar haar en naar haar naam die onvolprezen zou verschijnen in de schemer waar zij hemeldraden spon langs lege straten waar ik ging om hard haar naam vooruit te schreeuwen als een lofzang op de vrede die zij steeds in stilte zond Er stonden mensen voor het raam die mij terecht hebben gewezen of het stiller hier kon zijn…

Ik zal jou nooit vergeten Ik hoor je stem, ook al ben jij niet dicht bij me toch voel ik om me heen, jouw warmte en daarmee voel ik me ontzettend blij. Ik mis dan wel jouw hand die me streelt, die me steunt, maar je lach doet me weer in 't leven geloven 't maakt me warm, als ik ben verkleumd. Ik vraag me af, mag ik wel zo hopen op…

wat ging er mis ? wat heb ik jouw misdaan ?…

Ik ging wandelen. Mijn keurige regenjas stond mij goed. Met mijn verzorgde uiterlijk stonden vele deuren voor mij open. Maar ik wandelde. Ik was mijzelf genoeg. Vele straten verder stokte mijn adem. Mijn prettige voorkomen vertrok van angst. Wat ging mij nu gebeuren? Ik wist het niet. En eens ging ik uit wandelen.…

diep in gedachten verzonken denken aan aan de fel witte vonken eens gewapend met kracht weggevaagd dode pracht toch zal een bloem uitkomen en klinkt gefluit niets weggenomen de roos heeft gebloeid rood een takje met doorns dood zonnestraal weerkaatst op zee jij ging heen en ik mocht niet mee…

Jaren hebben we erover gedaan Een kindje krijgen was de grote wens Een kindje krijgen wil toch ieder mens? Niet kunnen krijgen daar wilden we niet aan. Toch begin je te bedenken.. Ligt het aan ons gestel? Kunnen we nou niet, of misschien toch wel? Zou HIJ het ons schenken? Tien lange jaren hebben we gewacht De bekroning op ons toch al grote…

Er ging iets van liefde door ons heen van d'een naar d'ander van d'ander naar d'een er ging iets van liefde door ons heen en alle licht dat gebroken werd en alle vuur dat ontstoken werd van d'een naar d'ander van d'ander naar d'een liet door de dagen een blijvend spoor werd als het graan in de diepe voor ging als nieuw leven de wereld…

neem van mij aan niets is voor niets of het deugt ergens voor ik zong voor het eerst van mijn leven mee in een kerkkoor laat los klonk vol uit mijn borst wat ons zondaars het leven daaglijks zwaar maakt almachtige smeken wij verlicht ons zodat wij u dankend zweven in kleine deeltjes wij denken van eendendons ongeveer in dien trant…

integendeel, jij liet mij achter in het donker en ik stonk er bijna in ik zit met een borrel en een peuk op mijn balkon flauw sterrend aanschouw ik het zwerk, morgen maak ik werk van jouw zerk het is bijna beangstigend, je ligt er nog…

Ook Wouter ging zoals je eigen Camiel bij verrassing. Je grootste concurrent ziet wel wat de toekomst nodig heeft: iemand die samenbindt, die geeft. Job heelt het politieke gezwel. CDA, je moet net als de PvdA doen - stuur Jan Peter met politiek pensioen.…

Rijkdom is leegte op glanzende tegels armoede dozen vol halfvolle potten rijk een veranda met uitzicht op niets arm een balkon met gereedschap en fietsen weelde is niets te hoeven bewaren armoede reddert van winter naar winter rijkdom is stilte, en stil achter stilte armoede haast. En zo genoten zij dag en nacht van wit en van stilte en water…

Ik ging eens om een broodje, De bakker was niet thuis, en toen de bakker niet thuis was, ging ik weer naar huis. Ik ging eens naar de mensen en sprak ze allen aan, al ken ik vele talen, geen mens heeft mij verstaan.…

Waarom ga je heen naar eeuwige rustvelden, is het daar beter? Genieten we daar eeuwige geluksvelden, vrijheid en liefde? Je was die je was, bewogen door het geluk van jou en ieder. Het zou jammer zijn dood te gaan zonder uitzicht op eeuwig geluk.…

Ik ging daar naar een winkel om iets wat bestond te kopen. Ze konden mij daar niet verstaan, dus wees ik kleur aan, zweeg hoe hol, boog ik hoe rond, trilde hoe licht, bewoog ik hoogte, lengte, breedte. Ze zeiden: wiewie wiewiewie en legden heel hun toonbank vol met veel wat ik niet wilde. Ik moest naar huis terug.…

ik ging door het lint was roze in haar haar gedachten las ik in haar ogen dacht ik, bedácht ik naar bleek was haar huid en haar prachtig geknipt voor mij en mijn dromen zijn bedrogen want ze kwamen uit het niets zomaar tevoorschijn mij achterlatend als een gevonden voorwerp lijdend en medewerkend tegelijk en smeltende sneeuw stopte…

Uit welk herdenkingsaanbod zou ik kiezen? Er dienden zich veel films en docu's aan Genoeg verhalen om bij stil te staan Al wou ik mij er ook niet in verliezen Toch was het, ieder aanbod ver voorbij Veel meer dan twee minuten stil in mij…