Alle inzendingen over houden van loslaten wederkeren

hoe kan ik je kloven uit steen als de beitel slechts de jaarringen kent die hij deelt met de jaren die in hem verloren zijn gegaan ik zie nog steeds geen markant gelaat of een geschaduwd silhouet die in ruste het bloed stelpt van de wonde die in hem gespleten woont zelfs de sokkel laat dezelfde kloven zien die in mijn handen de rivieren…

Ik ben al bijna dood, en ik zal nooit aan mensen wennen; zo meen ik ook geen ogenblik je werkelijk te kennen, maar soms, tezamen in het huis en in één bed tezamen, met het behoedzame geruis van regen langs de ramen, heb ik wel eens een kort moment gedacht dat ik doorgrondde hoe ondoorgrondelijk je bent, en dat al veel gevonden. ---…

je knipte het koordje van je kinderwanten door zo is het begonnen ik laat je los zei mama het laatste stukje mag je rennen wees opmerkzaam mijn kind het onbedoelde het ongewisse onverwachte het is er allemaal de goudvis in de kom de grote schaar het kostbare glas veel maar niet alles leerde ik je dragen deze afstand is de grootste…

hoe vaker hoofdlijnen zich ontgrendelen, hoe beter het zicht er is geen maat bepaald op ontginning van wederkeer om ruimte te ordenen en een standplaats te vinden een uiterste na te jagen ter verleiding van het binnenste dat letters tot een woord schikt om het ongrijpbare vast te houden…

deel je even je tijd of presenteer je jouw afwezigheid verlegen blijf ik staan alles wat je zegt brengt mij verlegenheid ik besef nu dat we beide van elkaar afhankelijk zijn wat fijn dat je er bent fluister je zacht ik voel spijt en besef dat ik in mijn leven nooit aan mezelf genoeg kan hebben er ontstaat een diep verlangen naar wederkerigheid…

In het gezicht van de goddeloze goden die stilletjes verdwijnen in een overdaad van onmacht en geveinsde daadkracht, overgaat in een wederkerende vraag, zal de morgen weer verschijnen als de nacht implodeert, zijn nieuwe plannen smeedt,in een andere vorm implementeert?…

Het is het feit Van wederkerigheid. Om toch, al is het even, Een reactie terug te geven, Binnen een korte tijd. Toch zijn er mensen die beweren, Dat je nooit kunt wederkeren.…

De rondgang in dit paradijs op Aarde als mens, als wezen, als bewustzijnsstraal van moederborst tot 't laatste avondmaal van wervelwind totdat de storm bedaarde Bestaat uit rust'loos zoeken: slagen-falen met hart en ziel en 't onderscheidend zwaard van onze geest, wordt ons geen strijd bespaard: 't zijn oude mythes die ons lot bepalen Wij…

Daar zit hij nu, naast haar heeft haar hand vast alsof hij denkt zolang ik haar vast hou is ze nog hier. Daar zit hij, zij ligt is reeds heen hij houdt haar hand vast drukt er een kus op stil maar mijn lief ik laat je niet alleen. Zij ligt, gesloten ogen de mond iets open alsof ze nog iets zegt haar lichaam is wat er nog rest…

Vertrouwen is niet een vanzelfsprekend gegeven wat je opbouwt, is ook weer af te breken Vind je werkelijk, dat je oprecht bent in ons leven? de paranoia gedachte, enkel en alleen in mijn hoofd afspelen.. Wat als wij dalijk, niet meer ons zijn is de afstand verder gaat, dan het fysiek gemis of het nu aan jou ligt of aan mij Liever laat…

Ik heb het koud wil bij je zijn je armen om me heen lichaam tegen me aan Ik wil je zoenen je lippen op de mijne je handen strelen mijn gezicht Voor altijd dat fijne gevoel niet vergeten, loslaten, kwijtraken maar vast blijven houden Voor altijd…

Ik heb het koud wil bij je zijn je armen om me heen lichaam tegen me aan Ik wil je zoenen je lippen op de mijne je handen strelen mijn gezicht Voor altijd dat fijne gevoel niet vergeten, loslaten, kwijtraken maar vast blijven houden Voor altijd…

gedachten door mijn hoofd laten gaan vast houden niet omkijken diep in zijn ogen de laatste kus zal de eerste zijn loslaten om lief te hebben laat jou laatste kus de mijne zijn…

Loslaten kan ik niet vanuit mezelf, óók al is dat houden van..............help me! (geschreven namens Joke, met haar goedkeuring)…

Samantha ze zal ons eeuwig bezighouden ze verrast zelfs op haar sterfbed als ze niet roept: ik ga, ik ga maar ik kom, ik kom nou daar zijn we dan mooi klaar mee!…

wijsheid in het nieuwe jaar loslaten is krijgen, krijgen is geven ontvangen is dankbaar zijn loslaten is gelukkig zijn denken is vast houden accepteren is laten gebeuren En ook al dit is niets dan een gedachte van iemand die z'n best doet in het nieuwe jaar. Wat wijsheid te vinden en geluk.…

In nevelen gehuld zie ik je dagelijks nog lopen, wenkend van die verre overkant. 's Nachts zit je tussen de sterren weggekropen, en bestrooi jij mij met betoverend zilverzand. Ik reik dan vanuit mijn dromen naar boven, vang het op met slechts één hand. Want de andere hand hou ik gesloten, die is voor jou fotootje hangend bij mij aan de wand…

ik pak je handje, lijfje zacht volmaakt je lijnen, jouw volle pracht houd je niet vast als we gaan vallen we raken de bodem niet je wordt gedragen in onze armen loslaten kennen wij niet…

als het vandaag niet lukt om je vast te houden weet dan dat ik je straks niet loslaat als ik vandaag het hart van je wezen niet begrijp weet dan dat ik je later met nieuwe ogen bezie als het vandaag niet lukt om je dichterbij te halen weet dan dat ik je morgen opnieuw ontmoet…

Groter is mijn heimwee dan de angst voor pijn en rouw, naar het land dat mij beloofd werd, waar beloften nu verwaaid zijn, in het zand van 't graf geschreven. Meer nog dan mijn woede heb ik heimwee naar dat zand, over 't graf van mijn geliefde, waar de liefde nu vergaan is, die die pijn en rouw verteerden. Laat mij dus maar teruggaan…

Waar de geliefden vreemdelingen zijn in oude schaduwen van bittere wonden van nijd en angst is de tijd wat ik wens en niet meer zal vragen als de dood mijn laatste vriend is en alleen een geboren droom mij nog zal laten ontwaken in het licht waarin alles zonder levenskracht bestaat…

de bladeren die voor me op het pad gevallen zijn, schop ik omhoog, ze wijken, beleven zo hun tweede herfst en lijken niet in de verste verte op het blad dat fris ontlook, waardoor je vorst vergat en de bekleding was van stoere eiken die jaarlijks hoger naar de hemel reiken totdat de tijd hen velt, der dagen zat ze maken wentelingen als een…

heeft voorbereid, geen stelsel dat weent geen gesel die stopt, het is de martelaar in mij die in zijn deemoed de paden kiest die nog nimmer zijn gegaan wie vlagt mijn finish nu de streep is weggekrijt door rijm en tijm, de geur van applaus heeft de straat leeg geschrobd, wat blijft is de as van verlangen het wiel draaft en in galop is wederkerigheid…

Duiven die liefdesbrieven brengen, vergeten hun afzenders nooit. Postduiven keren weer terug. Weer en wind trotserend. Zoals zalmen moedig zwemmen, stroomopwaarts vechtend, naar hun geboortebron. Liefde zoekt steeds weer liefde. Liefde die je losgelaten hebt, komt altijd weer retour. Het is zuivere verlatingsangst, die bange mensen…

helder voor de geest niet af te doen van geweest blijft geweest als levend bewijs dat voorbije tijd, in de verbinding met de gêne die ons voortdrijft, de schrijver legt vast wat in aller hoofden leeft, zijn opdracht de bladzij ongestraft te keren, en de zwartste veren en beelden worden afgelegd, de keerzijde van dat inzicht zal altijd wederkeren…

hij voelt dat ergens in of om hem heen een nieuw gedicht zich wil manifesteren het zoekt een mens met geest met hart en ziel die klaarzit om 't in taal te condenseren maar daarin schuilt ook de achilleshiel gaat de essentie daarbij niet verloren voldoet de brave dichter aan 't profiel laat hij zich lokken uit z'n hersentoren uit zijn gevangenis…

In het mokka van haar ogen kom ik thuis zoals op een krakend koude winterochtend slepend door mijn nog te hete koffie reeds drinkend 't aroma van haar pupillen zoals ook ’t zacht gemoed allengs verdrinkt de waas lang gerekt tussen ons slepend’ ogen…

Tot wederkeer gedoemden in tijdelijk bestaan in vederzacht omhulsel hebt gij uw plicht gedaan De liefde te ontdekken te leren tot uw dood maar hij liet u verrekken van dauw tot avondrood Verdorven goddeloos van god los en van wereld meneer pastoor werd boos verloren reddeloos O god zijn wij verdoemden altoos in wederkeer is '…

Ik wil een zee zonder golven En strooi rode bloemblaadjes in een rimpelloze oceaan Ik breng een ode aan het water waar alle rusteloze rivieren in uitmonden Om zich vol goede moed te herpakken en slagregen en miezerbui te worden in Noorwegen, stille sneeuw in Siberië Bluswater in verhit Griekenland, wijwater in een grote kathedraal De…

Het is het feit Van wederkerigheid Om toch, al is het even, Een reactie terug te geven Binnen een korte tijd. Toch zijn er mensen die beweren, Dat je nooit kunt wederkeren.…