Alle inzendingen over het ongewisse

het ongewisse zetelt op een hoge drempel het ongewisse behelst tevens het perspectief…

Het is ongewis waar je bent, je dwaalt maar rond – tot je dat beseft.…

spinrag verraadt de roerloosheid van zaken ongewis of er iets gebeuren gaat ruikt 't ochtendgloren groen…

nog altijd was ik mijn handen in onschuld of het ongewisse waarin ik achterbleef ongewild, ongewenst ontdaan van de waarheid waarvan ik dacht die altijd in mijn kielzog te hebben…

Stokoude pannen op de kerkhofmuur je kunt er zonder moeite boven binnen zien de zerken kijken je zelfs vriendelijk aan even blijven staan misschien dat ongewisse ondergaan hier is de nood geleden en verstreken van de dood een deugd gemaakt…

ik wil het weten vergeten maar de ankers laten niet los trekken nog steeds hun sporen onuitwisbaar ook op de harde rots ooit zou ik de lijnen kappen in het ongewisse verder gaan maar ik had niet de moed om alles te verbreken de rode lijn is gebleven heb me geschikt in een leven waarvan de schaduw steeds voor mij zal staan…

Verbondenheid met het ongewisse, de ‘Vergangenheit’ in haar meest romantische vorm. Voltrokken, maar maakbaar door degenen die achterblijven. Een trots voor de volgende generatie. Het vereenzelvigen met vergane zielen.…

ik denk aan vroeger maar het ontglipt me vaak en niet weinig aan de toekomst dan maar die is ongewis dus blijft het nu is echter de vraag wat dat is iets van vroeger toegevoegd aan wat komt roer dan wat en je hebt het nu echt veel is het niet…

En nu de stad Haar gelaat weer verbergt Onder avondnevel In het labyrint van een tijd Die ons verder drijft In dat ongewisse En veel zonder Verlang ik Naar het licht Dat verzacht Na de nacht Als een pleister Op een wonde.…

ik zie ze lopen over je wangen wat heb ik je aangedaan laat mij wat ik fout deed toch vervangen laat mij niet in het ongewisse staan ben ik het echt die zich schuldig voelen mag ik zag ze stromen branden van verlangen tot ik beter keek en zag dat het een voorbode bleek van een onderdrukte nu voluit losbarstende gulle schaterlach…

Hoe ongewis zijn lot. De drijfkracht, zijn gewicht. Voor een oceaan is zijn massa veel te licht.…

dat is de vraag Maar ik heb ze tast niet in het donker van aarde van hét ongeziene het vreemde .....ongewis Er is niets mis met m'n wortels.…

Al is de uitslag nog steeds ongewis, Milosevic heeft lelijk klop gekregen En dat valt dan toch eigenlijk weer tegen Van iemand die zo'n boef gebleken is: Wat meer doortraptheid bij de stembusfraude En hij had in zijn land de macht behouden.…

tijd verstrijkt de leegte in het ongewisse van mijn dromen ze voert me mee met het verlangen mijn plek te vinden als ik om me heen kijk zie ik mezelf tussen al die handen een knipoog is genoeg…

bewust van het ongewisse fiets ik naar Lisse ik heb lampjes, gevoed door batterijen bij me zie ik het licht, mocht de avond vallen zover is het nog niet zover ga ik ook niet de les van mijn ouders, voor donker thuis…

ik zag je ogen draaien armen maaien in de lucht jij was totaal van je stuk in zacht begeleiden konden we de nare gevolgen van de plotseling optredende energieboost vermijden nog was er paniek en de schrik van het ongewisse in het niet weten waar je bent en wat je doet maar de wereld heeft je weer lief ingesloten in dat…

Zo blijft het vooralsnog zeer ongewis Wie hier belaserd of belazerd is…

er waait een briesje in mijn hoofd die mijn gedachten zal verfrissen een einde maakt aan 't ongewisse dat deel uitmaakt van mijn bestaan…

hoe vreemd voelt soms de tijd die aan zichzelf verstrijkt als in het vliegtuig achter verre wolken de nieuwe dag zonder een nacht of omgekeerd in het ongewisse tel ik het uit til ik hem hoopvol over minne dagen…

laat ik mij ooit nog door hekken bekeren of laat ik kaders wijken, omarm ik hier lucht zoals ik toen loze orde in ongewis liet verkeren een eindeloos moment onderwierp aan tijdige tucht…

De volle overgave aan het nieuwe avontuur kent slechts de grip van het ongewisse. dat zoekend wending geeft aan het stuur; maar zich mogelijk ook kan vergissen.…

daar gaat hij onder één arm z’n ziel onder de ander z’n hoofd wegvliegend in de late schaduwnacht onderweg naar ongewis alleen z’n hart blijft achter in die droom zonder begin zonder einde…

de hemel is door gevallen sterren in ijdele hoop verduisterd een stem klinkt van verre die als zachte mist een bloemlezing uit verlangen fluistert om te zoeken wat niet is om te hervinden wat in het voorbijgaan verloren ging, de bestemming ongewis…

Er is een rapportage aan gewijd: Acht op de tien beweert dat die er is, maar wat die inhoudt, blijft nog ongewis. Wat is de Hollandse identiteit? Wien Neêrlandsch bloed door d'aderen voelt vloeien, laat zich door zo’n stupide vraag niet boeien.…

het moment bleef gehuld in vooravond onthield zich van voortgang in verzet tegen koers en bakens om het gewicht van hart en ziel en aan het onbewaakte voeteneind lag in een onbetreden land het goede met mate en het ongewisse voorbij de Rubicon…

je klampte slechts aan leuningen de trap was op of af in volgorde treden ontwaakte door mijn hand ik ben het die je spelen laat kijk in de spiegel wie je haat je stappen zijn onzeker struikelen blijkt leven zo ongewis onbeslist vertreden…

het onbedoelde teken dat niets vraagt het behoedzame hert ongewis tussen de bomen de onverwachte dichtbije stilte zeldzaam zacht het onvindbare woord dat geen ruimte behoeft de onstilbare tijd die ons tikkend naar de afloop draagt…

Altijd aan deze Kant geleefd In volstrekte eenzaamheid Gewoond in mijn Cel van drie bij vier Ben er ook wel Aan gehecht geraakt Opgesloten te zijn Binnen de kaders Van mijn leven En toch trekt De overkant Hoewel donker En ongewis Wil ik ontdekken Wat ik in dit leven mis…

(234 slachtoffers op één dag) vandaag zag ik wat ik gisteren voelde de ledigheid van verlaten straten in een ongewisse tijd nu een mensenleven sneller verstrijkt dan de tijd weet ik de zwaartekracht van 't leven zeer nabij…

Het ongewisse is een oer-gegeven. Onvoorbereid, verdwaald, daar sta je dan. Een tweesprong, ramp, geluk of simpel pech, een innerlijke koers wijst me de weg.…