Alle inzendingen over heuvels

geboren in het hart van Den Haag dacht ik dat mijn jeugd voor eeuwig was eeuwig leven ja dat kon hier dat wist ik zeker achter elke heuvel steeds weer groener gras God weet van de dagen dat ik zat en eigenlijk was het nooit mijn schuld de ene heuvel klom ik na de ander en met jouw waren mijn dromen vervuld maar lieve God, deze berg is veel…

Heuvels lijken te dalen grond verschuift langzaam en drijft weg in de stroom van rood water. Het rode water volgespuwd met liefde sleurt je mee naar gebieden waarvan je nooit wist dat zij bestonden. Het bijna vlakke land ligt er verlaten bij zo zonder obstakels is de weg vrij.…

Over de heuvel rent een vrouw, veert op ijswitte sportschoenen. Ze beweegt als een astronaute die het landschap in kaart brengt. De lucht buigt voor haar passen. Ze maakt een tunnel van de wind rekt het uitzicht op en de weg voegt zich vanzelf naar haar gang.…

Op de heuvels kon ik even stille staan daar waar de stilte niet liet denken, waar de stilte niet liet voelen. Op de heuvels was het dat ik mij onbeweeglijk liet meestromen in de tijd...…

uitkijkend over wijd gestrekt land dat nog altijd in diepe rust verkeert banen zonnestralen zich 'n weg door een grijs wolkendek vol herinneringen hoe ik op mijn hurken zit met armen wijd open wachtend op mijn kleine meid die mij in mijn armen vliegt nog altijd sta ik daar…

Wanneer jij schijnbaar achteloos de handen mannelijk in de broekzakken je weg naar de heuvel koos braken onder jouw hakken de takken Dan dacht je steeds expres dat ik er ditmaal niet zijn zou jouw ‘vlasblonde prinses van wie ik hou’ Jij deed mij in bed stilletjes huilen ofschoon ik jou maar hoefde te zien om mijn tranen voor…

Over de verre heuvels met een jas vol sterrenstof wordt hij mijn man.…

Bij binnenkomst vandaag in Mechelen, Zuid-Limburg in de Sint-Jan de Doperkerk wordt mijn beeld direct gevangen door het beeld van de 'Maagd der Armen', zal Maria wel wezen met 'bidt voor ons' als ondertitel ik sta er bijna perplex bij en kijk en kijk ernaar en denk: "Godvormeme' kan het nog erger armoediger, akeliger, goedkoper…

, zij staan daar rustend en stil Dood moede heuvelen in nevelen gehuld uitziend naar de morgen die God geven wil Zacht waait de wind over berg en meer kust heuvelen en bergen, in tederheid Koesterend de toppen der bomen om dan met wolken reizend langs de Hemel met U in eeuwigheid.…

Glooiend, donzig warm, ontrolt dra voor 't vroege oog dauwheuvels' tapijt.…

De witte zeilen maken donkere heuvels minder bedreigend.…

op de slee glijden we van de heuvels wit is hun kleur, de kleur van hoop zonder enig obstakel glijden we recht naar beneden ik voel me weer kind, in harmonie, samen met mijn kind maar als ik glijd van de heuvels van het leven gaat alles veel moeizamer ik kom hobbels en putten tegen, ze gooien me omhoog en weer omlaag…

aan het einde van het pad weten we dat door elk van ons de heuvel moet worden beklommen die Hij destijds al heeft overwonnen hoop maar dat het waar is dat Hij toen in die oude dagen alvast veel pijn voor ons op zijn schouders heeft weggedragen dat al de pijnen die hij op Golgotha leed - hij ter verlichting van de onze deed…

Mijn mooi grasveld is een woestenij, een mol huist in mijn tuin, heuvel na heuvel komt erbij, het tuintje is niet al te ruim, de tuinman maaide net ons gras het leek of dat voor meneer Mol de aanzet was, om nog meer heuvels te gaan maken!…

Ik heb gezworven heen en weer Op de heuvels en door het dal En ik weet zelf niet, wat ik zoek En waar ik het vinden zal. Daar zit iets binnen in mijn borst, Dat volgt mij overal, Dat dreef mij uit het ouderlijk huis Langs de heuvels en door het dal.…

tranen als glinsterende rivieren over heuvels van wangen…

kamt in gelouterde eenzaamheid tussen heldere heuvels waakt de Zonnegod…

– wereld in wording ontdaan van oude, getekende huid verwordt het rood tot vruchtbaar grijs; de heuvels tooien zich weer, langzaam, tonen trots hun nieuwe tijd gesproken woorden van stilte verwarmen mijn handen rustend op je ogen; ik voel jouw verten: groene heuvels drijvend in het witte licht…

geheel bewolkt sjokt amos zonder tas de zanderijen door de wijzen zwijgen de duinen golven grauw en stug en roepen rwanda op heuvel na heuvel krankzinnigheid de kardinaalsmuts kraakt van verre gebeden de zachte berk slaat in de wind het mededogen…

Zwervende zielen over velden en heuvels bieden bescherming…

Hemelse wolken fabelachtig uitgeschud boven de heuvels…

Twee heuvels en twee bomen de ochtend en de nacht een boom van goud een boom van bloed een veld vol deinend spinrag. Een gele bal een rode bal gevangen voor een tel twee heuvels en twee bomen de zon lacht om hun spel.…

Toen zag ik uit in de avond En keek in de wuivende hemel, Zoals een plant in de avond Alleen op een zonnige heuvel, Zoals een zwijgende vogel, Die rust op een eenzame heuvel, Onder de varende wolken Van de eindeloos drijvende hemel Van blauw en van goud; - en de wolken Dreven als zachte gestalten, Als tedere vreemde gestalten - Zoals de zoete…

Over de heuvels en dalen Is de lente gekomen. Als dwaas zingen nachtegalen, koekoek, patrijs en lijster. Langs de oevers der stromen Beuren roos en papaver Hun fluwelen petalen. Sta op! Over heuvels en dalen Is de lente gekomen! --------------------------------- uit: 'Gedichten 1938-1992', 2001.…

in de blauwe koelte op de heuvel zal ik blijven als het hart zijn slagen mist en het duister groeit in mij bij het doven van het hart zal ik de pracht van de linden noch de weemoed van de wolken voelen in de diepe donkere nacht zal ik blijven in de blauwe koelte van de heuvel in het dal leven dromen voort…

Herinnering lacht Echo’s tussen de heuvels Het bos uit mijn jeugd…

Vanaf de heuvel loop ik het pad af naar het dal en hoop dat wat ik zoek daar ook vinden zal. Vanaf de heuvel loop ik het pad af naar benee en neem, terwijl ik afdaal al mijn bagage mee... Mijn weten en mijn denken mijn gevoel en mijn geloven zodat ik strakjes uit dat dal weer klimmen kan naar boven…

Een verlichte bus rijdt tussen witte heuvels winter op aarde…

is het en ik denk aan mijn lief haar lach haar haren haar stem die alles zeggen die ik mis elke dag zie je vogels opvliegen ik kijk ze na in een ander land rennen schapen van de heuvel de schapen golven van de heuvel als haar meisjeshaar toen ze jong was, maar nu nog het is 7 oktober 2015 ver weg als ze is denk…

Het raam gebroken en mijn naam gestolen Naamloos en onbekend trek ik doelloos de heuvels in waar de uren dagen duren en de schemering even hardnekkig is als poolijs de zomerwarmte slechts mijn droge huid maar niet mijn verlaten hart verwarmt De lege nachten vul ik met poëzie over gebroken Delfts blauw en over de zeven zwanen die…