Alle inzendingen over halen!

en die witte slaaf van dit bestaan ier hugenoot of een schipbreukeling bataviaan uit uit het oude Java door de ring van vuur gegaan de kapotte klok het avontuur water aarde vuur lucht en dit hart van hout is eindelijk opgelucht verlicht verlost van de wilde haren laat voetstappen in het bos bepalen welk richting wij de eindstreep halen…

Waar het raak lijkt gaan zielen bijna op in de metonymie zonder kunnende rijmen het Woord liefde binnen bereik; sacrament afspiegeling eenstemmig in plaatselijke harmonie, onder opmaak namens publieke opstand haalt men zijn gelijk.…

laatst bezocht ik weer je stille ademloze lippen en ik vroeg slaap je nog mijn liefste ik hoorde de voorjaarswind huilen om het antwoord de dood drukte jouw ogen dicht beneden waar de aarde steeds schuil gaat en jou diep ontving als een kind in haar schoot koud met daarboven het licht van het onmogelijke loodgrijs…

Ik moet nog steeds mijn trein halen, maar ik zie op doorreis die zwarte piano staan; ik zal op dat krukje er achter plaats gaan nemen, en zal geen vergeefse reistijd aan mij voorbij laten gaan.…

Wanneer ze komen om mij aan de tand te voelen over de wandaden, al of niet door mij begaan, begeerte of de schaamte die me teistert, onrust me kwelt tot op de bot een kaal geraamte ontveld, tot aan mijn DNA code In die blauwdruk eindigt en begint het leven, het is een vicieuze cirkel waar ik geen vat op krijg, het zal eens…

Haal de zon in huis. Laat haar schijnen. Laat haar schijnen in je hart. Waar liefde is zal haat verdwijnen. Krijgt het leven een nieuwe start. Want onder de zon ben ik geboren. Vond ik mijn eerste levenskracht. Heb ik mijn onschuld verloren aan de liefde die nimmer wacht.…

Ik ben op handen en voeten vergaderd, volwassen als een baby, volwassen als een aap. In deze houding wordt alles onwezenlijk. Onwezenlijk snel, in onwezenlijke haast: andermans armen en andermans romp schieten daarboven jagend voorbij. Als kogels. Als wolken. Als lijkenlucht. Zo vliegt de dag de tijd vooruit en is de slang het meest volwassen…

Ik ben op handen en voeten vergaderd, volwassen als een baby, volwassen als een aap. In deze houding wordt alles onwezenlijk. Onwezenlijk snel, in onwezenlijke haast: andermans armen en andermans romp schieten daarboven jagend voorbij. Als kogels. Als wolken. Als lijkenlucht. Zo vliegt de dag de tijd vooruit en is de slang het meest volwassen…

losgemaakt vraagt een hand om de steen waar wijsheid gevangen inkt in gebroken plastic omhulsel zwaartekracht test op een vensterbank lichtblauw in het raam klimt Venus richting de bovenste sponning wat figureert als een lijst vierkant schilderij vol melancholiek radio bebop muziek het anp nieuws van zes uur zo vlak voor een gesprek ergens…

ik haal uit niets iets leuks om mee te maken een zucht en een moment zo van de straat geplukt zie hoe handen rusten of de tijd verprutsen hoe ze morrelen aan de dag door het borrelen in de nacht ik pak lucht en mix met winden vlagen tekst wolken letters drijven zinnen tot een vers ik inhaleer de vorm beloof emoties…

ik haal de kasten leeg en schouw naar binnen ik wieg met het ritme van zachte woorden en zing me terug in de tijd ik schakel tussen slapend verlangen en verbeeldende dwaalsporen ik breng mijn lofzang op het leven en de licht aangeslagen toets ik pluk blauw-warme watten en schuif de wolken weg ik loop hand in hand met onwetendheid…

ik wil alleen maar dansen als een krans van madeliefjes om je hals…

bedolven onder stof van gestold verlangen achter echo’s van psalmen en gezangen in de laatste kelder van het hof naast het hakhout uit oude linden hoop ik het terug te vinden Een eeuwige schemer pakt kil mijn hand verpakt het pad in gedoofde kolen en nauwelijks tastbaar ligt verscholen het bruine sieraad uit het verre land Ik breek haar hals…

Oeral gebergte “ Is dit de hal al van het heelal, ” vroeg de bezopen meelbal? “ Jawel, goed gesnopen: ” zei de weetal. Hier spuide de melk weg en de dronkaard dacht: “ wat u inhoud op aard verslond is gebaard. ” Brengt het in kaart, zijn beiden geëvenaard. Het noordelijk en het zuidelijk halfrond in een strak korset verbond.…

schors binnenin het hol van de vleermuis die steeds heen en weer fladdert vanuit 't hol dodelijke tochten rondom de aarde met de lood zwarte wortels verborgen we willen ons normale leven weer oppakken maar als we weer een gezonde maatschappij willen zullen we geduld moeten hebben de tijd afwachten om weer vrij adem te halen…

Daar herinnert een woning In het Nijmegen van weleer Wegens hun hall of fame bekroning Zich de Rozemarijnstraat nog een keer Waar een stille kracht betrachtte Dat Eugenie er zo nodig weg wou Gezien ze zich tweederangs achtte Met echtgenoot en loten in de hoogbouw Zoals ze insgelijks ons Insulinde Waar Jan in big bands musiceerde De rug…

Sterren zal ik voor je halen En ze in je trieste ogen doen Zodat ze weer gaan stralen En ze je van verdriet ontdoen Je lichaam zal ik wrijven Waardoor je hart kan warmen De ijzige kou zal ik verdrijven Als ik je vasthou in mijn armen Ik zie je immens diepe pijn In deze trieste, moeilijke tijd Maar je hoeft niet alleen te zijn 'k Wil…

Wachten tot Het gewicht van ons Verschaald getuigt Van niets Verschraald en ontruigd Azijnpissers en lentekinders Ons deel, onbetuigd Wie bekommert zich nog om vlinders ?…

ik zal vogels laten stijgen om met mijn blik nog verder langs je slanke hals te kunnen reiken gras zal in het prille groenen je schoenen overbodig maken om je voeten heerlijk zacht te kunnen raken jij kent als kind de wind die danst door je haar waar zon het blond in lichte krullen draait ik weet dat jij vroegtijdig…

In de hal van mijn moeder stond een grote, bruine, aardenwerken pot met mutsen erin Schuin onder de kapstok in een kleine inham tegen een muurtje prikkend in je kinderzin van achter de streep, de scheur in de groene tegel mikte ik op de spleet van muur en pot en als de stuiter ertussen bleef weerklonk de overwinningskreet Ik was altijd…

Ik haal water, ja water voor het vee uit de put die langzaam dieper wordt De rivier is droog het gras verdort maar de bron gaat stukken langer mee Ik haal water, ja water voor het wassen. In een kruik draag ik het op mijn hoofd als die valt heb ik voor niks gesloofd dus ik moet er heel zuinig op passen.…

In de lege hal staat mama met haar koffer -- te wachten; ze huilt.…

Parijs ligt aan de Seine om er te komen moet je er in blijven geloven met jezelf in het reine tot aan de laatste meters vóór de meet Joop Zoetemelk André Darrigade Vjatsjeslav Ekimov ga hun uitslagen tellen getuige hun rol echt modellen diep groot hun geloof als volger heb je meer aan een groot nat geloof en een kurken ziel je laat…

Je houdt niet van mij Zoals jij zegt van mij te houden Je wilt mij niet Zoals ik jou wil Haal me hier alsjeblieft weg Weg van hier Breng me ergens Waar liefde is zoals adem halen…

het gebeurt je kijkt naar jezelf in de spiegel je verliest jezelf in een landschap van ravijnen je zoekt gehaast naar een uitweg maar juist die haast speelt je parten Lejo van Kuijeren…

ze bezonnen in het heden vast hoewel verbluft over de keus van mijn zo korzelig geheugen verbaasd dat het verborgen heimwee zich willekeurig mengt met dat wat weemoed was herinner jij je nog dat je me vroeg naar het verschil tussen die vormen van verlangen en dat wij allebei begrepen dat het onderscheid te maken heeft met wat nog haal-baar…

Jij aan de haal met de dood die jij herkende in een leven vol levens en waar het sterven neigde naar verrukking in ogen die de angst tot aan de hemel droegen je rode haren die met de jaren verkleurden tot aan het oktobergrijs waar jij je fiets voor eeuwig in etaleerde evenals jouw rode pull-over met de smaak van paardenworst strijdmakker…

De wijn gedronken glas na glas, de nette heren met dames aan hun zij, naar huis. Wat restte: de meiden, jongens zonder geld, de beste schilder van de stad. Hij roept: ik zal trakteren, Ja, ik betaal de waard een schilderij. En gij vergoedt mij zeven kruiken Rijnse wijn door vrolijk, dronken, speels en jong te zijn. Een luit, een fluit, een…

hoe waren we aan elkaar verbonden? wat hield ons met een verhaal bijeen? wat was het dat wegsloop op de tenen? hoe maken we het heel kan het groeien?…

Haal op, haal om. Pekbroek, tuig, het ruime sop. De zeeman heeft een haringkop. Haal om, haal op. Opperbram hoog in de mast. Daar tuimelt me de varensgast. Haal op, hou vast. Haring hom en haring kuit. Het bloed spat alle kanten uit. Haal om, haal op.…